Διαβάσαμε

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 16 Μαρτίου 2025

τη«Ήταν πολλά τα ταξίδια και πολλά τα σουβενίρ. Κάποιες φορές παραλήπτης τους δεν ήταν κανένας, παρά μόνο εγώ. Άλλες φορές ήσουν εσύ. Και κάποιες φορές, όλοι εμείς. Ήταν πάντα δύσκολο να βρω τα σωστά σουβενίρ. Γι’ αυτό κι εγώ τα τύλιξα στο χαρτί, τα δίπλωσα σε τρεις ενότητες και τα έκανα  τριάντα διαδρομές. Από αυτές που ξεκινάς να πας αλλά πάντα μπορείς να γυρίσεις· διαδρομή ή απλά σελίδα».

Από την ποιητική συλλογή ΣΟΥΒΕΝΙΡ της Μαρίας Μιραχτσή

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 8 Μαρτίου 2025

Το 1994, ο Στ.Καζαντζίδης στον δίσκο του «Και που Θεός» ερμήνευε σε μουσική του Τάκη Σούκα και στίχους του Νίκου Λουκά έναν ύμνο για τη γυναίκα.

Γυναίκα μάνα κι ερωμένη, χίλια κομμάτια μοιρασμένη,

γεμάτη αγάπη και στοργή,

γυναίκα μάνα κι ερωμένη, ακούραστη, βασανισμένη,

σ’ όλο το κόσμο είσ’ εσύ.

Είσαι ανάστασης καμπάνα,

όλου του κόσμου είσαι η μάνα, είσαι η ίδια η ζωή,

κάνεις θυσίες νύχτα μέρα, και η ζωή δε πάει πιο πέρα

αν λείψεις μόνο μια στιγμή.

Γυναίκα μάνα κι ερωμένη, μια θάλασσα γαληνεμένη,

είν’ η δική σου η αγκαλιά,

γυναίκα μάνα κι ερωμένη, ανώνυμη και πονεμένη,

που μένεις πάντα στη σκιά.

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 1 Μαρτίου 2025

Ερευνητές του Βρετανικού Μουσείου ενδέχεται να έχουν ανακαλύψει την τοποθεσία της Κιβωτού του Νώε, βασιζόμενοι σε μια βαβυλωνιακή πήλινη πινακίδα ηλικίας περίπου 3.000 ετών, γνωστή ως «Imago Mundi».

Αυτή η πινακίδα, που θεωρείται ο αρχαιότερος χάρτης του κόσμου, ανακαλύφθηκε το 1882 στο Ιράκ και φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο.

Η «Imago Mundi» απεικονίζει έναν κυκλικό χάρτη με τη Μεσοποταμία στο κέντρο, περιβαλλόμενη από έναν «πικρό ποταμό» Αυτός υποδηλώνει τα όρια του γνωστού κόσμου για τους Βαβυλώνιους.

Στην πίσω πλευρά της πινακίδας, υπάρχει κείμενο σε σφηνοειδή γραφή που περιγράφει μια διαδρομή προς μια περιοχή που ονομάζεται «Urartu».

Ο όρος αυτός είναι το ασσυριακό ισοδύναμο του εβραϊκού «Ararat». Του βουνού όπου, σύμφωνα με τη Βίβλο, κατέληξε η Κιβωτός του Νώε μετά τον Κατακλυσμό.

Το κείμενο αναφέρει ότι ένας ταξιδιώτης πρέπει να διανύσει «επτά λεύγες» για να φτάσει σε μια δομή που περιγράφεται ως «parsiktu». Ο όρος «parsiktu» χρησιμοποιείται σε βαβυλωνιακά κείμενα για να περιγράψει σκάφη ικανά να επιβιώσουν από έναν μεγάλο κατακλυσμό. Ακριβώς όπως αυτό που κατασκεύασε ο Utnapishtim, μια μορφή παρόμοια με τον Νώε στη βαβυλωνιακή παράδοση.

Ο Δρ. Irving Finkel, επιμελητής του Βρετανικού Μουσείου και ειδικός στη σφηνοειδή γραφή, δήλωσε: «Αυτό δείχνει ότι η ιστορία ήταν η ίδια και, φυσικά, ότι η μία οδήγησε στην άλλη, αλλά επίσης ότι, από βαβυλωνιακή άποψη, αυτό ήταν ένα πραγματικό γεγονός»

Η βαβυλωνιακή εκδοχή της ιστορίας του Κατακλυσμού παρουσιάζει ομοιότητες με τη βιβλική αφήγηση. Σύμφωνα με τον βαβυλωνιακό μύθο, οι θεοί αποφάσισαν να καταστρέψουν την ανθρωπότητα με έναν μεγάλο κατακλυσμό.

Όμως ο θεός Ea προειδοποίησε τον Utnapishtim, ο οποίος κατασκεύασε ένα μεγάλο σκάφος και διέσωσε την οικογένειά του και ζεύγη ζώων.

Μετά από έξι ημέρες και νύχτες καταιγίδας, το σκάφος προσάραξε σε ένα βουνό που ονομάζεται Nisir. Στη βιβλική αφήγηση, ο Νώε λαμβάνει εντολή από τον Θεό να κατασκευάσει την Κιβωτό για να σώσει την οικογένειά του και τα ζώα από τον Κατακλυσμό. Μετά από 150 ημέρες, η Κιβωτός προσάραξε στα βουνά του Αραράτ.

Η ανακάλυψη αυτή προσφέρει μια ενδιαφέρουσα σύνδεση μεταξύ των βαβυλωνιακών και βιβλικών αφηγήσεων του Κατακλυσμού. Υποδηλώνει ότι η ιστορία αυτή ήταν διαδεδομένη σε διάφορους πολιτισμούς της αρχαιότητας.

Ωστόσο, παραμένει ασαφές αν η Κιβωτός του Νώε υπήρξε πραγματικά ή αν πρόκειται για έναν μύθο που αντανακλά κοινές πολιτισμικές  παραδόσεις.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, παρά τις πολυάριθμες έρευνες και αποστολές, δεν έχουν βρεθεί απτές αποδείξεις για την ύπαρξη της Κιβωτού του Νώε.

Η ιστορία του Κατακλυσμού παραμένει ένα από τα πιο γοητευτικά και μυστηριώδη αφηγήματα της ανθρώπινης ιστορίας. Διαχρονικά προκαλεί το ενδιαφέρον τόσο των επιστημόνων όσο και του ευρύτερου κοινού.

Η «Imago Mundi» αποτελεί ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα που προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την κοσμοθεωρία και τις γεωγραφικές γνώσεις των Βαβυλωνίων.

Η σύνδεση της με την ιστορία του Κατακλυσμού υπογραμμίζει την αλληλεπίδραση και την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των αρχαίων πολιτισμών της Μεσοποταμίας και της περιοχής της Εγγύς Ανατολής.

Παρά τις προόδους στην κατανόηση των αρχαίων κειμένων και χαρτών, η ακριβής τοποθεσία της Κιβωτού του Νώε παραμένει άγνωστη.

Η ιστορία συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο μελέτης, συζήτησης και έμπνευσης, αντανακλώντας την ανθρώπινη ανάγκη για κατανόηση του παρελθόντος και των μύθων που διαμορφώνουν την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 25 Φεβρουαρίου 2025

Δε θέλει Φώτα η αλήθεια
να βαδίσει
δεν θέλει παρακάλια
να φανεί
είναι αυτό που οι δειλοί
φοβούνται

είναι φωνή χωρίς φωνή

κοιτάζει ίσια μες στα μάτια
και δεν μπορείς
να της κρυφτείς
όταν θελήσει να ρωτήσει
το πως το που
και το γιατί

Λουδοβίκος των Ανωγείων

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 22 Φεβρουαρίου 2025
Ο Ισαάκ Νεύτων ήταν μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος, αλχημιστής και θεολόγος γεννήθηκε το 1643 και πέθανε το 1726 ή το 1727.

Έμεινε γνωστός στην ιστορία για το ότι  εισήγαγε στις φυσικές επιστήμες την έννοια της βαρύτητας.

Ωστόσο, μία από τις πτυχές της έρευνάς του, που ίσως δεν είναι τόσο γνωστή σε εμάς, είναι ότι είχε την ικανότητα να κρατά σημειώσεις σε άπταιστα ελληνικά.

Οι σημειώσεις του Νεύτωνα

Ανάμεσα στα κείμενά του, κρατούσε και σημειώσεις τις οποίες έγραφε στα ελληνικά καθότι ήταν λάτρης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.

Αγαπούσε μάλιστα τόσο πολύ την ελληνική γλώσσα σε σημείο που να είναι γνωστή η φράση του «Amicus Plato, amicus Aristoteles, magis amica veritas» (Ο Πλάτων είναι φίλος μου, ο Αριστοτέλης είναι φίλος μου, αλλά η μεγαλύτερη φίλη μου είναι η αλήθεια).

Τα κείμενα του Σερ Ισαάκ Νεύτωνα είναι όλα αναρτημένα στη σελιδα  του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ από το 2011.

Μεταξύ αυτών υπάρχει και ένα το οποίο είναι γραμμένο στα ελληνικά.

Την εποχή που ήταν ενεργός ως επιστήμονας και φιλόσοφος οι καλλιεργημένοι της Δύσης γνώριζαν πρωτίστως λατινικά αλλά και ελληνικά.

Πολλοί από αυτούς γνώριζαν καλά την αρχαία ελληνική ιστορία, τέχνη, λογοτεχνία και δράμα.

Ένας από αυτούς ήταν και ο Νεύτωνας.

Πολλά από τα πολύτιμα σημειωματάρια του Ισαάκ Νεύτωνα, στα οποία κατέγραφε τις πρωτοποριακές του θεωρίες για τον κόσμο ήταν στα ελληνικά.

Παρά το γεγονός ότι οι τίτλοι και τα θέματα, στα οποία εργαζόταν παρουσιάζονται στα λατινικά, η ανάλυση των θεμάτων δίνεται σε σύντομα, καλογραμμένα στην ελληνική γλώσσα, γραμμένα με πεζά και χρησιμοποιώντας δασείες και περισπωμένες.

Λόγω του τρόπου γραφής του, με κάποιες διορθώσεις, διαγραφές και γραμμές που έχουν χαραχθεί, το

Το 1872, όμως, τα χειρόγραφα του Ισαάκ Νεύτωνα, συμπεριλαμβανομένων των σημειώσεών του στα ελληνικά, παραδόθηκαν στη Βιβλιοθήκη του Κέιμπριτζ.

Σήμερα, το Κέιμπριτζ διαθέτει τη μεγαλύτερη και πιο σημαντική συλλογή χειρογράφων του Νεύτωνα. Η συλλογή των εγγράφων του μεγάλου στοχαστή ψηφιοποιήθηκε και αναρτήθηκε στο διαδίκτυο από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 2011.

Πολλές από αυτές τις σημειώσεις περιλαμβάνουν τη μελέτη του Αριστοτέλη (Όργανον και Ηθικά), την Εισαγωγή του Πορφυρίου κ.α.

Στο σημειωματάριο, κάτω από τον τίτλο στα λατινικά «Amicus Plato, amicus Aristoteles, magis amica veritas», ο Νεύτωνας κατέγραψε τις σκέψεις του, ξεκινώντας μια διάσημη ενότητα του χειρογράφου με τίτλο «Quaestiones Quaedam Philosophiae» , δηλαδή «Ορισμένα Φιλοσοφικά Ερωτήματα».

Εδώ, έγραφε για θέματα που τον ενδιέφεραν και σχεδίαζε να μελετήσει σε μεγαλύτερο βάθος, όχι μόνο μέσω της ανάγνωση. αριστοτελικών, αλλά και μέσω πειραμάτων.

 

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 15 Φεβρουαρίου 2025

Όταν γεράσεις κι ασπρίσεις και στον ύπνο βυθιστείς
Καθισμένη δίπλα στη φωτιά, μ’ ένα βιβλίο στο χέρι
Να το διαβάζεις αργά, ν’ αφήνεσαι στων ματιών τις θύμησες
Στο βλέμμα τους, στις χαρακιές σκιές τους

Τόσοι πολλοί αγαπήσανε τις ροδαλές στιγμές σου
Την ομορφιά σου αγάπησαν στ’ αλήθεια ή σαν ψέμα
Ένας, όμως, αγάπησε τη συντροφιά ψυχή σου
Τις παλλόμενες πτυχώσεις θλίψης στην όψη τη δική σου

Κι έτσι σκυμμένη στη σιδηρά εστία την πυρωμένη
Να ψιθυρίζεις, δίχως χαρά, πώς πέταξε η Αγάπη
Και δρασκελώντας τα βουνά, ένα έγινε με δαύτα
Το πρόσωπό του κρύβοντας ανάμεσα στα άστρα

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 15 Φεβρουαρίου 2025

Απόσπασμα

Το ξέρω πως θα ’ρθει ένας καιρός, που οι άνθρωποι θα θαυμάζουν, ο ένας τον άλλον, όπου καθένας τους θα λάμπει σαν αστέρι στα μάτια του άλλου, όπου όλοι θ’ ακούνε το διπλανό τους σα να ’τανε μουσική η φωνή του.

Θα υπάρχουν άνθρωποι ελεύθεροι στη γη, όλοι θα ’χουν ανοιχτή καρδιά, εξαγνισμένοι από κάθε απληστία και φθόνο.

Και τότε η ζωή δε θα ’ναι πια η ζωή, μα ένας ύμνος στον άνθρωπο, η μορφή του θα πάει ψηλά, γιατί οι ελεύθεροι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν όλα τα ύψη!

Θα ζούνε τότε μες στην ελευθερία και στην ισότητα, θα ζούνε για την ομορφιά.

Τότε οι καλύτεροι θα ’ναι εκείνοι που θα μπορούν ν’ αγκαλιάσουν περισσότερο τον κόσμο μέσα στην καρδιά τους, εκείνοι που θα τον αγαπήσουν πιο βαθιά, εκείνοι πού θα ’ναι οι πιο ελεύθεροι… γιατί μέσα σ’ εκείνους θα υπάρχει η περισσότερη ομορφιά!

Τότε η ζωή θα ’ναι μεγάλη και μεγάλοι θα ’ναι εκείνοι που θα τη ζούνε!…

Σώπασε στάθηκε ορθός, κ’ εξακολούθησε με μια φωνή όπου αντιλαλούσε όλη η δύναμή του:

Στο όνομα αυτής της ζωής, είμαι έτοιμος για όλα… θα ξεριζώσω την καρδιά μου, αν χρειάζεται, και θα την ποδοπατήσω χάμω εγώ ο ίδιος.

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 2 Φεβρουαρίου 2025

Από την Κυριακή

“Σαν πέθανε ο Νάρκισσος, μεταμορφώθηκε η λίμνη της χαράς του κι από κύπελλο γλυκού νερού άλλαξε και γιόμισε αρμυρά δάκρυα.

Κ’ οι Δρυάδες ήρθανε κλαίγοντας απ’ το δάσος για να της τραγουδήσουν και να την παρηγορήσουν.

Κι άμα είδανε πως η λίμνη από κύπελλο γλυκού νερού μεταμορφώθηκε σε κύπελλο γιομάτο αρμυρά δάκρυα, απόλυσαν τις πράσινες πλεξούδες των μαλλιών τους και φώνα­ξαν κλαίγοντας: «Δεν παραξενευόμαστε που θρηνείς με τέ­τοιον τρόπο για το Νάρκισσο, ήτανε τόσο όμορφος!»
«Ήτανε όμορφος ο Νάρκισσος;» ρώτησε η λίμνη.

«Αυτό ποιος μπορεί καλύτερα να το ξέρει από σένα;» απά­ντησαν οι Δρυάδες. «Από μας πάντα προσπερνούσε, μα σέ­να πάντα σε ζήταγε για να ξαπλώνει πλάι σου, να σε θαυμά­ζει και να καθρεφτίζει στον καθρέφτη των νερών σου την ομορφιά του».

Κ’ η λίμνη απάντησε: «Εγώ όμως αγαπούσα το Νάρκισ­σο, γιατί όταν ξαπλωνόταν στην όχθη μου και με κοίταζε, καθρέφτιζα στον καθρέφτη των ματιών του τη δική μου ο­μορφιά».

Όσκαρ Γουάιλντ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 1 Φεβρουαρίου 2025

Μόνη, ἐντελῶς μόνη,
περπατῶ στὸ δρόμο
καὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα:
Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύση
ἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό…

Σὲ λίγο ἡ νύχτα,
κρατώντας τοὺς ἀμφορεῖς τοῦ μυστηρίου,
τῶν ἰδιοτήτων της ἐπαίρετο,
ὅταν τὸ ρεμβῶδες μάτι της, τὸ φεγγάρι,
ἕνα ἀπρόδεκτο, λαθραῖο σύννεφο, πάτησε
καὶ τὴν τύφλωσε.

Τοῦ ἀτυχήματος τούτου
ἐπωφελήθηκε
κάποιος παράξενος κατάσκοπος
-τὸ μεσονύχτιο ὑποπτεύονται-
τὸ σύμπαν πυροβόλησε
καὶ τὸ ἄφησε ἀκίνητο…

Μετὰ ἀπὸ τέτοια γεγονότα,
τὸ γεγονὸς πὼς εἶμαι πάλι μόνη
παρελείφθη.

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 24 Ιανουαρίου 2025

Προς την αγαπημένη του Μήτση (1939)

«Είσουν σαν μια σιγή που την διαπερά ο άνεμος. Το τραύμα σου όμως, το είχα επουλώσει και οι λέξεις που λέγαμε, μας πλησιάσανε τόσο, που και η σιγή και το διάκενο των ημερών πριν γνωρισθούμε, χάθηκαν ολοτελώς.

Στο γήπεδο της συναντήσεώς μας, που έγινε γήπεδο της αγάπης μας, δεν γειτνιάζουν άλλοι. Είσαι καλή και η καλλονή σου υπερβαίνει τα όρια της πολιτείας, και φθάνει ίσαμε τα κράσπεδα της χθεσινής σου μοναξιάς, που την κατέλυσες εσύ. Ναι, στο γήπεδον αυτό, δεν γειτνιάζουν άλλοι, είμαι κοντά σου εγώ και μένω μεσ’ στις ελπίδες σου, όπως μένεις εσύ μέσα στα βλέφαρά μου, όταν κοιμάμαι.

Οι λέξεις των άλλων δεν έχουν σημασία, γιατί χάσαν το ύφος που είχανε πριν γνωρισθούμε, και τα πρόσωπα των άλλων ήρχισαν να μοιάζουν με ξένα πρόσωπα, άγνωστα σε μένα και, ίσως, και σε σένα.
Ωστόσο, τι πειράζει. Το κέλυφος του παρελθόντος έσπασε, και βγήκες εσύ, γιομάτη, οριστική και με βελούδο που άφηνε ημίγυμνο το στήθος σου. […]Αγάπη μου, σε αγαπώ, και θάναι το ταξείδι μας, σαν ανοιξιάτικη πομπή των μύρων.”

Λιάζομαι μες στη συγκίνηση των ημερών του Νοέμβρη, που ξαναφέραμε μαζί. Μαζί το ζούμε και το θέλουμε το πηγαινέλα της φύσης – τις μυρουδιές του κρύου ανέμου, τα παγωμένα νίκελ της πόλης, τον κλειστό χώρο μες στην παγωνιά όταν αχνίζουν τα τζάμια. Ζωή μου, δίπλα σου βλέπω την αναπνοή και ακούω το καρδιοχτύπι όλων των πραγμάτων. Ζωή μου, δίπλα σου είναι η μέρα του ήλιου του μεσονυκτίου. Μακριά σου είναι η νύχτα του βορινού χειμώνα.»

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 12 Ιανουαρίου 2025

Τα Χαϊκού: είναι μικρά ποιήματα που πρωτοεμφανίστηκαν στην Ιαπωνία.

Περιγράφουν μια στιγμή του χρόνου, δημιουργούν μια εικόνα.Οι εποχές , τα χρώματα , η φύση κατέχουν σημαντική θέση.

Η εικόνα που δημιουργεί ένα Χαϊκού αποκαλύπτει πώς νιώθει ο δημιουργός του.

 

* Ο κλέφτης

μου τα άρπαξε όλα, εκτός

από το φεγγάρι στο παράθυρο μου”

 

“Δεν είναι χιόνι
λουλουδιών που στον κήπο
θύελλα μοιάζει

Είμαι εγώ που γερνώ
μέσα σ’ όμορφα ρούχα.”

 

“Μην αργείς άλλο
πήγε αργά η νύχτα
λαγοκοιμάμαι

Ώσπου έδυσε κι αυτό
κοίταγα το φεγγάρι.”

“Όλη τη νύχτα
κι αμέσως πριν χαράξει
μονήρεις σκέψεις

Κι η χαραμάδα ψυχρή
της κάμαρης και μαύρη.”

 

“Ένα μακρινό βουνό
δείχνει στο φως του ήλιου
σαν έρημο χωράφι.”

 

“(πλησιάζοντας στο χωριό μου)
Δεν ξέρω για τους ανθρώπους
αλλά όλα τα σκιάχτρα
είναι στραβά.”

 

“Πάπιες ανεβοκατεβαίνουν στο νερό
ελπίζουν κι απόψε
να σταθούν τυχερές;”

 

“Ήσυχα φορώ
της μιας μέρας
τ’ αχυρένια μου σανδάλια.”

 

“Απαλές συμβουλές –
τα φύλλα που πέφτουν
το ένα μετά το άλλο.”

 

“Δεν υπάρχουν σπίτια
για να ικετεύσεις –
τα σύννεφα καλύπτουν τα βουνά”

 

“Κοιμισμένος σ’ ένα απαλό
βαμβακερό στρώμα
ονειρεύομαι το χωριό μου”

 

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 12 Ιανουαρίου 2025

 

  • Τα Χαϊκού:
    • Είναι μικρά ποιήματα που πρωτοεμφανίστηκαν στην Ιαπωνία.
    • Περιγράφουν μια στιγμή του χρόνου, δημιουργούν μια εικόνα.
    • Οι εποχές , τα χρώματα , η φύση κατέχουν σημαντική θέση.
    • Η εικόνα που δημιουργεί ένα Χαϊκού αποκαλύπτει πώς νιώθει ο δημιουργός του.

Ο Σεφέρης είναι ένας από τους Έλληνες ποιητές που ασχολήθηκαν με τα Χαϊκού.

 

Α’

Στάξε στη λίμνημόνο μια στάλα κρασίκαι σβήνει ο ήλιος.

Β΄

Στον κάμπο ούτ’ ένατετράφυλλο τριφύλλι·ποιός φταίει απ’ τους τρεις;

Γ΄
Στον Κήπο του Μουσείου

Άδειες καρέκλεςτ’ αγάλματα γυρίσανστ’ άλλο μουσείο.

Δ΄

Να ’ναι η φωνήπεθαμένων φίλων μαςή φωνογράφος;

Ε΄

Τα δάχτυλά τηςστο θαλασσί μαντίλικοίτα: κοράλλια.

ΣΤ΄

Συλλογισμένοτο στήθος της βαρύμες στον καθρέφτη.

Ζ΄

Φόρεσα πάλιτη φυλλωσιά του δέντρουκι εσύ βελάζεις.

Η΄

Νύχτα, ο αγέραςο χωρισμός απλώνεικαι κυματίζει.

Θ΄
Νέα Μοίρα

Γυμνή γυναίκατο ρόδι που έσπασε ήτανγεμάτο αστέρια.

Ι΄

Τώρα σηκώνωμια νεκρή πεταλούδαχωρίς φτιασίδι.

ΙΑ΄

Πού να μαζεύειςτα χίλια κομματάκιατου κάθε ανθρώπου.

ΙΒ΄
Άγονος Γραμμή

Το δοιάκι τί έχει;Η βάρκα γράφει κύκλουςκι ούτε ένας γλάρος

ΙΓ΄
Άρρωστη Ερινύς

Δεν έχει μάτιατα φίδια που κρατούσετης τρων τα χέρια.

ΙΔ΄

Τούτη η κολόναέχει μια τρύπα, βλέπειςτην Περσεφόνη;

ΙΕ΄

Βουλιάζει ο κόσμοςκρατήσου, θα σ’ αφήσειμόνο στον ήλιο.

ΙΣΤ΄

Γράφεις·το μελάνι λιγόστεψεη θάλασσα πληθαίνει.

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 11 Ιανουαρίου 2025
Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 11 Ιανουαρίου 2025
Τα Πετράλωνα είχαν κυριολεκτική σημασία, αφού πήραν το όνομα τους από αλάνες που γέμισαν με πέτρες, όταν γινόταν εξομάλυνση του δύσβατου εδάφους. Τα κομμάτια της πέτρας πετάχτηκαν και έτσι οι δημιουργήθηκαν πέτρινα αλώνια, τα οποία έδωσαν το όνομά τους στην περιοχή.

Τα Πατήσια βαφτίστηκαν έτσι από την έκφραση «παπά πάτα ίσια», που συνήθιζαν να λένε τα παιδιά της περιοχής σε έναν Τούρκο Αγά, που ήταν συνέχεια μεθυσμένος. Τα παιδιά τον έβλεπαν να παραπατάει από το ποτό και του φώναζαν «παπά πάτα ίσια», με αποτέλεσμα να ονομαστεί η περιοχή Πατήσια.

Το Θησείο πήρε το όνομα του από ένα λάθος. Στην περιοχή και συγκεκριμένα στο λόφο της αρχαίας αγοράς βρίσκεται ο ναός του Ηφαίστου, ο οποίος έχει ανάγλυφες παραστάσεις στις μετώπες του. Η αρχική ερμηνεία ήταν πως στις μετώπες αναπαρίσταντο άθλοι του Θησέα και έτσι η περιοχή συσχετίστηκε με τον μυθικό ήρωα και πήρε το όνομά του. Αργότερα, οι έρευνες των αρχαιολόγων απέδειξαν πως η ερμηνεία ήταν λάθος, αλλά το όνομα διατηρήθηκε.

Το Χαλάνδρι ήταν μια εύφορη περιοχή με μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Γι’ αυτό παλιότερα η ευρύτερη περιοχή ονομαζόταν «Δήμος Φλύας» από το ρήμα φλεί, που σημαίνει ευδοκιμώ. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας το μεγαλύτερο μέρος των εκτάσεων πέρασε στα χέρια ενός τσιφλικά που λεγόταν Χαλάς. Έτσι η περιοχή ονομάστηκε Χαλάνδρι.

ΕξάρχειαΗ περιοχή πήρε το όνομά της από τον παντοπώλη από την Ήπειρο, Έξαρχο, ο οποίος στα τέλη του 19ου αιώνα διατηρούσε μεγάλο κατάστημα στη διασταύρωση των οδών Θεμιστοκλέους και Σολωμού.

Κουκάκι: Η ονομασία του προέρχεται από τον εργοστασιάρχη Γεώργιο Κουκάκη. Ο Κουκάκης στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν ένας από τους πρώτους κατοίκους της περιοχής ο οποίος δραστηριοποιήθηκε και επαγγελματικά στην περιοχή διατηρώντας βιοτεχνία σιδερένιων κρεβατιών.

Μεταξουργείο: Από το 1835 υπήρχε στην περιοχή ένα εργοστάσιο κατασκευής μεταξωτών υφασμάτων που έδρευε στην ημιτελή κατοικία του Πρίγκιπα Κατακουζηνού, οικία που διατηρείται ακόμα και σήμερα στις οδούς Μεγάλου Αλεξάνδρου, Μυλλέρου και Γιατράκου.

Σεπόλια: Στην αρχαιότητα ήταν γνωστά ως “Μύλοι των Αθηνών” γιατί εκεί οι Αθηναίοι άλεθαν το σιτάρι. Το τωρινό όνομά της περιοχής προέρχεται από τη λέξη “εξωπόλια” χαρακτηρισμός που δινόταν σε πόλεις που βρίσκονταν εκτός σχεδίου πόλεως και δεν είχαν ασφαλτόστρωση.

ΠλάκαΗ επικρατέστερη ερμηνεία για το όνομα “Πλάκα” είναι αυτή που τη συνδέει με την αρβανίτικη λέξη “πλάκα= πλάκου, παλιό, αρχαίο”. Κατά τον 16ο αιώνα Αρβανίτες κατοίκησαν την περιοχή που είχε εγκαταλειφθεί και ερημωθεί και ονόμασαν την περιοχή Πλακ΄Αθήνα. Φεύγοντας από την περιοχή οι νέοι κάτοικοι κράτησαν την επωνυμία Πλάκα.

Κολωνάκι:Η αριστοκρατική περιοχή πήρε το όνομά της από ένα “κολωνάκι” ύψους περίπου δυόμιση μέτρων που είχε τοποθετηθεί στην πλατεία κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, για προληπτικούς λόγους.

Μετς:Στην επωνυμία της μπυραρίας “Μετς”, που άνοιξε ο γιος του ιδρυτή της ζυθοποιίας Φιξ, οφείλει η περιοχή το όνομά της. Παλαιότερα η περιοχή ονομαζόταν και “παντρεμενάδικα”.

Ψυχικό: Λέγεται ότι πήρε το όνομά του επειδή εκεί άφησε την τελευταία του πνοή ο μαραθωνομάχος Φειδιππίδης που ήρθε τρέχοντας να αναγγείλει τη νίκη των Αθηναίων έναντι των Περσών. Μία δεύτερη εκδοχή θέλει την Οσία Φιλοθέη που είχε εκτάσεις γης στην περιοχή, να ανοίγει πηγάδι για να ξεδιψούν οι περαστικοί και οι αγρότες. Πράξη που χαρακτηρίστηκε ως ψυχικό εκ μέρους της και για τον λόγο αυτό την τίμησαν δίνοντας στην περιοχή αυτήν την ονομασία.

Ψυρή: Οφείλει το όνομά της σε ένα νησιώτη από τα Ψαρά ο οποίος έφτασε στην περιοχή και έκτισε και μία εκκλησία που σήμερα δεν υπάρχει πια. Αυτός μετονομάστηκε σε Ψυρής που σημαίνει Ψαριανός και μετέπειτα πήρε και η περιοχή Ψυρή το όνομά της. Ψυρή όμως με ένα ρ και όχι με δύο όπως έχουμε συνηθίσει.

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 30 Νοεμβρίου 2024

Όσο μπορείς, Νεότητα, απόφευγε την πείρα.

Είναι μια γριά ζηλότυπη, ανέραστη.
Μόνον ο χρόνος ο πολύς
την γλυκοκοιτάζει.

Εκ πείρας σας μιλώ.
Μην την εμπιστεύεστε.
Ειλικρινής δεν είναι. Σας φανερώνει μόνο
όσα έχασε και σας τρομοκρατεί.

Όμως, τα μεγάλα κέρδη που της έφεραν
τα ηδονικά της λάθη τ’ αποσιωπά.
Επιμελώς στη μνήμη της τα κρύβει
κι αναπολώντας τα ξανά ζει.

Εκ πείρας σας μιλώ.
Τις προσφορές της πείρας μη δεχτείτε.
Δόλιες είναι αποβλέπουν
στην κερδοφόρα ανταλλαγή:
ξερόχορτα σας δίνει και τον
ολάνθιστο αγρό σας αφαιρεί.

Κι όχι μόνο. Μες στην αναμπουμπούλα
που προκαλεί η κλέφτρα πάντα δοσοληψία

η πείρα κάθε τόσο αποσπά.
Όλο και μια φέτα χορταστική
απ’ την πανσέληνο σας

στην έκλειψη της ρίχνοντας τα βάρη.

Εκ πείρας σας μιλώ.
Σοφή δεν είναι η πείρα
απλώς έχασε τη δύναμη να σφάλλει.