Νέα από όλον τον Κόσμο

Απρ
24

Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΔΙΑΣ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 24 Απριλίου 2025

Μπορεί να μοιάζει με επιστημονική φαντασία, όμως είναι γεγονός: η Φινλανδία αυξάνει την εδαφική της έκταση κατά περίπου 7 km² κάθε χρόνο, και μάλιστα χωρίς να εμπλέκεται σε πόλεμο ή επεκτατικές πολιτικές. Πίσω από αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο κρύβεται μια φυσική διαδικασία που ξεκίνησε πριν από χιλιάδες χρόνια: η μεταπαγετωνική ανάκαμψη (post-glacial rebound).

Τι είναι η μεταπαγετωνική ανάκαμψη;

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων, τεράστιοι παγετώνες κάλυπταν τη Σκανδιναβία και πίεζαν τη λιθόσφαιρα (το εξωτερικό, σκληρό κέλυφος της Γης). Όταν οι πάγοι άρχισαν να λιώνουν, περίπου πριν από 10.000 χρόνια, η πίεση σταδιακά μειώθηκε, και το έδαφος άρχισε να «σηκώνεται» για να επανέλθει στην αρχική του θέση, σαν ένα ελατήριο που απελευθερώνεται..

Αυτή η διαδικασία εξακολουθεί να εξελίσσεται ακόμα και σήμερα. Σε περιοχές όπως η Φινλανδία, η Σουηδία και ο βόρειος Καναδάς, η γη συνεχίζει να ανυψώνεται κατά μερικά χιλιοστά έως εκατοστά κάθε χρόνο.

Καθώς η γη ανασηκώνεται, ιδιαίτερα στα παράκτια σημεία, παλιές βυθισμένες περιοχές αναδύονται από τη θάλασσα, δημιουργώντας νέες εκτάσεις ξηράς. Με τον τρόπο αυτό, η Φινλανδία προσθέτει κατά μέσο όρο 7 km² νέας γης ετησίως.

Γιατί είναι σημαντικό;

Γεωπολιτικά, πρόκειται για μοναδικό παράδειγμα εδαφικής επέκτασης χωρίς στρατιωτική ή διπλωματική σύγκρουση.

Οικολογικά, νέες περιοχές γίνονται βιώσιμες για γεωργία ή δάση.

Οικονομικά, επηρεάζεται η παράκτια ζώνη, η χρήση γης και η χαρτογράφηση ιδιοκτησιών.

Η δυτική και βορειοδυτική Φινλανδία (όπως η περιοχή Botnia) παρουσιάζουν το πιο έντονο φαινόμενο. Οι αρχές μάλιστα έχουν ειδικά προγράμματα αναθεώρησης χαρτών και ακτογραμμών για να καταγράφουν τις αλλαγές.

Η περίπτωση της Φινλανδίας είναι ένα σπάνιο και θετικό παράδειγμα της δυναμικής φύσης του πλανήτη μας. Χάρη σε ένα γεωλογικό φαινόμενο που ξεκίνησε στην Εποχή των Παγετώνων, η χώρα επεκτείνεται κάθε χρόνο, όχι μέσω συγκρούσεων, αλλά μέσω… υπομονής και φυσικής ανάκαμψης.

Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Απρ
13

ΤΟ JOMO ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 13 Απριλίου 2025

Αρκετοί άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με τον όρο FOMO, ή αλλιώς « ο φόβος του να χάσεις κάτι». Το JOMO λοιπόν, είναι το αντίθετο από αυτό – σημαίνει τη «χαρά του να χάνεις κάτι». Η νοοτροπία αυτής της τάσης αφορά την προστασία της ηρεμίας μας και την απόλαυση των προσωπικών στιγμών, και έρχεται σε αντίθεση με το να είμαστε συνεχώς απασχολημένοι και να νιώθουμε την ανάγκη να τηρούμε ένα αυστηρό πρόγραμμα.

Σε αντίθεση με το FOMO, το JOMO αφορά την επαναξιολόγηση του τι μας φέρνει ευτυχία και την εκτίμηση του τι είναι πραγματικά σημαντικό για μας. Εστιάζει στο να είμαστε παρόντες και ελεύθεροι, χωρίς να νιώθουμε ότι πρέπει να είμαστε παντού και να κάνουμε πολλά, απλά για να τα διαγράψουμε από τη λίστα μας.

Για τους ταξιδιώτες, το JOMO σημαίνει να δώσουμε στον εαυτό μας άδεια να εγκαταλείψουμε το γεμάτο πρόγραμμα και να ζήσουμε έναν προορισμό με πιο ανέμελο τρόπο. Πρόκειται για το να επιλέξουμε να περάσουμε μια επιπλέον ώρα σε εκείνο το τοπικό καφέ, αντί να βιαστούμε να πάμε στο επόμενο αξιοθέατο.

Πλέον, οι ταξιδιώτες επιλέγουν εμπειρίες με πιο αργούς ρυθμούς που τους επιτρέπουν να απολαύσουν ήρεμες στιγμές και δραστηριότητες χωρίς άγχη — δίνοντάς τους ένα απαραίτητο διάλειμμα από τη φασαρία και το μόνιμο προγραμματισμό της καθημερινής ζωής.

Το JOMO έχει υιοθετηθεί από τόσους πολλούς ανθρώπους επειδή αφαιρεί την πίεση του να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα και μας υπενθυμίζει να εκτιμάμε απλώς το μέρος που βρισκόμαστε.

Μερικά από τα οφέλη του:

  • Βαθύτερη σύνδεση με τους προορισμούς που επισκεπτόμαστε και καλύτερη αίσθηση της τοπικής κοινότητας
  • Αισθανόμαστε λιγότερο εξαντλημένοι
  • Απολαμβάνουμε πραγματικά τα ταξίδια αντί να βιαζόμαστε να τα δούμε όλα
  • Ενισχύει τον αυθορμητισμό
  • Βιώνουμε πιο αυθεντικές εμπειρίες και έχουμε τη δυνατότητα να επικοινωνούμε με τους ντόπιους
  • Πιστεύεται επίσης ότι μας επιτρέπει να ξοδεύουν λιγότερα χρήματα, καθώς δεν προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν τις δραστηριότητές μας καθημερινά

Μια πρόσφατη έρευνα μάλιστα από ταξιδιωτικά sites έδειξε ότι το 62% των ταξιδιωτών που συμμετείχαν στην έρευνα πιστεύουν ότι το ταξίδι JOMO μειώνει το άγχος και την ανησυχία, ενώ το 47% δήλωσε ότι ενισχύει τον ποιοτικό χρόνο με τους αγαπημένους τους.

Η υιοθέτηση του JOMO σημαίνει να απελευθερωθούμε επίσης από την ανάγκη να καταγράφουμε τα πάντα για να τα δημοσιεύσουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επιτρέποντας στον εαυτό μας να είμαστε πλήρως παρόντες στο μέρος που βρισκόμαστε.

Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο, Ταξιδέψαμε Χωρίς σχόλια »
Μαρ
20

ATTENTION ECONOMY

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 20 Μαρτίου 2025

Στη σύγχρονη εποχή, την εποχή του διαδικτύου και της βασιλείας των κοινωνικών δικτύων, το μεγαλύτερο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για κάθε επιχείρηση, το «νόμισμα» με την μεγαλύτερη αξία, αυτό που πρωτίστως παλεύουν να εξασφαλίσουν όλοι, δεν είναι το χρήμα, αλλά κάτι εντελώς διαφορετικό: η προσοχή του καταναλωτή! Η μάχη πλέον δεν είναι ποιος θα καταφέρει περισσότερες πωλήσεις αλλά πρωτίστως, ποιος θα καταφέρει να κερδίσει την προσοχή του καταναλωτή, ο οποίος βομβαρδίζεται καθημερινά με δεκάδες διαφορετικά καταναλωτικά μηνύματα.

Με την κυριαρχία του διαδικτύου στις ζωές μας έχουμε άμεση πρόσβαση σε ατελείωτο, στην κυριολεξία, περιεχόμενο, το οποίο αλλάζει μέρα με τη μέρα και το οποίο σχεδόν πάντα στοχεύει έμμεσα ή άμεσα, στη τσέπη μας. Όμως όσο περισσότερες πληροφορίες λαμβάνουμε, όσο περισσότερες εικόνες και προτροπές και σλόγκαν, τόσο μειώνεται η προσοχή και ο χρόνος που μπορούμε να δώσουμε σε κάθε ένα από αυτά.

Στα τέλη του 20ου αιώνα, μιλούσαμε για την οικονομία της γνώσης. Πλέον αυτή περνά σε δεύτερη μοίρα και στο προσκήνιο, έρχεται η οικονομία της προσοχής.  Ο όρος “attention economy” εξαπλώνεται παράλληλα με την προσκόλλησή μας στις οθόνες των ηλεκτρονικών μας συσκευών. Κάθε scroll, click, like και share πληρώνεται ακριβά και εξαργυρώνεται ακόμη ακριβότερα. Αυτή η οικονομική επιστήμη, που αντιμετωπίζει την προσοχή μας ως έναν πόρο που μπορεί να αιχμαλωτιστεί και να εξαργυρωθεί, έχει διαφοροποιήσει εκ βάθρων τον τρόπο με τον οποίο γίνονται όχι μόνο οι οικονομικές αλλά και οι κοινωνικές συναλλαγές στις σύγχρονες κοινωνίες.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ο πρώτος που συνέλαβε την έννοια τουattention economy ήταν ο Herbert A. Simon, ψυχολόγος και οικονομολόγος, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’70. Παρατήρησε τη σύνδεση ανάμεσα στην υπυπερβολική πληροφόρηση και την έλλειψη προσοχής, σημειώνοντας πως «ο πλούτος πληροφοριών δημιουργεί φτωχή προσοχή». Πολύ αργότερα, τη δεκαετία του ’90, καθώς το διαδίκτυο εισέβαλε στις ζωές μας, συγγραφείς όπως ο Michael Goldhaber ανέτρεξαν στην έννοια του attention economy και προχώρησαν σε βαθύτερη ανάλυση: «Κερδίζοντας την προσοχή, κερδίζεις έναν διαρκή πλούτο, ένα αγαθό που σου δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσεις όλα τα υπόλοιπα».

Το πιο ατράνταχτο επιχείρημα για το πόσο πολύτιμο αγαθό είναι η προσοχή στις μέρες μας, είναι τα διαφημιστικά έσοδα ύψους 853 δισ. δολάρια που έφερε το διαδίκτυο μόνο το 2023.

Η εξίσωση είναι απλή: αν έχουν την προσοχή μας, έχουν και το πορτοφόλι μας. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Στην καρδιά αυτού του οικονομικού μοντέλου βρίσκεται ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα: για να τραβήξουν την προσοχή, οι επιχειρήσεις προσπαθούν σκληρά να συντονιστούν με τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις μας, να μας δώσουν περιεχόμενο, προϊόντα και υπηρεσίες που έχουν νόημα για εμάς και αποβλέπουν στο να κάνουν πιο όμορφη τη ζωή και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες μας. Αυτό καλλιεργεί ένα τοπίο με εξατομικευμένες εμπειρίες και ευκαιρίες προς ανακάλυψη.

Εύκολο να το διαπιστώσει κανείς, αν αναλογιστεί ότι από τη στιγμή που ξυπνά, κάθε λεπτό της ημέρας του, καλείται να αποφασίσει που θα εστιάσει την προσοχή του: Σε μια νέα σειρά ή σε ένα τηλεφώνημα; Σε αστεία βιντεάκια ή σε ένα χόμπι; Σε ένα online game ή στην οικογένεια; Όταν κατευθύνουμε την προσοχή μας σε μία δραστηριότητα, αναπόφευκτα παραμελούμε αμέτρητες άλλες. Το που θα δώσουμε την προσοχή μας, διαμορφώνει τη ζωή μας, τις σχέσεις μας, τις γνώσεις, την υγεία και την ευτυχία μας.

Το μίγμα των πληροφοριών που επιλέγουμε -από χιουμοριστικά σκετσάκια έως έγκριτες πολιτικές αναλύσεις- φαίνεται να εμπλουτίζει τη ζωή μας σε γνώσεις και ψυχαγωγία. Κάθε πληροφορία που συλλέγουμε, κάθε βίντεο που παρακολουθούμε μας ανοίγει μία πόρτα σε ένα εντελώς διαφορετικό βασίλειο, καλώντας μας σε κόσμους έξω από τον δικό μας, φέρνοντας στο μυαλό μας χιλιάδες συνδέσεις που υποτίθεται πως πρέπει να διατηρήσουμε – αν και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να το καταφέρουμε.

Όμως αυτή η λαμπερή πραγματικότητα έχει και μια άλλη, σκοτεινή πλευρά. Τα δεκάδες ερεθίσματα που ανταγωνίζονται καθημερινά για την προσοχή μας, κρύβουν και κακόβουλες προθέσεις. Συχνά στοχεύουν στην παραπληροφόρηση ενώ έχει διαπιστωθεί ότι ο όγκος τους και μόνο, δημιουργεί σύγχυση και αδυναμία συγκέντρωσης και εμβάθυνσης. 

Αν μάλιστα σε όλα αυτά προσθέσουμε και το πολύ διαφορετικό μίγμα πληροφοριών των γύρω μας, τότε η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δαιδαλώδης… Σκεφτείτε ένα ζευγάρι καθισμένο στον καναπέ, ο καθένας με το δικό του κινητό ή tablet στο χέρι. Άλλα πράγματα τους τραβούν την προσοχή, άλλα παρακολουθούν, άλλα αναζητούν. Κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον κι όμως οι ψηφιακές τους εμπειρίες τους οδηγούν στην απομόνωση, στην αποξένωση. Βρισκόμαστε στην εποχή που οι άνθρωποι έχουν τη χειρότερη επικοινωνία στην ιστορία (φαίνεται με μια ματιά στις παρέες στα καφενεία όπου ο καθένας κοιτά το κινητό του) και τις λιγότερες κοινές εμπειρίες, οι οποίες, ας μη γελιόμαστε, αποτελούν τα θεμέλια των ουσιαστικών σχέσεων.

Άρα η οικονομία της προσοχής είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Από τη μία πλευρά προσφέρει έναν κόσμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας, καθώς οι προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντά μας διαμορφώνουν το περιεχόμενο και τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Από την άλλη πλευρά, θέτει σημαντικές προκλήσεις που απειλούν και υπονομεύουν την ποιότητα της προσοχής μας, τις σχέσεις μας και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Ίσως θα έπρεπε να μοιραζόμαστε συχνότερα με τον /την σύντροφό μας κάτι σημαντικό που τράβηξε την προσοχή μας. Ίσως θα έπρεπε να αναλογιστούμε πως κάτι που συμβαίνει στην άλλη άκρη της γης, όσο ενδιαφέρον κι αν είναι, δεν θα πρέπει να είναι για εμάς να είναι πιο σημαντικό από το να είμαστε ουσιαστικά παρόντες στο δωμάτιο που βρισκόμαστε, με τον άνθρωπο που είναι καθισμένος δίπλα μας!

Από Κατερίνα Πετρίδη, underwititer

Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Μαρ
2

ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΑΝΟΙΑ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 2 Μαρτίου 2025

 

Πόσο ψύχραιμοι θα ήσασταν εάν ερχόταν στο τραπέζι σας κάτι άλλο από αυτό που παραγγείλατε; Ίσως καθόλου, ίσως αρκετά, σίγουρα όμως δεν θα ήσασταν χαρούμενοι.

Στην Ιαπωνία  λοιπόν, τα πράγματα λειτουργούν ανάποδα ή μάλλον… πιο σωστά από ποτέ.

Συγκεκριμένα στο «Εστιατόριο των Λανθασμένων Παραγγελιών» που βρίσκεται στο Κιότο εργάζονται άνθρωποι με άνοια η οποία αποτελεί το κύριο προσόν για τη δουλειά.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του εστιατορίου είναι πως οι πιθανότητες να σας έρθει λανθασμένη παραγγελία είναι 37%, αλλά το 99% των πελατών είναι χαρούμενο με αυτή την εξέλιξη.

Η ευχάριστη έκπληξη από τα ακούσια λάθη έχει γίνει, με κάποιο τρόπο, το πραγματικό προϊόν του εστιατορίου, παρά η γιαπωνέζικη κουζίνα του. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που ξαφνικά η ατμόσφαιρα γεμίζει με γέλια που προκαλεί το ευχάριστο σοκ που παθαίνουν οι πελάτες βλέποντας τα πιάτα μπροστά τους.

Οι πελάτες ανυπομονούν να δουν τι θα έρθει στο τραπέζι τους

Δεν είναι λίγες οι στιγμές που η ατμόσφαιρα γεμίζει με γέλια από το ευχάριστο σοκ βλέποντας τα πιάτα μπροστά τους

Εμπνευστής και ιδιοκτήτης της επιχείρησης ο τηλεοπτικός σκηνοθέτης Shiro Oguni. Σκοπός του να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία γύρω από τη γήρανση και την άνοια.

Η ιδέα για το πρόγραμμά του του ήρθε όταν του σέρβιραν ένα ντάμπλινγκ αντί για μπιφτέκι, ενώ επισκεπτόταν ένα γηροκομείο.

Στην αρχή, επρόκειτο να στείλει πίσω το ντάμπλινγκ, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν σε έναν διαφορετικό κόσμο, με διαφορετικά επίπεδα λειτουργικότητας, συμπεριλαμβανομένων λαθών που δεν τον έβλαπταν πραγματικά.

Γιατί να μην αποδεχτεί αυτό που έλαβε ως έναν τρόπο σεβασμού των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι γύρω του, ως μια πράξη καλοσύνης και ταπεινότητας, σκέφτηκε τότε ο Oguni.l

Ο ίδιος μάλιστα έχει δημιουργήσει μια ιστοσελίδα μέσω της οποίας μοιράζεται τις γνώσεις του σχετικά με το πρωτοπόρο εγχείρημά του και ενθαρρύνει όποιον ενδιαφέρεται να δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο να επικοινωνήσει μαζί του.

Μέσω του εστιατορίου οι άνθρωποι με άνοια παρουσιάζονται χαρούμενοι, επικοινωνιακοί και ευγενικοί

Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι πως οι άνθρωποι με άνοια παρουσιάζονται μέσω του εστιατορίου ως χαρούμενοι, εργατικοί, επικοινωνιακοί και ευγενικοί.

Το ηλικιωμένο προσωπικό με τις απλές, χαρούμενες στολές του, φαίνεται τόσο αφοσιωμένο και παραγωγικό όσο και άνθρωποι που έχουν το ένα τρίτο της ηλικίας τους.

Η χαρά προσωπικού και πελατών δεν κρύβεται

Αντί να αντιδρούν στην άνοια ως τρομακτική, καταθλιπτική και τρομερά απομονωτική, οι αντιδράσεις είναι σχεδόν ακριβώς το αντίθετο: οι πελάτες περιγράφουν την εμπειρία ως χαριτωμένη, χαρούμενη, αστεία, κοινωνική και άνετη.

 

Νέα από όλον τον Κόσμο, Σχέσεις Χωρίς σχόλια »
Μαρ
1

NRAIN ROT, H ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 1 Μαρτίου 2025
Brain rot»: Τι σημαίνει η λέξη της χρονιάς από το Πανεπιστήμιο  της Οξφόρδης

Το «Brain Rot» ανακηρύχθηκε ως η λέξη της Οξφόρδης για το 2024, σε μία εποχή έντονης ανησυχίας για το συνεχές σκρολάρισμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με ένα περιεχόμενο που κουράζει το μυαλό.

Η φράση που ορίζεται ως «η επιδείνωση της ψυχικής ή διανοητικής κατάστασης ενός ατόμου, ιδίως ως αποτέλεσμα της υπερκατανάλωσης υλικού (τώρα κυρίως διαδικτυακού περιεχομένου) που θεωρείται ασήμαντο ή μη προκλητικό», σημείωσε αύξηση 230% στη χρήση της μέσα σε ένα χρόνο.

Περισσότεροι από 37.000 άνθρωποι ψήφισαν ανάμεσα σε ένα κατάλογο έξι λέξεων που καταρτίστηκε από το Oxford University Press, το οποίο εκδίδει το Oxford English Dictionary, ένα από τα παλαιότερα λεξικά του πλανήτη που ανανεώνεται κάθε χρόνο με όρους που γίνονται μέρος της καθημερινότητας σε όλον τον κόσμο

Ο πρόεδρος της Oxford Languages, Casper Grathwol, υπογράμμισε ότι ο κατάλογος επιλογής για το 2024 αντικατοπτρίζει ένα «στιγμιότυπο των θεμάτων που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον και τη φαντασία και μας έκαναν να μιλάμε για αυτά».

Σύμφωνα με το Oxford University Press, ο όρος «έγινε περισσότερο γνωστός το 2024 ως μία έννοια που χρησιμοποιείται για να αποτυπώσει τις ανησυχίες σχετικά με τον αντίκτυπο της κατανάλωσης υπερβολικών ποσοτήτων διαδικτυακού περιεχομένου χαμηλής ποιότητας ιδίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Ωστόσο, όπως αναφέρει ο Guardian η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του ήταν στο βιβλίο «Walden» του Henry David Thoreau, το 1854

«Το ‘Brain Rot’ μιλάει για έναν από τους αντιληπτούς κινδύνους της διαδικτυακής δραστηριότητας και για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τον ελεύθερο χρόνο μας. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τόσοι πολλοί ψηφοφόροι αγκάλιασαν τον όρο, υποστηρίζοντάς τον ως επιλογή μας φέτος», δήλωσε ο Grathwohl.

«Βρίσκω επίσης συναρπαστικό το γεγονός ότι η λέξη έχει υιοθετηθεί τόσο από τη γενιά Z όσο και τη γενιά Alpha, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό είναι υπεύθυνες για τη χρήση και τη δημιουργία του ψηφιακού περιεχομένου στο οποίο αναφέρεται ο όρος», πρόσθεσε ο ίδιος.

Σημειώνεται ότι το 2023 το «Rizz» (ρομαντική έλξη, ή γοητεία) ήταν η λέξη της χρονιάς, το 2021 στο αποκορύφωμα της πανδημίας η λέξη «Vax» (εμβόλιο, εμβολιασμός), το 2019 η φράση «Climate Emergency» (κλιματική έκτακτη ανάγκη) ενώ το 2015 το emoji που έκλαιγε με γέλιο έγινε το μοναδικό σύμβολο που πήρε το βραβείο.

πηγή: ΑΠΕ

Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Μαρ
1

Ο ΝΥΚΤΟΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 1 Μαρτίου 2025

Νυκτοτουρισμός» ή αλλιώς «Nocturism» αποτελεί τη νέα ανερχόμενη τάση στον τουρισμό για το 2025, που καλεί τους ταξιδιώτες να ανακαλύψουν τη μαγεία της νύχτας και να ζήσουν μοναδικές εμπειρίες κάτω από το φως των αστεριών.

Η συγκεκριμένη τάση επικεντρώνεται στη γοητεία του νυχτερινού ουρανού, προσφέροντας ευκαιρίες για δραστηριότητες όπως η παρατήρηση των αστεριών, η εξερεύνηση κοσμικών φαινομένων και η παρακολούθηση σπάνιων φυσικών φαινομένων όπως το Βόρειο Σέλας.

Οι νυχτερινές εμπειρίες επεκτείνονται πέρα από την αστροπαρατήρηση. Οι ταξιδιώτες μπορούν να απολαύσουν νυχτερινές καταδύσεις στα πλούσια οικοσυστήματα του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Ύφαλου ή της Ερυθράς Θάλασσας, να συμμετάσχουν σε σαφάρι άγριας ζωής σε μέρη όπως η Ζάμπια και η Κένυα ή να βιώσουν την απόλυτη ηρεμία και δέος που προσφέρει η έρημος Ατακάμα στη Χιλή. Η εμπειρία όμως δεν σταματά στη φύση, καθώς πολλές δραστηριότητες οργανώνονται και σε αστικά περιβάλλοντα.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Νυχτερινές περιηγήσεις στις πόλεις, κυνήγι τρούφας υπό το φως της σελήνης ή ακόμα και πικνίκ με πανσέληνο στις παραθαλάσσιες περιοχές της Ιταλίας, προσφέρουν μια διαφορετική διάσταση στα ταξίδια.

Η δημοφιλία του νυκτοτουρισμού ή Nocturism συνεχώς αυξάνεται, καθώς πολλοί ταξιδιώτες επιθυμούν να ξεφύγουν από τα πλήθη και τον θόρυβο της ημέρας, αναζητώντας πιο ήσυχες και αυθεντικές εμπειρίες.

Αυτή η τάση προσελκύει όσους θέλουν να έρθουν πιο κοντά στη φύση και στα μυστήρια του σύμπαντος, αποδεικνύοντας ότι η νύχτα κρύβει απεριόριστες δυνατότητες για εξερεύνηση και μαγεία. Καθώς αναδεικνύεται ως κορυφαία ταξιδιωτική προτίμηση για το μέλλον, ο νυκτοτουρισμός φέρνει έναν νέο τρόπο αντίληψης των ταξιδιών, όπου το σκοτάδι μετατρέπεται σε σκηνικό για ανεπανάληπτες εμπειρίες.

Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Μαρ
1

ΜΙΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 1 Μαρτίου 2025

Ερευνητές του Βρετανικού Μουσείου ενδέχεται να έχουν ανακαλύψει την τοποθεσία της Κιβωτού του Νώε, βασιζόμενοι σε μια βαβυλωνιακή πήλινη πινακίδα ηλικίας περίπου 3.000 ετών, γνωστή ως «Imago Mundi».

Αυτή η πινακίδα, που θεωρείται ο αρχαιότερος χάρτης του κόσμου, ανακαλύφθηκε το 1882 στο Ιράκ και φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο.

Η «Imago Mundi» απεικονίζει έναν κυκλικό χάρτη με τη Μεσοποταμία στο κέντρο, περιβαλλόμενη από έναν «πικρό ποταμό» Αυτός υποδηλώνει τα όρια του γνωστού κόσμου για τους Βαβυλώνιους.

Στην πίσω πλευρά της πινακίδας, υπάρχει κείμενο σε σφηνοειδή γραφή που περιγράφει μια διαδρομή προς μια περιοχή που ονομάζεται «Urartu».

Ο όρος αυτός είναι το ασσυριακό ισοδύναμο του εβραϊκού «Ararat». Του βουνού όπου, σύμφωνα με τη Βίβλο, κατέληξε η Κιβωτός του Νώε μετά τον Κατακλυσμό.

Το κείμενο αναφέρει ότι ένας ταξιδιώτης πρέπει να διανύσει «επτά λεύγες» για να φτάσει σε μια δομή που περιγράφεται ως «parsiktu». Ο όρος «parsiktu» χρησιμοποιείται σε βαβυλωνιακά κείμενα για να περιγράψει σκάφη ικανά να επιβιώσουν από έναν μεγάλο κατακλυσμό. Ακριβώς όπως αυτό που κατασκεύασε ο Utnapishtim, μια μορφή παρόμοια με τον Νώε στη βαβυλωνιακή παράδοση.

Ο Δρ. Irving Finkel, επιμελητής του Βρετανικού Μουσείου και ειδικός στη σφηνοειδή γραφή, δήλωσε: «Αυτό δείχνει ότι η ιστορία ήταν η ίδια και, φυσικά, ότι η μία οδήγησε στην άλλη, αλλά επίσης ότι, από βαβυλωνιακή άποψη, αυτό ήταν ένα πραγματικό γεγονός».

Ο δρόμος για το Αραράτ
Η βαβυλωνιακή εκδοχή της ιστορίας του Κατακλυσμού παρουσιάζει ομοιότητες με τη βιβλική αφήγηση. Σύμφωνα με τον βαβυλωνιακό μύθο, οι θεοί αποφάσισαν να καταστρέψουν την ανθρωπότητα με έναν μεγάλο κατακλυσμό.

Όμως ο θεός Ea προειδοποίησε τον Utnapishtim, ο οποίος κατασκεύασε ένα μεγάλο σκάφος και διέσωσε την οικογένειά του και ζεύγη ζώων.

Μετά από έξι ημέρες και νύχτες καταιγίδας, το σκάφος προσάραξε σε ένα βουνό που ονομάζεται Nisir. Στη βιβλική αφήγηση, ο Νώε λαμβάνει εντολή από τον Θεό να κατασκευάσει την Κιβωτό για να σώσει την οικογένειά του και τα ζώα από τον Κατακλυσμό. Μετά από 150 ημέρες, η Κιβωτός προσάραξε στα βουνά του Αραράτ.

Η ανακάλυψη αυτή προσφέρει μια ενδιαφέρουσα σύνδεση μεταξύ των βαβυλωνιακών και βιβλικών αφηγήσεων του Κατακλυσμού. Υποδηλώνει ότι η ιστορία αυτή ήταν διαδεδομένη σε διάφορους πολιτισμούς της αρχαιότητας.

Ωστόσο, παραμένει ασαφές αν η Κιβωτός του Νώε υπήρξε πραγματικά ή αν πρόκειται για έναν μύθο που αντανακλά κοινές πολιτισμικές παραδόσεις.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, παρά τις πολυάριθμες έρευνες και αποστολές, δεν έχουν βρεθεί απτές αποδείξεις για την ύπαρξη της Κιβωτού του Νώε.

Η ιστορία του Κατακλυσμού παραμένει ένα από τα πιο γοητευτικά και μυστηριώδη αφηγήματα της ανθρώπινης ιστορίας. Διαχρονικά προκαλεί το ενδιαφέρον τόσο των επιστημόνων όσο και του ευρύτερου κοινού.

Η «Imago Mundi» αποτελεί ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα που προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την κοσμοθεωρία και τις γεωγραφικές γνώσεις των Βαβυλωνίων.

Η σύνδεση της με την ιστορία του Κατακλυσμού υπογραμμίζει την αλληλεπίδραση και την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των αρχαίων πολιτισμών της Μεσοποταμίας και της περιοχής της Εγγύς Ανατολής.

Παρά τις προόδους στην κατανόηση των αρχαίων κειμένων και χαρτών, η ακριβής τοποθεσία της Κιβωτού του Νώε παραμένει άγνωστη.

Η ιστορία συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο μελέτης, συζήτησης και έμπνευσης, αντανακλώντας την ανθρώπινη ανάγκη για κατανόηση του παρελθόντος και των μύθων που διαμορφώνουν την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Ερευνητές του Βρετανικού Μουσείου ενδέχεται να έχουν ανακαλύψει την τοποθεσία της Κιβωτού του Νώε, βασιζόμενοι σε μια βαβυλωνιακή πήλινη πινακίδα ηλικίας περίπου 3.000 ετών, γνωστή ως «Imago Mundi».

Αυτή η πινακίδα, που θεωρείται ο αρχαιότερος χάρτης του κόσμου, ανακαλύφθηκε το 1882 στο Ιράκ και φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο.

Η «Imago Mundi» απεικονίζει έναν κυκλικό χάρτη με τη Μεσοποταμία στο κέντρο, περιβαλλόμενη από έναν «πικρό ποταμό» Αυτός υποδηλώνει τα όρια του γνωστού κόσμου για τους Βαβυλώνιους.

Στην πίσω πλευρά της πινακίδας, υπάρχει κείμενο σε σφηνοειδή γραφή που περιγράφει μια διαδρομή προς μια περιοχή που ονομάζεται «Urartu».

Ο όρος αυτός είναι το ασσυριακό ισοδύναμο του εβραϊκού «Ararat». Του βουνού όπου, σύμφωνα με τη Βίβλο, κατέληξε η Κιβωτός του Νώε μετά τον Κατακλυσμό.

Το κείμενο αναφέρει ότι ένας ταξιδιώτης πρέπει να διανύσει «επτά λεύγες» για να φτάσει σε μια δομή που περιγράφεται ως «parsiktu». Ο όρος «parsiktu» χρησιμοποιείται σε βαβυλωνιακά κείμενα για να περιγράψει σκάφη ικανά να επιβιώσουν από έναν μεγάλο κατακλυσμό. Ακριβώς όπως αυτό που κατασκεύασε ο Utnapishtim, μια μορφή παρόμοια με τον Νώε στη βαβυλωνιακή παράδοση.

Ο Δρ. Irving Finkel, επιμελητής του Βρετανικού Μουσείου και ειδικός στη σφηνοειδή γραφή, δήλωσε: «Αυτό δείχνει ότι η ιστορία ήταν η ίδια και, φυσικά, ότι η μία οδήγησε στην άλλη, αλλά επίσης ότι, από βαβυλωνιακή άποψη, αυτό ήταν ένα πραγματικό γεγονός»

Η βαβυλωνιακή εκδοχή της ιστορίας του Κατακλυσμού παρουσιάζει ομοιότητες με τη βιβλική αφήγηση. Σύμφωνα με τον βαβυλωνιακό μύθο, οι θεοί αποφάσισαν να καταστρέψουν την ανθρωπότητα με έναν μεγάλο κατακλυσμό.

Όμως ο θεός Ea προειδοποίησε τον Utnapishtim, ο οποίος κατασκεύασε ένα μεγάλο σκάφος και διέσωσε την οικογένειά του και ζεύγη ζώων.

Μετά από έξι ημέρες και νύχτες καταιγίδας, το σκάφος προσάραξε σε ένα βουνό που ονομάζεται Nisir. Στη βιβλική αφήγηση, ο Νώε λαμβάνει εντολή από τον Θεό να κατασκευάσει την Κιβωτό για να σώσει την οικογένειά του και τα ζώα από τον Κατακλυσμό. Μετά από 150 ημέρες, η Κιβωτός προσάραξε στα βουνά του Αραράτ.

Η ανακάλυψη αυτή προσφέρει μια ενδιαφέρουσα σύνδεση μεταξύ των βαβυλωνιακών και βιβλικών αφηγήσεων του Κατακλυσμού. Υποδηλώνει ότι η ιστορία αυτή ήταν διαδεδομένη σε διάφορους πολιτισμούς της αρχαιότητας.

Ωστόσο, παραμένει ασαφές αν η Κιβωτός του Νώε υπήρξε πραγματικά ή αν πρόκειται για έναν μύθο που αντανακλά κοινές πολιτισμικές  παραδόσεις.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, παρά τις πολυάριθμες έρευνες και αποστολές, δεν έχουν βρεθεί απτές αποδείξεις για την ύπαρξη της Κιβωτού του Νώε.

Η ιστορία του Κατακλυσμού παραμένει ένα από τα πιο γοητευτικά και μυστηριώδη αφηγήματα της ανθρώπινης ιστορίας. Διαχρονικά προκαλεί το ενδιαφέρον τόσο των επιστημόνων όσο και του ευρύτερου κοινού.

Η «Imago Mundi» αποτελεί ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα που προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την κοσμοθεωρία και τις γεωγραφικές γνώσεις των Βαβυλωνίων.

Η σύνδεση της με την ιστορία του Κατακλυσμού υπογραμμίζει την αλληλεπίδραση και την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των αρχαίων πολιτισμών της Μεσοποταμίας και της περιοχής της Εγγύς Ανατολής.

Παρά τις προόδους στην κατανόηση των αρχαίων κειμένων και χαρτών, η ακριβής τοποθεσία της Κιβωτού του Νώε παραμένει άγνωστη.

Η ιστορία συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο μελέτης, συζήτησης και έμπνευσης, αντανακλώντας την ανθρώπινη ανάγκη για κατανόηση του παρελθόντος και των μύθων που διαμορφώνουν την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Διαβάσαμε, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Μαρ
1

ΤΟ HARVARD ΓΙΑ ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 1 Μαρτίου 2025

 Όσον αφορά στη μακροζωία, οι ειδικοί πάνω στο θέμα, δηλαδή οι Ιάπωνες, έχουν βρει μια προπόνηση που διαρκεί μόνο 3 λεπτά και προσφέρει μακροχρόνια οφέλη: Το «rajio taiso» («άσκηση με ραδιόφωνο»), είναι μια σειρά από απλές, ρυθμικές γυμναστικές ασκήσεις χαμηλής έντασης, που συνήθως εκτελούνται με τη συνοδεία μουσικής ή ραδιοφωνικού προγράμματος.

Σύμφωνα με το Harvard Health, το πρόγραμμα περιλαμβάνει ασκήσεις που εστιάζουν στην ευλυγισία, την κινητικότητα και την ενδυνάμωση του σώματος. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1928 ως μια πρωτοβουλία για να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να γυμνάζονται καθημερινά.

Είναι εξαιρετικά δημοφιλές μέχρι και σήμερα. Θεωρείται, μάλιστα, μέρος της ιαπωνικής καθημερινότητας και έχει ιδιαίτερη πολιτιστική αξία, καθώς προάγει τη συντροφικότητα και την κοινωνικότητα.

Οι ασκήσεις είναι σχεδιασμένες για να είναι προσβάσιμες σε άτομα όλων των ηλικιών. Συνήθως εκτελούνται το πρωί, σε ομαδικά περιβάλλοντα, όπως στα σχολεία πριν χτυπήσει το κουδούνι και τις επιχειρήσεις πριν την έναρξη της βάρδιας. Πλέον, είναι διαθέσιμες μέσω τηλεόρασης, διαδικτύου και άλλων ψηφιακών μέσων, δίνοντας τη δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους να τις παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν από οποιοδήποτε σημείο του κόσμου:

Τα οφέλη του «rajio taiso»

  • Καλύτερη κυκλοφορία του αίματος.
  • Περισσότερη αντοχή.
  • Λιγότερο του άγχος.
  • Ανεβασμένη διάθεση και ενέργεια.
  • Βελτιωμένη ισορροπία και στάση σώματος.
  • Ανακούφιση από μυϊκό πιάσιμο.
  • Διαχείριση βάρους.
  • Πρόληψη χρόνιων παθήσεων.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του «rajio taiso» είναι η απλότητά του. Δεν απαιτεί πολύ χρόνο ούτε πολύπλοκες κινήσεις. Αυτό το καθιστά ιδανικό για καθημερινή εξάσκηση, καθώς η συνέπεια είναι το κλειδί για μέγιστα οφέλη.

Ερευνητές του University of New South Wales (UNSW) υποστηρίζουν ότι όταν κάνεις κάτι τακτικά, ο συνολικός όγκος της προσπάθειάς σου είναι τελικά μεγαλύτερος, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για να έχεις μόνιμα αποτελέσματα.

Το να δημιουργείς μια νέα συνήθεια είναι σαν να χαράζεις ένα νέο μονοπάτι. Τα πρώτα βήματα μπορεί να είναι δύσκολα. Ωστόσο, στο τέλος – με υπομονή και επιμονή –  το σώμα και το μυαλό σου θα επιλέγουν αυτόματα το νέο μονοπάτι αντί για το παλιό, επειδή θα έχει γίνει πιο εύκολο. Η συνέπεια μπορεί, επίσης, να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή σου. Όταν τηρείς τις υποσχέσεις που δίνεις στον εαυτό σου, αρχίζεις να τον εμπιστεύεσαι περισσότερο.

Από vita

Άσκηση, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Φεβ
22

“NIKSEN” ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 22 Φεβρουαρίου 2025

Το να μην κάνεις τίποτα μπορεί να φαίνεται εγωιστικό ή βαρετό με μια πρώτη ματιά, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια «υπηρεσία» που προσφέρεις στον εαυτό σου και στην κοινωνία. Αυτό που οι Ολλανδοί ονομάζουν «niksen»

Όταν κάποιος σε ρωτά τι κάνεις, κατά τη διάρκεια του niksen σου, απάντησέ του απλά: «Τίποτα».  Μην απολογείσαι γιατί κάνεις ένα διάλειμμα ή διακοπές. Μην βλέπεις το niksen σαν σημάδι τεμπελιάς, αλλά σαν μια σημαντική δεξιότητα της ζωής, που θα σε βοηθήσει να βρεις την ηρεμία και να αποφύγεις το burnout.

Η τεμπελιά έχει να κάνει με την απροθυμία να κάνουμε κάτι, συχνά πηγάζει από το αίσθημα της ανίας και ως επί τω πλείστον, είναι παροδική. Αντίθετα, το burnout χαρακτηρίζεται από μια κατάσταση συναισθηματικής ή σωματικής εξάντλησης και μπορεί να έχει μεγαλύτερη διάρκεια και πιο σοβαρές για την συνολική υγεία επιπτώσεις.

ΠΞΓΑΙΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΣΟΥ

Με την πάροδο των ετών, η εργασία για τους περισσότερους υπαλλήλους συνδέεται όλο και περισσότερο με αυστηρές προθεσμίες και υπέρμετρη πίεση. Ο ανταγωνισμός, η αγωνία να αποδείξεις και να αποδώσεις, η  οικονομική ανασφάλεια και μια κουλτούρα απαιτήσεων που διαμορφώνουν τον σύγχρονο τρόπο ζωής, δεν μπορεί να αφήσει τον τρόπο λειτουργίας μας και την υγεία μας ανεπηρέαστα.

Η εργασία αργά τη νύχτα, η παράλειψη γευμάτων, η καθιστική ζωή, οι πολλές ώρες μπροστά στις οθόνες, η κακή στάση του σώματος και η κοινωνική αποσύνδεση είναι μερικοί από τους κινδύνους μιας κακής εταιρικής κουλτούρας για την υγεία μας.

Οι Ολλανδοί αναγνωρίζουν ότι ο καθένας έχει διαφορετικό χρονότυπο. Οι άνθρωποι κοιμούνται και δουλεύουν διαφορετικές ώρες της ημέρας για να επιτύχουν τη μέγιστη παραγωγικότητα. Κάποιοι αποδίδουν καλύτερα το πρωί και άλλοι είναι πιο παραγωγικοί το απόγευμα.

Ο καθένας από εμάς θα πρέπει να βρει πότε είναι πιο δημιουργικός, πιο παραγωγικός.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΝΙΚSEN

Οι στιγμές του niksen όπου δεν κάνεις τίποτα είναι πιο ιδιαίτερες όταν τις μοιράζεσαι με τα αγαπημένα σου άτομα.

Εάν μπορείς να ολοκληρώσεις μια εργασία την επόμενη ημέρα αντί να τη φέρεις μαζί σου στο σπίτι, για να περάσεις λίγο παραπάνω χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους σου, μην αμελήσεις να το κάνεις.

Από vita

Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο, Σχέσεις Χωρίς σχόλια »
Φεβ
15

ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 15 Φεβρουαρίου 2025

Συνέβη μόλις πριν από εξήντα χρόνια, στην παγκόσμια έκθεση του 1958, όταν το Βέλγιο παρουσίασε μεταξύ άλλων εκθεμάτων, ανθρώπους. Εν προκειμένω, Αφρικανούς. Πώς ήταν ο τελευταίος «ανθρώπινος ζωολογικός κήπος» στην καρδιά της Ευρώπης και για ποιούς λόγους οι Βέλγοι δεν τολμούν ακόμη να κοιτάξουν το εφιαλτικό αποικιακό παρελθόν τους στην Αφρική. Η παγκόσμια έκθεση του 1958, ήταν μια λαμπρή γιορτή της μεταπολεμικής Ευρώπης με ό,τι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά τα επιτεύγματα της τεχνολογικής κυρίως, προόδου. Σύμφωνα με τον Guardian, το γεγονός αυτό, του «ανθρώπινου ζωολογικού κήπου» διατηρεί μέχρι σήμερα μια «σημαντική θέση στη συλλογική μνήμη του βελγικού λαού». Εξού και σε μία προσπάθεια επαναπροσέγγισης, επαναπροσδιορισμού του αποικιακού παρελθόντος του, το Βέλγιο οργανώνει σειρά εκδηλώσεων στο φουτουριστικό τοπόσημο των Βρυξελλών, το Atomium*. Η έκθεση μαύρων ανδρών, γυναικών και παιδιών σε «φυσικές συνθήκες» για την «εκπαίδευση και διασκέδαση» των λευκών Ευρωπαίων, έμελε να είναι ο τελευταίος «ανθρώπινος ζωολογικός κήπος» στον κόσμο. Το 1958, το Βέλγιο εξακολουθούσε να διαφεντεύει το Κονγκό** -μια χώρα περίπου 80 φορές μεγαλύτερη από το μέγεθος του και την ίδια στιγμή, πηγή μεγάλης εθνικής υπερηφάνειας. Το πλούσιο σε ορυκτά κράτος της Κεντρικής Αφρικής δεν ήταν «μόνο» εξαιρετικά προσοδοφόρο οικονομικά, αλλά το γεγονός ότι ήταν αποικία του Βελγίου, του μικρού ευρωπαϊκού κράτους που ζούσε στη σκιά της Βρετανίας και της Γαλλίας, προσέδιδε στη χώρα κύρος. Ο πολιτικός κόσμος του Βελγίου έβλεπε την Expo ’58 σαν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρουσιάσει στον πλανήτη μια καλογυαλισμένη εικόνα του Βελγικού Κονγκό. «Kongorama». Στην είσοδο του Ατόμιουμ -που στήθηκε ως «απάντηση» στον γαλλικό Πύργο του Άιφελ- οι Βέλγοι είχαν στήσει επτά περίπτερα αφιερωμένα στο Κονγκό -στις εξορύξεις, τις μεταφορές και τη γεωργία- γνωστό ως «Kongorama». Κάπου εκεί, μέσα σε «τροπικούς κήπους», «τοποθετούσαν» καθημερινά άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ντυμένους με παραδοσιακές φορεσιές, σαν σε βιτρίνα, η οποία χωριζόταν από τους επισκέπτες με μία περίφραξη από μπαμπού. Δεν επρόκειτο για κάποια καινοτομία. Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι παρουσιάζονταν σε τακτική βάση στη Δύση ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, στο Λονδίνο, το Όσλο και το Αμβούργο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι ότι το 1906 στη Νέα Υόρκη, ένας νεαρός Κονγκολέζος με ακανόνιστα δόντια εκτέθηκε στον ζωολογικό κήπο του Μπρονξ, στο σημείο που ήταν οι πίθηκοι. Το καλοκαίρι του 1897, ο βασιλιάς Λεοπόλδος ο ΙΙ, έφερε στις Βρυξέλλες 267 Κονγκολέζους. Τους έβαλε να κωπηλατούν με τα κανό τους στις βασιλικές λίμνες του αποικιακού Μουσείου Tervuren, ανατολικά των Βρυξελλών και οι Βέλγοι έσπευσαν: 1,3 εκατ. άτομα -από τα 4 εκατ. του συνολικού πληθυσμού- πήγαν να απολαύσουν το «σόου» περπατώντας πάνω σε μία γέφυρα από σχοινιά προκειμένου να εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή θέα. Το καλοκαίρι εκείνο ήταν ιδιαιτέρως ψυχρό. Επτά από τους Κονγκολέζους πέθαναν από πνευμονία και γρίπη. Οι Βέλγοι πέταξαν τα σώματα τους σε ένα μαζικό τάφο στο τοπικό νεκροταφείο, χωρίς καμία σήμανση. Αλλά ήταν τόσο μεγάλη η δημοφιλία του «ζωολογικού κήπου» και άλλων παρόμοιων «εκθεμάτων» ώστε λίγο αργότερα δημιουργήθηκε στο ίδιο σημείο μόνιμη έκθεση. Αρχικά έλαβε το όνομα Μουσείο του Κονγκό, πλέον ονομάζεται Βασιλικό Μουσείο για την Κεντρική Αφρική. Η έκθεση του 1958 ήταν μικρότερης κλίμακας, αλλά παρόμοιου περιεχομένου. Οι Βέλγοι έστησαν ένα «τυπικό» χωριό, στο οποίο υποτίθεται ότι οι Κονγκολέζοι περνούσαν τις μέρες τους φτιάχνοντας χειροποίητες κατασκευές στις αχυρένιες καλύβες τους, ενώ οι λευκοί άνδρες και γυναίκες περνούσαν, τούς χάζευαν και ως επί το πλείστον, τούς χλεύαζαν. Όπως έγραφε ένας δημοσιογράφος της εποχής «στην περίπτωση κατά την οποία δεν υπήρχε αντίδραση, τους έριχναν νομίσματα ή περνούσαν από τα ανοίγματα της περίφραξης, μπανάνες». Σύμφωνα με άλλο δημοσίευμα «οι νέγροι στους ζωολογικούς κήπους» ήταν προσφιλές θέμα συζήτησης. Για τις ανάγκες της έκθεσης έφεραν από την Αφρική 598 Κονγκολέζους: 273 άνδρες, 128 γυναίκες και 197 παιδιά (συνολικά 183 οικογένειες). Η δρ Sarah Van Beurden, ιστορικός με πεδίο έρευνας την Κεντρική Αφρική, σημειώνει μάλιστα ότι, η αρμόδια υπηρεσία ήταν «ιδιαιτέρως ανήσυχη όσον αφορά την παραμονή ενός τόσο μεγάλου αριθμού Κονγκολέζων στο Βέλγιο». Στο απομονωμένο κτίριο που τους κρατούσαν -και από το οποίο τους πήγαιναν και τους έφερναν από την Έκθεση- οι Αφρικανοί διαμαρτυρήθηκαν τόσο για την καθημερινή κακοποίηση την οποία υφίσταντο, ως εκθέματα, όσο και για επιμέρους θέματα όπως η στέγαση τους στον περιορισμένο χώρο που τους είχαν στοιβάξει. Μέχρι τον Ιούλιο, οι περισσότεροι δεν άντεξαν και γύρισαν στην πατρίδα τους. Ο «ανθρώπινος ζωολογικός κήπος» έκλεισε και η έκθεση συνεχίστηκε. Έμελε να είναι ο τελευταίος, καθώς το 1960 το Κονγκό απέκτησε την ανεξαρτησία του. Αλλά για τον Guido Gryseels, γενικό διευθυντή του Βασιλικού Μουσείου για την Κεντρική Αφρική (RMCA), η μάχη κατά των προκαταλήψεων που ήταν στον πυρήνα της ιδέας του «ζωολογικού κήπου» βρίσκεται στην κορυφή των προτεραιοτήτων του. Θέλουν να ξεχάσουν το Ολοκαύτωμα στο Κονγκό. Την 1η Δεκεμβρίου, μετά από μια ανακαίνιση που κόστισε 75 εκατ. ευρώ, το RMCA θα ανοίξει ξανά τις πύλες του στο κοινό μετά από πέντε χρόνια. Το Μουσείο διαθέτει ένα νέο κέντρο επισκεπτών και ένα τεράστιο υπόγειο που διπλασίασε τον εκθεσιακό χώρο του σε 11.000 τετραγωνικά μέτρα. Αλλά πέρα από τον κτιριακό μετασχηματισμό, μια πολύ πιο σημαντική αλλαγή είναι προ των πυλών. Όταν το 2001, ο Gryseels ανέλαβε τη διεύθυνση του Μουσείου, η μόνιμη έκθεση ελάχιστα είχε αλλάξει από τη δεκαετία του 1920. Που σημαίνει ότι επί της ουσίας, παρουσίαζε το αφήγημα μίας αποικιοκρατικής χώρας που «έφερε το φως εκεί που πριν υπήρχε σκοτάδι». «Επί 100 χρόνια είμαστε ένα ίδρυμα για την αποικιοκρατία. Για τους περισσότερους Βέλγους η πρώτη γνωριμία τους με την Αφρική γίνεται στο μουσείο μας και η αρχική εικόνα είναι ότι ο λευκός άνθρωπος είναι ανώτερος από τον μαύρο άνθρωπο. Ότι δηλαδή, πήγαμε εκεί για να τους εκπολιτίσουμε. Οι Αφρικανοί παρουσιάζονται στο μουσείο γυμνοί με ένα δόρυ στο χέρι, χωρίς καμία αναφορά στον δικό τους πολιτισμό» λέει ο Gryseels. Η αδράνεια του μουσείου οφείλεται, κατά τον διευθυντή της, στο γεγονός ότι οι Βέλγοι στην πραγματικότητα αρνούνται να κοιτάξουν στο αποικιακό παρελθόν τους. «Πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο θέμα. Κάθε βελγική οικογένεια έχει τουλάχιστον ένα μέλος της που έχει εργαστεί στο Κονγκό. Μπορεί να ήταν ιεραπόστολος, μπορεί δάσκαλος, μπορεί υπάλληλος της δημόσιας διοίκησης. Όποιον Βέλγο και να ρωτήσετε θα σας απαντήσει ότι κάποιος δικός του ήταν στο Κονγκό. Είναι μια συζήτηση έντονα συναισθηματικά φορτισμένη». Ο Gryseels εξηγεί ότι ο δημόσιος διάλογος για το αποικιακό παρελθόν ξεκίνησε στο Βέλγιο πολύ αργά, με τη δημοσίευση του βιβλίου του καθηγητή Δημοσιογραφίας στο Μπέρκλεϊ, Adam Hochschild, με τίτλο «King Leopold’s Ghost» το 1998. Πρόκειται για το χρονικό ενός Ολοκαυτώματος, από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των λευκών στην Αφρική, που ξεχάστηκε σκοπίμως. «Η συζήτηση άνοιξε σιγά σιγά. Όμως ακόμα και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στα βελγικά σχολεία μέχρι πρόσφατα ήταν στη γραμμή ότι ‘εμείς πήγαμε τον πολιτισμό’» λέει ο Gryseels. * Το Ατόμιουμ που κατασκευάστηκε το 1958 -σχεδιασμένο αρχικά για να διαρκέσει μόνο έξι μήνες, όσο η Εxpο 1958- είναι ένα μνημείο με ύψος 103 μ. που αναπαριστά την κυψελίδα ενός κρυστάλλου σιδήρου, μεγεθυμένη κατά 165 δισεκατομμύρια φορές, που τελικώς επέζησε και κατέστη δημοφιλές τουριστικό θέλγητρο, σε σημείο που κατά κάποιους συγκαταλέγεται στα εθνικά σύμβολα του Βελγίου. Στα τέλη του 1950, καθώς η υφήλιος εισερχόταν στην εποχή των διαστημικών ταξιδιών, το σχέδιο του αρχιτέκτονα Αντρέ Ουότερκιν αποτελούσε τον τέλειο αντικατοπτρισμό της νέας εποχής. Καθεμιά από τις εννέα σφαίρες που το αποτελούν είναι ένα μουσείο με διάμετρο 18 μέτρα. Όλες οι σφαίρες συνδέονται με ανελκυστήρες. ** Οι Βέλγοι άρχισαν να εξερευνούν το Κονγκό τη δεκαετία του 1870, αρχικά με τον Σερ Χένρι Μόρτον Στάνλεϊ, ο οποίος ανέλαβε το «εγχείρημα» με επιχορήγηση του βασιλιά Λεοπόλδου ΙΙ του Βελγίου. Ο Λεοπόλδος σχεδίαζε να γίνει το Κονγκό αποικία. Απέκτησε επισήμως τα δικαιώματα του Κονγκό στο Συνέδριο του Βερολίνου το 1885, το μετέτρεψε σε ιδιόκτητη έκταση -σήμερα θα το λέγαμε, προσωπική εταιρεία- και το ονόμασε Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό. Το 1908, το Βελγικό Κοινοβούλιο, αν και δίστασε αρχικά, λύγισε από την διεθνή πίεση (ιδιαίτερα της Βρετανίας) και κατέλαβε το ελεύθερο κράτος από τον βασιλιά Λεοπόλδο. Τις 18 Οκτωβρίου, το Βελγικό Κοινοβούλιο υπερψήφισε την προσάρτηση του Κονγκό ως βελγική αποικία. Την περίοδο 1885-1908, πέντε έως οκτώ εκατομμύρια Αφρικανοί πέθαναν εξαιτίας της απάνθρωπης εκμετάλλευσής τους από τους αποικιοκράτες Βέλγους.

Από doctv

Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Φεβ
1

ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΦΥΛΑ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 1 Φεβρουαρίου 2025

Οι κοινωνικές συμβάσεις λένε ότι υπάρχουν δύο φύλα: άνδρες και γυναίκες. Και γνωρίζουμε ποιος είναι ποιος με βάση τα γεννητικά του όργανα.

Αλλά στην πραγματικότητα, διάφοροι πολιτισμοί έχουν αναγνωρίσει εδώ και πολύ καιρό μέλη που αντιστρατεύονται το βιολογικό δυαδικό σύστημα, σύμφωνα με την Encyclopedia Nritannica.

Οι αρχαίοι έγραφαν για ανθρώπους που δεν ήταν ούτε άντρες ούτε γυναίκες– τα άτομα άλλαζαν φύλα εδώ και αιώνες- και οι διανοούμενοι συζητούσαν έντονα τη σχέση μεταξύ του σώματος και του εαυτού.

Ο Αριστοφάνης, αφηγείται μια ιστορία δημιουργίας στην οποία η «αρχική ανθρώπινη φύση» περιλαμβάνει ένα τρίτο φύλο. Αυτό το φύλο «ήταν ένα ξεχωριστό είδος, με σωματική μορφή και δικό του όνομα, που συγκροτήθηκε από την ένωση του αρσενικού και του θηλυκού».

Hijra

Η ινδουιστική κοινωνία διαθέτει το φύλο hijra, την πιο κοινή μη δυαδική ταυτότητα που αναγνωρίζεται σήμερα στην Ινδία.

Οι Hijra συναντώνται στα θρησκευτικά κείμενα των Ινδουιστών και σε όλη την ιστορία της Νότιας Ασίας.

Πολλοί γεννιούνται με αρσενικά σεξουαλικά χαρακτηριστικά, αν και η κοινότητα τους περιλαμβάνει επίσης διαφυλικά (intersex) άτομα.

Μια μοναδική κουλτούρα διέπει την ταυτότητα hijra: συχνά εγκαταλείπουν το σπίτι τους για να ενταχθούν σε ομάδες που εκπαιδεύουν νέους μυημένους στην πνευματικότητα.

Τα άτομα αυτά αναλαμβάνουν θρησκευτικό ρόλο στην ινδουιστική κουλτούρα, γιορτάζοντας τελετουργίες όπως οι γάμοι και οι γεννήσεις.

Τους τελευταίους αιώνες δημιουργήθηκε ένα στίγμα κατά των hijra, με αφορμή τη βρετανική αποικιοκρατία. Μάλιστα, ένας βρετανικός νόμος του 1871 τους κατηγοριοποίησε ως εγκληματίες.

Το στίγμα κατά των hijra συνεχίζει ακόμα, παρά το γεγονός ότι το Μπαγκλαντές, η Ινδία και το Νεπάλ είχαν αναγνωρίσει τα δικαιώματα των μη δυαδικών ατόμων μέχρι το 2014.

Calalai, Calabai και Bissu

Η εθνοτική ομάδα Bugis στο Νότιο Σουλαουέζι της Ινδονησίας αναγνωρίζει τρία φύλα πέρα από το δυαδικό.

Το Calalai αναφέρεται σε άτομα που έχουν θηλυκά χαρακτηριστικά αλλά παρουσιάζονται με παραδοσιακά ανδρικούς ρόλους, κόβοντας συχνά τα μαλλιά τους κοντά και φορώντας ανδρική αμφίεση.

Calalai

Παίρνουν επίσης μια κοινωνική θέση παρόμοια με αυτή των ανδρών, υπερβαίνοντας ορισμένους περιορισμούς που ισχύουν για τις γυναίκες.

Οι Calabai είναι άτομα που έχουν ανδρικά βιολογικά χαρακτηριστικά αλλά καταλαμβάνουν έναν ρόλο σαν αυτόν που παραδοσιακά καταλαμβάνουν οι γυναίκες.

Ωστόσο, οι calabai δεν προσδιορίζονται ως γυναίκες, απορρίπτουν τους περιορισμούς που βιώνουν οι γυναίκες και δεν αλλοιώνουν τα σεξουαλικά τους χαρακτηριστικά.

Οι calabai συχνά επιβλέπουν τους γάμους και διαχειρίζονται κάθε πτυχή των τελετών.

Τέλος, το bissu, ένα άλλο φύλο, ενσαρκώνει την ολότητα του ανδρισμού και της θηλυκότητας.

Οι Bugis πιστεύουν ότι to bissu ξεπερνά τα άλλα φύλα, περικλείοντας έναν πνευματικό ρόλο.

Άτομο Bissu

Οι άνθρωποι bissu συχνά φορούν λουλούδια και φέρουν ιερά μαχαίρια για να συμβολίσουν την διευρυμένη τους ταυτότητα.

Εκτελούν πνευματικές τελετές και πιστεύεται ότι γεφυρώνουν το εγκόσμιο και το θείο.

Muxe

Οι Muxes αποτελούν μια κοινότητα ανθρώπων στο Μεξικό που έχουν συνήθως ανδρικά βιολογικά χαρακτηριστικά αλλά ενστερνίζονται μια θηλυκή ταυτότητα.

Η λέξη muxe παρουσιάζει ομοιότητα με την ισπανική λέξη για τη «γυναίκα», mujer.

Οι Muxes συχνά αναλαμβάνουν οικιακούς ρόλους που τυπικά ανήκουν στις γυναίκες, όπως το ράψιμο, το μαγείρεμα και η φροντίδα της οικογένειας.

Η ταυτότητα muxe είναι ενσωματωμένη στον πολιτισμό των ιθαγενών ζαποτέκων, οι οποίοι ζουν κυρίως στη νότια μεξικανική πολιτεία Οαχάκα.

Αν και η κουλτούρα των Ζαποτέκ σέβεται τους ανθρώπους muxe, οι muxes εξακολουθούν να υφίστανται ορισμένους περιορισμούς: συνήθως τους απαγορεύεται να ζουν με τους συντρόφους τους ή να εγκαταλείπουν τα σπίτια της οικογένειάς τους.

Κάθε χρόνο, οι muxes γιορτάζουν το Φεστιβάλ των Αυθεντικών και Ατρόμητων Αναζητητών Κινδύνου, μια ημέρα ενεργητικής ευθυμίας προς τιμήν τους.

Sekrata

Ο λαός Sakalava, ιθαγενής της Μαδαγασκάρης, αναγνωρίζει το φύλο sekrata.

Οι άνθρωποι Sekrata έχουν αρσενικά βιολογικά χαρακτηριστικά, αλλά αφού επιδείξουν συμπεριφορά που θεωρείται θηλυκή κατά την παιδική ηλικία, μεγαλώνουν ως κορίτσια από τις οικογένειές τους.

Οι Sekrata υιοθετούν μια θηλυκή εμφάνιση στο χτένισμα των μαλλιών τους και στη χρήση κοσμημάτων.

Ως ενήλικες, κατοικούν σε μια μοναδική θέση: δεν καταλαμβάνουν παραδοσιακά ανδρικούς ρόλους, όπως ο στρατιώτης- αντίθετα, αναλαμβάνουν άλλες ευθύνες, όπως η συμμετοχή σε τελετές.

Οι sekrata είναι ευρέως αποδεκτοί στην κοινωνία των Sakalava.

Θεωρούνται ιεροί και «προστατεύονται από υπερφυσικές δυνάμεις».

Δύο πνεύματα

Ο όρος Two-spirit (δύο πνεύματα) είναι ένας όρος που έχουν υιοθετήσει ορισμένοι ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής για να αναφερθούν σε άτομα των κοινοτήτων τους που πιστεύεται ότι ενσαρκώνουν τόσο ένα ανδρικό όσο και ένα γυναικείο πνεύμα.

Τα δύο πνεύματα θεωρούνται ότι είναι μοναδικά ικανά να βλέπουν τη ζωή τόσο από την ανδρική όσο και από τη γυναικεία οπτική γωνία και να γεφυρώνουν τις διαφορές.

Ο όρος «δύο πνεύματα» επινοήθηκε το 1990, αλλά οι τρόποι ζωής που περιλαμβάνει διατρέχουν την ιστορία πολλών ιθαγενών πολιτισμών, αν και διαφέρουν ως προς την ονομασία, την έκφραση και το καθεστώς από πολιτισμό σε πολιτισμό.

Τα δύο πνεύματα κατείχαν εξειδικευμένους ρόλους στις κοινότητές τους, κερδίζοντας τον σεβασμό ως θεραπευτές, προξενητές και τελετουργικοί.

Ο αποικισμός των Ευρωπαίων προσπάθησε να εξαλείψει την κουλτούρα των δύο πνευμάτων.

Ωστόσο, τα δύο πνεύματα ανακτούν την αποδοχή τους σε ορισμένες κοινότητες ιθαγενών.

Bakla

Στις Φιλιππίνες ο όρος baklaαναφέρεται σε άτομα που διαθέτουν αρσενικά σεξουαλικά χαρακτηριστικά αλλά ταυτίζονται με τη θηλυκότητα και συχνά εκφράζουν το φύλο τους μέσω θηλυκής ενδυμασίας και συμπεριφοράς.

Η Bakla, αν και κατά κύριο λόγο αποτελεί παρουσίαση φύλου, μπορεί να επικαλύπτεται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και πολλοί άνθρωποι Bakla ανήκουν επίσης στην κοινότητα LGBTQIA+.

Ιστορικά, οι bakla θεωρούνταν ότι περιλάμβαναν πτυχές τόσο της αρρενωπότητας όσο και της θηλυκότητας και συχνά χρησίμευαν ως ηγέτες των κοινοτήτων τους.

Μετά τον δυτικό αποικισμό, η αποδοχή των bakla μειώθηκε κατακόρυφα.

Ωστόσο μικρές κοινότητες εξακολουθούν να υπάρχουν στις Φιλιππίνες.

Aπό in.gr

Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Ιαν
18

NIKSEN: ΟΙ ΟΛΛΑΝΔΟΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 18 Ιανουαρίου 2025

NIKSEN. Ή αλλιώς η τέχνη του να μη κάνεις τίποτα- και να είσαι χαρούμενος.

Το να μην κάνεις τίποτα μπορεί να φαίνεται εγωιστικό ή βαρετό με μια πρώτη ματιά, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια «υπηρεσία» που προσφέρεις στον εαυτό σου και στην κοινωνία. Αυτό που οι Ολλανδοί ονομάζουν «niksen».

Μη νοιώθεις ενοχές

Όταν κάποιος σε ρωτά τι κάνεις, κατά τη διάρκεια του niksen σου, απάντησέ του απλά: «Τίποτα».  Μην απολογείσαι γιατί κάνεις ένα διάλειμμα ή διακοπές. Μην βλέπεις το niksen σαν σημάδι τεμπελιάς, αλλά σαν μια σημαντική δεξιότητα της ζωής, που θα σε βοηθήσει να βρεις την ηρεμία και να αποφύγεις το burnout.

Η τεμπελιά έχει να κάνει με την απροθυμία να κάνουμε κάτι, συχνά πηγάζει από το αίσθημα της ανίας και ως επί τω πλείστον, είναι παροδική. Αντίθετα, το burnout χαρακτηρίζεται από μια κατάσταση συναισθηματικής ή σωματικής εξάντλησης και μπορεί να έχει μεγαλύτερη διάρκεια και πιο σοβαρές για την συνολική υγεία επιπτώσεις.

Πήγαινε με τους ρυθμούς σου

Με την πάροδο των ετών, η εργασία για τους περισσότερους υπαλλήλους συνδέεται όλο και περισσότερο με αυστηρές προθεσμίες και υπέρμετρη πίεση. Ο ανταγωνισμός, η αγωνία να αποδείξεις και να αποδώσεις, η  οικονομική ανασφάλεια και μια κουλτούρα απαιτήσεων που διαμορφώνουν τον σύγχρονο τρόπο ζωής, δεν μπορεί να αφήσει τον τρόπο λειτουργίας μας και την υγεία μας ανεπηρέαστα.

Η εργασία αργά τη νύχτα, η παράλειψη γευμάτων, η καθιστική ζωή, οι πολλές ώρες μπροστά στις οθόνες, η κακή στάση του σώματος και η κοινωνική αποσύνδεση είναι μερικοί από τους κινδύνους μιας κακής εταιρικής κουλτούρας για την υγεία μας.

Οι Ολλανδοί αναγνωρίζουν ότι ο καθένας έχει διαφορετικό χρονότυπο. Οι άνθρωποι κοιμούνται και δουλεύουν διαφορετικές ώρες της ημέρας για να επιτύχουν τη μέγιστη παραγωγικότητα. Κάποιοι αποδίδουν καλύτερα το πρωί και άλλοι είναι πιο παραγωγικοί το απόγευμα.

Ο καθένας από εμάς θα πρέπει να βρει πότε είναι πιο δημιουργικός, πιο παραγωγικός.

Μοιράσου το Νιksen

Οι στιγμές του niksen όπου δεν κάνεις τίποτα είναι πιο ιδιαίτερες όταν τις μοιράζεσαι με τα αγαπημένα σου άτομα.

Εάν μπορείς να ολοκληρώσεις μια εργασία την επόμενη ημέρα αντί να τη φέρεις μαζί σου στο σπίτι, για να περάσεις λίγο παραπάνω χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους σου, μην αμελήσεις να το κάνεις.

Από vita

Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Ιαν
4

Ο ” ΝΥΚΤΟΤΟΥΡΙΣΜΟΣ”

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 4 Ιανουαρίου 2025
Ο «Νυκτοτουρισμός» ή αλλιώς «Nocturism» αποτελεί τη νέα ανερχόμενη τάση στον τουρισμό για το 2025, που καλεί τους ταξιδιώτες να ανακαλύψουν τη μαγεία της νύχτας και να ζήσουν μοναδικές εμπειρίες κάτω από το φως των αστεριών.

Η συγκεκριμένη τάση επικεντρώνεται στη γοητεία του νυχτερινού ουρανού, προσφέροντας ευκαιρίες για δραστηριότητες όπως η παρατήρηση των αστεριών, η εξερεύνηση κοσμικών φαινομένων και η παρακολούθηση σπάνιων φυσικών φαινομένων όπως το Βόρειο Σέλας.

Οι νυχτερινές εμπειρίες επεκτείνονται πέρα από την αστροπαρατήρηση. Οι ταξιδιώτες μπορούν να απολαύσουν νυχτερινές καταδύσεις στα πλούσια οικοσυστήματα του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Ύφαλου ή της Ερυθράς Θάλασσας, να συμμετάσχουν σε σαφάρι άγριας ζωής σε μέρη όπως η Ζάμπια και η Κένυα ή να βιώσουν την απόλυτη ηρεμία και δέος που προσφέρει η έρημος Ατακάμα στη Χιλή. Η εμπειρία όμως δεν σταματά στη φύση, καθώς πολλές δραστηριότητες οργανώνονται και σε αστικά περιβάλλοντα

Nocturism: Η μαγεία της νύκτας

Νυχτερινές περιηγήσεις στις πόλεις, κυνήγι τρούφας υπό το φως της σελήνης ή ακόμα και πικνίκ με πανσέληνο στις παραθαλάσσιες περιοχές της Ιταλίας, προσφέρουν μια διαφορετική διάσταση στα ταξίδια.

Η δημοφιλία του νυκτοτουρισμού ή Nocturism συνεχώς αυξάνεται, καθώς πολλοί ταξιδιώτες επιθυμούν να ξεφύγουν από τα πλήθη και τον θόρυβο της ημέρας, αναζητώντας πιο ήσυχες και αυθεντικές εμπειρίες.

Αυτή η τάση προσελκύει όσους θέλουν να έρθουν πιο κοντά στη φύση και στα μυστήρια του σύμπαντος, αποδεικνύοντας ότι η νύχτα κρύβει απεριόριστες δυνατότητες για εξερεύνηση και μαγεία. Καθώς αναδεικνύεται ως κορυφαία ταξιδιωτική προτίμηση για το μέλλον, ο νυκτοτουρισμός φέρνει έναν νέο τρόπο αντίληψης των ταξιδιών, όπου το σκοτάδι μετατρέπεται σε σκηνικό για ανεπανάληπτες εμπειρίες.

Νέα από όλον τον Κόσμο, Ταξιδέψαμε Χωρίς σχόλια »
Δεκ
22

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 22 Δεκεμβρίου 2024

Μπορεί να γνωρίζετε άλλα ονόματα για τον πατέρα των Χριστουγέννων, όπως Άγιος Βασίλης ή ακόμα και Jolly Saint Nic;

Γνωρίζετε όμως ότι το όνομα προέρχεται από ευρωπαϊκές παραδόσεις όπως η γιορτή του Sinterklaas ή η Ημέρα του Αγίου Νικολάου.

Οι εορτασμοί των Χριστουγέννων ξεκινούν νωρίς στην Ολλανδία και σε μέρη του Βελγίου, καθώς ο Sinterklaas – δηλαδή ο Άγιος Νικόλαος – φτάνει με πλοίο το τελευταίο Σάββατο του Νοεμβρίου.

Ταξιδεύει σε όλη την Ολλανδία ντυμένος με κόκκινες επισκοπικές ρόμπες. Επίσης, δεν οδηγεί σε έλκηθρο όπως κάνει ο Father Christmas την παραμονή των Χριστουγέννων στο Ηνωμένο Βασίλειο, αντίθετα, ταξιδεύει με ένα λευκό άλογο που ονομάζεται Amerigo

Όταν φτάνει, τα παιδιά αφήνουν έξω ένα παπούτσι με ένα καρότο μέσα για το άλογό του Amerigo.

Τα παιδιά συνήθως παίρνουν τα δώρα τους το βράδυ της 5ης Δεκεμβρίου, που είναι γνωστή ως παραμονή Sinterklaas.

Γερμανία

Οι εορτασμοί για την Ημέρα του Αγίου Νικολάου ξεκινούν επίσης στη Γερμανία στις 6 Δεκεμβρίου.

Τα παιδιά τακτοποιούν τα δωμάτιά τους, καθαρίζουν τα παιχνίδια τους και τα παπούτσια και οι μπότες γυαλίζονται και τοποθετούνται έξω από την πόρτα.

Το επόμενο πρωί, οι μπότες γεμίζουν με γλυκά, ξηρούς καρπούς και μικρά δώρα, αν τα παιδιά ήταν καλά.

Αν ήταν άτακτοι, ο υπηρέτης του Αγίου Νικολάου Knecht Ruprecht θα τους αφήσει κλαδιά!

Αν ήταν άτακτοι, τα Γερμανικά παιδιά θα βρουν ότι τους έχουν μείνει κλαδιά!

Στη Γερμανία τρώγεται ένα γεύμα την παραμονή των Χριστουγέννων, το οποίο δεν θα περιέχει κρέας και τα παιδιά θα ανοίξουν επίσης τα κύρια χριστουγεννιάτικα δώρα τους στις 24 Δεκεμβρίου.

Το κρέας μπορεί να καταναλωθεί σε ένα γλέντι την ημέρα των Χριστουγέννων.

Πολωνία

Μερικά παιδιά στην Πολωνία ενδέχεται να λάβουν δώρα στις 6 Δεκεμβρίου για την ημέρα του Αγίου Νικολάου, γνωστή και ως Sw Mikolaj στη χώρα.

Η παραμονή των Χριστουγέννων είναι επίσης μεγάλη υπόθεση στην Πολωνία, όπου οι οικογένειες συγκεντρώνονται παραδοσιακά για ένα γεύμα γνωστό ως Wigilia.

Θα αρχίσουν να τρώνε όταν δουν το πρώτο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό.

Ο κυπρίνος, ένα είδος ψαριού, τρώγεται παραδοσιακά στην Πολωνία την παραμονή των Χριστουγέννων

Το γεύμα έχει 12 πιάτα, τα οποία παραδοσιακά θα περιλαμβάνουν κυπρίνο.

Θα περιλαμβάνει επίσης την οικογένεια που μοιράζεται μια ειδική γκοφρέτα ψωμιού που ονομάζεται “Oplatek”, η οποία συμβολίζει τη συγχώρεση και οι μεγάλοι μοιράζουν δώρα.

Ισπανία

Τα Χριστούγεννα ξεκινούν στις 8 Δεκεμβρίου στην Ισπανία με τη γιορτή της αμόλυντης σύλληψης.

Στην Καταλονία, στις 8 Δεκεμβρίου, υπάρχει μια ειδική γιορτή που ονομάζεται ξυλοδαρμός του κορμού των Χριστουγέννων.

Κάθε βράδυ μέχρι τις 24 Δεκεμβρίου τα παιδιά «ταΐζουν» το χαρούμενο κούτσουρο με αποξηραμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς. Καλύπτουν επίσης το κούτσουρο – που ονομάζεται Tió de Nadal – με μια κουβέρτα για να παραμένει ζεστό.

Στη συνέχεια, την παραμονή των Χριστουγέννων βγάζουν το κούτσουρο και χτυπούν με ξύλα από τα παιδιά ενώ τραγουδούν ένα παραδοσιακό τραγούδι.

Μετά από αυτό, τα παιδιά κοιτάζουν κάτω από την κουβέρτα για να διαπιστώσουν ότι ο Tió de Nadal έχει «ξεβράσει» πολλές λιχουδιές!

Όπως και στην Πολωνία, το κύριο γεύμα των Χριστουγέννων τρώγεται την παραμονή των Χριστουγέννων

Μια άλλη παράδοση γίνεται στις 22 Δεκεμβρίου.

Υπάρχει μια μεγάλη κλήρωση που ονομάζεται El Gordo, η οποία καλύπτεται από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, όπου πολλοί άνθρωποι κερδίζουν χρήματα.

Στις 28 Δεκεμβρίου, η Ισπανία έχει το αντίστοιχο της Πρωταπριλιάς, που ονομάζεται Ημέρα των Αγίων Αθώων, όταν οι άνθρωποι παίζουν αστεία μεταξύ τους.

Μπορεί να δοθούν στα παιδιά κάποια δώρα την ημέρα των Χριστουγέννων, αλλά παραδοσιακά ανοίγουν στις 6 Ιανουαρίου.

Αυτό ονομάζεται Θεοφάνεια , όταν οι Τρεις Βασιλιάδες λέγεται ότι επισκέφτηκαν το μωρό Ιησού και του έδωσαν τα δώρα τους.

Φινλανδία

Και πάλι, η παραμονή των Χριστουγέννων είναι μια μεγάλη γιορτή στη Φινλανδία, ενώ η ημέρα των Χριστουγέννων είναι πιο ήσυχη και περνάει χαλαρώνοντας στο σπίτι με την οικογένεια.

Σε μια πόλη που ονομάζεται Τούρκου, γίνεται μια ειδική τελετή, την οποία πολλοί άνθρωποι παρακολουθούν στην τηλεόραση ή ακούν στο ραδιόφωνο.

Στην τελετή κηρύσσεται η έναρξη της χριστουγεννιάτικης περιόδου ειρήνης, η οποία διαρκεί από το μεσημέρι της παραμονής των Χριστουγέννων για 20 ημέρες.

Παραδοσιακά, οι άνθρωποι θα τρώνε ειδικό χυλό ρυζιού και θα έχουν χυμό φρούτων δαμάσκηνου για πρωινό την παραμονή των Χριστουγέννων. Υπάρχει η παράδοση να κρύβουν αμύγδαλα στον χυλό και όποιος τα βρει θα έχει μια τυχερή χρονιά μπροστά του.

Μπορούν επίσης να επισκεφθούν μια σάουνα για να χαλαρώσουν κατά τη διάρκεια της ημέρας, πριν από τις μεγάλες γιορτές το βράδυ.

Ο πατέρας των Χριστουγέννων είναι γνωστός ως Joulupukki, που σημαίνει «Κάτσι των Χριστουγέννων». Εξαιτίας αυτού, οι άνθρωποι ντύνονται με μάσκες κατσίκας για να παραδώσουν δώρα.

Σουηδία

Στη Σουηδία, υπάρχει μια ειδική γιορτή την Ημέρα της Αγίας Λουκίας, που είναι στις 13 Δεκεμβρίου.

Δεν είναι απολύτως σαφές από πού προήλθε η παράδοση της Αγίας Λουκίας, καθώς υπάρχουν μερικές ιστορίες που θα μπορούσαν να έχουν αναμειχθεί μεταξύ τους.

Μια ιστορία λέει ότι η Αγία Λουκία ήταν νεαρή χριστιανή κοπέλα που σκοτώθηκε τον 4ο αιώνα εξαιτίας αυτού που πίστευε.

Οι Σουηδοί το σηματοδοτούν με πολλές πομπές της Lucia, με επικεφαλής ένα κορίτσι με λευκό φόρεμα με στεφάνι από κεριά.

Τα παιδιά ανοίγουν τα δώρα τους την παραμονή των Χριστουγέννων. Το προηγούμενο βράδυ, αναμένεται να αφήσουν ένα μπολ με χυλό για τον Τόμτεν -το όνομά τους για τον Πατέρα Χριστούγεννα- ώστε να τους αφήσει δώρα.

Οι Σουηδοί έχουν επίσης το κύριο γεύμα τους την παραμονή των Χριστουγέννων. Αυτό τείνει να είναι ένας μεγάλος μπουφές που ονομάζεται Julbord, τον οποίο οι άνθρωποι ενθαρρύνονται να επισκέπτονται πολλές φορές για να φάνε πολύ φαγητό!

Νορβηγία

Τα παιδιά της Νορβηγίας προσέχουν δύο πλάσματα τα Χριστούγεννα.

Πρώτον είναι ένα πλάσμα σαν κατσίκα που ονομάζεται Julebukk, το οποίο είναι ένας καλικάντζαρος που κουβαλά το παρόν. Έπειτα, υπάρχει ο Jul Nisse, ο οποίος φυλάει τα ζώα της φάρμας και κάνει κόλπα στα παιδιά, αν δεν του αφήσουν κουάκερ.

Πρέπει να το κάνουν αν θέλουν να τους αφήσουν δώρα, τα οποία ανοίγουν την παραμονή των Χριστουγέννων μετά το κυρίως γεύμα.

Η Νορβηγία δίνει επίσης στο Ηνωμένο Βασίλειο ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο κάθε χρόνο, το οποίο βρίσκεται στην πλατεία Τραφάλγκαρ στο Λονδίνο.

Αυτό σημαίνει ότι σας ευχαριστώ για τη βοήθεια της Νορβηγίας κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα παιδιά στη Νορβηγία αφήνουν έξω το κουάκερ για τον Jul Nisse, όπως τα παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να αφήσουν μια κιμαδόπιτα για τα Χριστούγεννα του Πατέρα

Ιταλία

Τα Θεοφάνεια (6 Ιανουαρίου) σηματοδοτούνται στην Ιταλία, όταν τα παιδιά θα λάβουν μια κάλτσα με γλυκά αν ήταν καλά ή μια κάλτσα γεμάτη κάρβουνο αν δεν έχουν.

Αυτό φέρνει η Ιταλίδα μάγισσα των Χριστουγέννων, που ονομάζεται La Befana.

Κάποιοι λένε ότι συνόδευε τους Σοφούς στο δρόμο τους για τον μωρό Ιησού στα Θεοφάνεια.

Λέγεται ότι είναι ηλικιωμένη, άσχημη και φοράει άσχημα ρούχα, γιατί είναι σύμβολο για την παλιά χρονιά που τελείωσε.

Όπως οι άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να αφήσουν ένα καρότο για τον Ρούντολφ και μια κιμαδόπιτα για τον πατέρα των Χριστουγέννων την παραμονή των Χριστουγέννων, ορισμένες οικογένειες θα αφήσουν ένα ποτήρι κρασί και λίγο φαγητό για τη La Befana.

Οι Ιταλοί μπορεί να αφήσουν ένα ποτό και λίγο φαγητό για τη La Befana όταν επισκέπτεται, όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να αφήσουμε λίγο φαγητό και ποτό για τον πατέρα Χριστούγεννα και τους τάρανδους του

Όπως συμβαίνει με πολλές οικογένειες στο Ηνωμένο Βασίλειο, το μεσημεριανό γεύμα την ημέρα των Χριστουγέννων είναι το πιο σημαντικό γεύμα.

Ισλανδία

Τα παιδιά στην Ισλανδία πρέπει να περιμένουν μέχρι να τελειώσει το γεύμα της παραμονής των Χριστουγέννων προτού τους επιτραπεί να ανοίξουν τα δώρα τους.

Παραδοσιακά, το κύριο πιάτο του γεύματος ονομάζεται Hangikjot, το οποίο είναι ένα μπούτι ψητού αρνιού.

Οι άνθρωποι στην Ισλανδία μπορεί να απολαύσουν ένα νόστιμο αρνί για το χριστουγεννιάτικο γεύμα τους

Στην πραγματικότητα έχουν 13 Father Christmass, που ονομάζονται Yule Lads!

Αυτοί οι άτακτοι χαρακτήρες λέγεται ότι ζουν στα βουνά και επισκέπτονται πόλεις μία προς μία στις 13 ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα.

Τα παιδιά αφήνουν τα παπούτσια έξω για τα παλικάρια του Yule, τα οποία θα τους αφήσουν δώρα αν ήταν καλά, ή σάπιες πατάτες αν ήταν κακά.

Υπάρχει μια παράδοση που λέει ότι όλοι πρέπει να λάβουν ένα νέο ρούχο για τα Χριστούγεννα.

Αν μένετε στην Ισλανδία, περιμένετε μερικά νέα ρούχα για τα Χριστούγεννα!

Αν δεν το κάνουν, μπορεί να τα φάει μια γιγάντια χριστουγεννιάτικη γάτα που ανήκει στη μαμά των αγοριών Yule που ονομάζεται Grýla!

Ελλάδα

Σε πολλά μέρη στην Ελλάδα το Πάσχα γιορτάζεται περισσότερο από τα Χριστούγεννα.

Ωστόσο, τα Χριστούγεννα εξακολουθούν να είναι σημαντικά. Τα παιδιά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι την παραμονή των Χριστουγέννων, παίζοντας μουσική και τραγουδώντας τα κάλαντα σε αντάλλαγμα για λιχουδιές για φαγητό.

Πριν από τα Χριστούγεννα, ο φρέσκος βασιλικός τυλίγεται γύρω από έναν ξύλινο σταυρό, ο οποίος χρησιμοποιείται για να ραντίσει νερό γύρω από το σπίτι για να κρατήσει μακριά τους άτακτους καλικάντζαρους που ονομάζονται Killantzaroi.

Στην Ελλάδα, οι άνθρωποι τυλίγουν φρέσκο ​​βασιλικό γύρω από έναν ξύλινο σταυρό

Μερικοί άνθρωποι μπορεί επίσης να κρατήσουν αναμμένη μια φωτιά που πιστεύουν ότι θα σταματήσει τους καλικάντζαρους να προκαλούν χάος!

Τα δώρα δίνονται συνήθως την 1η Ιανουαρίου

Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Νοέ
2

ΤΟ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟ ΘΕΩΡΗΜΑ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 2 Νοεμβρίου 2024

Το 2022 η Νεκίγια Τζάκσον και η Καλσία Τζόνσον, τότε μαθήτριες Λυκείου, βρήκαν μια νέα απόδειξη για το Πυθαγόρειο Θεώρημα.

Τώρα, οι δύο κοπέλες δημοσιεύουν επίσημα την απόδειξή τους, μαζί με εννέα ακόμα αποδείξεις που είχαν διαφύγει των μαθηματικών εδώ και 2.500 χρόνια.

Η πρώτη απόδειξη που παρουσίασαν οι δύο κοπέλες, βασισμένη στην τριγωνομετρία, ήρθε στο πλαίσιο διαγωνισμού στο σχολείο τους στη Νέα Ορλεάνη.

Στη συνέχεια, τον Μάρτιο του 2023 η Τζάκσον και η Τζόνσον παρουσίασαν την απόδειξη στο συνέδριο της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας –ως τα νεότερα μέλη που έχουν συμμετάσχει ποτέ στη διοργάνωση- και έγιναν διάσημες εν μία νυκτί: έλαβαν συμβολικά τα κλειδιά της Νέας Ορλεάνης, εμφανίστηκαν στη δημοφιλή εκπομπή 60 minutes και κέρδισαν επαίνους από την Μισέλ Ομπάμα.

Οι δύο κοπέλες, οι οποίες ξεκίνησαν πέρυσι τις σπουδές τους στο κολέγιο, επανέρχονται τώρα με την επιστημονική δημοσίευση της απόδειξης, η οποία υποβλήθηκε σε ανεξάρτητο έλεγχο και παρουσιάζεται στην επιθεώρηση  American mathematicaly monthly.

«Είμαι τόσο έκπληκτη που υπογράφουμε επιστημονική δημοσίευση σε τόσο μικρή ηλικία» δήλωσε σε δελτίου τύπου η Τζόνσον, σήμερα φοιτήτρια Περιβαλλοντικής Μηχανικής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα, σε βίντεο που δημοσιοποίησε η επιθεώρηση.

«Δεν πίστευα ότι θα φτάναμε τόσο μακριά» είπε η Τζάκσον, η οποία σπουδάζει Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Ζάβιερ της Λουιζιάνα.

Αν και μέχρι σήμερα παραμένει ασαφές αν ήταν πράγματι ιδέα του Πυθαγόρα, το θεώρημα που του αποδίδεται είναι ένα από τα διασημότερα των Μαθηματικών.

Το θεώρημα λέει ότι μπορείς να υπολογίσεις το μήκος μιας πλευράς ενός ορθογώνιου τριγώνου εφόσον γνωρίζεις το μήκος των δύο άλλων πλευρών.

Διατυπώνεται συνήθως ως α2+β2=γ2, εξίσωση που λέει ότι το τετράγωνο της υποτείνουσας (της μεγαλύτερης πλευράς) ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο άλλων πλευρών.

Για το θεώρημα έχουν διατυπωθεί πολυάριθμες λύσεις, οι οποίες όμως βασίζονται στην άλγεβρα και τη γεωμετρία.

Τα δύο κορίτσια το απέδειξαν με τριγωνομετρικές μεθόδους, κάτι που ορισμένοι μαθηματικοί θεωρούσαν αδύνατο.

Το πρόβλημα είναι ότι η τριγωνομετρία –η μελέτη των τριγώνων- ουσιαστικά βασίζεται στο Πυθαγόρειο Θεώρημα, κάτι που σημαίνει ότι οι τριγωνομετρικές αποδείξεις ακολουθούν αυτό που οι μαθηματικοί ονομάζουν «κυκλική λογική» και είναι ουσιαστικά άκυρες.

Κι όμως, οι δέκα νέες αποδείξεις που προτείνει η δημοσίευση δεν είναι κυκλικές.

«Το συναρπαστικό [με τη μελέτη] είναι ότι πολύς κόσμος το θεωρούσε αδύνατο» σχολίασε στο CNN o Τομ Μέρντοχ, επίτιμος καθηγητής το Πανεπιστημίου του Μπρίστολ.

«Οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις βασίζονται στο ημίτονο και το συνημίτονο, τα οποία εκφράζονται ως αναλογίες συγκεκριμένων μηκών σε ένα ορθογώνιο τρίγωνο. Είναι πολύ εύκολο να πέσεις σε ένα κυκλικό επιχείρημα, όμως το εντυπωσιακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι βρήκαν μια συλλογιστική γραμμή που χρησιμοποιεί το ημίτονο και το συνημίτονο αλλά χωρίς να υποθέτει ότι το Πυθαγόρειο Θεώρημα είναι αληθές» εξήγησε.

Η Τζάκσον και η Τζόνσον γράφουν στη δημοσίευσή τους ότι «το πιο δύσκολο από όλα» ήταν η συγγραφή της μελέτης, κάτι στο οποίο δεν είχαν καμία εμπειρία.

Η Τζόνσον δήλωσε χαρούμενη που μπόρεσε να δείξει ότι οι γυναίκες και ειδικά οι μαύρες γυναίκες μπορούν να πετύχουν σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.

«Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανη που μπορέσαμε και οι δύο να δώσουμε μια θετική επιρροή και να δείξουμε ότι οι νέες γυναίκες και οι έγχρωμες γυναίκες μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα, και να δείξουμε σε άλλες νέες γυναίκες ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Με κάνει πολύ περήφανη το γεγονός ότι βρίσκομαι σε αυτή τη θέση».

Επιστήμες, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »