Επιστήμες

Μαρ
16

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ ΣΤΗΝ ΓΗ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 16 Μαρτίου 2025

Την Παρασκευή, η Nasa και η SpaceX θα εκτοξεύσουν την αποστολή Crew-10 της διαστημικής υπηρεσίας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να ανακτήσουν τους αστροναύτες Barry «Butch» Wilmore και Suni Williams, αφού η οκταήμερη παραμονή τους μετατράπηκε σε εννέα μήνες.

Αν και δεν είναι ο μεγαλύτερος χρόνος που έχει περάσει άνθρωπος στο διάστημα -το ρεκόρ κατέχουν ο Oleg Kononenko και ο Nikolai Chub, με 374 ημέρες – υπάρχουν πολλά που μπορούν να συμβούν στο ανθρώπινο σώμα στον χρόνο αυτό σύμφωνα με τον Guardian.

Η έλλειψη βαρύτητας προκαλεί σημαντική και ανεπανόρθωτη απώλεια οστικής πυκνότητας.

Προκαλεί επίσης απώλεια μυών στα χέρια, τα πόδια, τον κορμό και αλλού, συμπεριλαμβανομένης της καρδιάς σας, η οποία, επειδή δεν χρειάζεται να αντλεί αίμα ενάντια στη βαρύτητα, πρέπει να δουλεύει πολύ λιγότερο.

Ο όγκος του αίματός συρρικνώνεται και ο τρόπος ροής του αίματός αλλάζει – επιβραδύνεται σε ορισμένες περιοχές, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε θρόμβους.

Τα υγρά επίσης δεν κατεβαίνουν, ή δεν αποστραγγίζονται, τόσο εύκολα.

Στο διάστημα, εξήγησε ο Alan Duffy, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο Swinburne: «Τα υγρά συσσωρεύονται στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να αισθάνονται σαν να κρυώνουν συνεχώς».

Οι οσφρητικές αισθήσεις είναι επίσης μειωμένες, «πράγμα που είναι μάλλον καλό, παρεμπιπτόντως, γιατί εκεί πάνω μυρίζει», είπε.

«Ένα αεροσκάφος μετά από δύο δεκαετίες επισκεπτών και χωρίς παράθυρα…»

Το θετικό είναι ότι, όταν επιστρέψουν, πιθανότατα θα νιώσουν ότι επιτέλους ξεπέρασαν ένα κρυολόγημα εννέα μηνών.

Θα δυσκολεύονται επίσης να περπατήσουν, θα ζαλίζονται εύκολα και θα έχουν κακή όραση.

Η συσσώρευση υγρού αλλάζει επίσης το σχήμα των βολβών των ματιών τους και εξασθενεί την όρασή τους, είπε.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συχνά βλέπεις αστροναύτες να φορούν γυαλιά στο σκάφος, αν και έχουν ξεκινήσει με τέλεια όραση.

Αυτή τείνει ως επί το πλείστον να επανέρχεται στο φυσιολογικό, αν και μπορεί να χρειάζονται γυαλιά για το υπόλοιπο της ζωής τους, δήλωσε ο Duffy.

Όταν επιστρέψουν, η αποθεραπεία τους θα είναι παρόμοια με την εντατική φυσιοθεραπεία που κάνει κάποιος που έχει βγει από κώμα, δήλωσε ο Duffy.

Η επιστροφή τους «είναι από μόνη της ένα ερευνητικό έργο», δήλωσε ο Duffy.

Μπορεί να προσφέρει πληροφορίες για τρόπο θεραπείας των ασθενών στη γη.

Επειδή οι περισσότερες έρευνες μέχρι στιγμής βασίζονται σε εξάμηνες παραμονές, ο Wilmore και ο Williams θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντες για την ομάδα των γιατρών και των επιστημόνων τους.

Μια ακόμη πραγματικά εκπληκτική πρόκληση, είπε ο Duffy, ήταν ότι επειδή τα ρούχα αιωρούνται, το δέρμα αποκτά «ευαισθησία σχεδόν σαν μωρού».

Πίσω στη γη, ορισμένοι αστροναύτες αισθάνονται σαν τα ρούχα τους να είναι γυαλόχαρτο.

Ίσως η πιο επικίνδυνη επίπτωση της παρατεταμένης παραμονής στο διάστημα είναι η έκθεση στην ακτινοβολία, η οποία μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.

Η ατμόσφαιρα και το μαγνητικό πεδίο της Γης μας προστατεύουν από υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας, αλλά στο διάστημα οι άνθρωποι δεν έχουν αυτή την προστασία.

«Οι αστροναύτες όχι μόνο θα εκτεθούν σε περισσότερη ακτινοβολία στο διάστημα απ’ ό,τι στη Γη», σύμφωνα με τη Nasa, «αλλά η ακτινοβολία στην οποία εκτίθενται θα μπορούσε να δημιουργήσει αυξημένους κινδύνους».

Σύμφωνα με τη Nasa, οι αστροναύτες εκτίθενται σε τρεις πηγές ακτινοβολίας.

Αυτές περιλαμβάνουν τα σωματίδια που παγιδεύονται στο γήινο μαγνητικό πεδίο, τα ηλιακά ενεργητικά σωματίδια από τον ήλιο και τέλος τις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες.

Ο τρόπος προστασίας των ανθρώπων από τη διαστημική ακτινοβολία είναι ένα από τα προβλήματα που προσπαθούν να λύσουν οι επιστήμονες καθώς ετοιμαζόμαστε να στείλουμε ανθρώπους στον Άρη ή στη Σελήνη για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.

Έτσι, οι Williams και Wilmore, οι οποίοι βρίσκονται στο τέλος της καριέρας τους, θα μπορούσαν επίσης να προσφέρουν χρήσιμη έρευνα στον τομέα αυτό.

«Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά εκπληκτικοί όσον αφορά την ανθεκτικότητά τους», είπε ο Dufy.

Αλλά κατά την επιστροφή, το άγχος – αποτέλεσμα της παραμονής σε ακραίες συνθήκες για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα – και η κατάθλιψη είναι συνηθισμένα, δήλωσε ο Tucker.

Το δίδυμο μπορεί επίσης να βιώσει κάτι που ονομάζεται «το φαινόμενο της επισκόπησης».

Βλέποντας την καμπυλότητα της γης και βλέποντάς την από ψηλά κάποιοι αστροναύτες ανέφεραν μια απίστευτη σύνδεση με την ανθρωπότητα, μια άμεση αίσθηση της ευθραυστότητάς της.

«Κάποιοι το αποκαλούν αίσθημα έμπνευσης. Κάποιοι το αποκαλούν αίσθημα ανεπάρκειας σε σχέση με το πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος», δήλωσε ο Tucker.

Και μετά πρέπει να επιστρέψουν στη γη, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά.

«Πρέπει να φτιάξουν πρωινό και να πάνε στη δουλειά τους», είπε.

«Είναι μια τεράστια μετάβαση από τη ζωή σε ένα πολύ έντονο περιβάλλον».

Επιστήμες Χωρίς σχόλια »
Μαρ
1

ΑΝΤΙΥΛΗ, Η ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΗ ΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 1 Μαρτίου 2025

Πώς μπορεί κανείς να μεταφέρει το ακριβότερο υλικό του κόσμου χωρίς καν να το αγγίξει; Αυτός είναι είναι ο γρίφος που πιστεύουν ότι έλυσαν ερευνητές του CERN, προκειμένου να φορτώσουν σε φορτηγάκια μια απειροελάχιστη ποσότητα αντιύλης.

Οι υπεύθυνοι δύο διαφορετικών πειραμάτων, με τις ονομασίες PUMA και BASE-TEST, ελπίζουν να πετύχουν την παγκόσμια πρωτιά το 2025, μεταφέροντας αντιπρωτόνια σε δύο διαφορετικά εργαστήρια που βρίσκονται εντός του κτηριακού συγκροτήματος του CERN σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων.

Το πρώτο πείραμα θέλει να μελετήσει με ακρίβεια την αντιύλη σε έναν χώρο απαλλαγμένο από πειραματικό θόρυβο, ενώ το δεύτερο σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα αντιπρωτόνια για να προσδιορίσει τις ιδιότητες εξωτικών βαρέων στοιχείων

Το πείραμα ALPHA του CERN όπου παράγονται αντιπρωτόνια (Maximilien Brice/CERN)

Οι φυσικοί γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες ότι για κάθε σωματίδιο κανονικής ύλης υπάρχει ένα αντίστοιχο αντισωματίδιο με αντίθετο φορτίο.

Όταν ένα σωματίδιο αντιύλης συναντήσει οποιοδήποτε σωματίδιο ύλης, και τα δύο καταστρέφονται απελευθερώνοντας μεγάλες ποσότητες ενέργειας.

Το CERN είναι σήμερα το μόνο εργαστήριο που μπορεί να αποθηκεύει αντιύλη, αναμφίβολα το πιο ακριβό υλικό του κόσμου, με τιμή που εκτιμάται σε τρισεκατομμύρια δολάρια ανά γραμμάριο.

Κανείς όμως δεν έχει φτάσει αυτό το επίπεδο παραγωγής: μόλις 18 νανογραμμάρια, ή δισεκατομμυριοστά του γραμμαρίου, είχαν παραχιεί σε όλο τον κόσμο μέχρι το 2018.

Στο CERN, τα αντιπρωτόνια που προορίζεται να μεταφερθούν σε γειτονικά εργαστήρια διατηρούνται μετέωρα μέσα σε μαγνητικές παγίδες σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν, έτσι ώστε να μην μπορούν να έρθουν σε επαφή με τα τοιχώματα και να καταστραφούν.

Τον Οκτώβριο, οι υπεύθυνοι του BASE-STEP πραγματοποίησαν την πρώτη πρόβα φορτώνοντας σε φορτηγάκι μια μαγνητική παγίδα που περιείχε κανονική ύλη.

Και τον περασμένο μήνα, η ομάδα του PUMA σχεδίαζε να παραλάβει μια άδεια παγίδα για να αρχίσει τις δοκιμές. Και στις δύο περιπτώσεις, μια φορητή γεννήτρια θα τροφοδοτεί τους μαγνήτες.

Η μαγνητική παγίδα του BASE-TEST (πάνω δεξιά) φορτώνεται σε φορτηγάκι (κάτω αριστερά) σε πρόβα της μεταφοράς (CERN)

H επιχείρηση θα είναι πιο εύκολη στην περίπτωση του BASE-STEP, το οποίο σκοπεύει να μεταφέρει περίπου 1.000 αντιπρωτόνια σε μια παγίδα βάρους ενός τόνου.

Το PUMA, όμως, χρειάζεται γύρω στα ένα δισεκατομμύριο αντιπρωτόνια και η παγίδα του φτάνει τους δέκα τόνους.

Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί κατά τη μεταφορά θα ήταν να έρθουν τα αντιπρωτόνια σε επαφή με τα τοιχώματα των παγίδων, οπότε θα καταστρέφονταν ακαριαία.

Κίνδυνος όμως δεν υπάρχει: ακόμα και αν όλα τα αντιπρωτόνια του CERN καταστρέφονταν όλα ταυτόχρονα, είπαν οι ερευνητές, η ενέργεια που θα απελευθερωνόταν είχε την ενέργεια ενός μολυβιού που πέφτει από το τραπέζι.

Ειδήσεις Σήμερα:

Επιστήμες Χωρίς σχόλια »
Φεβ
9

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΜΑΣ…

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 9 Φεβρουαρίου 2025

Σε μια πρωτοποριακή, διαχρονική μελέτη, οι ερευνητές από το Aalto University  και το University of Oulu παρακολούθησαν τον εγκέφαλο και τη συμπεριφορική δραστηριότητα ενός ατόμου για πέντε μήνες χρησιμοποιώντας σαρώσεις εγκέφαλου και δεδομένα από φορητές συσκευές και smartphone.

«Θέλαμε να δούμε πέρα από μεμονωμένα γεγονότα», λένε οι ερευνητές. «Η συμπεριφορά και οι ψυχικές μας καταστάσεις διαμορφώνονται συνεχώς από το περιβάλλον και τις εμπειρίες μας. Ωστόσο, γνωρίζουμε ελάχιστα για την απόκριση της λειτουργικής συνδεσιμότητας του εγκεφάλου σε περιβαλλοντικές, φυσιολογικές και συμπεριφορικές αλλαγές σε διαφορετικές χρονικές κλίμακες, από ημέρες σε μήνες»

Πως επηρεάζεται ο εγκέφαλος;

Σύμφωνα με την μελέτη, ο εγκέφαλος δεν ανταποκρίνεται στην καθημερινή ζωή σε άμεσες, μεμονωμένες εκρήξεις. Αντίθετα, η εγκεφαλική δραστηριότητα εξελίσσεται ως απόκριση στα πρότυπα ύπνου, τη σωματική δραστηριότητα, τη διάθεση και τον ρυθμό αναπνοής πολλών ημερών.

Αυτό υποδηλώνει ότι ακόμη και μια προπόνηση ή μια άγρυπνη νύχτα την περασμένη εβδομάδα θα μπορούσε να επηρεάσει τον εγκέφαλό σας και επομένως την προσοχή και τη μνήμη σας, μέχρι την επόμενη εβδομάδα.

Η έρευνα αποκάλυψε επίσης μια ισχυρή σχέση μεταξύ της μεταβλητότητας του καρδιακού ρυθμού και της συνδεσιμότητας του εγκεφάλου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης. Αυτό υποδηλώνει ότι οι επιδράσεις στην απόκριση χαλάρωσης του σώματος, όπως οι τεχνικές διαχείρισης του στρες, θα μπορούσαν να διαμορφώσουν την «καλωδίωση» του εγκεφάλου ακόμα και όταν δεν συγκεντρωνόμαστε ενεργά σε μια εργασία.

Η φυσική δραστηριότητα βρέθηκε επίσης να επηρεάζει θετικά τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι περιοχές του εγκεφάλου, επηρεάζοντας δυνητικά τη μνήμη και τη γνωστική ευελιξία.

Ακόμα και οι ανεπαίσθητες αλλαγές στη διάθεση και τον καρδιακό ρυθμό άφησαν αποτυπώματα που φάνηκαν να διαρκούν για έως και δεκαπέντε ημέρες.

Δύο.μοτίβα απόκρισης

Η έρευνα είναι ασυνήθιστη καθώς λίγες εγκεφαλικές μελέτες περιλαμβάνουν λεπτομερή παρακολούθηση για ημέρες και εβδομάδες. «Οι σαρώσεις εγκεφάλου είναι χρήσιμα εργαλεία, αλλά ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί μεμονωμένα» αναφέρουν οι ερευνητές, «για αυτό και η χρήση φορητών συσκευών ήταν ζωτικής σημασίας».

Τα δεδομένα από τις συσκευές και οι εγκεφαλικές σαρώσεις δύο φορές την εβδομάδα συνδυάστηκαν από ποιοτικά δεδομένα ερευνών σχετικά με την διάθεση των συμμετεχόντων.

Οι ερευνητές εντόπισαν δύο διαφορετικά μοτίβα απόκρισης: ένα βραχυπρόθεσμο κύμα που διαρκεί λιγότερο από επτά ημέρες και ένα μακροπρόθεσμο κύμα που διαρκεί έως και δεκαπέντε ημέρες.

Το πρώτο αντικατοπτρίζει τις γρήγορες προσαρμογές, όπως το πώς επηρεάζεται η συγκέντρωση από τον κακό ύπνο, αλλά ανακάμπτει γρήγορα. Το μακροπρόθεσμο κύμα υποδηλώνει πιο σταδιακές αλλά διαρκείς επιδράσεις, ιδιαίτερα σε περιοχές που συνδέονται με την προσοχή και τη μνήμη.

  • Πηγή: vita
Επιστήμες Χωρίς σχόλια »
Νοέ
2

ΤΟ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟ ΘΕΩΡΗΜΑ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 2 Νοεμβρίου 2024

Το 2022 η Νεκίγια Τζάκσον και η Καλσία Τζόνσον, τότε μαθήτριες Λυκείου, βρήκαν μια νέα απόδειξη για το Πυθαγόρειο Θεώρημα.

Τώρα, οι δύο κοπέλες δημοσιεύουν επίσημα την απόδειξή τους, μαζί με εννέα ακόμα αποδείξεις που είχαν διαφύγει των μαθηματικών εδώ και 2.500 χρόνια.

Η πρώτη απόδειξη που παρουσίασαν οι δύο κοπέλες, βασισμένη στην τριγωνομετρία, ήρθε στο πλαίσιο διαγωνισμού στο σχολείο τους στη Νέα Ορλεάνη.

Στη συνέχεια, τον Μάρτιο του 2023 η Τζάκσον και η Τζόνσον παρουσίασαν την απόδειξη στο συνέδριο της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας –ως τα νεότερα μέλη που έχουν συμμετάσχει ποτέ στη διοργάνωση- και έγιναν διάσημες εν μία νυκτί: έλαβαν συμβολικά τα κλειδιά της Νέας Ορλεάνης, εμφανίστηκαν στη δημοφιλή εκπομπή 60 minutes και κέρδισαν επαίνους από την Μισέλ Ομπάμα.

Οι δύο κοπέλες, οι οποίες ξεκίνησαν πέρυσι τις σπουδές τους στο κολέγιο, επανέρχονται τώρα με την επιστημονική δημοσίευση της απόδειξης, η οποία υποβλήθηκε σε ανεξάρτητο έλεγχο και παρουσιάζεται στην επιθεώρηση  American mathematicaly monthly.

«Είμαι τόσο έκπληκτη που υπογράφουμε επιστημονική δημοσίευση σε τόσο μικρή ηλικία» δήλωσε σε δελτίου τύπου η Τζόνσον, σήμερα φοιτήτρια Περιβαλλοντικής Μηχανικής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα, σε βίντεο που δημοσιοποίησε η επιθεώρηση.

«Δεν πίστευα ότι θα φτάναμε τόσο μακριά» είπε η Τζάκσον, η οποία σπουδάζει Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Ζάβιερ της Λουιζιάνα.

Αν και μέχρι σήμερα παραμένει ασαφές αν ήταν πράγματι ιδέα του Πυθαγόρα, το θεώρημα που του αποδίδεται είναι ένα από τα διασημότερα των Μαθηματικών.

Το θεώρημα λέει ότι μπορείς να υπολογίσεις το μήκος μιας πλευράς ενός ορθογώνιου τριγώνου εφόσον γνωρίζεις το μήκος των δύο άλλων πλευρών.

Διατυπώνεται συνήθως ως α2+β2=γ2, εξίσωση που λέει ότι το τετράγωνο της υποτείνουσας (της μεγαλύτερης πλευράς) ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο άλλων πλευρών.

Για το θεώρημα έχουν διατυπωθεί πολυάριθμες λύσεις, οι οποίες όμως βασίζονται στην άλγεβρα και τη γεωμετρία.

Τα δύο κορίτσια το απέδειξαν με τριγωνομετρικές μεθόδους, κάτι που ορισμένοι μαθηματικοί θεωρούσαν αδύνατο.

Το πρόβλημα είναι ότι η τριγωνομετρία –η μελέτη των τριγώνων- ουσιαστικά βασίζεται στο Πυθαγόρειο Θεώρημα, κάτι που σημαίνει ότι οι τριγωνομετρικές αποδείξεις ακολουθούν αυτό που οι μαθηματικοί ονομάζουν «κυκλική λογική» και είναι ουσιαστικά άκυρες.

Κι όμως, οι δέκα νέες αποδείξεις που προτείνει η δημοσίευση δεν είναι κυκλικές.

«Το συναρπαστικό [με τη μελέτη] είναι ότι πολύς κόσμος το θεωρούσε αδύνατο» σχολίασε στο CNN o Τομ Μέρντοχ, επίτιμος καθηγητής το Πανεπιστημίου του Μπρίστολ.

«Οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις βασίζονται στο ημίτονο και το συνημίτονο, τα οποία εκφράζονται ως αναλογίες συγκεκριμένων μηκών σε ένα ορθογώνιο τρίγωνο. Είναι πολύ εύκολο να πέσεις σε ένα κυκλικό επιχείρημα, όμως το εντυπωσιακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι βρήκαν μια συλλογιστική γραμμή που χρησιμοποιεί το ημίτονο και το συνημίτονο αλλά χωρίς να υποθέτει ότι το Πυθαγόρειο Θεώρημα είναι αληθές» εξήγησε.

Η Τζάκσον και η Τζόνσον γράφουν στη δημοσίευσή τους ότι «το πιο δύσκολο από όλα» ήταν η συγγραφή της μελέτης, κάτι στο οποίο δεν είχαν καμία εμπειρία.

Η Τζόνσον δήλωσε χαρούμενη που μπόρεσε να δείξει ότι οι γυναίκες και ειδικά οι μαύρες γυναίκες μπορούν να πετύχουν σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.

«Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανη που μπορέσαμε και οι δύο να δώσουμε μια θετική επιρροή και να δείξουμε ότι οι νέες γυναίκες και οι έγχρωμες γυναίκες μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα, και να δείξουμε σε άλλες νέες γυναίκες ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Με κάνει πολύ περήφανη το γεγονός ότι βρίσκομαι σε αυτή τη θέση».

Επιστήμες, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Αυγ
10

ΝΤΕΝΙΣΟΒΑΝ, ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 10 Αυγούστου 2024
Λίγα είναι γνωστά για τους Ντενίσοβαν, τους μυστηριώδεις συγγενείς του σύγχρονου ανθρώπου που έζησαν περίπου την ίδια εποχή με τους Νεάντερταλ στη βόρεια Ευρασία. Νέα ευρήματα από το παγωμένο οροπέδιο του Θιβέτ ανοίγουν τώρα ένα παράθυρο στη ζωή του χαμένου ανθρώπινου είδους.

Ανάμεσα σε χιλιάδες οστά ζώων στο σπήλαιο Μπαΐσια του Θιβέτ (στην εικόνα, η θέα από την είσοδο), όπου είχε βρεθεί πριν από λίγα χρόνια ένα μικρό οστό Ντενίσοβαν,  ηλικίας 160.000 ετών, ταυτοποιήθηκε πρόσφατα ένα ακόμα απολίθωμα, ένα πλευρό ηλικίας 32 έως 48 χιλιάδων ετών –το νεότερο γνωστό απολίθωμα του είδους.

Αυτό σημαίνει ότι οι Ντενίσοβαν έζησαν στο οροπέδιο τουλάχιστον 110.000 χρόνια και πιθανώς περισσότερο, αναφέρει διεθνής ομάδα ερευνητών στο περιοδικό Nature.

Σημαίνει επίσης ότι οι Ντενίσοβαν ίσως βρίσκονταν ακόμα εκεί όταν ο Homo sapiens άρχισε να καταφθάνει σε αυτή την περιοχή του κόσμου, πριν από περίπου 40.000 χρόνια.

Η ευρεία γεωγραφική εξάπλωση μαρτυρά ότι είδος είχε αρκετή ευελιξία ώστε να προσαρμόζονται σε διαφορετικά περιβάλλοντα

Η μελέτη βασίστηκε στην ανάλυση των λιγοστών πρωτεϊνών που διατηρήθηκαν στα οστά χάρη στις ήπιες συνθήκες του σπηλαίου. Σε συνδυασμό με άλλα ευρήματα, η νέα αυτή τεχνική αποκαλύπτει πλούτο πληροφοριών για τον τρόπο ζωής και τη διατροφή των Ντενίσοβαν: κυνηγούσαν μια μεγάλη ποικιλία ζώων, από πρόβατα μέχρι τριχωτούς ρινόκερους και ύαινες, τα τεμάχιζαν με λίθινα μαχαίρια, αποσπούσαν το μεδούλι από τα κόκκαλα και κατεργάζονταν τα δέρματα.

Το σπήλαιο Μπαΐσια στο Θιβέτ είναι μία από τις μόλις τρεις τοποθεσίες όπου έχουν βρεθεί οστά Ντενίσοβαν (Dongju Zhang et al./Lanzhou University)

Σε αντίθεση με τους Νεάντερταλ, οι οποίοι είναι γνωστοί στην επιστήμη από τον 19ο αιώνα, οι Ντενίσοβαν ανακαλύφθηκαν μόλις το 2010 χάρη στο οστό ενός δακτύλου που βρέθηκε στο σπήλαιο Ντενίσοβα της Σιβηρίας.

Έκτοτε, λίγα αποσπασματικά απολιθώματα έχουν έρθει στο φως μόνο σε δύο άλλες τοποθεσίες, το σπήλαιο Μπαΐσια του Θιβέτ και το σπήλαιο Κόμπρα στο Λάος.

Η ευρεία γεωγραφική εξάπλωση από βορρά ως νότο μαρτυρά ότι είδος είχε αρκετή ευελιξία ώστε να προσαρμόζονται σε διαφορετικά περιβάλλοντα, επισήμαναν οι ερευνητές.

Οι Ντενίσοβαν είναι επίσης γνωστό ότι είχαν διασταυρωθεί τόσο με τους Νεάντερταλ όσο και με τους σύγχρονους ανθρώπους, με κάποια γονίδιά τους διατηρούνται και σήμερα στην ανθρώπινη γονιδιακή δεξαμενή.

Ένα από τα αυτά είναι το γονίδιο EPAS1 των κατοίκων του Θιβέτ, το οποίο βελτιώνει τη μεταφορά οξυγόνου από το αίμα και επιτρέπει έτσι τη διαβίωση σε μεγάλα υψόμετρα.

Σε συνδυασμό, τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι παγωμένες σπηλιές του Θιβέτ ίσως ήταν το μέρος που φιλοξένησε τον απίθανο έρωτα ανάμεσα σε δυο διαφορετικά είδη ανθρώπου.

Επιστήμες, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Αυγ
9

.Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 9 Αυγούστου 2024

Το πρότζεκτ ονομάζεται ” International Space Station Archaelogical Project

Περισσότεροι από 270 άνθρωποι από 23 χώρες έχουν επισκεφθεί το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) σε πάνω από δύο δεκαετίες.

Με στόχο την καλύτερη κατανόηση του μικρής κλίμακας κοινωνικού συνόλου του ISS, της προσαρμογής των ανθρώπων σε αυτό το γεμάτο προκλήσεις περιβάλλον και της πραγματικής χρήσης των χώρων και του εξοπλισμού του, μια διεθνής ερευνητική ομάδα διεξάγει την πρώτη μεγάλης κλίμακας… αρχαιολογική αποστολή στο Διάστημα και δημοσιεύει τα πρώτα αποτελέσματα στο περιοδικό ανοικτής πρόσβασης «PLOS ONE».

Καθώς η ερευνητική ομάδα εκτίμησε ότι οι συνεντεύξεις των μελών του πληρώματος δεν φτάνουν για να αποτυπωθούν οι συνθήκες διαβίωσής τους στον ISS, χρησιμοποίησε την αρχαιολογική πρακτική της δοκιμαστικής τομής προσαρμοσμένης στο Διάστημα και στο γεγονός ότι οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να είναι παρόντες στις εργασίες.

Ο στόχος ήταν να επιλεγούν στη συνέχεια περιοχές για πιο εκτεταμένη «ανασκαφή».

Τα πρώτα ευρήματα

Για την προκαταρκτική έρευνα επιλέχθηκαν έξι τοποθεσίες στον ISS και ζητήθηκε από τους αστροναύτες το 2022 να τραβούν φωτογραφίες από κάθε τοποθεσία καθημερινά για 60 ημέρες, προκειμένου στη συνέχεια οι ερευνητές να μελετήσουν τη χρήση των χώρων και τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί το πλήρωμα.

Τα πρώτα ευρήματα από το πρότζεκτ «International Space Station Archaeological Project» και τις δύο πρώτες περιοχές μελέτης παρουσιάζονται στη δημοσίευση. Πρόκειται για έναν χώρο που προορίζεται για τη συντήρηση του εξοπλισμού και έναν άλλον κοντά στις τουαλέτες και τον εξοπλισμό άσκησης

Η ανάλυση των φωτογραφιών σε αυτές τις περιοχές αποκάλυψε 5.438 αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς. Ο χώρος που προορίζεται για τη συντήρηση του εξοπλισμού διαπιστώθηκε ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν χρησιμοποιείται για τον σκοπό που δημιουργήθηκε και αντίθετα έχει γίνει χώρος αποθήκευσης για αντικείμενα όλων των ειδών.

Επίσης,  διαπιστώθηκε  ένας κενός χώρος, που χρησιμοποιούνταν τελικά για αποθήκευση ειδών περιποίησης και άλλων αντικειμένων, χωρίς ωστόσο να έχει προβλεφθεί να έχει χώρους αποθήκευσης.

Όπως επισημαίνεται, τα ευρήματα καταδεικνύουν πώς οι παραδοσιακές αρχαιολογικές τεχνικές μπορούν να προσαρμοστούν για τη μελέτη απομακρυσμένων οικοτόπων ή περιοχών με ακραίες συνθήκες.

Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι «το πείραμα είναι η πρώτη αρχαιολογία που έγινε ποτέ εκτός του πλανήτη Γη. Εφαρμόζοντας μια πολύ παραδοσιακή μέθοδο δειγματοληψίας μιας περιοχής σε ένα εντελώς νέο είδος αρχαιολογικού πλαισίου, δείχνουμε πώς το πλήρωμα του ISS χρησιμοποιεί διάφορες περιοχές του διαστημικού σταθμού με τρόπους που αποκλίνουν από τα σχέδια της αποστολής. Οι αρχιτέκτονες και οι σχεδιαστές μελλοντικών διαστημικών σταθμών μπορούν να αντλήσουν πολύτιμα διδάγματα από αυτό το έργο»

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επιστήμες, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Ιούν
3

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 3 Ιουνίου 2024

JAMES WEBB: αυτός είναι ο πιο μακρινός γαλαξίας που γνωρίζουμε στο Σύμπαν, το φως του χρειάστηκε 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει μέχρι τη Γη.

Χάρη στην υπέρυθρή όρασή του, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb κοίταξε πιο μακριά από ποτέ και εντόπισε τον μακρινό γνωστό γαλαξία, ένα αρχέγονο αντικείμενο που υποχρεώνει τους κοσμολόγους να αναθεωρήσουν τα μοντέλα τους για τα αρχικά στάδια εξέλιξης του Σύμπαντος.

Το φως του γαλαξία JADES-GS-z14-0 χρειάστηκε 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει μέχρι τη Γη. Αυτό σημαίνει ότι το James Webb είδε αυτή τη μεγάλη ομάδα άστρων όπως ήταν μόλις 295 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν.

Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ ήταν ένας γαλαξίας που απεικονίστηκε όπως ήταν 325 εκατ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Δεδομένου ότι το φως του JADES-GS-z14-0 ταξίδευε 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει μέχρι τη Γη, θα περίμενε κανείς ότι η απόσταση του γαλαξία θα ήταν 13,5 δισ. έτη φωτός.

Στην πραγματικότητα όμως η απόσταση είναι πολύ μεγαλύτερη λόγω της συνεχιζόμενης διαστολής του Σύμπαντος και ξεπερνά τα 34 δισεκατομμύρια έτη φωτός.

Ο γαλαξίας JADES-GS-z14-0 εμφανίζεται ως αμυδρή κόκκινη κουκκίδα στην εικόνα του James Webb. Πηγή: NASA, ESA, CSA, STScI, Brant Robertson (UC Santa Cruz), Ben Johnson (CfA), Sandro Tacchella (Cambridge), Phill Cargile (CfA)

Φωτεινός για την ηλικία του

Η διεθνής ερευνητική ομάδα που έσπασε το ρεκόρ απόστασης δηλώνει πως έμεινε έκπληκτη από τη φωτεινότητα  του αντικειμένου.

Πολλοί μακρινοί γαλαξίες είναι ιδιαίτερα φωτεινοί λόγω της ακτινοβολίας που εκπέμπουν οι κεντρικές μαύρες τρύπες τους καθώς καταπίνουν διαστρικό υλικό. Στην περίπτωση του JADES-GS-z14-0, αντίθετα, το φως δείχνει να προέρχεται από πολυάριθμα νεαρά άστρα.

«Όλο αυτό το αστρικό φως υποδηλώνει ότι  ο γαλαξίας έχει εκατοντάδες εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο. Αυτό εγείρει το ερώτημα: πώς μπόρεσε η φύση να δημιουργήσει ένα φωτεινό, τεράστιο γαλαξία σε λιγότερο από 300 εκατομμύρια χρόνια» σχολίασαν σε δελτίο Τύπου της NASA o ιταλός αστρονόμος Στέφανο Καρνιάνι και ο αμερικανός συνάδελφός του Κέβιν Χέινλαϊν.

Επισήμαναν ακόμα ότι τα άστρα του γαλαξία δεν φαίνεται να αποτελούνται αποκλειστικά από υδρογόνο και ήλιο, τα μόνα χημικά στοιχεία που δημιουργήθηκαν στη Μεγάλη Έκρηξη.

«Η παρουσία οξυγόνου τόσο νωρίς στη ζωή ενός γαλαξία αποτελεί έκπληξη και υποδεικνύει ότι πολλαπλές γενιές άστρων μεγάλης μάζας είχαν ήδη ζήσει τις ζωές τους πριν παρατηρήσουμε τον γαλαξία» είπαν οι δύο ερευνητές.

«Όλες αυτές οι παρατηρήσεις μάς λένε ότι ο  JADES-GS-z14-0 δεν είναι σαν τα είδη γαλαξιών που έχουν προβλεφθεί στο νεαρό Σύμπαν από θεωρητικά μοντέλα και υπολογιστικές προσομοιώσεις.

Ο  JADES-GS-z14-0 θα ήταν αδύνατο να γίνει ορατός με άλλα τηλεσκόπια εκτός από το James Webb.

Λόγω της διαστολής του Σύμπαντος, το φως του γαλαξία έχει μετατοπιστεί σε υπέρυθρα μήκη κύματος που μπορεί να καταγράψει μόνο το νέο καμάρι της αστρονομίας.

Όπως σχολίασε ο δρ Μπραντ Ρόμπερτσον του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ, «θα μπορούσαμε να ανιχνεύσουμε αυτό τον γαλαξία ακόμα κι αν ήταν δέκα φορές πιο αμυδρός».

«Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να δούμε κι άλλα παραδείγματα, ακόμα πιο νωρίς στην ιστορία του Σύμπαντος –πιθανώς τα πρώτα 200 εκατομμύρια χρόνια».

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα Χωρίς σχόλια »
Μαρ
18

Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 18 Μαρτίου 2024
Αν ξεχνάς ονόματα ή που έβαλες τα κλειδιά μην ανησυχείς – Τι εξηγεί ειδικός στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι μια μηχανή απομνημόνευσης, αλλά μια μηχανή σκέψης

Φεύγοντας από το σπίτι τους, πολλοί έχουν την υποψία ότι δεν έκλεισαν το μάτι της κουζίνας, ενώ άλλοι δεν θυμούνται που στάθμευσαν το αυτοκίνητό τους. Πρόκειται για περιστατικά απώλειας μνήμης που πολλούς τους ανησυχούν. Μήπως όμως δεν πρέπει να βιαζόμαστε να πηγαίνει ο νους μας στο χειρότερο;

Αναμφίβολα, εάν δινόταν η ευκαιρία στον καθένα θα επέλεγε να είχε μια καλύτερη μνήμη.

Ωστόσο, ο καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Τσάραν Ράγνκανατ ενθαρρύνει τον κόσμο να διατηρήσει μια τέτοια προοπτική.

Στο νέο του βιβλίο Why We Remember: The Science of Memory and How It Shapes Us, ο δρ. Ραγνκάναθ λέει ότι όλοι παλεύουμε με τη μνήμη κάποια στιγμή, αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ αυτής της απώλειας μνήμης και της πιο εκφυλιστικής απώλειας μνήμης.

Στο βιβλίο του ο Τσάραν Ράγνκανατ διερευνά το γεγονός ότι η λήθη δεν είναι ανησυχητική. «Αντί να πολεμάμε την επιλεκτικότητα της μνήμης σε μια μάταιη προσπάθεια να θυμηθούμε περισσότερα, μπορούμε να αποδεχθούμε ότι είμαστε σχεδιασμένοι να ξεχνάμε και να χρησιμοποιούμε την πρόθεση για να καθοδηγήσουμε την προσοχή μας, ώστε να θυμόμαστε τι έχει σημασία».

«Τις περισσότερες φορές δεν είναι πρόβλημα μνήμης, είναι αυτό που θα έλεγα αποτυχία ανάκτησης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες όταν τις χρειαζόμαστε. Μερικές φορές χρειαζόμαστε τη σωστή ένδειξη για να το βρούμε, μερικές φορές δεν μπορεί να βρεθεί επειδή οι αναμνήσεις ανταγωνίζονται μεταξύ τους».

«Αν κάποιος με ρωτούσε τι συνιστά μια πολύ ικανή μνήμη, θα έλεγα ότι είναι σε θέση να έχουμε πρόσβαση στις πληροφορίες που είναι σημαντικές»

«Οι άνθρωποι που έχουν πιο σοβαρές διαταραχές μνήμης συχνά αγωνίζονται να αφήσουν νέες αναμνήσεις. Αντί να μην θυμούνται το όνομα κάποιου που μόλις γνώρισαν, μπορεί να μην θυμούνται καθόλου ότι γνώρισαν αυτό το άτομο. Κατά μέσο όρο, τα άτομα με τυπικές αναμνήσεις το βρίσκουν πιο εύκολο να θυμούνται πρόσφατα γεγονότα παρά γεγονότα από παλιά, αλλά τα άτομα με διαταραχές μνήμης έχουν το αντίθετο πρόβλημα».

Και ενώ ο Ράγνκανατ αναγνωρίζει ότι ορισμένοι τύποι μνήμης μπορεί να αποδυναμωθούν λόγω ηλικίας –ιδίως όταν είναι να θυμηθούμε ένα συγκεκριμένο γεγονός- υπάρχουν μερικοί υπερήλικες που έχουν έντονη μνήμη μέχρι τα τελευταία τους χρόνια.

Ένα ξεκάθαρο μήνυμα

Ο Τσάραν Ράγνκανατ συνεχίζει εξηγώντας ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι μια μηχανή απομνημόνευσης, είναι μια μηχανή σκέψης. Μας βοηθά να κατανοήσουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε.

«Είναι σχεδιασμένος για οικονομία και για να αναπτύσσει γρήγορα μνήμες για να κατανοήσει το παρόν και να επικεντρωθεί στο μέλλον. Για να επιτύχουμε αυτούς τους στόχους, δεν μπορούμε να κουβαλάμε αναμνήσεις για κάθε στιγμή της ζωής μας. Αν κάποιος με ρωτούσε τι συνιστά μια πολύ ικανή μνήμη, θα έλεγα ότι είναι σε θέση να έχουμε πρόσβαση στις πληροφορίες που είναι σημαντικές για εμάς και να ανακαλούμε γεγονότα της ζωής που έχουν κατά κάποιο τρόπο νόημα.

Η αμνησία (forgetting) δεν είναι αποτυχία της μνήμης υποστηρίζει ο Ράγνκανατ.

«Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που έχουν τη λεγόμενη φωτογραφική μνήμη και είναι συνήθως ειδικοί σε έναν συγκεκριμένο τομέα, όπως μεγάλοι σκακιστές ή επαγγελματίες μπασκετμπολίστες, με την ικανότητα να δημιουργούν ζωντανές, λεπτομερείς αναμνήσεις σχετικές με την πείρα τους. Αλλά από ό,τι γνωρίζω, κανείς δεν έχει ποτέ αναφερθεί ότι έχει ολοκληρωμένη φωτογραφική μνήμη για τα πάντα. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν θα το ευχόμουν αυτό σε κανέναν».

Το μήνυμα του Ράγνκανατ είναι ξεκάθαρο προτρέποντας μας να μην ανησυχούμε για όσα δεν θυμόμαστε και εστιάζουμε στο παρόν.

«Η ζωή είναι μικρή», λέει. «Η παροδική φύση της μνήμης μπορεί να κάνει τη ζωή να φαίνεται πολύ πιο σύντομη. Τείνουμε να σκεφτόμαστε τη μνήμη ως κάτι που μας επιτρέπει να κρατάμε το παρελθόν, ενώ στην πραγματικότητα ο ανθρώπινος εγκέφαλος σχεδιάστηκε για να είναι πιο απλά ένα αρχείο των εμπειριών μας. Η αμνησία (forgetting) δεν είναι αποτυχία της μνήμης, [αλλά] είναι συνέπεια διαδικασιών που επιτρέπουν στον εγκέφαλό μας να δίνει προτεραιότητα στις πληροφορίες που μας βοηθούν να πλοηγηθούμε και να κατανοήσουμε τον κόσμο» σημειώνει ο ίδιος.

«Μπορούμε να παίξουμε ενεργό ρόλο στη διαχείριση της αμνησίας κάνοντας προσεκτικές επιλογές στο παρόν, προκειμένου να επιμεληθούμε ένα πλούσιο σύνολο αναμνήσεων που θα πάρουμε μαζί μας στο μέλλον».

Από Telegraph

 

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα Χωρίς σχόλια »
Φεβ
11

ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 11 Φεβρουαρίου 2024
Εξετάστηκε «ακουστικά» το Ιερό του Διός στο Όρος Λύκαιο της Αρκαδία

Η όραση αποτελεί παραδοσιακά το κύριο αισθητήριο μέσο για την κατανόηση του παρελθόντος -οι αρχαιολόγοι «βλέπουν» τα μνημεία και προσπαθούν να βγάλουν συμπεράσματα. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, νέες μέθοδοι και θεωρητικές προσεγγίσεις υπόσχονται να αποκαλύψουν ακόμα περισσότερα μέσα και από άλλες αισθήσεις, όπως η ακοή. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η έρευνα, που πρόσφατα δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Open Archeology, με τίτλο «Χρησιμοποιώντας την Ψυχοακουστική στην Αρχαιολογία των Αισθήσεων: Εξελίξεις στο Αρχαίο Ιερό του Διός στο Λύκαιο Όρος» της Πάμελα Τζόρνταν, αρχιτέκτονα, υποψήφιας διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.

Τι σημαίνει ψυχοακουστική;

«Η ψυχοακουστική μελετά τον τρόπο που το ανθρώπινο αυτί αντιλαμβάνεται τον ήχο. Έρχεται σε αντίθεση με την ακουστική, που είναι η μελέτη του τρόπου με τον οποίο ο ήχος κινείται σε ένα περιβάλλον, αλλά και με την ανθρώπινη ερμηνεία του ήχου, ό,τι δηλαδή κάνει ο εγκέφαλός μας στην αρχική λήψη ενός ήχου. Ένα καλό παράδειγμα θα μπορούσε να είναι το εξής: Φανταστείτε ότι περπατάτε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο της πόλης και παράλληλα συνομιλείτε με έναν φίλο σας. Ενώ η ακουστική μελέτη θα μπορούσε να εστιάσει σε όλους τους ήχους και τα χαρακτηριστικά τους, η ψυχοακουστική θα μπορούσε να μελετήσει πώς εσείς ακούτε τον φίλο σας που μιλάει υπό τους ήχους ενός ηχηρού διερχόμενου λεωφορείου και η ερμηνεία του ήχου τον τρόπο που μπορεί να το βρίσκετε αυτό φυσιολογικό», απαντά στην ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ η Πάμελα Τζόρνταν.

Το Ιερό του Δία στο Λύκαιο Όρος, στο νοτιοδυτικό άκρο της Αρκαδίας, ένα από τα σημαντικότερα ιερά της αρχαιότητας, αναπτυγμένο σε δύο διαφορετικές θέσεις, αλλά σε μικρή μεταξύ τους απόσταση, είναι το μέρος όπου κατά την παράδοση γεννήθηκε και ανατράφηκε ο Δίας, αλλά και ο τόπος όπου κάθε τέσσερα χρόνια διεξάγονταν τα Λύκαια, οι αθλητικοί αγώνες προς τιμήν του θεού. Είναι, επίσης, ένας αρχαιολογικός χώρος που γνωρίζει καλά η συνομιλήτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Όταν ξεκίνησα την ανεξάρτητη έρευνά μου για τον ήχο στην αρχιτεκτονική κληρονομιά, σκεφτόμουν την προηγούμενη εμπειρία που είχα στο Ιερό του Διός στο Λύκαιο Όρος, όταν από το 2005 έως το 2008 μελετούσα την αρχιτεκτονική του. Εκείνη την εποχή είχα εντυπωσιαστεί από την ηχητική δυναμική της θέσης. Επιστρέφοντας ως αρχιτέκτονας με ειδίκευση στην ψυχοακουστική και τη μελέτη ηχοτοπίων, ήθελα να χρησιμοποιήσω ό,τι είχα τεκμηριώσει, βάσει δεδομένων, για την ηχητική αντίληψη ώστε να εξερευνήσω τη σχέση μεταξύ ήχου, αρχιτεκτονικής και σχεδιασμού μιας θέσης μέσα στον χρόνο. Ήμουν πραγματικά περίεργη να πειραματιστώ με τον συνδυασμό μεταξύ ψυχοακουστικής και αρχαιολογικών προσεγγίσεων. Είναι τόσα πολλά που δεν γνωρίζουμε για την καθημερινή ζωή ενός ιερού στην αρχαιότητα, που ίσως ο ήχος αποκάλυπτε ένα μοτίβο που δεν μπορούσα να δω», συμπληρώνει η ερευνήτρια που μελετά τον ήχο σε ιστορικούς χώρους από το 2015.

«Δανείστηκα εξοπλισμό ψυχοακουστικής ηχογράφησης από την HEAD Acoustics και το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς έκανα το πρώτο ταξίδι στο Λύκαιο Όρος για να δοκιμάσω ένα πείραμα χρησιμοποιώντας τον συγκεκριμένο εξοπλισμό, έναν ήχο κλήσης κινητού τηλεφώνου και ένα μικρό ηχείο. Επέστρεψα με συνεργάτες πεδίου και πιο ειδικές μεθόδους τα έτη 2017, 2019 και 2022 και με χρηματοδότηση από διάφορες επιχορηγήσεις. Το 2018 έκανα την έρευνα αντικείμενο της διδακτορικής μου έρευνας, την οποία ολοκληρώνω τώρα», επισημαίνει η Π. Τζόρνταν και συνεχίζει ως προς την επιλογή του χώρου: «Ήξερα ότι διατηρούνται ακόμα αρκετές από τις αρχαίες συνθήκες και πως θα μπορούσαν να γίνουν άνετα ακουστικές δοκιμές επειδή η τοποθεσία παραμένει απομονωμένη από τις περισσότερες σύγχρονες πηγές ήχου. Υπήρχαν μόνο δύο ήχοι που έπρεπε να αποφύγω όσο το δυνατόν περισσότερο: τα αεροπλάνα και τα κουδούνια των κατσικιών. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι ήταν μια καλή περίπτωση μελέτης ώστε να δοκιμάσω τη μεθοδολογία μου, ενώ πιθανώς απαντούσα και στο ερώτημά μου, εάν δηλαδή τα αποτελέσματα της ακουστικής έρευνας ευθυγραμμίζονταν με την αρχαία αρχιτεκτονική στην περιοχή ή όχι».

Αποτελέσματα

Όσο για τις απαντήσεις, η ίδια επισημαίνει: «Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η τοποθεσία δεν σχεδιάστηκε σύμφωνα με τις ηχητικές ιδιότητες του χώρου -δεν υπάρχει κάποια εμφανής γενική ‘ακουστική λογική’ που να σχετίζεται με το αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του ιερού. Ωστόσο, επιβεβαιώνεται πως οι ήχοι σε ορισμένες τοποθεσίες γίνονται αντιληπτοί πιο έντονα ή πιο αδύναμα από ό,τι ‘θα έπρεπε’, ιδιότητες που συνδέονται με ορισμένα αρχιτεκτονικά ή τοπικά χαρακτηριστικά. Το πιο καλό παράδειγμα είναι το ημικυκλικό εσωτερικό μιας κατασκευής, που ενισχύει σημαντικά την αίσθηση οποιουδήποτε ήχου για κάποιον που βρίσκεται στο εσωτερικό της. Καθώς ο λόγος της κατασκευής αυτής είναι ακόμα άγνωστος, αναρωτιέται κανείς ποιες δραστηριότητες θα είχαν ωφεληθεί από μια τέτοια ηχητική ενίσχυση».

«Ο ήχος ενίσχυε ένα ιδιωτικό τελετουργικό, μια αισθητηριακή αποστασιοποίηση»

Η ερευνήτρια αναφέρεται και σε ένα παράδειγμα ασθενέστερων ηχητικών αποτελεσμάτων που σχετίζονται με κατασκευές πιο μακρινές, όπως το λίθινο οικοδόμημα που έχει συνδεθεί με την πηγή Αγνώ, δίπλα στην οποία, σύμφωνα με Παυσανία, είχε λάβει χώρα τελετή για τον εξευγενισμό της νύμφης και την πρόκληση βροχής. «Οι κατασκευές αυτές βρέθηκαν, όχι απροσδόκητα, πιο ηχητικά απομονωμένες από τις υπόλοιπες. Αλλά και το άλλο κρηναίο οικοδόμημα, που βρίσκεται στη μέση της κύριας συστάδας των κτιρίων του ιερού, ήταν ηχητικά απομονωμένο από τις περισσότερες κατασκευές και ένα από τα λιγοστά μέρη στα οποία η ηχώ έπαιζε σημαντικό ρόλο. Με άλλα λόγια, στη μέση της δραστηριότητας του ιερού υπήρχε ένα σημείο όπου ο ήχος ενίσχυε ένα ιδιωτικό τελετουργικό, μια αισθητηριακή αποστασιοποίηση. Τέλος, η μελέτη διερεύνησε ένα φαινόμενο τονισμού που εγώ και άλλοι αρχαιολόγοι είχαμε παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ του ιππόδρομου και ενός παρακείμενου λόφου. Εργάστηκα εκτενώς με την ομάδα μου το 2022 για να προσδιορίσω τις δυο θέσεις, στον λόφο και στον ιππόδρομο, όπου δύο άτομα μπορούν εύκολα να κάνουν μια προφορική συνομιλία -το εντυπωσιακό είναι ότι η απόσταση μεταξύ τους ξεπερνά τα 150 μέτρα! Κι όμως τα προκαταρκτικά δεδομένα έδειξαν ότι η αντίληψη του ήχου είναι συχνά πιο αδύναμη από ό,τι προβλεπόταν. Ο συνδυασμός της ικανότητας αντίληψης και των προσδοκιών είναι σημαντικός σε αυτή τη θέση, ένα τέλειο παράδειγμα του πώς μια μελέτη που χρησιμοποιεί την ψυχοακουστική μπορεί να βοηθήσει στην περιγραφή των λεπτομερειών μιας κατά τα άλλα αδιαμφισβήτητης φαινομενολογικής παρατήρησης», εξηγεί η Π. Τζόρνταν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Εργαλείο έρευνας ο ήχος

Άραγε μπορεί η ψυχοακουστική να εφαρμοστεί και σε περιοχές λιγότερο ήσυχες, όπως για παράδειγμα ένας χώρος μέσα σε μια πολύβουη πόλη; «Ο ήχος μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο έρευνας σε πολλές τοποθεσίες -ούτε οι ψυχοακουστικές ούτε οι αρχαιοακουστικές μελέτες απαιτούν σιωπή για να είναι αποτελεσματικές. Απλώς, σε ένα περιβάλλον όπως μια πολυσύχναστη πόλη, η μεθοδολογία θα πρέπει να αλλάξει για να κατανοηθούν ο ρόλος του ήχου και ο τρόπος που θα χρησιμοποιηθούν οι μετρήσεις για να έχουν νόημα. Πρόθυμα μαντεύω ότι οι περισσότερες έρευνες ψυχοακουστικής, στην πραγματικότητα, διεξάγονται στις σύγχρονες πόλεις όπου διερευνούνται οι τρόποι με τους οποίους ανταποκρινόμαστε στις αστικές συνθήκες διαβίωσης, ώστε αυτές να βελτιωθούν στο μέλλον. Ωστόσο, όλες οι πόλεις έχουν ιστορία -είναι ιστορικές κατά κάποιον τρόπο- και αν ένας χώρος δεν είναι αρχαιολογικός σήμερα, πολύ πιθανόν να θεωρηθεί ως τέτοιος στο μέλλον. Συνεπώς δεν βρίσκω πολλούς περιορισμούς για τον ερευνητή που θέλει να μελετήσει συνθήκες και τρόπους ζωής του παρελθόντος μέσω του ήχου», σημειώνει.

Στην αρχαιότητα, τα αρχαία θέατρα επιλέγονταν να γίνουν συνήθως σε μέρη με καλή ακουστική. Άραγε μπορούμε να πούμε κάτι αντίστοιχο και για άλλες κατασκευές, όπως τα ιερά και τα στάδια; «Έχω μελετήσει με κάθε ηχητική λεπτομέρεια ένα ιερό, επομένως δεν είμαι σε θέση να πω αν στάδια ή ιερά επιλέγονταν λόγω των φυσικών ακουστικών ιδιοτήτων τους. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι τα ιερά συνδέονταν συχνά με ειδικά φυσικά στοιχεία ή ιδιότητες. Θεωρώ ότι ακουστικές ιδιότητες -όπως μια καθαρή ηχώ ή η ικανότητα ακρόασης από μια μακρινή τοποθεσία- μπορεί να διαδραμάτιζαν σημαντικό ρόλο στο να χαρακτηριστεί ένας τόπος ιδιαίτερος, ένας χώρος ‘συνάντησης’ με έναν θεό, που στη συνέχεια εξελίχθηκε σε ιερό. Θα ήταν όμως υπερβολικό να πούμε ότι μια ιερή τοποθεσία επιλέχθηκε αποκλειστικά με βάση την ακουστική, ενώ δεν υπάρχουν στοιχεία ότι τα στάδια σχεδιάστηκαν με γνώμονα τον ήχο», απαντά στην ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ η Π. Τζόρνταν, που κλείνοντας θέλησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της στους κατοίκους των Άνω Καρυών, του Καστανοχωρίου, της Νέδας και της ευρύτερης κοινότητας του Λυκαίου Όρους:

«Μου άνοιξαν το σπίτι τους όλα αυτά τα χρόνια. Από πολλές απόψεις έμαθα να ακούω εκεί. Ελπίζω να έρθουν κι άλλοι και να ακούσουν αυτήν την ιστορία και τους ανθρώπους που την διαφυλάττουν», καταλήγει.

Πηγή in.gr

Επιστήμες Χωρίς σχόλια »
Νοέ
26

AMATERASU, ΥΠΕΡΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΚΤΙΝΑ ΜΟΛΙΣ ΚΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΓΗ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 26 Νοεμβρίου 2023
Με τρομερή ενέργεια, aνοόγει νέα σελίδα στην αστρολογία και στον πλανήτη μας.

Έχει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον πιο ισχυρό επιταχυντή που δημιούργησε ποτέ ο άνθρωπος, ο οποίος πιστεύεται ότι μπορεί να δημιουργήσει μόνο φαινόμενα όπως γιγάντιες μαύρες τρύπες σε μακρινούς γαλαξίες.

Το δεδομένο είναι ότι μια κοσμική ακτίνα, ένας κοσμικός κεραυνός εξαιρετικά υψηλής ενέργειας έχει χτυπήσει τη Γη. Έχει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον πιο ισχυρό επιταχυντή στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει την τροχιά του, αλλά δεν έχουν βρει κανένα αντικείμενο στον γαλαξία μας ή έξω από αυτόν που θα μπορούσε να εξηγήσει την προέλευσή του. Η ανακάλυψη από το Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο της Οσάκα, που μόλις δημοσίευσε το Science, μοιάζει με την αρχή μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας στην οποία οι ερευνητές, προς το παρόν, έχουν καταφέρει να της δώσουν μόνο έναν αποκαλυπτικό τίτλο: Amaterasu, η θεά του ήλιου της ιαπωνικής μυθολογίας.

Οι κοσμικές ακτίνες είναι φορτισμένα σωματίδια ενέργειας που διασχίζουν το σύμπαν με ταχύτητες κοντά σε αυτή του φωτός. Αυτά με τις χαμηλές ενέργειες παράγονται από τον ήλιο, αλλά αυτά με τις υψηλές ενέργειες είναι εξαιρετικά σπάνια, με αποτέλεσμα οι αστρονόμοι να προτείνουν ότι μπορούν να προέρχονται μόνο έξω από τον γαλαξία μας, καθώς θα απαιτούσε πιο ενεργητικά περιβάλλοντα, όπως το περιβάλλον των μαύρων τρυπών στα κέντρα των μακρινών γαλαξιών.

«Είναι γνωστό ότι προέρχονται από πολύ βίαια φαινόμενα, όπως η έκρηξη ενός σουπερνόβα, η σύγκρουση δύο αστέρων ή όταν μια μαύρη τρύπα καταβροχθίζει ένα σύννεφο αερίου, αλλά πολλά είναι ακόμα άγνωστα για τη φύση και τις ιδιότητές τους», εξηγεί ο αστρονόμος και διευθυντής του ισπανικού Εθνικού Αστρονομικού Αστεροσκοπείου, Rafael Bachiller.

Όταν μιλάμε για υψηλή ενέργεια, μιλάμε για περισσότερο από 10 στην ισχύ των 18 ηλεκτρον βολτ ή, το ίδιο, ένα βολτ εξαηλεκτρονίου (EeV), που είναι περίπου ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο από αυτό που μπορεί ο Μεγάλος Επιταχυντής στο CERN στη Γενεύη. Το Amaterasu είχε ενέργεια 244 EeV

Εφόσον πρόκειται για ιονίζουσα ακτινοβολία, σημαίνει ότι έχουν αρκετή ενέργεια για να σχίσουν τα ηλεκτρόνια από τα άτομα και να τα ιονίσουν. Εάν φτάσουν σε δορυφόρους ή στη Γη, ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός μπορεί να καταστραφεί. Αλλά αν χτυπήσει ένα ζωντανό ον, μπορεί να του βλάψει τον βιολογικό ιστό, προκαλώντας μια μετάλλαξη στο DNA.

Ο καθηγητής Toshihiro Fujii, από το Graduate School of Science και το Nambu Yoichiro Institute of Theoretical and Experimental Physics στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο της Οσάκα, και μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, ανιχνεύουν αυτές τις ακτίνες από το 2008 μέσω του πειράματος Telescope Array. Ένας ανιχνευτής που αποτελείται από 507 σταθμούς που καλύπτουν μια έκταση 700 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ηταν στις 27 Μαΐου 2021 όταν εντόπισαν το Amaterasu.

«Όταν το ανακάλυψα σκέφτηκα ότι πρέπει να ήταν λάθος, καθώς έδειξε ένα επίπεδο ενέργειας πρωτόγνωρο εδώ και δεκαετίες», λέει ο καθηγητής Fujii. Ένα τέτοιο επίπεδο ενέργειας είναι συγκρίσιμο με αυτό της πιο ενεργητικής κοσμικής ακτίνας που έχει παρατηρηθεί ποτέ στην ιστορία, που βαφτίστηκε από επιστήμονες με το καθόλου καθησυχαστικό όνομα Oh-My-God, που χτύπησε τη Γη το 1991 με ενέργεια 320 EeV.

Στις 7 Αυγούστου 1912, ο φυσικός Victor Hess πέταξε ένα μπαλόνι στα 5.300 μέτρα και ανακάλυψε ότι σε αυτό το ύψος υπήρχε τρεις φορές περισσότερη ιονίζουσα ακτινοβολία από ό,τι στη Γη, επομένως η ακτινοβολία έπρεπε να προέρχεται από το διάστημα. Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, δεν γνωρίζουμε ακόμη με βεβαιότητα πώς παράγονται ή τις πηγές από τις οποίες προέρχονται.

Το Amaterasu, αυτή τη στιγμή, είναι τόσο μυστηριώδες όσο και η ίδια η Ιαπωνική θεά, αλλά υπάρχει ελπίδα ότι η ανίχνευσή του θα ανοίξει το δρόμο για τους επιστήμονες.

«Δεν έχει εντοπιστεί ένα πολλά υποσχόμενο αστρονομικό αντικείμενο που να ταιριάζει με την κατεύθυνση από την οποία έφτασε, γεγονός που τροφοδοτεί την ύπαρξη άγνωστων ακόμη αστρονομικών φαινομένων με φυσική προέλευση πέρα από το τυπικό μοντέλο», τόνισε ο καθηγητής Fujii.

Αποτελούμενες από φορτισμένα σωματίδια, οι ακτίνες που φτάνουν στη Γη αλλάζουν κατεύθυνση ακολουθώντας τις ιδιότροπες γραμμές των μαγνητικών πεδίων που διαπερνούν το διαστρικό μέσο. Επομένως, για να μάθουμε την προέλευσή τους, αντί να εντοπίζουμε απευθείας τις κοσμικές ακτίνες, μπορούμε να προσπαθήσουμε να παρατηρήσουμε μερικά από τα αποτελέσματα που προκαλούν», εξηγεί ο Bachiller.

Όταν μια ενιαία ενεργειακή κοσμική ακτίνα χτυπά τη Γη, τυπικά αλληλεπιδρά ψηλά στην ατμόσφαιρα της Γης, υφίσταται μια φυσική αντίδραση σωματιδίων με ένα άτομο αέρα, διασπώντας το άτομο. Τα θραύσματα του ατόμου που αναδύονται έχουν συνήθως αρκετή ενέργεια για να θρυμματίσουν, με τη σειρά τους, πρόσθετα άτομα και ούτω καθεξής, σχηματίζοντας μια βροχή από ενεργητικά υποατομικά σωματίδια.

Πέρα από κάθε φαντασία και με την Επιστήμη να πηγαίνει πιο μακριά από ποτέ.

Από in.gr

 

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Νοέ
12

Ο ΧΡΟΝΟΣ…

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 12 Νοεμβρίου 2023

Στοιχεία τα οποία προέρχονται από το αρχείο του BBC Future που περιγράφουν γιατί ο χρόνος είναι κάτι περισσότερο από ό,τι φαίνεται με το μάτι.

1. Η γλώσσα σας επηρεάζει την αντίληψή σας για τον χρόνο

Σκεφτείτε τον χρόνο ως μια γραμμή. Προς ποια κατεύθυνση ρέει; Είναι οριζόντια ή κάθετη; Ή μήπως δεν είναι καθόλου γραμμή για εσάς. Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις μπορεί κάλλιστα να εξαρτώνται από τη γλώσσα που μιλάτε.

Για παράδειγμα, οι αγγλόφωνοι περιγράφουν τον χρόνο ως μπροστά ή πίσω τους ή ως οριζόντια γραμμή που κινείται από αριστερά προς τα δεξιά. Οι ομιλητές της Μανδαρινικής γλώσσας οραματίζονται τον χρόνο ως μια κάθετη γραμμή, όπου το κάτω αντιπροσωπεύει το μέλλον, ενώ οι Έλληνες τείνουν να βλέπουν τον χρόνο ως μια τρισδιάστατη οντότητα που είναι «μεγάλη» και όχι «μακρά». Στο Pormpuraww, μια απομακρυσμένη κοινότητα ιθαγενών της Αυστραλίας, ο χρόνος είναι τοποθετημένος σύμφωνα με την ανατολή και τη δύση.

2. Όταν το σύμπαν τελικά πεθάνει, δεν θα υπάρχει ούτε μέλλον ούτε παρόν

Όπως κι εμείς, έτσι και ο τρόπος που περνάει ο χρόνος θα αλλάξει καθώς το Σύμπαν θα γερνάει. Το «βέλος του χρόνου», το οποίο δείχνει από το παρελθόν προς το μέλλον, πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στη Μεγάλη Έκρηξη. Το βρεφικό Σύμπαν πιστεύεται ότι είχε πολύ χαμηλή εντροπία – ένα μέτρο αταξίας ή τυχαιότητας. Από τότε, η εντροπία αυξάνεται – αυτή η αλλαγή είναι που δίνει στο βέλος του χρόνου την πορεία του. Είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο είναι εύκολο να σπάσεις ένα φρέσκο αυγό, αλλά εξαιρετικά δύσκολο να πάρεις ένα χάος από θραύσματα και κρόκο και να δημιουργήσεις ένα ολόκληρο φρέσκο αυγό.

Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί στο τέλος του Σύμπαντος, αλλά ένας ισχυρός υποψήφιος είναι ο «θερμικός θάνατος», όπου η εντροπία θα έχει φτάσει στο μέγιστο και το βέλος του χρόνου θα χάσει την κατεύθυνσή του. Σκεφτείτε το σαν όλα τα αυγά του Σύμπαντος να έχουν ήδη συντριβεί, και μετά από αυτό τίποτα ενδιαφέρον δεν θα ξανασυμβεί.

Η αντίληψη του χρόνου μας ριζώνει στη νοητική μας πραγματικότητα. Ο χρόνος δεν βρίσκεται μόνο στο επίκεντρο του τρόπου με τον οποίο οργανώνουμε τη ζωή μας, αλλά και του τρόπου με τον οποίο τον βιώνουμε.

3. Μπορεί να μην είναι δυνατή η συνειδητή εμπειρία χωρίς χρόνο

Μετράμε, άρα είμαστε. Ο χτύπος του χρόνου είναι ο αόρατος, καρδιακός παλμός της ζωής μας και επηρεάζει κάθε στιγμή της συνείδησής μας. Ο χρόνος και ο εαυτός μας βρίσκονται σε διαρκή χειραψία – ακόμη και ένας άνθρωπος παγιδευμένος σε μια εντελώς σκοτεινή σπηλιά θα εξακολουθούσε να διέπεται από τους κιρκάδιους ρυθμούς των εσωτερικών μας ρολογιών.

Η Holly Andersen, η οποία σπουδάζει φιλοσοφία της επιστήμης και μεταφυσική στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser στο Burnaby της Βρετανικής Κολομβίας, προειδοποιεί για το τι θα μπορούσε να κάνει η απώλεια της αίσθησης του χρόνου στην αίσθηση του εαυτού μας. Πιστεύει ότι δεν είναι δυνατόν να έχουμε συνειδητή εμπειρία χωρίς το χρόνο και το πέρασμα του χρόνου. Σκεφτείτε πώς η προσωπική σας ταυτότητα χτίζεται με την πάροδο του χρόνου, αρχειοθετημένη ως αναμνήσεις.

«Αυτές οι αναμνήσεις σας συγκροτούν με την πάροδο του χρόνου» λέει η Andersen. «Αν χάσετε ένα μέρος του χρόνου θα είστε πλέον ένα διαφορετικό άτομο».

4. Δεν υπάρχουν ρολόγια με 100% ακρίβεια

Οι μετρολόγοι εργάζονται πολύ σκληρά για να κρατήσουν τον χρόνο, χρησιμοποιώντας ολοένα και καλύτερη τεχνολογία για να μετρήσουν το πέρασμα των λεπτών, των δευτερολέπτων και των ωρών. Ωστόσο, ενώ τα ατομικά τους ρολόγια είναι απίστευτα ακριβή, δεν είναι τέλεια. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένα ρολόι στη Γη που να είναι απολύτως «σωστό».

Η πραγματική διαδικασία καθορισμού της ώρας που είναι – αυτή τη στιγμή – βασίζεται σε πολλά ρολόγια, που όλα διατηρούν την ώρα σε όλο τον κόσμο. Όλα τα εθνικά εργαστήρια στέλνουν τις μετρήσεις τους στο Διεθνές Γραφείο Μέτρων και Σταθμών στο Παρίσι, το οποίο στη συνέχεια δημιουργεί έναν σταθμισμένο μέσο όρο. Η ώρα, επομένως, είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα.

5. Η εμπειρία του χρόνου δημιουργείται ενεργά, από το μυαλό μας

Διάφοροι παράγοντες έχουν καθοριστική σημασία για την κατασκευή της αντίληψης του χρόνου – η μνήμη, η συγκέντρωση, το συναίσθημα και η αίσθηση που έχουμε ότι ο χρόνος βρίσκεται κατά κάποιον τρόπο στο χώρο. Η αντίληψη του χρόνου μας ριζώνει στη νοητική μας πραγματικότητα. Ο χρόνος δεν βρίσκεται μόνο στο επίκεντρο του τρόπου με τον οποίο οργανώνουμε τη ζωή μας, αλλά και του τρόπου με τον οποίο τον βιώνουμε.

Το θετικό είναι ότι αυτό μας δίνει κάποιο μέτρο ελέγχου του τρόπου με τον οποίο τον βιώνουμε. Για παράδειγμα, αν θέλετε να νιώσετε ότι η ζωή σας δεν περνάει γρήγορα από μπροστά σας, το κλειδί είναι η καινοτομία: Η έρευνα δείχνει ότι μια ζωή με επαναλαμβανόμενες και ρουτινιάρικες δραστηριότητες θα νιώσετε, καθώς θα την αναλογίζεστε, ότι ο χρόνος περνάει πιο γρήγορα.

Ο χρόνος, όπως φαίνεται, είναι μια εύθραυστη ψευδαίσθηση. Σε μια στιγμή μπορεί να βρεθούμε σε μια αλλοιωμένη πραγματικότητα

6. Υπάρχουν ήδη πολίτες του 22ου αιώνα ανάμεσά μας αλλά δεν είναι χρονοταξιδιώτες

Ο επόμενος αιώνας μπορεί συχνά να μοιάζει πολύ μακρινός: Μια μακρινή χώρα, όπου ζουν υποθετικά αγέννητες γενιές. Ωστόσο, υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στη Γη αυτή τη στιγμή που θα είναι εκεί όταν τα πυροτεχνήματα θα εκραγούν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2099. Ένα παιδί που γεννήθηκε το 2023 θα είναι στη δεκαετία των 70 του, τότε. Είμαστε πολύ περισσότερο συνδεδεμένοι σε μεγάλα χρονικά διαστήματα απ’ ό,τι ίσως συνειδητοποιούμε. Μέσω των οικογενειακών μας δεσμών, είμαστε όλοι ένα βήμα πριν από τους προηγούμενους και τους μελλοντικούς αιώνες.

7. Μπορούμε όλοι να βιώσουμε μια χρονική μεταβολή

Ο χρόνος δεν κυλάει πάντα με τον ίδιο ρυθμό για όλους. Μήπως ο χρόνος βρίσκεται μόνο στο μυαλό; Ένα αυτοκίνητο γλιστράει για κάτι που μοιάζει με αιωνιότητα, εκτοξεύοντας χαλίκια στον αέρα όπου αιωρούνται ακίνητα. Ο χρόνος επιβραδύνεται σχεδόν μέχρι να σταματήσει και, εκείνη τη στιγμή, αντιδράτε για να προστατευθείτε. Σε τέτοιες καταστάσεις, το άγχος μπορεί να ωθήσει τον εγκέφαλο να επιταχύνει την εσωτερική του επεξεργασία – για να σας βοηθήσει να χειριστείτε μια κατάσταση ζωής ή θανάτου.

Διαταραχές του εγκεφάλου, όπως η επιληψία ή το εγκεφαλικό επεισόδιο, μπορούν επίσης να προκαλέσουν χρονικά τεχνάσματα του μυαλού – επιταχύνοντας τον χρόνο ή σταματώντας τον. Ορισμένοι άνθρωποι, όπως οι αθλητές, μπορούν ακόμη και να εκπαιδεύσουν τον εγκέφαλό τους να δημιουργεί μια χρονική στρέβλωση κατά παραγγελία- ένας σέρφερ που πιάνει ένα κύμα την τέλεια στιγμή, ένας ασταμάτητος ποδοσφαιριστής.

Ο χρόνος, όπως φαίνεται, είναι μια εύθραυστη ψευδαίσθηση. Σε μια στιγμή μπορεί να βρεθούμε σε μια αλλοιωμένη πραγματικότητα.

8. Όταν αλλάζουν τα ρολόγια για τη θερινή ώρα, πρέπει να ευχαριστήσουμε (ή να κατηγορήσουμε) έναν κατασκευαστή

Η αλλαγή των ρολογιών για το καλοκαίρι -για να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις μεγάλες ώρες της ημέρας στα υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη- δεν αγκαλιάζεται καθολικά από όλους. Αλλά είτε το αγαπάτε είτε το μισείτε, υπάρχει ένας πεισματάρης Βρετανός αγωνιστής που μπορείτε να ευχαριστήσετε. Χωρίς έναν οικοδόμο που ονομάζεται William Willett, το ένα τέταρτο του κόσμου – συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ – ίσως να μην είχε υιοθετήσει ποτέ τη θερινή ώρα.

Αφού ο Willett κατάφερε να πείσει τους πολιτικούς ηγέτες, η Βρετανία έκανε την αλλαγή κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η κίνηση αυτή έγινε λόγω της έλλειψης άνθρακα – και οι μεγαλύτερες ώρες της ημέρας σήμαιναν λιγότερη ανάγκη για ηλεκτρική ενέργεια από άνθρακα για να διατηρούνται τα φώτα αναμμένα. Η ιδέα ήταν τόσο αποτελεσματική που στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανία την προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και έτρεξε προσωρινά σε διπλή θερινή ώρα, δύο ολόκληρες ώρες μπροστά από την ώρα GMT, για να εξοικονομήσει βιομηχανικό κόστος.

Για πολλούς Νεπαλέζους, αυτό το άρθρο δεν δημοσιεύτηκε το 2023. Στο ημερολόγιο Bikram Sambat του Νεπάλ, είναι στην πραγματικότητα το έτος 2080

9. Δεν ζεις πραγματικά στο παρόν

Καθώς διαβάζετε αυτές τις λέξεις, είναι εύκολο να υποθέσετε ότι πρόκειται για το «τώρα». Ωστόσο, δεν είναι.

Πάρτε την απλή πράξη να κοιτάξετε ένα άτομο που σας μιλάει απέναντι από ένα τραπέζι. Η επιβεβαίωση της κίνησης των χειλιών του φτάνει στα μάτια μας πριν από τον ήχο της φωνής του (επειδή το φως ταξιδεύει ταχύτερα από τον ήχο), αλλά ο εγκέφαλός μας τα συγχρονίζει για να τα κάνει να ταιριάζουν.

Και αυτό δεν είναι καν το πιο περίεργο πράγμα σχετικά με τον χρόνο. Οι νόμοι της φυσικής υποδηλώνουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να ρέει και προς τα πίσω.

10. Οι μέρες μας γίνονται μεγαλύτερες λόγω της βαρύτητας του φεγγαριού

Μπορεί να σας εκπλήσσει το γεγονός ότι η Σελήνη – ο σταθερός τροχιακός σύντροφος του πλανήτη μας στο αστρομπαλέτο που εκτελούμε γύρω από τον Ήλιο – απομακρύνεται όλο και περισσότερο από εμάς. Κάθε χρόνο η απόσταση μεταξύ της Γης και της Σελήνης αυξάνεται κατά 3,8 εκατοστά. Και καθώς το κάνει αυτό, κάνει τις μέρες μας λίγο μεγαλύτερες.

Αυτό οφείλεται στην έλξη της βαρύτητας της Σελήνης στον πλανήτη μας. Η βαρυτική έλξη της Σελήνης δημιουργεί παλίρροιες, οι οποίες είναι ένα «εξόγκωμα» νερού που εκτείνεται σε ελλειπτικό σχήμα τόσο προς όσο και μακριά από τη βαρύτητα της Σελήνης. Όμως η Γη περιστρέφεται στον άξονά της πολύ πιο γρήγορα από ό,τι η Σελήνη περιστρέφεται γύρω της, πράγμα που σημαίνει ότι η τριβή από τις ωκεάνιες λεκάνες παρασύρει το νερό μαζί της. Αυτό προκαλεί το εξόγκωμα να κινείται ελαφρώς μπροστά από τη Σελήνη στην τροχιά της, η οποία με τη σειρά της προσπαθεί να την τραβήξει προς τα πίσω. Αυτό σταδιακά απορροφά την περιστροφική ενέργεια του πλανήτη μας, επιβραδύνοντας την περιστροφή του, ενώ η Σελήνη κερδίζει ενέργεια, με αποτέλεσμα να κινείται σε υψηλότερη τροχιά και να απομακρύνεται από τη Γη.

Η σταδιακή επιβράδυνση της περιστροφής του πλανήτη μας έχει προκαλέσει την αύξηση της διάρκειας μιας μέσης γήινης ημέρας κατά περίπου 1,09 χιλιοστά του δευτερολέπτου ανά αιώνα από τα τέλη της δεκαετίας του 1600. Άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό λίγο ψηλότερα, στα 1,78 χιλιοστά του δευτερολέπτου ανά αιώνα, βασιζόμενες σε πιο αρχαίες παρατηρήσεις εκλείψεων. Αν και τίποτα από αυτά δεν ακούγεται πολύ, κατά τη διάρκεια της ιστορίας της Γης των 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, αθροίζονται.

11. Πολλοί άνθρωποι ζουν εκτός συμβατικού χρόνου –Για αυτούς δεν είναι 2023

Για πολλούς Νεπαλέζους, αυτό το άρθρο δεν δημοσιεύτηκε το 2023. Στο ημερολόγιο Bikram Sambat του Νεπάλ, είναι στην πραγματικότητα το έτος 2080. Τουλάχιστον τέσσερα ημερολόγια χρησιμοποιούνται μεταξύ διαφορετικών εθνοτικών ομάδων εκεί, en;v το Νεπάλ είναι ακόμη και 15 λεπτά εκτός συγχρονισμού με τις συνήθεις ζώνες ώρας.

Αποδεικνύεται ότι πολλοί πολιτισμοί είναι εντάξει με το να βιώνουν πολλά έτη ταυτόχρονα. Στη Μιανμάρ είναι επίσης το 1384, στην Ταϊλάνδη το 2566 και στην Αιθιοπία το 2016, όπου το έτος διαρκεί 13 μήνες. Το ισλαμικό ημερολόγιο, εν τω μεταξύ, σηματοδότησε την άφιξη του έτους 1445 τον Ιούλιο.

*Με στοιχεία από bbc.com

Από in.gr

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Οκτ
21

ΡΑΔΙΟΚΥΜΑΤΑ 8 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ ΕΤΩΝ.ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΓΗ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 21 Οκτωβρίου 2023

Αστρονόμοι εντόπισαν μια τεράστια  έκρηξη ραδοοκυμάτων που το φως χρειάστηκε περίπου 8 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη. Πρόκειται για μία από τις πιο μακρινές και πιο ενεργητικές εκρήξεις που έχουν παρατηρηθεί ποτέ, καθώς απελευθέρωσε το ισοδύναμο της συνολικής εκπομπής του Ήλιου για 30 χρόνια. 

Παρά την τεράστια ισχύ της, η έκρηξη, που ονομάστηκε FRB 20220610A, διήρκησε λιγότερο από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Η πηγή της έκρηξης εντοπίστηκε από το «Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο» (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) και διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για μία ομάδα δύο ή τριών γαλαξιών που συγχωνεύονται. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science».

Οι ταχείες εκρήξεις ραδιοκυμάτων, ή αλλιώς FRBs, αποτελούν φευγαλέες εκρήξεις ενέργειας που είναι φωτεινότερες από ολόκληρους γαλαξίες και μπορούν να εκπέμψουν τόση ενέργεια σε χιλιοστά του δευτερολέπτου όση εκπέμπει ο Ήλιος σε μερικές ημέρες. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί περίπου 50 τέτοιες εκρήξεις.

Ακόμα δεν είναι γνωστό τι προκαλεί αυτές τις τεράστιες εκρήξεις ενέργειας, ωστόσο η ανακάλυψη προσφέρει νέες πληροφορίες για το μακρινό σύμπαν. Παράλληλα, επιβεβαιώνεται ότι οι FRBs μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μέτρηση της «χαμένης» ύλης μεταξύ των γαλαξιών και να παρέχουν έναν νέο τρόπο για την εκτίμηση της μάζας του σύμπαντος. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τρέχουσες μέθοδοι εκτίμησης της μάζας του σύμπαντος δίνουν αντικρουόμενες απαντήσεις.

«Αν μετρήσουμε την ποσότητα της κανονικής ύλης στο σύμπαν -τα άτομα από τα οποία είμαστε όλοι φτιαγμένοι- διαπιστώνουμε ότι λείπει περισσότερο από το μισό από αυτό που θα έπρεπε να υπάρχει σήμερα. Πιστεύουμε ότι η ύλη που λείπει κρύβεται στον χώρο μεταξύ των γαλαξιών, αλλά μπορεί να είναι τόσο θερμή και διάχυτη που είναι αδύνατον να τη δούμε με τις συνήθεις τεχνικές», εξηγεί ο καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Swinburne της Αυστραλίας, Ράιαν Σάνον, ένας από τους διευθυντές της μελέτης. «Οι ταχείες εκρήξεις ραδιοκυμάτων ανιχνεύουν αυτό το ιονισμένο υλικό», πρόσθεσε ο επιστήμονας

Από Kathimerini

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Οκτ
14

Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΠΑΝΘΡΑΚΩΜΕΝΟ ΠΑΠΥΡΟ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 14 Οκτωβρίου 2023
Εκ πρώτης όψεως, ο αρχαίος πάπυρος έχει μετατραπεί σε παραμορφωμένο κύλινδρο από κάρβουνο. Κι όμως, ένας αλγόριθμος τεχνητής νοημοσύνης κατάφερε να διαβάσει ένα απόσπασμα του αρχαίου ελληνικού κειμένου στο τυλιγμένο, απανθρακωμένο ρολό.

Το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που διαβάζει ακόμα και «βουλωμένο γράμμα» αναπτύχθηκε από αμερικανό φοιτητή, ο οποίος κατάφερε έτσι να κερδίσει διαγωνισμό που διοργάνωσαν αρχαιολόγοι για την αποκρυπτογράφηση καμένων παπύρων από το Ερκολάνο (γνωστό και ως Ηράκλεια), πόλη που καταστράφηκε μαζί με την Πομπηΐα στην έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ.

Το επίτευγμα ανοίγει το δρόμο για την αποκρυπτογράφηση κειμένων σε εκατοντάδες ακόμα πάπυρους από το Ερκολάνο, τη μόνη βιβλιοθήκη της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας που επιζεί ως σήμερα, έστω και καμένη.

Το κείμενο έγινε ορατό από το ανάγλυφο της σελίδας, το χαραγμένο ίχνος της αρχαίας πένας

Ο Λιουκ Φάριτορ, 21 ετών, φοιτητής Επιστήμης Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα στο Λίνκολν, κέρδισε χρηματικό έπαθλο 40.000 δολαρίων για την ανάγνωση τουλάχιστον 10 χαρακτήρων από καμένο πάπυρο της αρχαίας ιταλικής πόλης, στο πλαίσιο του διαγωνισμού Vesuvius Challenge.

in.gr

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Απρ
3

Στο 2050…

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 3 Απριλίου 2023
Δεν υπάρχει άνθρωπος επί γης που να μην θέλει να ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον ίδιο προσωπικά και τον κόσμο ολόκληρο.

Σχετικό δημοσίευμα της Daily Mail υπενθυμίζει ότι τη δεκαετία του 1990 πιστεύαμε ότι μέχρι σήμερα θα ζούσαμε κάτω από το νερό ή θα πετούσαμε με τα αυτοκίνητα μας.

Από τη στιγμή που και τα δύο έχουν κατακτηθεί μερικώς, τι εκτιμούν οι επιστήμονες ότι μας επιφυλάσσει το μέλλον μέχρι το 2050;

Η εκτίμηση του Γερμανού ψυχαναλυτή, Έριχ Φρομ, ότι «ο κίνδυνος στο παρελθόν ήταν μήπως οι άνθρωποι γίνουν δούλοι, ο κίνδυνος στο μέλλον θα είναι μήπως οι άνθρωποι γίνουν ρομπότ» μοιάζει πάντως να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Για του λόγου το ασφαλές, οι 8 εξελίξεις που θα μας απασχολήσουν για τα καλύτερα ή τα χειρότερα μέχρι το μέσο του αιώνα έχουν ως εξής:

Οι «Άρχοντες» της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ) και οι δουλοπάροικοι τους

Αυτή τη στιγμή, οι άνθρωποι επικεντρώνονται στον φόβο ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να προκαλέσει απώλειες θέσεων εργασίας, ωστόσο η πραγματικότητα μπορεί να αποδειχτεί πολύ χειρότερη.

Αυτό ισχυρίζεται ο Τζορτζ Στάκχοφ, επικεφαλής αξιωματούχος για την στρατηγική της παγκόσμιας διαφημιστικής εταιρείας DDB EMEA, που έχει δημιουργήσει ένα εργαλείο AI με το όνομα «The Uncreative Agency».

«Οι άνθρωποι τείνουν να υπερεκτιμούν τις επιπτώσεις της νέας τεχνολογίας βραχυπρόθεσμα και να υποτιμούν τις επιπτώσεις της μακροπρόθεσμα. Αυτό είναι γνωστό ως ο ‘’Νόμος του Αμάρα’’», λέει στη βρετανική εφημερίδα ο ίδιος.

«Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα της τεχνητής νοημοσύνης και οι άνθρωποι πανικοβάλλονται για τις θέσεις εργασίας που θα καταστραφούν από το GPT-4 τα επόμενα χρόνια. Αυτό είναι υπερβολή.

Ωστόσο, μέχρι το 2050, η τεχνητή νοημοσύνη θα έχει αναδιαμορφώσει εκ βάθρων τον κόσμο», προειδοποιεί ο Στάκχοφ.

«Υπάρχει ένα σκοτεινό μέλλον που αφορά την τεχνητή νοημοσύνη, στο οποίο όσοι έχουν τον έλεγχο της θα έχουν συγκεντρώσει στα χέρια τους τεράστια δύναμη, την ώρα που το 99% του πληθυσμού θα έχει στερηθεί αυτού του δικαιώματος. Οι άρχοντες της AI θα ελέγχουν τα δεδομένα του κόσμου και θα έχουν μετατρέψει όλους εμάς τους υπόλοιπους σε δουλοπάροικους τους.

Η εναλλακτική είναι ένα λαμπρό σενάριο στο πλαίσιο του οποίου όλοι επωφελούνται από την τεχνητή νοημοσύνη μέσω της καλύτερης υγειονομικής περίθαλψης, των ταχύτερων μεταφορών και της λιγότερης ρύπανσης.

Οι μηχανές θα κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς και ένας βασικός μισθός θα εισαχθεί για όλους μας, ελευθερώνοντάς μας να απολαμβάνουμε περισσότερο χρόνο και να συνειδητοποιούμε ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα ως άνθρωποι. Αυτό θα επιφέρει δραστικές αλλαγές στην κοινωνία και στην προσέγγισή μας στην εκπαίδευση.

Η πραγματικότητα θα είναι τελικά κάπου στη μέση, ανάμεσα στο σκοτεινό και το λαμπρό μέλλον της τεχνητής νοημοσύνης», καταλήγει ο ίδιος.

Οι άνθρωποι θα εμφυτεύουν τσιπ στο σώμα τους

Μέχρι το 2050, οι άνθρωποι θα εμφυτεύουν τσιπ στο σώμα τους για να «ενισχύουν» τον εαυτό τους, λέει η Χέδερ Ντιλένεϊ, ιδρύτρια της Gallium Ventures, μιας τεχνολογικής εταιρείας δημοσίων σχέσεων και επικοινωνιών στο Λονδίνο.

Τα τσιπ θα παρακολουθούν τις συνθήκες που επικρατούν μέσα στο σώμα και θα επιτρέπουν στους ανθρώπους να παραμένουν σε επαφή με την υγεία τους.

Η Ντιλένεϊ έχει ήδη ένα πολύ βασικό τσιπ εμφυτευμένο στο χέρι της, το οποίο της επιτρέπει να ανοίγει τις πόρτες.

«Καθοδόν προς το 2050, περιμένω να δω ανάπτυξη σε διάφορους τομείς της τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένου του biohacking, μια προσέγγιση τύπου ‘’κάνε το μόνος σου’’ (DIY), δηλαδή την ανθρώπινη βελτίωση ή την αύξηση, στο πλαίσιο της οποίας οι άνθρωποι θα προσπαθούν να αλλάξουν πτυχές της βιολογίας τους για να καλυτερεύσουν την υγεία, τις επιδόσεις ή την ευημερία τους.

«Συμπεριλαμβάνομαι ήδη σε αυτήν την κοινότητα, έχοντας εμφυτευμένο ένα τσιπ στο χέρι μου, το οποίο μου δίνει τη δυνατότητα να ανοίγω πόρτες και να συνδέω ανθρώπους στην εταιρική μου ιστοσελίδα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Στο μέλλον, η Ντιλένεϊ πιστεύει ότι το biohacking θα είναι κοινός τόπος για όλους, επιτρέποντας στον καθένα μας να βελτιώνει με τη χρήση του την υγεία του.

«Μέσω της χρήσης του biohacking θα φτάσουμε στο σημείο στο οποίο οι χρήστες θα μπορούν να κατανοούν καλύτερα πως αντιδρά το σώμα τους σε προγράμματα υγείας και φυσικής κατάστασης, καθώς και πως τα φάρμακα επηρεάζουν τις αποδόσεις του, συμπεριλαμβανομένου του πότε το φάρμακο που λαμβάνεται ‘’χτυπά’’ την κυκλοφορία του αίματος και πότε τα τοιχώματα στο στομάχι», λέει χαρακτηριστικά.

Οι άνθρωποι θα μπορούν να «ζουν μετά θάνατον» χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη

Στο μέλλον οι συγγενείς που πεθαίνουν μπορεί να μην είναι πραγματικά νεκροί, λέει ο Δρ Αζάζ Αλί, επικεφαλής του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων και Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Ravensbourne.

Η ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη θα «συλλαμβάνει» ανθρώπους χρησιμοποιώντας εργαλεία καταγραφής κίνησης και ηχογραφήσεων, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε ένα «ψηφιακό δίδυμο» των εαυτών τους, που θα μπορεί να «ζήσει» μετά θάνατον.

«Συνδέοντας την τεχνητή νοημοσύνη με ψηφιακές τεχνολογίες και εργαλεία καταγραφής κίνησης, η συνείδηση μας, η γνώση και οι εμπειρίες μας θα μεταφερθούν στα ψηφιακά μας δίδυμα.

Χρησιμοποιώντας εργαλεία βασισμένα στο NLP που θα είναι πολύ πιο προηγμένα από το ChatGPT και το Bard, οι άνθρωποι θα μπορούν να αλληλεπιδρούν με τα ψηφιακά δίδυμα τους σε πραγματικό χρόνο και να επωφελούνται από τις γνώσεις και τις ιδέες τους.

Τα αγαπημένα πρόσωπα θα μπορούν να αλληλεπιδρούν με τους συγγενείς τους που έχουν ήδη πεθάνει, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν με τη μορφή του ψηφιακού δίδυμου».

Εξατομικευμένες τηλεοπτικές εκπομπές μέσω ΑΙ

Μέχρι το 2050, θα μπορούμε όλοι να παρακολουθούμε διαφορετικές τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες – εξατομικευμένες βάσει των προσωπικών μας επιθυμιών- που θα έχουν δημιουργηθεί μέσω της AI, λέει ο Ματ Λίτλερ, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της ARK Immersive, μιας τεχνολογικής startup με έδρα το Λίβερπουλ.

Οι νεκροί αστέρες του κινηματογράφου θα παραμένουν επίσης στις οθόνες μας χάρη στην τεχνολογία AI, πιστεύει ο ίδιος, οπότε οι άνθρωποι θα μπορούν να παρακολουθούν τους αστέρες της παιδικής τους ηλικίας μέχρι τα βαθιά γεράματα.

«Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη – σκεφτείτε στα πρότυπα του ChatGPT – κοιτάζοντας τα πράγματα που μας αρέσουν και με τα οποία ασχολούμαστε, τους χρόνους παραμονής μας και το ιστορικό των αναζητήσεων μας, ώστε σύντομα να αρχίσουν να προβάλλουν ειδικές εκπομπές και συγκεκριμένο περιεχόμενο που θα προορίζονται αποκλειστικά για εμάς.

Αυτό θα δημιουργηθεί για τον τελικό χρήστη με την AI. Ολόκληρες τηλεοπτικές εκπομπές, χαρακτήρες και ιστορίες, που θα δημιουργηθούν με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, ηθοποιοί που μας αρέσουν να παίζουν ρόλους που μας εντυπωσιάζουν, με κατάληξη που μας ικανοποιεί. Δεν θα είναι μικρής κλίμακας, δεν θα υπάρχουν περιορισμοί στον προϋπολογισμού, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να κάνει μεγάλα όνειρα δημιουργώντας ‘’παραγωγές’’ τόσο τεράστιες και τόσο επικές, όσο της Marvel», σημειώνει ο Λίτλερ.

Οι άνθρωποι θα ανεβάζουν τον εγκέφαλο τους στους υπολογιστές και θα συνεχίσουν να ζουν

Ο μελλοντολόγος και πρώην σχεδιαστής της Google, Ρέι Κουρζγουέιλ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει ποσοστό επιτυχίας 86% επιτυχία στις προβλέψεις του, πιστεύει ότι ο άνθρωπος θα συγχωνευτεί με τις μηχανές μέχρι το 2025.

Σε μια εκδήλωση που περιγράφει ως «Μοναδικότητα», προβλέπει ότι ένα ρομπότ θα περάσει το Τεστ Turing το 2029 και ότι μέχρι το 2045 οι άνθρωποι θα συνδέουν τον εγκέφαλό τους με τις μηχανές.

«Το 2029 είναι η ημερομηνία που έχω προβλέψει ότι η ΑΙ θα περάσει ένα έγκυρο Τεστ Turing και έτσι θα έχει πετύχει τα ανθρώπινα επίπεδα νοημοσύνης.

Το  2045 θα είναι η χρονιά για τη ‘’Μοναδικότητα’’, τότε δηλαδή που θα πολλαπλασιάσουμε την αποτελεσματική νοημοσύνη μας μέσω της συγχώνευσης της με τη νοημοσύνη που δημιουργήσαμε», εξηγεί χαρακτηριστικά.

Όλοι θα φοράμε γυαλιά AI που θα μιλάνε

Γυαλιά που μοιάζουν με ένα κανονικό ζευγάρι και θα μπορούν να απαντήσουν σε οποιαδήποτε ερώτηση θα είναι ο νέος κανόνας στη ζωή μας μέσα στην επόμενη δεκαετία, λέει ο Αλεξάντερ Νικ, διευθυντής των Μελλοντικών Εργαστηρίων στην εταιρεία EdTech, GoStudent.

Αυτά θα παρέχουν συμβουλές στην οθόνη τους, όπως ειδοποιήσεις για email και άλλες οδηγίες, αλλά θα εξελιχθούν ακόμα περισσότερο πολύ γρήγορα.

«Ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούμε με τους υπολογιστές θα εξελιχθεί. Σκεφτείτε ότι αρχικά οι χρήστες έπρεπε να χρησιμοποιούν κάρτες για να ολοκληρώσουν την περιήγηση τους. Μετά το πληκτρολόγιο, τα ποντίκια και τέλος η φωνητική είσοδος.

Το επόμενο στάδιο θα είναι η όραση, δηλαδή, το να επιτραπεί στους υπολογιστές να βλέπουν, πότε και θα μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν ερωτήσεις που σχετίζονται με μια εικόνα και να επισημαίνουν κάτι για το οποίο χρειάζονται βοήθεια. Για παράδειγμα, θα μπορούμε να τραβήξουμε μια φωτογραφία και να ρωτήσουμε «τι έχει σπάσει και πώς μπορώ να το φτιάξω;», «πόσα από αυτά τα λαχανικά πρέπει να φάω για να πάρω αρκετά θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες;», «Είναι ώριμος αυτός ο ανανάς;» , ‘Τι είναι αυτό;’, ‘Εξαιρείται η συγκεκριμένη δαπάνη από τους φόρους ή όχι;».

Θα έχουμε βρει έξυπνους εξωγήινους

Ο κυνηγός εξωγήινων, αστρονόμος Σεθ Σόστακ του προγράμματος SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence) έβαλε στοίχημα με τους συναδέλφους του ένα φλιτζάνι καφέ ότι θα βρούμε εξωγήινους μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια σε ένα Ted Talk του 2012.

Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούμε να είμαστε σε επαφή με έναν ET έως το 2036.

Έκτοτε ο Σόστακ έχει διπλασιάσει την πρόβλεψή του, λέγοντας ότι νεότερες μετρήσεις υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπάρχουν δισεκατομμύρια κόσμοι ανάλογοι της Γης.

Αυτό σημαίνει ότι αν η Γη είναι το μόνο μέρος με ζωή, είναι σαν τον νικητή του Τζόκερ, οι πιθανότητες του οποίου είναι ένα δισεκατομμύριο προς ένα, λέει ο ίδιος.

«Αυτό μπορεί να είναι το ισχυρότερο επιχείρημα υπέρ της ζωής στο διάστημα. Γιατί, αν δεν υπάρχει, τότε αυτό που συμβαίνει εδώ στη Γη είναι εξαιρετικό. Και παρότι αυτό δεν αποκλείεται από τα δεδομένα, μοιάζει λίγο εγωκεντρικό», σχολιάζει.

Μεγάλες περιοχές της Γης μπορεί να είναι μη κατοικήσιμες

Η αυξανόμενη υγρασία και η ζέστη θα οδηγήσουν σε κύματα καύσωνα που θα καταστήσουν σχεδόν αδύνατο για τους ανθρώπους να επιβιώσουν σε εξωτερικούς χώρους σε περιοχές όπως η Νότια Ασία, ο Περσικός Κόλπος και η Ερυθρά Θάλασσα, σύμφωνα με τη NASA.

Μέχρι το 2070, αυτό θα ισχύει και για περιοχές της Βραζιλίας και της Κίνας.

Οι θερμοκρασίες «wet bulb» αναφέρονται σε συνθήκες εκείνες στις οποίες η θερμοκρασία ΚΑΙ η υγρασία είναι υψηλές, καθιστώντας δύσκολη την επιβίωση σε εξωτερικούς χώρους.

Οι άνθρωποι μπορούν να επιβιώσουν σε θερμοκρασίες έως και 50 βαθμούς Κελσίου όταν η υγρασία είναι χαμηλή, αλλά σε υψηλή υγρασία οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν, επειδή δεν μπορούν να δροσιστούν με τον ιδρώτα.

Ακόμη και οι πιο δυνατοί και γυμνασμένοι άνθρωποι πεθαίνουν μέσα σε λίγες ώρες.

Από in.gr

Επιλογές

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Μαρ
18

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 18 Μαρτίου 2023
Κένυα, νέα ανακάλυψη 3.000.000 ετών, αλλάζει ο,τι γνωρίζαμε για τον άνθρωπο.
Υπήρξαν είδη, τα οποία δεν είναι καν πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου;

Για χρόνια, οι ερευνητές πίστευαν ότι οι πρόγονοι του ανθρώπου στην Αιθιοπία ήταν τα πρώτα όντα που χρησιμοποίησαν ακατέργαστα πέτρινα εργαλεία, περίπου 2,6 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αλλά μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη  εισάγει νέα ευρήματα που υποδηλώνουν ότι η κατασκευή εργαλείων συνέβη πριν από 300.000 χρόνια, σε μια εντελώς διαφορετική τοποθεσία και από ένα είδος που δεν είναι καν πρόγονος του σύγχρονου ανθρώπου.

Η λεγόμενη κατασκευή εργαλείων Oldowan συχνά απεικονίζεται ως ορόσημο στην ιστορία, επιτρέποντας την αποτελεσματική επεξεργασία των τροφίμων. Η έλευση αυτών των προηγμένων (τότε) εργαλείων θεωρείται ευρέως ως ορόσημο στην ανάπτυξη του πολιτισμού και παρέμεινε κρίσιμος λίθος στις έρευνες των επιστημόνων σχετικά με το χρονοδιάγραμμα της εμφάνισης της ανθρώπινης νοημοσύνης.

Η εργασία στο Science – η οποία συντάχθηκε από ερευνητές από διάφορα ιδρύματα – περιγράφει μια τοποθεσία στη Nyayanga της Κένυας που χρονολογείται από 3.032 έως 2.581 εκατομμύρια χρόνια πριν. Οι αρχαιολόγοι ανασκάπτουν την τοποθεσία από το 2015 και ανακάλυψαν 330 τεχνουργήματα (συμπεριλαμβανομένων εργαλείων), 1776 οστά και δύο γομφίους ανθρωποειδών — αλλά δεν ανήκουν σε κανέναν άμεσο ανθρώπινο προγόνο.

«Με αυτά τα εργαλεία μπορείτε να συνθλίψετε καλύτερα από τον γομφίο ενός ελέφαντα και να κόψετε καλύτερα από τον κυνόδοντα λιονταριού», δήλωσε σε δελτίο τύπου ο Ρικ Ποτς, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης και του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, Έδρας Human Origins, Peter Buck. «Η τεχνολογία Olddowan ήταν σαν να εξελίσσονταν ξαφνικά ένα ολοκαίνουργιο σύνολο δοντιών έξω από το σώμα σας και άνοιξε μια νέα ποικιλία τροφών στην αφρικανική σαβάνα στους προγόνους μας».

Οι ερευνητές μπόρεσαν να χρονολογήσουν τα εργαλεία πριν από περίπου 2,9 εκατομμύρια χρόνια, πολύ νωρίτερα από προηγούμενες καταγραφές χρήσης λίθινων εργαλείων.

«Αυτό είναι ένα από τα παλαιότερα, αν όχι το αρχαιότερο παράδειγμα τεχνολογίας Oldowan», έγραψε σε δελτίο τύπου ο Thomas Plummer, καθηγητής ανθρωπολογίας στο Queen’s College και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Αυτό δείχνει ότι η εργαλειοθήκη διανεμήθηκε πιο ευρέως σε παλαιότερη ημερομηνία από ό,τι κατάλαβαν οι άνθρωποι».

Αν και είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι τα εργαλεία κατασκευάστηκαν τόσο καιρό πριν από την αρχή, ήταν επίσης πλήρως λειτουργικά. Παράλληλα με τα εργαλεία, οι ερευνητές ανακάλυψαν τα οστά δύο ιπποπόταμων, αποδεικνύοντας ότι το είδος αυτό, ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία για να επεξεργαστεί και να φάει μεγάλα ζώα.

Το πιο απίστευτο, το έγγραφο εξιστορεί επίσης την ανακάλυψη των γομφίων Paranthropus από την ομάδα. Το γένος Paranthropus δεν είναι πρόγονος του σύγχρονου Homo sapiens, αλλά μάλλον ένα είδος εξελικτικού ξαδέλφου. Οι γομφίοι είναι τα παλαιότερα απολιθωμένα λείψανα Paranthropus που έχουν βρεθεί ποτέ.

Επιστήμες, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »