Νέα από όλον τον Κόσμο

Νοέ
26

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 26 Νοεμβρίου 2023

Στην Ιαπωνία οι άνθρωποι εξαφανίζονται. Δεν πεθαίνουν. Δεν αυτοκτονούν. Δεν απάγονται. Απλώς σκόπιμα εξαφανίζονται μέσα στη νύχτα, χωρίς εξηγήσεις. Κοινώς γίνονται καπνός.

Κλονισμένοι από την απώλεια μιας δουλειάς ή από έναν αποτυχημένο γάμο, στιγματισμένοι από χρέη ή εξαντλημένοι από το στρες και την υπερβολική εργασία, χιλιάδες Ιάπωνες έχουν αρχίσει να αφήνουν πίσω τους την επίσημη ταυτότητά τους και να αναζητούν καταφύγιο στον ανώνυμο κόσμο ενός άλλου κοινωνικού δικτύου.

 Η πράξη αυτή που έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά φαινομένου λέγεται johatsu, που στα ιαπωνικά σημαίνει «άνθρωπος που εξατμίζεται», αυτό που εμείς λέμε «έγινε καπνός».

Τα μυστηριώδη περιστατικά δεν είναι μοναδικά, καθώς ο αριθμός των εξαφανισμένων ολοένα και αυξάνεται.

Το φαινόμενο αυτό επιβεβαίωσε και η έρευνα που έκανε ένα ζευγάρι Γάλλων δημοσιογράφων – η Léna Mauger και ο Stéphane Remael – και κατέγραψε στο βιβλίο με τίτλο «The Vanished: The ‘Evaporated People’ of Japan in Stories and Photographs», που δημοσιεύθηκε και κυκλοφόρησε πρόσφατα στις ΗΠΑ. Το βιβλίο περιλαμβάνει μια συλλογή από ιστορίες ανθρώπων που εγκατέλειψαν τη σύγχρονη κοινωνία, αναζητώντας μια πιο μυστική, λιγότερο πιεστική και στιγματισμένη ζωή. Άνθρωποι που για το κράτος είναι άφαντοι.

Όλα ξεκίνησαν σε ένα μπαρ στο Παρίσι, το 2008, όταν μια φίλη είπε στην Lena Mauger μια ιστορία για ένα γνωστό της ζευγάρι Ιαπώνων που είχε εξαφανιστεί. Και όπως της εξήγησε αυτό δεν ήταν μόνο ένα μοναδικό, μυστηριώδες περιστατικό αλλά σύμφωνα με την φίλη της Mauger, ήταν ένα φαινόμενο.

Οι Mauger και Remael εντυπωσιάστηκαν και αποφάσισαν να ταξιδέψουν στην Ιαπωνία. Όταν έφτασαν για πρώτη φορά στο Τόκιο, η αποστολή τούς φάνηκε αδύνατη. «Αναρωτιόμουνα, πώς μπορώ να βρω σκιές σε μια τόσο μεγάλη και πολυσύχναστη πόλη;» λέει η Mauger. «Και στην Ιαπωνία, το θέμα είναι τόσο ταμπού όσο η αυτοκτονία. Πολλοί άνθρωποι και φορείς αρνήθηκαν να συνεργαστούν μαζί μας. Όταν αναφέραμε τη λέξη «johatsu», μας λέγανε ότι ήταν πολύ απασχολημένοι για να μας βοηθήσουν».

Τελικά το ζευγάρι των Γάλλων δημοσιογράφων πέρασε πέντε χρόνια ταξιδεύοντας στην χώρα, κερδίζοντας σταδιακά την εμπιστοσύνη των ντόπιων ώστε να μάθουν για την ανησυχητική τάση, τεκμηριώνοντας το johatsu και τα υπόγεια δίκτυα που το στηρίζουν. Συνάντησαν επίσης πολλούς αγαπημένους αυτών που εξαφανίστηκαν: εγκαταλελειμμένοι πατέρες, σύζυγοι και εραστές. Δεν υπάρχουν επίσημα κυβερνητικά δεδομένα σχετικά με την τάση, αλλά από την έρευνα του ζεύγους περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι «εξαφανίζονται» ετησίως.

Κανένας από αυτούς τους ανθρώπους δεν εξαφανίζεται φυσικά. Η «εξάτμιση» είναι περισσότερο μια διοικητική εξαφάνιση. Με τρόπο παρόμοιο με αυτόν του Προγράμματος προστασίας των μαρτύρων στις ΗΠΑ, ο johatsu επιλέγει να αλλάξει όνομα, διεύθυνση και προσωπικά στοιχεία. Μπορούν ουσιαστικά να σκουπίσουν το προφίλ τους.

Στην Ιαπωνία, αυτή η εξαφάνιση ευνοείται, γιατί οι ιαπωνικοί νόμοι περί ιδιωτικού απορρήτου δίνουν στους πολίτες μεγάλη ελευθερία ώστε να το διατηρούν πράγματι το απόρρητο, περιγράφει η Léna Mauger στο Public Radio International Reports.Μόνο στις ποινικές υποθέσεις η αστυνομία μπορεί να προβαίνει σε προσωπικά δεδομένα των ανθρώπων ενώ οι συγγενείς δεν μπορούν να αναζητήσουν οικονομικά αρχεία.

Κάθε χώρα έχει τους δραπέτες και τα αγνοούμενα πρόσωπα, αλλά οι νόμοι περί προστασίας της ιδιωτικής ζωής της Ιαπωνίας καθιστούν σχεδόν αδύνατο τον εντοπισμό του johatsu. Για παράδειγμα, αν ένα άτομο δεν καταχωρίσει τη διεύθυνσή του στο δημαρχείο, ακόμη και η κυβέρνηση δεν ξέρει πού βρίσκονται, λέει ο Goro Koyama, ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ στην Ιαπωνία.

Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, είναι σχεδόν αδύνατο να έχει κανείς πρόσβαση στα δημόσια αρχεία στην Ιαπωνία. Τα προσωπικά δεδομένα είναι προσπελάσιμα από την αστυνομία και μόνο σε ποινικές υποθέσεις. Οι περισσότεροι johatsu είναι αστικές υποθέσεις, που σημαίνει ότι τα μέλη της οικογένειας που ελπίζουν να εντοπίσουν έναν συγγενή, ας πούμε, εντοπίζοντας τις συναλλαγές με χρεωστικές κάρτες τους, δεν έχουν τύχη.

Όπως ανέφερε η Mauger στο The New York Post«Το johatsu είναι τόσο ταμπού, είναι κάτι για το οποίο δεν μπορεί εύκολα να μιλήσει κάποιος, αλλά οι άνθρωποι μπορούν να εξαφανιστούν επειδή υπάρχει και μπορούν να βρουν μια άλλη κοινωνία κάτω από την κοινωνία της Ιαπωνίας. Όταν οι άνθρωποι εξαφανίζονται, ξέρουν ότι μπορούν να βρουν έναν τρόπο να επιβιώσουν. Εξαφανίζονται σε ένα “διοικητικό κενό”».

Ο Mikio είναι ένας από τους εξαφανισμένους ανθρώπους που συμφώνησαν να φωτογραφηθούν. «Τώρα, δεν φοβάμαι τίποτα», λέει.

Οι περιπτώσεις Johatsu εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ενισχυμένες από μια ταινία του 1967 με τίτλο «A Man Vanishes» από τον σκηνοθέτη Shohei Imamura. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ, στο οποίο ο σκηνοθέτης επιλέγει μία από τις εκατοντάδες αναφορές αγνοουμένων που κατατίθενται κάθε εβδομάδα και προσπαθεί να εντοπίσει ένα πραγματικό johatsu. Ήταν ένας μέσος Ιάπωνας μισθωτός που είχε εξαφανιστεί με τη βοήθεια της αρραβωνιαστικιάς του και ήταν αληθινή ιστορία.

Στη δεκαετία του 1970, εμφανίστηκαν πολλές περιπτώσεις κυρίως νεαρών αγροτών που υφίσταντο μεγάλη εκμετάλλευση και πολύ σκληρές συνθήκες εργασίας, οι οποίοι «εξαφανίστηκαν» σε μεγάλες πόλεις, λέει ο Hikaru Yamagishi, πολιτικός επιστήμονας στο Yale.

Η Mauger και ο Remael, βρήκαν και συνομίλησαν με ανθρώπους που η δουλειά τους ήταν να μεταφέρουν τους johatsu σε μακρινές πόλεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Αυτοί αποκαλούνται «νυχτερίδες» διότι η δουλειά αυτή γίνεται τη νύχτα. Δουλειά τους είναι να μεταφέρουν τους ανθρώπους σε νέες, μυστικές «αχαρτογράφητες διοικητικά» τοποθεσίες. Η μεταφορά και εξαφάνιση κόστιζε $ 3,400. Η δεκαετία του ’90 ήταν μια περίοδος άνθησης για τέτοιες νυχτερινές κινήσεις, καθώς η οικονομία μόλις είχε καταρρεύσει και πολλοί άνθρωποι αναζητούσαν διέξοδο.

«Είναι ένα τρελό πράγμα, αλλά η εξαφάνιση έγινε μια επιχείρηση εκείνη την εποχή», δήλωσε η Mauger στο PRI.

Ένας από αυτούς, ο Shou Hatori, ο οποίος βοηθάει – επί αμοιβή βέβαια – ανθρώπους να «εξαφανιστούν» έγραψε κι ένα βιβλίο για την επιχείρησή του, το «Night Time Movers».

Για εννέα χρόνια, ο Shou Hatori βοηθά τους ανθρώπους να εξαφανιστούν

«Υπάρχουν γειτονιές όπου ένα εξαφανισμένο άτομο μπορεί να μείνει ανώνυμο», λέει ο Shou Hatori, όπως η Sanya στο Τόκιο και το Καμαγκασάκι στην Οζάκα, δύο γειτονιές όπου μπορεί κάποιος να ζήσει χωρίς ταυτότητα.

Η Mauger λέει ότι αυτές οι κοινότητες είναι τα οχυρά της Yakuza, της ιαπωνικής μαφίας, όπου οι θέσεις εργασίας που πληρώνουν μετρητά – χωρίς ερωτήσεις – μπορούν εύκολα να βρεθούν.

Kabukicho, μια τέτοια περιοχή

Το βιβλίο των Mauger και Remael φωτίζει αυτήν την σκιώδη οικονομία (αφού κέρδισαν την εμπιστοσύνη ενός διακινητή, μπόρεσαν μάλιστα να παρακολουθήσουν μια τέτοια κίνηση εξαφάνισης). Όμως, οι πιο συναρπαστικές ιστορίες είναι αυτές των johatsu, οι οποίες συνήθως συνδέονται με αποτυχίες, κοινωνικό στιγματισμό, πίεση, ντροπή κ.ά.

Στο βιβλίο τους, η Mauger και ο Remael ρίχνουν επίσης φως στους αγαπημένους που μένουν πίσω. Συχνά, οι οικογένειες των johatsu δήλωναν ότι το μόνο που επιθυμούν είναι ο αγνοούμενός τους να μην αισθάνεται πλέον πιεσμένος ή ντροπιασμένος.

«Απλά θέλουμε να τον ακούσουμε, δεν χρειάζεται να επιστρέψει σπίτι του, αν χρειαστεί χρήματα, θα του στείλουμε», είπε ο γονέας ενός johatsu στους Mauger και Remael.

Είναι γεγονός πως η πίεση που αισθάνονται οι άνθρωποι στην Ιαπωνία εκδηλώνεται και με άλλους τρόπους.

Για παράδειγμα, οι Ιάπωνες έχουν μια λέξη που περιγράφει τις αυτοκτονίες που προκαλούνται από υπερβολική εργασία: karoshi. Τον περασμένο Οκτώβριο, μια έκθεση διαπίστωσε ότι πάνω από το 20% των ατόμων που συμμετείχαν σε μια έρευνα των 10.000 δήλωσαν ότι εργάζονταν τουλάχιστον 80 ώρες υπερωριών το μήνα.

Το φαινόμενο «καρόσι», δηλαδή θάνατος από εξαντλητική δουλειά, έχει προκαλέσει τεράστια ανησυχία στη χώρα. Η κυβέρνηση αναγκάσθηκε να λάβει μέτρα και όρισε ανώτατο όριο για υπερωριακή απασχόληση τις 60 ώρες, με εξαίρεση 100 ώρες τους μήνες που υπάρχει μεγάλη ζήτηση στην παραγωγή. Τα μέτρα προβλέπουν ανάπαυση 11 ωρών από την ώρα που ο εργαζόμενος θα φύγει από την δουλειά του έως την επομένη που θα πάει ξανά. Μέχρι σήμερα, ένας εργαζόμενος που παρέμενε έως τις 11 το βράδυ στο γραφείο του ήταν υποχρεωμένος την επομένη ημέρα, στις 8 το πρωί, να πιάσει πάλι δουλειά. Με το νέο μέτρο, θα έχει την ευκαιρία να ξεκουρασθεί για 11 ώρες.

Οι Mauger και Remael κατάφεραν τελικά να εντοπίσουν την αρχική οικογένεια για την οποία έμαθαν στο μπαρ στο Παρίσι και η οποία τούς αφηγήθηκε την ιστορία τους. Στη δεκαετία του ’80, είχαν ανοίξει ένα εστιατόριο ζυμαρικών, λαμβάνοντας ένα μεγάλο δάνειο που δεν μπορούσαν να επιστρέψουν όταν ήρθε η ύφεση. Έτσι μια μέρα, κάλεσαν τις «νυχτερίδες». Ο σύζυγος εργάζεται ως οικοδόμος τώρα. Η σύζυγος σε ταχυδρομείο. Από τους τρεις γιους τους, μόνο ένας από αυτούς γνωρίζει το μυστικό της πραγματικής ταυτότητας της οικογένειας.

Ήταν η πρώτη φορά που η οικογένεια είχε επιτρέψει σε οποιονδήποτε να δει και να πει την ιστορία τους, αλλά οι άνθρωποι στην Ιαπωνία πιθανότατα δεν θα το ακούσουν. Το βιβλίο «The Vanished: The ‘Evaporated People’ of Japan in Stories and Photographs» δεν έχει δημοσιευθεί εκεί.

Από tvxs

Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Νοέ
26

AMATERASU, ΥΠΕΡΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΚΤΙΝΑ ΜΟΛΙΣ ΚΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΓΗ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 26 Νοεμβρίου 2023
Με τρομερή ενέργεια, aνοόγει νέα σελίδα στην αστρολογία και στον πλανήτη μας.

Έχει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον πιο ισχυρό επιταχυντή που δημιούργησε ποτέ ο άνθρωπος, ο οποίος πιστεύεται ότι μπορεί να δημιουργήσει μόνο φαινόμενα όπως γιγάντιες μαύρες τρύπες σε μακρινούς γαλαξίες.

Το δεδομένο είναι ότι μια κοσμική ακτίνα, ένας κοσμικός κεραυνός εξαιρετικά υψηλής ενέργειας έχει χτυπήσει τη Γη. Έχει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον πιο ισχυρό επιταχυντή στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει την τροχιά του, αλλά δεν έχουν βρει κανένα αντικείμενο στον γαλαξία μας ή έξω από αυτόν που θα μπορούσε να εξηγήσει την προέλευσή του. Η ανακάλυψη από το Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο της Οσάκα, που μόλις δημοσίευσε το Science, μοιάζει με την αρχή μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας στην οποία οι ερευνητές, προς το παρόν, έχουν καταφέρει να της δώσουν μόνο έναν αποκαλυπτικό τίτλο: Amaterasu, η θεά του ήλιου της ιαπωνικής μυθολογίας.

Οι κοσμικές ακτίνες είναι φορτισμένα σωματίδια ενέργειας που διασχίζουν το σύμπαν με ταχύτητες κοντά σε αυτή του φωτός. Αυτά με τις χαμηλές ενέργειες παράγονται από τον ήλιο, αλλά αυτά με τις υψηλές ενέργειες είναι εξαιρετικά σπάνια, με αποτέλεσμα οι αστρονόμοι να προτείνουν ότι μπορούν να προέρχονται μόνο έξω από τον γαλαξία μας, καθώς θα απαιτούσε πιο ενεργητικά περιβάλλοντα, όπως το περιβάλλον των μαύρων τρυπών στα κέντρα των μακρινών γαλαξιών.

«Είναι γνωστό ότι προέρχονται από πολύ βίαια φαινόμενα, όπως η έκρηξη ενός σουπερνόβα, η σύγκρουση δύο αστέρων ή όταν μια μαύρη τρύπα καταβροχθίζει ένα σύννεφο αερίου, αλλά πολλά είναι ακόμα άγνωστα για τη φύση και τις ιδιότητές τους», εξηγεί ο αστρονόμος και διευθυντής του ισπανικού Εθνικού Αστρονομικού Αστεροσκοπείου, Rafael Bachiller.

Όταν μιλάμε για υψηλή ενέργεια, μιλάμε για περισσότερο από 10 στην ισχύ των 18 ηλεκτρον βολτ ή, το ίδιο, ένα βολτ εξαηλεκτρονίου (EeV), που είναι περίπου ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο από αυτό που μπορεί ο Μεγάλος Επιταχυντής στο CERN στη Γενεύη. Το Amaterasu είχε ενέργεια 244 EeV

Εφόσον πρόκειται για ιονίζουσα ακτινοβολία, σημαίνει ότι έχουν αρκετή ενέργεια για να σχίσουν τα ηλεκτρόνια από τα άτομα και να τα ιονίσουν. Εάν φτάσουν σε δορυφόρους ή στη Γη, ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός μπορεί να καταστραφεί. Αλλά αν χτυπήσει ένα ζωντανό ον, μπορεί να του βλάψει τον βιολογικό ιστό, προκαλώντας μια μετάλλαξη στο DNA.

Ο καθηγητής Toshihiro Fujii, από το Graduate School of Science και το Nambu Yoichiro Institute of Theoretical and Experimental Physics στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο της Οσάκα, και μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, ανιχνεύουν αυτές τις ακτίνες από το 2008 μέσω του πειράματος Telescope Array. Ένας ανιχνευτής που αποτελείται από 507 σταθμούς που καλύπτουν μια έκταση 700 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ηταν στις 27 Μαΐου 2021 όταν εντόπισαν το Amaterasu.

«Όταν το ανακάλυψα σκέφτηκα ότι πρέπει να ήταν λάθος, καθώς έδειξε ένα επίπεδο ενέργειας πρωτόγνωρο εδώ και δεκαετίες», λέει ο καθηγητής Fujii. Ένα τέτοιο επίπεδο ενέργειας είναι συγκρίσιμο με αυτό της πιο ενεργητικής κοσμικής ακτίνας που έχει παρατηρηθεί ποτέ στην ιστορία, που βαφτίστηκε από επιστήμονες με το καθόλου καθησυχαστικό όνομα Oh-My-God, που χτύπησε τη Γη το 1991 με ενέργεια 320 EeV.

Στις 7 Αυγούστου 1912, ο φυσικός Victor Hess πέταξε ένα μπαλόνι στα 5.300 μέτρα και ανακάλυψε ότι σε αυτό το ύψος υπήρχε τρεις φορές περισσότερη ιονίζουσα ακτινοβολία από ό,τι στη Γη, επομένως η ακτινοβολία έπρεπε να προέρχεται από το διάστημα. Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, δεν γνωρίζουμε ακόμη με βεβαιότητα πώς παράγονται ή τις πηγές από τις οποίες προέρχονται.

Το Amaterasu, αυτή τη στιγμή, είναι τόσο μυστηριώδες όσο και η ίδια η Ιαπωνική θεά, αλλά υπάρχει ελπίδα ότι η ανίχνευσή του θα ανοίξει το δρόμο για τους επιστήμονες.

«Δεν έχει εντοπιστεί ένα πολλά υποσχόμενο αστρονομικό αντικείμενο που να ταιριάζει με την κατεύθυνση από την οποία έφτασε, γεγονός που τροφοδοτεί την ύπαρξη άγνωστων ακόμη αστρονομικών φαινομένων με φυσική προέλευση πέρα από το τυπικό μοντέλο», τόνισε ο καθηγητής Fujii.

Αποτελούμενες από φορτισμένα σωματίδια, οι ακτίνες που φτάνουν στη Γη αλλάζουν κατεύθυνση ακολουθώντας τις ιδιότροπες γραμμές των μαγνητικών πεδίων που διαπερνούν το διαστρικό μέσο. Επομένως, για να μάθουμε την προέλευσή τους, αντί να εντοπίζουμε απευθείας τις κοσμικές ακτίνες, μπορούμε να προσπαθήσουμε να παρατηρήσουμε μερικά από τα αποτελέσματα που προκαλούν», εξηγεί ο Bachiller.

Όταν μια ενιαία ενεργειακή κοσμική ακτίνα χτυπά τη Γη, τυπικά αλληλεπιδρά ψηλά στην ατμόσφαιρα της Γης, υφίσταται μια φυσική αντίδραση σωματιδίων με ένα άτομο αέρα, διασπώντας το άτομο. Τα θραύσματα του ατόμου που αναδύονται έχουν συνήθως αρκετή ενέργεια για να θρυμματίσουν, με τη σειρά τους, πρόσθετα άτομα και ούτω καθεξής, σχηματίζοντας μια βροχή από ενεργητικά υποατομικά σωματίδια.

Πέρα από κάθε φαντασία και με την Επιστήμη να πηγαίνει πιο μακριά από ποτέ.

Από in.gr

 

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Νοέ
12

Ο ΧΡΟΝΟΣ…

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 12 Νοεμβρίου 2023

Στοιχεία τα οποία προέρχονται από το αρχείο του BBC Future που περιγράφουν γιατί ο χρόνος είναι κάτι περισσότερο από ό,τι φαίνεται με το μάτι.

1. Η γλώσσα σας επηρεάζει την αντίληψή σας για τον χρόνο

Σκεφτείτε τον χρόνο ως μια γραμμή. Προς ποια κατεύθυνση ρέει; Είναι οριζόντια ή κάθετη; Ή μήπως δεν είναι καθόλου γραμμή για εσάς. Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις μπορεί κάλλιστα να εξαρτώνται από τη γλώσσα που μιλάτε.

Για παράδειγμα, οι αγγλόφωνοι περιγράφουν τον χρόνο ως μπροστά ή πίσω τους ή ως οριζόντια γραμμή που κινείται από αριστερά προς τα δεξιά. Οι ομιλητές της Μανδαρινικής γλώσσας οραματίζονται τον χρόνο ως μια κάθετη γραμμή, όπου το κάτω αντιπροσωπεύει το μέλλον, ενώ οι Έλληνες τείνουν να βλέπουν τον χρόνο ως μια τρισδιάστατη οντότητα που είναι «μεγάλη» και όχι «μακρά». Στο Pormpuraww, μια απομακρυσμένη κοινότητα ιθαγενών της Αυστραλίας, ο χρόνος είναι τοποθετημένος σύμφωνα με την ανατολή και τη δύση.

2. Όταν το σύμπαν τελικά πεθάνει, δεν θα υπάρχει ούτε μέλλον ούτε παρόν

Όπως κι εμείς, έτσι και ο τρόπος που περνάει ο χρόνος θα αλλάξει καθώς το Σύμπαν θα γερνάει. Το «βέλος του χρόνου», το οποίο δείχνει από το παρελθόν προς το μέλλον, πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στη Μεγάλη Έκρηξη. Το βρεφικό Σύμπαν πιστεύεται ότι είχε πολύ χαμηλή εντροπία – ένα μέτρο αταξίας ή τυχαιότητας. Από τότε, η εντροπία αυξάνεται – αυτή η αλλαγή είναι που δίνει στο βέλος του χρόνου την πορεία του. Είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο είναι εύκολο να σπάσεις ένα φρέσκο αυγό, αλλά εξαιρετικά δύσκολο να πάρεις ένα χάος από θραύσματα και κρόκο και να δημιουργήσεις ένα ολόκληρο φρέσκο αυγό.

Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί στο τέλος του Σύμπαντος, αλλά ένας ισχυρός υποψήφιος είναι ο «θερμικός θάνατος», όπου η εντροπία θα έχει φτάσει στο μέγιστο και το βέλος του χρόνου θα χάσει την κατεύθυνσή του. Σκεφτείτε το σαν όλα τα αυγά του Σύμπαντος να έχουν ήδη συντριβεί, και μετά από αυτό τίποτα ενδιαφέρον δεν θα ξανασυμβεί.

Η αντίληψη του χρόνου μας ριζώνει στη νοητική μας πραγματικότητα. Ο χρόνος δεν βρίσκεται μόνο στο επίκεντρο του τρόπου με τον οποίο οργανώνουμε τη ζωή μας, αλλά και του τρόπου με τον οποίο τον βιώνουμε.

3. Μπορεί να μην είναι δυνατή η συνειδητή εμπειρία χωρίς χρόνο

Μετράμε, άρα είμαστε. Ο χτύπος του χρόνου είναι ο αόρατος, καρδιακός παλμός της ζωής μας και επηρεάζει κάθε στιγμή της συνείδησής μας. Ο χρόνος και ο εαυτός μας βρίσκονται σε διαρκή χειραψία – ακόμη και ένας άνθρωπος παγιδευμένος σε μια εντελώς σκοτεινή σπηλιά θα εξακολουθούσε να διέπεται από τους κιρκάδιους ρυθμούς των εσωτερικών μας ρολογιών.

Η Holly Andersen, η οποία σπουδάζει φιλοσοφία της επιστήμης και μεταφυσική στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser στο Burnaby της Βρετανικής Κολομβίας, προειδοποιεί για το τι θα μπορούσε να κάνει η απώλεια της αίσθησης του χρόνου στην αίσθηση του εαυτού μας. Πιστεύει ότι δεν είναι δυνατόν να έχουμε συνειδητή εμπειρία χωρίς το χρόνο και το πέρασμα του χρόνου. Σκεφτείτε πώς η προσωπική σας ταυτότητα χτίζεται με την πάροδο του χρόνου, αρχειοθετημένη ως αναμνήσεις.

«Αυτές οι αναμνήσεις σας συγκροτούν με την πάροδο του χρόνου» λέει η Andersen. «Αν χάσετε ένα μέρος του χρόνου θα είστε πλέον ένα διαφορετικό άτομο».

4. Δεν υπάρχουν ρολόγια με 100% ακρίβεια

Οι μετρολόγοι εργάζονται πολύ σκληρά για να κρατήσουν τον χρόνο, χρησιμοποιώντας ολοένα και καλύτερη τεχνολογία για να μετρήσουν το πέρασμα των λεπτών, των δευτερολέπτων και των ωρών. Ωστόσο, ενώ τα ατομικά τους ρολόγια είναι απίστευτα ακριβή, δεν είναι τέλεια. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένα ρολόι στη Γη που να είναι απολύτως «σωστό».

Η πραγματική διαδικασία καθορισμού της ώρας που είναι – αυτή τη στιγμή – βασίζεται σε πολλά ρολόγια, που όλα διατηρούν την ώρα σε όλο τον κόσμο. Όλα τα εθνικά εργαστήρια στέλνουν τις μετρήσεις τους στο Διεθνές Γραφείο Μέτρων και Σταθμών στο Παρίσι, το οποίο στη συνέχεια δημιουργεί έναν σταθμισμένο μέσο όρο. Η ώρα, επομένως, είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα.

5. Η εμπειρία του χρόνου δημιουργείται ενεργά, από το μυαλό μας

Διάφοροι παράγοντες έχουν καθοριστική σημασία για την κατασκευή της αντίληψης του χρόνου – η μνήμη, η συγκέντρωση, το συναίσθημα και η αίσθηση που έχουμε ότι ο χρόνος βρίσκεται κατά κάποιον τρόπο στο χώρο. Η αντίληψη του χρόνου μας ριζώνει στη νοητική μας πραγματικότητα. Ο χρόνος δεν βρίσκεται μόνο στο επίκεντρο του τρόπου με τον οποίο οργανώνουμε τη ζωή μας, αλλά και του τρόπου με τον οποίο τον βιώνουμε.

Το θετικό είναι ότι αυτό μας δίνει κάποιο μέτρο ελέγχου του τρόπου με τον οποίο τον βιώνουμε. Για παράδειγμα, αν θέλετε να νιώσετε ότι η ζωή σας δεν περνάει γρήγορα από μπροστά σας, το κλειδί είναι η καινοτομία: Η έρευνα δείχνει ότι μια ζωή με επαναλαμβανόμενες και ρουτινιάρικες δραστηριότητες θα νιώσετε, καθώς θα την αναλογίζεστε, ότι ο χρόνος περνάει πιο γρήγορα.

Ο χρόνος, όπως φαίνεται, είναι μια εύθραυστη ψευδαίσθηση. Σε μια στιγμή μπορεί να βρεθούμε σε μια αλλοιωμένη πραγματικότητα

6. Υπάρχουν ήδη πολίτες του 22ου αιώνα ανάμεσά μας αλλά δεν είναι χρονοταξιδιώτες

Ο επόμενος αιώνας μπορεί συχνά να μοιάζει πολύ μακρινός: Μια μακρινή χώρα, όπου ζουν υποθετικά αγέννητες γενιές. Ωστόσο, υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στη Γη αυτή τη στιγμή που θα είναι εκεί όταν τα πυροτεχνήματα θα εκραγούν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2099. Ένα παιδί που γεννήθηκε το 2023 θα είναι στη δεκαετία των 70 του, τότε. Είμαστε πολύ περισσότερο συνδεδεμένοι σε μεγάλα χρονικά διαστήματα απ’ ό,τι ίσως συνειδητοποιούμε. Μέσω των οικογενειακών μας δεσμών, είμαστε όλοι ένα βήμα πριν από τους προηγούμενους και τους μελλοντικούς αιώνες.

7. Μπορούμε όλοι να βιώσουμε μια χρονική μεταβολή

Ο χρόνος δεν κυλάει πάντα με τον ίδιο ρυθμό για όλους. Μήπως ο χρόνος βρίσκεται μόνο στο μυαλό; Ένα αυτοκίνητο γλιστράει για κάτι που μοιάζει με αιωνιότητα, εκτοξεύοντας χαλίκια στον αέρα όπου αιωρούνται ακίνητα. Ο χρόνος επιβραδύνεται σχεδόν μέχρι να σταματήσει και, εκείνη τη στιγμή, αντιδράτε για να προστατευθείτε. Σε τέτοιες καταστάσεις, το άγχος μπορεί να ωθήσει τον εγκέφαλο να επιταχύνει την εσωτερική του επεξεργασία – για να σας βοηθήσει να χειριστείτε μια κατάσταση ζωής ή θανάτου.

Διαταραχές του εγκεφάλου, όπως η επιληψία ή το εγκεφαλικό επεισόδιο, μπορούν επίσης να προκαλέσουν χρονικά τεχνάσματα του μυαλού – επιταχύνοντας τον χρόνο ή σταματώντας τον. Ορισμένοι άνθρωποι, όπως οι αθλητές, μπορούν ακόμη και να εκπαιδεύσουν τον εγκέφαλό τους να δημιουργεί μια χρονική στρέβλωση κατά παραγγελία- ένας σέρφερ που πιάνει ένα κύμα την τέλεια στιγμή, ένας ασταμάτητος ποδοσφαιριστής.

Ο χρόνος, όπως φαίνεται, είναι μια εύθραυστη ψευδαίσθηση. Σε μια στιγμή μπορεί να βρεθούμε σε μια αλλοιωμένη πραγματικότητα.

8. Όταν αλλάζουν τα ρολόγια για τη θερινή ώρα, πρέπει να ευχαριστήσουμε (ή να κατηγορήσουμε) έναν κατασκευαστή

Η αλλαγή των ρολογιών για το καλοκαίρι -για να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις μεγάλες ώρες της ημέρας στα υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη- δεν αγκαλιάζεται καθολικά από όλους. Αλλά είτε το αγαπάτε είτε το μισείτε, υπάρχει ένας πεισματάρης Βρετανός αγωνιστής που μπορείτε να ευχαριστήσετε. Χωρίς έναν οικοδόμο που ονομάζεται William Willett, το ένα τέταρτο του κόσμου – συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ – ίσως να μην είχε υιοθετήσει ποτέ τη θερινή ώρα.

Αφού ο Willett κατάφερε να πείσει τους πολιτικούς ηγέτες, η Βρετανία έκανε την αλλαγή κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η κίνηση αυτή έγινε λόγω της έλλειψης άνθρακα – και οι μεγαλύτερες ώρες της ημέρας σήμαιναν λιγότερη ανάγκη για ηλεκτρική ενέργεια από άνθρακα για να διατηρούνται τα φώτα αναμμένα. Η ιδέα ήταν τόσο αποτελεσματική που στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανία την προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και έτρεξε προσωρινά σε διπλή θερινή ώρα, δύο ολόκληρες ώρες μπροστά από την ώρα GMT, για να εξοικονομήσει βιομηχανικό κόστος.

Για πολλούς Νεπαλέζους, αυτό το άρθρο δεν δημοσιεύτηκε το 2023. Στο ημερολόγιο Bikram Sambat του Νεπάλ, είναι στην πραγματικότητα το έτος 2080

9. Δεν ζεις πραγματικά στο παρόν

Καθώς διαβάζετε αυτές τις λέξεις, είναι εύκολο να υποθέσετε ότι πρόκειται για το «τώρα». Ωστόσο, δεν είναι.

Πάρτε την απλή πράξη να κοιτάξετε ένα άτομο που σας μιλάει απέναντι από ένα τραπέζι. Η επιβεβαίωση της κίνησης των χειλιών του φτάνει στα μάτια μας πριν από τον ήχο της φωνής του (επειδή το φως ταξιδεύει ταχύτερα από τον ήχο), αλλά ο εγκέφαλός μας τα συγχρονίζει για να τα κάνει να ταιριάζουν.

Και αυτό δεν είναι καν το πιο περίεργο πράγμα σχετικά με τον χρόνο. Οι νόμοι της φυσικής υποδηλώνουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να ρέει και προς τα πίσω.

10. Οι μέρες μας γίνονται μεγαλύτερες λόγω της βαρύτητας του φεγγαριού

Μπορεί να σας εκπλήσσει το γεγονός ότι η Σελήνη – ο σταθερός τροχιακός σύντροφος του πλανήτη μας στο αστρομπαλέτο που εκτελούμε γύρω από τον Ήλιο – απομακρύνεται όλο και περισσότερο από εμάς. Κάθε χρόνο η απόσταση μεταξύ της Γης και της Σελήνης αυξάνεται κατά 3,8 εκατοστά. Και καθώς το κάνει αυτό, κάνει τις μέρες μας λίγο μεγαλύτερες.

Αυτό οφείλεται στην έλξη της βαρύτητας της Σελήνης στον πλανήτη μας. Η βαρυτική έλξη της Σελήνης δημιουργεί παλίρροιες, οι οποίες είναι ένα «εξόγκωμα» νερού που εκτείνεται σε ελλειπτικό σχήμα τόσο προς όσο και μακριά από τη βαρύτητα της Σελήνης. Όμως η Γη περιστρέφεται στον άξονά της πολύ πιο γρήγορα από ό,τι η Σελήνη περιστρέφεται γύρω της, πράγμα που σημαίνει ότι η τριβή από τις ωκεάνιες λεκάνες παρασύρει το νερό μαζί της. Αυτό προκαλεί το εξόγκωμα να κινείται ελαφρώς μπροστά από τη Σελήνη στην τροχιά της, η οποία με τη σειρά της προσπαθεί να την τραβήξει προς τα πίσω. Αυτό σταδιακά απορροφά την περιστροφική ενέργεια του πλανήτη μας, επιβραδύνοντας την περιστροφή του, ενώ η Σελήνη κερδίζει ενέργεια, με αποτέλεσμα να κινείται σε υψηλότερη τροχιά και να απομακρύνεται από τη Γη.

Η σταδιακή επιβράδυνση της περιστροφής του πλανήτη μας έχει προκαλέσει την αύξηση της διάρκειας μιας μέσης γήινης ημέρας κατά περίπου 1,09 χιλιοστά του δευτερολέπτου ανά αιώνα από τα τέλη της δεκαετίας του 1600. Άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό λίγο ψηλότερα, στα 1,78 χιλιοστά του δευτερολέπτου ανά αιώνα, βασιζόμενες σε πιο αρχαίες παρατηρήσεις εκλείψεων. Αν και τίποτα από αυτά δεν ακούγεται πολύ, κατά τη διάρκεια της ιστορίας της Γης των 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, αθροίζονται.

11. Πολλοί άνθρωποι ζουν εκτός συμβατικού χρόνου –Για αυτούς δεν είναι 2023

Για πολλούς Νεπαλέζους, αυτό το άρθρο δεν δημοσιεύτηκε το 2023. Στο ημερολόγιο Bikram Sambat του Νεπάλ, είναι στην πραγματικότητα το έτος 2080. Τουλάχιστον τέσσερα ημερολόγια χρησιμοποιούνται μεταξύ διαφορετικών εθνοτικών ομάδων εκεί, en;v το Νεπάλ είναι ακόμη και 15 λεπτά εκτός συγχρονισμού με τις συνήθεις ζώνες ώρας.

Αποδεικνύεται ότι πολλοί πολιτισμοί είναι εντάξει με το να βιώνουν πολλά έτη ταυτόχρονα. Στη Μιανμάρ είναι επίσης το 1384, στην Ταϊλάνδη το 2566 και στην Αιθιοπία το 2016, όπου το έτος διαρκεί 13 μήνες. Το ισλαμικό ημερολόγιο, εν τω μεταξύ, σηματοδότησε την άφιξη του έτους 1445 τον Ιούλιο.

*Με στοιχεία από bbc.com

Από in.gr

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Νοέ
4

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 4 Νοεμβρίου 2023

Η σουηδική κυβέρνηση περιορίζει την ψηφιακή μάθηση στο δημοτικό, θα την τερματίσει εντελώς για παιδιά κάτω των 6 ετών, ενώ θα επενδύσει σε βιβλία

Τυπωμένα βιβλία, εξάσκηση στην ανάγνωση και στο γράψιμο. Ο χρόνος σε tablets, έρευνα στο διαδίκτυο και εξάσκηση πληκτρολόγησης περιορίζεται. Έγιναν Νέο Λουδίτες οι Σοιηδοί; Όχι. Η υιοθέτηση ψηφιακών εργαλείων μάθησης έχει προκαλέσει την ανησυχία του ΟΗΕ για την εκπαίδευση και τον πολιτισμό: Σε έκθεση της UNESCO υπήρξε επείγουσα έκκληση: η τεχνολογία στην εκπαίδευση θα πρέπει να εφαρμόζεται με τρόπο που να μην αντικαθιστά την προσωπική διδασκαλία και να υποστηρίζει την ποιοτική εκπαίδευση για όλους. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Guardian, η επιστροφή σε παραδοσιακούς τρόπους μάθησης έρχεται ως απάντηση στον προβληματισμό ειδικών για την υπερψηφιοποιημένη προσέγγιση της Σουηδίας στην εκπαίδευση με εισαγωγή tablets στα νηπιαγωγεία διακρίνοντας μείωση βασικών δεξιοτήτων.

«Τα φυσικά βιβλία είναι σημαντικά για τη μάθηση των μαθητών». Παρόλο που οι μαθητές της Σουηδίας σημειώνουν βαθμολογία πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο στην ανάγνωση, μια διεθνής έρευνα από την Progress in International Reading Literacy Study (PIRLS) έδειξε πτώση της ανάγνωσης μεταξύ της περιόδου 2016 και 2021. «Μαθησιακά ελλείμματα μπορεί να οφείλονται φυσικά στην πανδημία του κορωνοϊού αλλά η υπερβολική χρήση οθονών μπορεί να προκαλέσει την υστέρηση των νέων στα βασικά μαθήματα» Η Σουηδία αποφάσισε να κινηθεί γρήγορα και ανακοίνωσε επενδύσεις 57,5 εκατ. ευρώ για σχολικά βιβλία φέτος και άλλα τόσα για την επόμενη σχολική χρονιά.

Από doctv

Αγωγή του παιδιού, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Οκτ
21

ΡΑΔΙΟΚΥΜΑΤΑ 8 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ ΕΤΩΝ.ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΓΗ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 21 Οκτωβρίου 2023

Αστρονόμοι εντόπισαν μια τεράστια  έκρηξη ραδοοκυμάτων που το φως χρειάστηκε περίπου 8 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη. Πρόκειται για μία από τις πιο μακρινές και πιο ενεργητικές εκρήξεις που έχουν παρατηρηθεί ποτέ, καθώς απελευθέρωσε το ισοδύναμο της συνολικής εκπομπής του Ήλιου για 30 χρόνια. 

Παρά την τεράστια ισχύ της, η έκρηξη, που ονομάστηκε FRB 20220610A, διήρκησε λιγότερο από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Η πηγή της έκρηξης εντοπίστηκε από το «Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο» (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) και διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για μία ομάδα δύο ή τριών γαλαξιών που συγχωνεύονται. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science».

Οι ταχείες εκρήξεις ραδιοκυμάτων, ή αλλιώς FRBs, αποτελούν φευγαλέες εκρήξεις ενέργειας που είναι φωτεινότερες από ολόκληρους γαλαξίες και μπορούν να εκπέμψουν τόση ενέργεια σε χιλιοστά του δευτερολέπτου όση εκπέμπει ο Ήλιος σε μερικές ημέρες. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί περίπου 50 τέτοιες εκρήξεις.

Ακόμα δεν είναι γνωστό τι προκαλεί αυτές τις τεράστιες εκρήξεις ενέργειας, ωστόσο η ανακάλυψη προσφέρει νέες πληροφορίες για το μακρινό σύμπαν. Παράλληλα, επιβεβαιώνεται ότι οι FRBs μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μέτρηση της «χαμένης» ύλης μεταξύ των γαλαξιών και να παρέχουν έναν νέο τρόπο για την εκτίμηση της μάζας του σύμπαντος. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τρέχουσες μέθοδοι εκτίμησης της μάζας του σύμπαντος δίνουν αντικρουόμενες απαντήσεις.

«Αν μετρήσουμε την ποσότητα της κανονικής ύλης στο σύμπαν -τα άτομα από τα οποία είμαστε όλοι φτιαγμένοι- διαπιστώνουμε ότι λείπει περισσότερο από το μισό από αυτό που θα έπρεπε να υπάρχει σήμερα. Πιστεύουμε ότι η ύλη που λείπει κρύβεται στον χώρο μεταξύ των γαλαξιών, αλλά μπορεί να είναι τόσο θερμή και διάχυτη που είναι αδύνατον να τη δούμε με τις συνήθεις τεχνικές», εξηγεί ο καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Swinburne της Αυστραλίας, Ράιαν Σάνον, ένας από τους διευθυντές της μελέτης. «Οι ταχείες εκρήξεις ραδιοκυμάτων ανιχνεύουν αυτό το ιονισμένο υλικό», πρόσθεσε ο επιστήμονας

Από Kathimerini

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Οκτ
14

Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΠΑΝΘΡΑΚΩΜΕΝΟ ΠΑΠΥΡΟ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 14 Οκτωβρίου 2023
Εκ πρώτης όψεως, ο αρχαίος πάπυρος έχει μετατραπεί σε παραμορφωμένο κύλινδρο από κάρβουνο. Κι όμως, ένας αλγόριθμος τεχνητής νοημοσύνης κατάφερε να διαβάσει ένα απόσπασμα του αρχαίου ελληνικού κειμένου στο τυλιγμένο, απανθρακωμένο ρολό.

Το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που διαβάζει ακόμα και «βουλωμένο γράμμα» αναπτύχθηκε από αμερικανό φοιτητή, ο οποίος κατάφερε έτσι να κερδίσει διαγωνισμό που διοργάνωσαν αρχαιολόγοι για την αποκρυπτογράφηση καμένων παπύρων από το Ερκολάνο (γνωστό και ως Ηράκλεια), πόλη που καταστράφηκε μαζί με την Πομπηΐα στην έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ.

Το επίτευγμα ανοίγει το δρόμο για την αποκρυπτογράφηση κειμένων σε εκατοντάδες ακόμα πάπυρους από το Ερκολάνο, τη μόνη βιβλιοθήκη της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας που επιζεί ως σήμερα, έστω και καμένη.

Το κείμενο έγινε ορατό από το ανάγλυφο της σελίδας, το χαραγμένο ίχνος της αρχαίας πένας

Ο Λιουκ Φάριτορ, 21 ετών, φοιτητής Επιστήμης Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα στο Λίνκολν, κέρδισε χρηματικό έπαθλο 40.000 δολαρίων για την ανάγνωση τουλάχιστον 10 χαρακτήρων από καμένο πάπυρο της αρχαίας ιταλικής πόλης, στο πλαίσιο του διαγωνισμού Vesuvius Challenge.

in.gr

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Οκτ
8

ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΗΛΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 8 Οκτωβρίου 2023

Μάλτα: το μέλι που έδωσε το όνομα στο νησί
Οι Έλληνες φαίνεται να είχαν αποικίσει το νησί της Μεσογείου ήδη από τον 7ο αιώνα π.Χ. Το ονόμασαν “Μελίτη

Αιθιοπία – ἰθίοψ = καμένη όψη

Ερυθραία η χώρα πήρε το όνομά της από την Ερυθρά θάλασσα (=κόκκινη θάλασσα) από την οποία βρέχεται

Deutschland. Το πρώτο συνθετικό είναι το Deus δηλαδή Δίας, και το δεύτερο είναι land από την λέξη λας = πέτρα

Αγγλία – British προέρχεται από την λέξη Βρυτός δηλαδή παρθένος, ήταν η Αγγλία η χώρα με τις πολλές παρθένες. Από αυτού βγαίνει και το Αγγλικό virgin από όπου και η πολιτεία της Αμερικής Virginia προς τιμήν της Βασίλισσας που ήταν παρθένος.

Αίγυπτος
Είναι χαρακτηρισμένη έτσι επειδή βρίσκεται υπτίως του Αιγαίου. Εκεί θα βάλουμε έναν τοποτηρητή μιάς και θα ελέγχουμε και την διώρυγα του Διός. Οι Άραβες διαβάζουν από δεξιά προς αριστερά και το SUEZ διαβάζεται ως ΖΕΥΣ.

Ινδία
Ο Δίας είχε έναν μονάκριβο αναγνωρισμένον γυιό που τον έλεγαν Ιν. Ο Ιν του Δία. Λίγο πιο ‘κεί είναι μία μεγάλη Κινεζική περιοχή που λέγεται Yunnan, δηλαδή Ιωνία.

Ιαπωνία
που εύκολα διαβάζεται ‘’η Άπω Ιωνία’’.

Ασία
πήρε το όνομά της από τον αδερφό της Εκάβης Άσιο που σκότωσε στην Τροία ο Αίας ο Τελαμώνιος .

η Ευρώπη
πήρε το όνομά της από την μεγαλομάτα Ευρώπη, κόρη του Αγήνορα και της Τηλεφάεσσας, εγγονής του Ποσειδώνα. Ευρώπη ηταν η κόρη του Αγηνόρα, βασιλιά της Φοινίκης, Το όνομα της ίσως σημαίνει «ανοιχτομάτα» (ευρύς +ωψ) ή προέρχεται από την ακκαδική λέξη erebu (δύω).

Αργεντινή
η χώρα του ασημιού
Όταν οι Ισπανοί έφτασαν στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Νότιας Αμερικής, έψαξαν χρυσάφι. Αντ’ αυτού είδαν ότι οι ιθαγενείς χρησιμοποιούσαν ασήμι. Γρήγορα ανακάλυψαν πως τα βουνά της χώρας ήταν πλούσια σε αποθέματα ασημιού. Έτσι, το ασήμι -ή διαφορετικά άργυρος- έδωσε το όνομα στην χώρα. Ονομάστηκε δηλαδή Αργεντινή από το λατινικό “argentum” που σημαίνει ασήμι και προέρχεται από την ελληνική λέξη “άργυρος”. Άλλωστε, το 21,5 % της λατινικής γλώσσας προέρχεται απευθείας από τα αρχαία ελληνικά.

Αζερμπαϊτζάν
οφείλει το όνομά του σε έναν Πέρση σατράπη. Ο Ατραπάτης πολέμησε στη μάχη των Γαυγάμηλων εναντίον του Αλεξάνδρου. Μετά τη συντριπτική ήττα του Δαρείου αναγνώρισε τον Αλέξανδρο ως βασιλιά. Πάντρεψε μάλιστα και την κόρη του με τον στρατηγό του Αλεξάνδρου, Περδίκκα. Έτσι, διατήρησε το αξίωμά του και κυβέρνησε την περιοχή που ονομάστηκε Ατραπατηνή. Παραφθορά αυτού του ονόματος έδωσε τη σημερινή ονομασία Αζερμπαϊτζάν.

Μονακό
είναι μια από τις χώρες με ελληνικά ονόματα. Κατά την αρχαιότητα ο Ηρακλής λατρεύονταν στην περιοχή. Υπήρχε μάλιστα κι ένας μικρός ναός, αφιερωμένος στον Ηρακλή, που αναφερόταν ως “Ηρακλής Μόνοικος”, Το “μόνοικος” έμεινε ως όνομα της χώρας, ενώ το λιμάνι της ονομάζεται έως σήμερα “λιμάνι του Ηρακλή”, θυμίζοντας το παρελθόν της.

Φιλιππίνες, Πολυνησία, Ιρλανδία
(εκ τής Ίριδος),

Δανία
(εκ τών Δαναών, Ποσει- Δα-ών),

Γαλλία
εκ τού Γαλάτη γυιού τού Ηρακλέους καί πολλά άλλα…

Ακόμη καί η κατάληξις στάν εις όλα τά κράτη τής Ανατολής είν’ εκ τού Ίστημι καί παραπέμπει εις αυτό πού στέκεται ως Κράτος. Ελληνικά Όλα! κι όχι ελληνοποιημένα εξ’ ελληνολάγνων. Όσον κι εάν τούς Πονάει.

Τό παρεδέχθησαν άπαντες εκ τής υφηλίου.
~ Κικέρων Totum grecorum est – ” Τ’ άπαντα είναι τών Ελλήνων”.
” Ο κόσμος είναι η διαστελλομένη Ελλάς . Η Ελλάς είναι ο συστελλόμενος κόσμος”.

Από: Foteini_ Istoria

Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Αυγ
19

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 19 Αυγούστου 2023

Δεν τολμούν οι αρχαιολόγοι να μπουν στον τάφο του τρομερού πρώτου Κινέζου αυτοκράτορα της δυναστείας Τσιν, Τσιν Σι Χουάνγκ (ή Γινγκ Ζενγκ), και φαίνεται να έχουν πολύ καλούς λόγους.

Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά  μνημεία όλων των εποχών, που απέκτησε παγκόσμια προβολή από τα χιλιάδες ομοιώματα στρατιωτών και πολεμικών αλόγων σε φυσικό μέγεθος, που κατασκευάστηκαν για να φρουρούν τον νεκρό αυτοκράτορά τους, ο οποίος είχε κυβερνήσει από το 221 έως το 210 π.Χ.

Υπενθυμίζεται ότι το μαυσωλείο βρίσκεται στην επαρχία Σαανσί και ήρθε στο φως εντελώς τυχαία το 1974 όταν αγρότες καθώς έσκαβαν, βρήκαν θραύσματα ανθρώπινης φιγούρας φτιαγμένα από πηλό.

Ενώ μεγάλα τμήματα της νεκρόπολης που περιβάλλει το μαυσωλείο έχουν εξερευνηθεί, ο ίδιος ο τάφος του αυτοκράτορα δεν έχει ανοιχθεί ποτέ παρά την ίντριγκα που τον περιβάλλει.

Όπως αναφέρει ο ιστότοπος ΙFLSscience, ένας βασικός λόγος που δεν τολμούν να μπουν οι αρχαιολόγοι μέσα είναι ότι ανησυχούν για τη σωματική τους ακεραιότητα!

Το άνοιγμα του τάφου εγκυμονεί ενδεχομένως θανάσιμους κινδύνους. Σύμφωνα με τον αρχαίο Κινέζο ιστορικός Σίμα Τσιεν -περίπου 100 χρόνια μετά τον θάνατο του Τσιν Τσιν Σι Χουάνγκ – ο τάφος είναι συνδεδεμένος με παγίδες που είχαν σχεδιαστεί για να σκοτώνουν κάθε εισβολέα.

«Χτίστηκαν παλάτια και γραφικοί πύργοι για εκατό αξιωματούχους και ο τάφος ήταν γεμάτος με σπάνια αντικείμενα και υπέροχους θησαυρούς. Οι τεχνίτες διατάχθηκαν να κατασκευάσουν βαλλίστρες και βέλη προετοιμασμένα για να ρίξουν σε όποιον μπαίνει στον τάφο. Ο υδράργυρος χρησιμοποιήθηκε για την προσομοίωση των εκατό τεχνητών ποταμών που ρέουν μηχανικά, του Γιανγκτσέ και του Κίτρινου Ποταμού και της μεγάλης θάλασσας», αναφέρει.

Ωστόσο, ακόμα κι αν τα τόξα 2.000 ετών αποτύχουν, αυτή η αναφορά του ιστορικού υποδηλώνει ότι μια πλημμύρα τοξικού υγρού υδραργύρου θα μπορούσε να πέσει πάνω στους τυμβωρύχους ή αρχαιολόγους.

Αυτά μπορεί να ακούγεται λόγια του αέρα, αλλά επιστημονικές μελέτες εντόπισαν υψηλότατες συγκεντρώσεις υδραργύρου γύρω από τον τάφο, πάνω από τα επίπεδα της περιοχής.

«Ο πολύ πτητικός υδράργυρος μπορεί να διαφεύγει από ρωγμές, που αναπτύχθηκαν στη δομή με την πάροδο του χρόνου, και η έρευνά μας υποστηρίζει αρχαία χρονικά για τον τάφο, ο οποίος πιστεύεται ότι δεν ανοίχτηκε/λεηλατήθηκε ποτέ», καταλήγουν οι συγγραφείς μιας εργασίας του 2020.

Ένας επιπλέον λόγος που καθιστά εξαιρετικά διστακτικούς τους επιστήμονες είναι για να κάνουν το ίδιο μοιραίο λάθος που διέπραξε ο Γερμανός αρχαιολόγος Ερίκος Σλήμαν τη δεκαετία του 1870 όταν έκανε ανασκαφές στην Τροία.

Με τη βιασύνη και την αφέλειά του, το έργο του κατάφερε να καταστρέψει σχεδόν όλα τα ίχνη της ίδιας της πόλης που είχε ξεκινήσει να αποκαλύψει. Έτσι, οι αρχαιολόγοι είναι σίγουροι ότι δεν θέλουν να είναι ανυπόμονοι και να κάνουν ξανά τα ίδια λάθη, βλάπτοντας τον τάφο και χάνοντας ζωτικής σημασίας ιστορικές πληροφορίες.

Επί του παρόντος, μόνο επεμβατικές αρχαιολογικές τεχνικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την είσοδο στον τάφο, διατρέχοντας υψηλό κίνδυνο πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς.

Οι επιστήμονες έχουν διατυπώσει την ιδέα της χρήσης ορισμένων μη επεμβατικών τεχνικών για να κοιτάξουν μέσα στον τάφο. Μια ιδέα είναι να χρησιμοποιηθούν μιόνια, το υποατομικό προϊόν των κοσμικών ακτίνων που συγκρούονται με άτομα στην ατμόσφαιρα της Γης, τα οποία μπορούν να κοιτάζουν μέσα από δομές όπως μια προηγμένη ακτίνα Χ. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι περισσότερες από αυτές τις προτάσεις άργησαν να ξεκινήσουν.

Προς το παρόν, ο τάφος του Κινέζουν αυτοκράτορα παραμένει σφραγισμένος και αθέατος, αλλά όχι ξεχασμένος. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, ωστόσο, είναι πιθανό ότι οι επιστημονικές εξελίξεις θα μπορούσαν τελικά να εμβαθύνουν στα μυστικά που βρίσκονται εδώ ανενόχλητα για περίπου 2.200 χρόνια.

Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Απρ
3

Στο 2050…

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 3 Απριλίου 2023
Δεν υπάρχει άνθρωπος επί γης που να μην θέλει να ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον ίδιο προσωπικά και τον κόσμο ολόκληρο.

Σχετικό δημοσίευμα της Daily Mail υπενθυμίζει ότι τη δεκαετία του 1990 πιστεύαμε ότι μέχρι σήμερα θα ζούσαμε κάτω από το νερό ή θα πετούσαμε με τα αυτοκίνητα μας.

Από τη στιγμή που και τα δύο έχουν κατακτηθεί μερικώς, τι εκτιμούν οι επιστήμονες ότι μας επιφυλάσσει το μέλλον μέχρι το 2050;

Η εκτίμηση του Γερμανού ψυχαναλυτή, Έριχ Φρομ, ότι «ο κίνδυνος στο παρελθόν ήταν μήπως οι άνθρωποι γίνουν δούλοι, ο κίνδυνος στο μέλλον θα είναι μήπως οι άνθρωποι γίνουν ρομπότ» μοιάζει πάντως να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Για του λόγου το ασφαλές, οι 8 εξελίξεις που θα μας απασχολήσουν για τα καλύτερα ή τα χειρότερα μέχρι το μέσο του αιώνα έχουν ως εξής:

Οι «Άρχοντες» της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ) και οι δουλοπάροικοι τους

Αυτή τη στιγμή, οι άνθρωποι επικεντρώνονται στον φόβο ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να προκαλέσει απώλειες θέσεων εργασίας, ωστόσο η πραγματικότητα μπορεί να αποδειχτεί πολύ χειρότερη.

Αυτό ισχυρίζεται ο Τζορτζ Στάκχοφ, επικεφαλής αξιωματούχος για την στρατηγική της παγκόσμιας διαφημιστικής εταιρείας DDB EMEA, που έχει δημιουργήσει ένα εργαλείο AI με το όνομα «The Uncreative Agency».

«Οι άνθρωποι τείνουν να υπερεκτιμούν τις επιπτώσεις της νέας τεχνολογίας βραχυπρόθεσμα και να υποτιμούν τις επιπτώσεις της μακροπρόθεσμα. Αυτό είναι γνωστό ως ο ‘’Νόμος του Αμάρα’’», λέει στη βρετανική εφημερίδα ο ίδιος.

«Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα της τεχνητής νοημοσύνης και οι άνθρωποι πανικοβάλλονται για τις θέσεις εργασίας που θα καταστραφούν από το GPT-4 τα επόμενα χρόνια. Αυτό είναι υπερβολή.

Ωστόσο, μέχρι το 2050, η τεχνητή νοημοσύνη θα έχει αναδιαμορφώσει εκ βάθρων τον κόσμο», προειδοποιεί ο Στάκχοφ.

«Υπάρχει ένα σκοτεινό μέλλον που αφορά την τεχνητή νοημοσύνη, στο οποίο όσοι έχουν τον έλεγχο της θα έχουν συγκεντρώσει στα χέρια τους τεράστια δύναμη, την ώρα που το 99% του πληθυσμού θα έχει στερηθεί αυτού του δικαιώματος. Οι άρχοντες της AI θα ελέγχουν τα δεδομένα του κόσμου και θα έχουν μετατρέψει όλους εμάς τους υπόλοιπους σε δουλοπάροικους τους.

Η εναλλακτική είναι ένα λαμπρό σενάριο στο πλαίσιο του οποίου όλοι επωφελούνται από την τεχνητή νοημοσύνη μέσω της καλύτερης υγειονομικής περίθαλψης, των ταχύτερων μεταφορών και της λιγότερης ρύπανσης.

Οι μηχανές θα κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς και ένας βασικός μισθός θα εισαχθεί για όλους μας, ελευθερώνοντάς μας να απολαμβάνουμε περισσότερο χρόνο και να συνειδητοποιούμε ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα ως άνθρωποι. Αυτό θα επιφέρει δραστικές αλλαγές στην κοινωνία και στην προσέγγισή μας στην εκπαίδευση.

Η πραγματικότητα θα είναι τελικά κάπου στη μέση, ανάμεσα στο σκοτεινό και το λαμπρό μέλλον της τεχνητής νοημοσύνης», καταλήγει ο ίδιος.

Οι άνθρωποι θα εμφυτεύουν τσιπ στο σώμα τους

Μέχρι το 2050, οι άνθρωποι θα εμφυτεύουν τσιπ στο σώμα τους για να «ενισχύουν» τον εαυτό τους, λέει η Χέδερ Ντιλένεϊ, ιδρύτρια της Gallium Ventures, μιας τεχνολογικής εταιρείας δημοσίων σχέσεων και επικοινωνιών στο Λονδίνο.

Τα τσιπ θα παρακολουθούν τις συνθήκες που επικρατούν μέσα στο σώμα και θα επιτρέπουν στους ανθρώπους να παραμένουν σε επαφή με την υγεία τους.

Η Ντιλένεϊ έχει ήδη ένα πολύ βασικό τσιπ εμφυτευμένο στο χέρι της, το οποίο της επιτρέπει να ανοίγει τις πόρτες.

«Καθοδόν προς το 2050, περιμένω να δω ανάπτυξη σε διάφορους τομείς της τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένου του biohacking, μια προσέγγιση τύπου ‘’κάνε το μόνος σου’’ (DIY), δηλαδή την ανθρώπινη βελτίωση ή την αύξηση, στο πλαίσιο της οποίας οι άνθρωποι θα προσπαθούν να αλλάξουν πτυχές της βιολογίας τους για να καλυτερεύσουν την υγεία, τις επιδόσεις ή την ευημερία τους.

«Συμπεριλαμβάνομαι ήδη σε αυτήν την κοινότητα, έχοντας εμφυτευμένο ένα τσιπ στο χέρι μου, το οποίο μου δίνει τη δυνατότητα να ανοίγω πόρτες και να συνδέω ανθρώπους στην εταιρική μου ιστοσελίδα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Στο μέλλον, η Ντιλένεϊ πιστεύει ότι το biohacking θα είναι κοινός τόπος για όλους, επιτρέποντας στον καθένα μας να βελτιώνει με τη χρήση του την υγεία του.

«Μέσω της χρήσης του biohacking θα φτάσουμε στο σημείο στο οποίο οι χρήστες θα μπορούν να κατανοούν καλύτερα πως αντιδρά το σώμα τους σε προγράμματα υγείας και φυσικής κατάστασης, καθώς και πως τα φάρμακα επηρεάζουν τις αποδόσεις του, συμπεριλαμβανομένου του πότε το φάρμακο που λαμβάνεται ‘’χτυπά’’ την κυκλοφορία του αίματος και πότε τα τοιχώματα στο στομάχι», λέει χαρακτηριστικά.

Οι άνθρωποι θα μπορούν να «ζουν μετά θάνατον» χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη

Στο μέλλον οι συγγενείς που πεθαίνουν μπορεί να μην είναι πραγματικά νεκροί, λέει ο Δρ Αζάζ Αλί, επικεφαλής του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων και Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Ravensbourne.

Η ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη θα «συλλαμβάνει» ανθρώπους χρησιμοποιώντας εργαλεία καταγραφής κίνησης και ηχογραφήσεων, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε ένα «ψηφιακό δίδυμο» των εαυτών τους, που θα μπορεί να «ζήσει» μετά θάνατον.

«Συνδέοντας την τεχνητή νοημοσύνη με ψηφιακές τεχνολογίες και εργαλεία καταγραφής κίνησης, η συνείδηση μας, η γνώση και οι εμπειρίες μας θα μεταφερθούν στα ψηφιακά μας δίδυμα.

Χρησιμοποιώντας εργαλεία βασισμένα στο NLP που θα είναι πολύ πιο προηγμένα από το ChatGPT και το Bard, οι άνθρωποι θα μπορούν να αλληλεπιδρούν με τα ψηφιακά δίδυμα τους σε πραγματικό χρόνο και να επωφελούνται από τις γνώσεις και τις ιδέες τους.

Τα αγαπημένα πρόσωπα θα μπορούν να αλληλεπιδρούν με τους συγγενείς τους που έχουν ήδη πεθάνει, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν με τη μορφή του ψηφιακού δίδυμου».

Εξατομικευμένες τηλεοπτικές εκπομπές μέσω ΑΙ

Μέχρι το 2050, θα μπορούμε όλοι να παρακολουθούμε διαφορετικές τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες – εξατομικευμένες βάσει των προσωπικών μας επιθυμιών- που θα έχουν δημιουργηθεί μέσω της AI, λέει ο Ματ Λίτλερ, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της ARK Immersive, μιας τεχνολογικής startup με έδρα το Λίβερπουλ.

Οι νεκροί αστέρες του κινηματογράφου θα παραμένουν επίσης στις οθόνες μας χάρη στην τεχνολογία AI, πιστεύει ο ίδιος, οπότε οι άνθρωποι θα μπορούν να παρακολουθούν τους αστέρες της παιδικής τους ηλικίας μέχρι τα βαθιά γεράματα.

«Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη – σκεφτείτε στα πρότυπα του ChatGPT – κοιτάζοντας τα πράγματα που μας αρέσουν και με τα οποία ασχολούμαστε, τους χρόνους παραμονής μας και το ιστορικό των αναζητήσεων μας, ώστε σύντομα να αρχίσουν να προβάλλουν ειδικές εκπομπές και συγκεκριμένο περιεχόμενο που θα προορίζονται αποκλειστικά για εμάς.

Αυτό θα δημιουργηθεί για τον τελικό χρήστη με την AI. Ολόκληρες τηλεοπτικές εκπομπές, χαρακτήρες και ιστορίες, που θα δημιουργηθούν με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, ηθοποιοί που μας αρέσουν να παίζουν ρόλους που μας εντυπωσιάζουν, με κατάληξη που μας ικανοποιεί. Δεν θα είναι μικρής κλίμακας, δεν θα υπάρχουν περιορισμοί στον προϋπολογισμού, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να κάνει μεγάλα όνειρα δημιουργώντας ‘’παραγωγές’’ τόσο τεράστιες και τόσο επικές, όσο της Marvel», σημειώνει ο Λίτλερ.

Οι άνθρωποι θα ανεβάζουν τον εγκέφαλο τους στους υπολογιστές και θα συνεχίσουν να ζουν

Ο μελλοντολόγος και πρώην σχεδιαστής της Google, Ρέι Κουρζγουέιλ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει ποσοστό επιτυχίας 86% επιτυχία στις προβλέψεις του, πιστεύει ότι ο άνθρωπος θα συγχωνευτεί με τις μηχανές μέχρι το 2025.

Σε μια εκδήλωση που περιγράφει ως «Μοναδικότητα», προβλέπει ότι ένα ρομπότ θα περάσει το Τεστ Turing το 2029 και ότι μέχρι το 2045 οι άνθρωποι θα συνδέουν τον εγκέφαλό τους με τις μηχανές.

«Το 2029 είναι η ημερομηνία που έχω προβλέψει ότι η ΑΙ θα περάσει ένα έγκυρο Τεστ Turing και έτσι θα έχει πετύχει τα ανθρώπινα επίπεδα νοημοσύνης.

Το  2045 θα είναι η χρονιά για τη ‘’Μοναδικότητα’’, τότε δηλαδή που θα πολλαπλασιάσουμε την αποτελεσματική νοημοσύνη μας μέσω της συγχώνευσης της με τη νοημοσύνη που δημιουργήσαμε», εξηγεί χαρακτηριστικά.

Όλοι θα φοράμε γυαλιά AI που θα μιλάνε

Γυαλιά που μοιάζουν με ένα κανονικό ζευγάρι και θα μπορούν να απαντήσουν σε οποιαδήποτε ερώτηση θα είναι ο νέος κανόνας στη ζωή μας μέσα στην επόμενη δεκαετία, λέει ο Αλεξάντερ Νικ, διευθυντής των Μελλοντικών Εργαστηρίων στην εταιρεία EdTech, GoStudent.

Αυτά θα παρέχουν συμβουλές στην οθόνη τους, όπως ειδοποιήσεις για email και άλλες οδηγίες, αλλά θα εξελιχθούν ακόμα περισσότερο πολύ γρήγορα.

«Ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούμε με τους υπολογιστές θα εξελιχθεί. Σκεφτείτε ότι αρχικά οι χρήστες έπρεπε να χρησιμοποιούν κάρτες για να ολοκληρώσουν την περιήγηση τους. Μετά το πληκτρολόγιο, τα ποντίκια και τέλος η φωνητική είσοδος.

Το επόμενο στάδιο θα είναι η όραση, δηλαδή, το να επιτραπεί στους υπολογιστές να βλέπουν, πότε και θα μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν ερωτήσεις που σχετίζονται με μια εικόνα και να επισημαίνουν κάτι για το οποίο χρειάζονται βοήθεια. Για παράδειγμα, θα μπορούμε να τραβήξουμε μια φωτογραφία και να ρωτήσουμε «τι έχει σπάσει και πώς μπορώ να το φτιάξω;», «πόσα από αυτά τα λαχανικά πρέπει να φάω για να πάρω αρκετά θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες;», «Είναι ώριμος αυτός ο ανανάς;» , ‘Τι είναι αυτό;’, ‘Εξαιρείται η συγκεκριμένη δαπάνη από τους φόρους ή όχι;».

Θα έχουμε βρει έξυπνους εξωγήινους

Ο κυνηγός εξωγήινων, αστρονόμος Σεθ Σόστακ του προγράμματος SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence) έβαλε στοίχημα με τους συναδέλφους του ένα φλιτζάνι καφέ ότι θα βρούμε εξωγήινους μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια σε ένα Ted Talk του 2012.

Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούμε να είμαστε σε επαφή με έναν ET έως το 2036.

Έκτοτε ο Σόστακ έχει διπλασιάσει την πρόβλεψή του, λέγοντας ότι νεότερες μετρήσεις υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπάρχουν δισεκατομμύρια κόσμοι ανάλογοι της Γης.

Αυτό σημαίνει ότι αν η Γη είναι το μόνο μέρος με ζωή, είναι σαν τον νικητή του Τζόκερ, οι πιθανότητες του οποίου είναι ένα δισεκατομμύριο προς ένα, λέει ο ίδιος.

«Αυτό μπορεί να είναι το ισχυρότερο επιχείρημα υπέρ της ζωής στο διάστημα. Γιατί, αν δεν υπάρχει, τότε αυτό που συμβαίνει εδώ στη Γη είναι εξαιρετικό. Και παρότι αυτό δεν αποκλείεται από τα δεδομένα, μοιάζει λίγο εγωκεντρικό», σχολιάζει.

Μεγάλες περιοχές της Γης μπορεί να είναι μη κατοικήσιμες

Η αυξανόμενη υγρασία και η ζέστη θα οδηγήσουν σε κύματα καύσωνα που θα καταστήσουν σχεδόν αδύνατο για τους ανθρώπους να επιβιώσουν σε εξωτερικούς χώρους σε περιοχές όπως η Νότια Ασία, ο Περσικός Κόλπος και η Ερυθρά Θάλασσα, σύμφωνα με τη NASA.

Μέχρι το 2070, αυτό θα ισχύει και για περιοχές της Βραζιλίας και της Κίνας.

Οι θερμοκρασίες «wet bulb» αναφέρονται σε συνθήκες εκείνες στις οποίες η θερμοκρασία ΚΑΙ η υγρασία είναι υψηλές, καθιστώντας δύσκολη την επιβίωση σε εξωτερικούς χώρους.

Οι άνθρωποι μπορούν να επιβιώσουν σε θερμοκρασίες έως και 50 βαθμούς Κελσίου όταν η υγρασία είναι χαμηλή, αλλά σε υψηλή υγρασία οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν, επειδή δεν μπορούν να δροσιστούν με τον ιδρώτα.

Ακόμη και οι πιο δυνατοί και γυμνασμένοι άνθρωποι πεθαίνουν μέσα σε λίγες ώρες.

Από in.gr

Επιλογές

Επιστήμες, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Μαρ
31

ChatGPT, ένα μοντέλο επεξεργασίας φυσικής γλώσσας

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 31 Μαρτίου 2023
Στις σύγχρονες ΗΠΑ, κάθε πρωί χιλιάδες απόγονοι των Iνδιάνων που βλέπαμε στα γουέστερν σηκώνονται από το κρεβάτι τους και ξυρίζονται μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου.Οι πρόγονοί τους πίστευαν ότι ο καθρέφτης ήταν κάτι μαγικό…
Έχουν περάσει περίπου 50 μέρες από την αποστολή του προηγούμενου τεύχους μας, στο editorial του οποίου σάς είχαμε υποσχεθεί ότι θα επανέλθουμε στο θέμα του ChatGPT, ενός μοντέλου επεξεργασίας φυσικής γλώσσας με τη δυνατότητα να παράγει κείμενα, όταν δέχεται ερωτήματα από έναν χρήστη. Έκτοτε, αφενός πέσατε πάνω σε δεκάδες άρθρα για την τεχνητή νοημοσύνη και το ChatGPT, αφετέρου διατέθηκε στο κοινό η έκδοση 4 του εντυπωσιακού chatbot της OpenAI, το μοντέλο της οποίας δημιουργήθηκε με βάση 100 τρισεκατομμύρια παραμέτρους. Εάν ρίξατε μια ματιά στα άρθρα, είναι σίγουρο ότι διαβάσατε ποικίλες απόψεις για την επίδραση του ChatGPT στην καθημερινότητά μας, οι οποίες συγκλίνουν στην πρόβλεψη ότι η χρήση του ChatGPT θα φέρει την επανάσταση σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Στη μία άκρη του φάσματος αυτών των απόψεων βρίσκονται όσοι πιστεύουν πως το ChatGPT θα βοηθήσει δεκάδες επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά, ενώ στην άλλη όσοι πιστεύουν πωςτο ChatGPT και τα αντίστοιχα chatbots που αναπτύσσονται από δεκάδες εταιρείες θα καταστήσουν περιττούς εκατομμύρια κειμενογράφους, γραφίστες, λογιστές, προγραμματιστές, μηχανικούς λογισμικού, ακτινοδιαγνώστες, αναλυτές δεδομένων, διαφημιστές, εκπαιδευτικούς, οικονομικούς αναλυτές, χρηματιστές, ψυχολόγους, δικηγόρους, δικαστές και υπαλλήλους σε υπηρεσίες εξυπηρέτησης πελατών. A, ναι, υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν ότι έχουμε μπροστά μας ένα ξεκάθαρο προμήνυμα της «εξέγερσης των μηχανών». (Μπορείτε να ηρεμήσετε – το GPT σημαίνει Generative Pretrained Transformer και όχι General Population Terminator.)
Σε ό,τι αφορά τη μετάφραση, έχουν ήδη γίνει οι πρώτες απόπειρες σύγκρισης της ποιότητας της μηχανικής μετάφρασης του ChatGPT με αυτή μηχανών όπως το Google Translate και το DeepL, και με βάση ορισμένα μοντέλα αξιολόγησης, η απόδοση του ChatGPT είναι εφάμιλλης ποιότητας. Τι σημαίνει αυτό για το επάγγελμα του μεταφραστή; Πιθανότατα τίποτα. Στην παρούσα φάση, το ChatGPT είναι (μεταξύ άλλων) απλώς άλλη μία μηχανή αυτόματης μετάφρασης, και μάλιστα με πολύ χαμηλό επίπεδο ποιότητας προς τα ελληνικά. Είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια ότι η παγκόσμια αγορά της μετάφρασης λειτουργεί με ένα μοντέλο δύο ταχυτήτων: ένα μέρος της ενδιαφέρεται κυρίως για τη γρήγορη παραγωγή κειμένου με μικρό κόστος, ενώ ένα άλλο ενδιαφέρεται για την κειμενική ποιότητα, έστω κι αν αυτή κοστίζει χρόνο και χρήμα. Το ChatGPT και τα αντίστοιχα μοντέλα AI αναμένεται να χρησιμοποιηθούν κατά κόρον από τις εταιρείες που ανήκουν στο πρώτο στρατόπεδο, όπως άλλωστε και δεκάδες άλλα σχετικά γλωσσικά εργαλεία που αξιοποιούν τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης για την επεξεργασία της φυσικής γλώσσας. Πρόσφατα, μάλιστα, ο ενημερωτικός ιστότοπος Slator παρουσίασε 50 εταιρείες που ιδρύθηκαν τους τελευταίους 50 μήνες και αναπτύσσουν σχετικά εργαλεία (δείτε τη σχετική λίστα).
Μια –αρνητική για το επάγγελμά μας– συνέπεια, όμως, ενδέχεται να προκύψει από τη χρήση τέτοιων μοντέλων από μηχανές αναζήτησης. Η Microsoft, π.χ., μόλις διέθεσε στο κοινό μια νέα έκδοση της μηχανής αναζήτησης Bing (δείτε τη εδώ), η οποία χρησιμοποιεί το ChatGPT 4, ενώ ο περιηγητής ιστοσελίδων Opera προσφέρει τη δυνατότητα περίληψης των αποτελεσμάτων αναζήτησης με τη χρήση ΑΙ. Σε αντίθεση με μια μηχανή αναζήτησης, όταν θέτουμε ένα ερώτημα, το ChatGPT δεν μας κατευθύνει σε υπάρχοντα κείμενα που ενδέχεται να περιέχουν τις πληροφορίες που αναζητούμε, αλλά τα χρησιμοποιεί για να παραγάγει ένα δικό του κείμενο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Εάν οι μηχανές αναζήτησης στραφούν σταδιακά σε αυτήν τη λογική, αυτό δεν θα είναι πρόβλημα για το γενικό κοινό, που κάνει αναζητήσεις όπως «πόσο γρήγορα τρέχει ένα τσιτάχ;» ή «πόσες φορές έχει παντρευτεί η Κιμ Καρντάσιαν;». Για τους μεταφραστές ωστόσο θα είναι, καθώς για τις ανάγκες της δουλειάς μας κάνουμε πολύ πιο εξειδικευμένες αναζητήσεις, και οι πληροφορίες που αναζητούμε είναι σπάνιες, ενώ συχνά εφαρμόζουμε κριτήρια ποιοτικής και ποσοτικής σύγκρισης για να επιλέξουμε την κατάλληλη μετάφραση ενός όρου μεταξύ πολλών πιθανών αποδόσεων.

Κατά τα λοιπά, οι πρώτες αναφορές για τις δυνατότητες του ChatGPT και οι πρώτες εκτιμήσεις για την επίδρασή του είναι ξεκάθαρα υπερβολικές, όπως άλλωστε συμβαίνει με πολλές νέες τεχνολογίες (θα θυμάστε τον ντόρο που είχε προκληθεί με τις πρώτες τηλεοράσεις 3D πριν από μερικά χρόνια – ποιος έχει τέτοια τηλεόραση σήμερα;). Εμείς κάναμε διάφορες δοκιμές, για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας:

1. Ζητήσαμε μια ωραία ατάκα για να ξεκινήσεις το φλερτ με ένα άτομο που σε ενδιαφέρει ερωτικά, και η απάντηση που πήραμε ήταν: «Συγνώμη, μήπως έχεις έναν χάρτη; Γιατί κάθε που φορά που σε κοιτάω στα μάτια, χάνομαι». Αν οι μηχανές ΑΙ έπρεπε να βρουν ερωτικό σύντροφο, θα έμεναν στο ράφι με τέτοιες ατάκες.

2. Ζητήσαμε να μας γράψει ένα σύντομο διήγημα τρόμου, στο οποίο ένας άντρας και μια γυναίκα μπαίνουν σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι και έρχονται αντιμέτωποι με ένα τέρας. Το ChatGPT έγραψε ένα διήγημα 300 λέξεων με εντυπωσιακή ταχύτητα αλλά και με αφόρητη στερεοτυπία. Του ζητήσαμε να ξαναγράψει αυτό το διήγημα, κι αυτήν τη φορά οι πρωταγωνιστές να σκοτώνουν το τέρας με ένα πλαστικό λαγουδάκι. Στο διήγημα που λάβαμε, ο άντρας πετάει το πλαστικό λαγουδάκι στο τέρας, και το τέρας πεθαίνει. Εδώ το ChatGPT έκανε ακριβώς ό,τι του είπαμε, αλλά όχι με πειστικό τρόπο.
Με δεδομένο ότι το ChatGPT, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των δημιουργών του, έχει τη δυνατότητα να αναλύσει «σχεδόν κάθε βιβλίο που έχει εκδοθεί πριν από το 2021», του ζητήσαμε να μας δώσει τα βασικά υφολογικά στοιχεία των έργων του Howard Philips Lovecraft. H απάντησή του ήταν αρκετά καλή: σύνθετο λεξιλόγιο, ζωντανές περιγραφές με μακροπερίοδο λόγο, αναξιόπιστοι αφηγητές, γοτθικά στοιχεία. Βέβαια, στα υφολογικά χαρακτηριστικά συμπεριέλαβε και τον «κοσμικό τρόμο», ένα στοιχείο που αφορά τη θεματική και όχι το ύφος. Στη συνέχεια, του ζητήσαμε να ξαναγράψει το παραπάνω διήγημα σαν να το είχε γράψει ο H.P. Lovecraft. Μας έδωσε μια ελάχιστα παραλλαγμένη εκδοχή του διηγήματος, που σίγουρα δεν θύμιζε τον συγγραφέα που είχαμε επιλέξει. Όταν του ζητήσαμε να ξαναγράψει το διήγημα, αυτήν τη φορά μιμούμενο το ύφος του Lewis Carroll, πήραμε πάλι μια ελάχιστα παραλλαγμένη εκδοχή του διηγήματος, η οποία δεν είχε καμία σχέση με τη γραφή του Lewis Carroll.

3. Ζητήσαμε να μας δώσει μια συνταγή για το κλασικό ινδικό πιάτο νταλ μακάνι, και μας την έδωσε μέσα σε δευτερόλεπτα. Όταν του ζητήσαμε να μας μεταφράσει τη συνταγή στα ελληνικά, παρατηρήσαμε τα εξής λάθη (μεταξύ πολλών άλλων):

    * 1 cup Black lentils > 1 φλιτζάνι μαύροι φακοί

* 2 tomatoes, pureed > 2 ντομάτες, απομακρυνμένες [sic] από το σπίτι και καθαρισμένες
* Salt to taste > Αλάτι στη γεύση
* Add a pinch of salt and pressure cook for 5-6 whistles on high heat > Προσθέστε μια πρέσα αλατιού και μαγειρέψτε στην ταχύτητα για 5-6 σφυρίλατα σε υψηλή ζέστη

Στη συνέχεια, του υποδείξαμε τις παραπάνω φράσεις ως μεταφραστικά λάθη και του ζητήσαμε να τις ξαναμεταφράσει. Και να τι μας έδωσε:
    * 1 cup Black lentils > 1 φλιτζάνι μαύρου φακούλη

* 2 tomatoes, pureed > 2 ντομάτες, πελτοποιημένες
* Salt to taste > Αλάτι στο γούστο
* Add a pinch of salt and pressure cook for 5-6 whistles on high heat > Προσθέτουμε μια πρέζα αλατιού και τα μαγειρεύουμε στην ταχύτητα για 5-6 σφυρίδες σε υψηλή φωτιά

4. Ζητήσαμε να μας δώσει έναν οδηγό βήμα-προς-βήμα για τη δημιουργία ενός πρότζεκτ με πολλά αρχεία στο Trados Studio. Στον οδηγό που λάβαμε αγνοήθηκαν πλήρως όλοι οι μεταφραστικοί πόροι (μεταφραστικές μνήμες, ορολογικές βάσεις, λεξικά autosuggest), καθώς και αρκετές απαραίτητες ρυθμίσεις.

5. Ζητήσαμε να μας δώσει ένα κουίζ για την παθητική φωνή, με ερωτήσεις συμπλήρωσης κενών (fill in the blanks), για μαθητές της τάξης C. Μας το έδωσε αμέσως. Αν διδάσκετε αγγλικά, μη σκεφτείτε ότι λύσατε ένα πρόβλημά σας. Όταν δώσαμε το κουίζ στο ChatGPT και του ζητήσαμε να απαντήσει στις ερωτήσεις, τις απάντησε όλες σωστά. Άρα, κάλλιστα θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν και οι μαθητές, για να το απαντήσουν χωρίς κόπο. Ελαφρώς δώρον άδωρον η βοήθειά του, επομένως.

Πώς πρέπει, λοιπόν, να σκεφτόμαστε για το ChatGPT σε αυτήν τη φάση; Η σύντομη απάντηση είναι η εξής: πάρα πολύ ψύχραιμα και πάρα πολύ επιφυλακτικά σε σχέση με την εκτιμώμενη επίδρασή του. Σε κάποια πεδία θα αλλάξει ορισμένους επαγγελματικούς ρόλους, με τον ίδιο τρόπο που, π.χ., η μηχανική μετάφραση δημιούργησε την ειδικότητα του post-editor. Αλλά από εκεί ως την κατακλυσμιαία αλλαγή στην καθημερινή ζωή μας, η απόσταση είναι τεράστια. Η έντονη συζήτηση που γίνεται αυτόν τον καιρό υποκινείται σε μεγάλο βαθμό από τα συμφέροντα όσων θέλουν να πουλήσουν τεχνολογικές ιδέες που ενσωματώνουν το ChatGPT και όχι από τη «βέβαιη» επίδραση που θα έχει στη ζωή μας. Ούτε η τεχνολογία των chatbots είναι νέα (το πρώτο πειραματικό chatbot ονόματι ELIZA δημιουργήθηκε το 1966!), ούτε η τεχνητή νοημοσύνη έχει πείσει τους πάντες για την παντοδυναμία της τα επόμενα χρόνια (πολλά οικονομικά έντυπα άρχισαν να κάνουν λόγο για τη «φούσκα της τεχνητής νοημοσύνης» από το 2017!). Ο σπουδαίος γλωσσολόγος Noam Chomsky υποστηρίζει ότι η «νοημοσύνη» του ChatGPT είναι σε μεγάλο βαθμό επίπλαστη και το ίδιο το εργαλείο είναι μια «υψηλής τεχνολογίας μηχανή λογοκλοπής», ενώ ο Matthew Salganik, καθηγητής κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, αφού έκανε διάφορα πειράματα στα οποία προσπάθησε να δει εάν το ChatGPT θα τον βοηθούσε να αξιολογήσει εργασίες συναδέλφων του, επισημαίνει ότι «άλλο cool κι άλλο tool». Τα κείμενα που παράγει προς το παρόν το δημοφιλές chatbot είναι ουδέτερα, συντηρητικά και άχρωμα, χωρίς προσωπικότητα ή δημιουργική πρωτοτυπία και συχνά περιέχουν ανακρίβειες, ενώ πολλά εργαλεία ΑΙ για την παραγωγή περιεχομένου (generative AI) παρουσιάζονται ως μάγοι ή ταχυδακτυλουργοί, με τρόπο που ενισχύει τον ντόρο που τα αφορά και κλέβει τη δόξα από άλλες εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης που πραγματικά μας βοηθούν να πετύχουμε θαυμαστά πράγματα (όπως π.χ. στον τομέα της ιατρικής).

Όσο για τη μετάφραση, τη διδασκαλία ξένων γλωσσών και τα άλλα γλωσσικά επαγγέλματα, αν πρόκειται ποτέ να έρθει μια επανάσταση, αυτή φαίνεται να αργεί. Κάποια στιγμή, όμως, ίσως κληθούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε ένα μοντέλο εργασίας που προωθεί την άνεσή μας και παράγει στερεότυπο περιεχόμενο και σε ένα άλλο που απαιτεί κόπο και επένδυση χρόνου, αλλά δίνει διέξοδο στη δημιουργικότητά μας και ακονίζει πολλές δεξιότητες. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης – ούτε θα ήταν λογικό. Μπορούμε, όμως, να στραφούμε προς πελάτες και εργοδότες που εκτιμούν την ποιότητα, την πρωτοτυπία, την προσοχή στη λεπτομέρεια, την έμπνευση και τη δημιουργικότητα. Ως τότε, εμείς θα συνεχίσουμε να βλέπουμε εργαλεία όπως το ChatGPT σαν χάντρες και καθρεφτάκια…
Aπό meta|φραση newsletter – τεύχος 195 – Μάρτιος 2023
Γλώσσα, Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Μαρ
18

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 18 Μαρτίου 2023
Κένυα, νέα ανακάλυψη 3.000.000 ετών, αλλάζει ο,τι γνωρίζαμε για τον άνθρωπο.
Υπήρξαν είδη, τα οποία δεν είναι καν πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου;

Για χρόνια, οι ερευνητές πίστευαν ότι οι πρόγονοι του ανθρώπου στην Αιθιοπία ήταν τα πρώτα όντα που χρησιμοποίησαν ακατέργαστα πέτρινα εργαλεία, περίπου 2,6 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αλλά μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη  εισάγει νέα ευρήματα που υποδηλώνουν ότι η κατασκευή εργαλείων συνέβη πριν από 300.000 χρόνια, σε μια εντελώς διαφορετική τοποθεσία και από ένα είδος που δεν είναι καν πρόγονος του σύγχρονου ανθρώπου.

Η λεγόμενη κατασκευή εργαλείων Oldowan συχνά απεικονίζεται ως ορόσημο στην ιστορία, επιτρέποντας την αποτελεσματική επεξεργασία των τροφίμων. Η έλευση αυτών των προηγμένων (τότε) εργαλείων θεωρείται ευρέως ως ορόσημο στην ανάπτυξη του πολιτισμού και παρέμεινε κρίσιμος λίθος στις έρευνες των επιστημόνων σχετικά με το χρονοδιάγραμμα της εμφάνισης της ανθρώπινης νοημοσύνης.

Η εργασία στο Science – η οποία συντάχθηκε από ερευνητές από διάφορα ιδρύματα – περιγράφει μια τοποθεσία στη Nyayanga της Κένυας που χρονολογείται από 3.032 έως 2.581 εκατομμύρια χρόνια πριν. Οι αρχαιολόγοι ανασκάπτουν την τοποθεσία από το 2015 και ανακάλυψαν 330 τεχνουργήματα (συμπεριλαμβανομένων εργαλείων), 1776 οστά και δύο γομφίους ανθρωποειδών — αλλά δεν ανήκουν σε κανέναν άμεσο ανθρώπινο προγόνο.

«Με αυτά τα εργαλεία μπορείτε να συνθλίψετε καλύτερα από τον γομφίο ενός ελέφαντα και να κόψετε καλύτερα από τον κυνόδοντα λιονταριού», δήλωσε σε δελτίο τύπου ο Ρικ Ποτς, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης και του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, Έδρας Human Origins, Peter Buck. «Η τεχνολογία Olddowan ήταν σαν να εξελίσσονταν ξαφνικά ένα ολοκαίνουργιο σύνολο δοντιών έξω από το σώμα σας και άνοιξε μια νέα ποικιλία τροφών στην αφρικανική σαβάνα στους προγόνους μας».

Οι ερευνητές μπόρεσαν να χρονολογήσουν τα εργαλεία πριν από περίπου 2,9 εκατομμύρια χρόνια, πολύ νωρίτερα από προηγούμενες καταγραφές χρήσης λίθινων εργαλείων.

«Αυτό είναι ένα από τα παλαιότερα, αν όχι το αρχαιότερο παράδειγμα τεχνολογίας Oldowan», έγραψε σε δελτίο τύπου ο Thomas Plummer, καθηγητής ανθρωπολογίας στο Queen’s College και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Αυτό δείχνει ότι η εργαλειοθήκη διανεμήθηκε πιο ευρέως σε παλαιότερη ημερομηνία από ό,τι κατάλαβαν οι άνθρωποι».

Αν και είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι τα εργαλεία κατασκευάστηκαν τόσο καιρό πριν από την αρχή, ήταν επίσης πλήρως λειτουργικά. Παράλληλα με τα εργαλεία, οι ερευνητές ανακάλυψαν τα οστά δύο ιπποπόταμων, αποδεικνύοντας ότι το είδος αυτό, ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία για να επεξεργαστεί και να φάει μεγάλα ζώα.

Το πιο απίστευτο, το έγγραφο εξιστορεί επίσης την ανακάλυψη των γομφίων Paranthropus από την ομάδα. Το γένος Paranthropus δεν είναι πρόγονος του σύγχρονου Homo sapiens, αλλά μάλλον ένα είδος εξελικτικού ξαδέλφου. Οι γομφίοι είναι τα παλαιότερα απολιθωμένα λείψανα Paranthropus που έχουν βρεθεί ποτέ.

Επιστήμες, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Φεβ
26

ΟΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 26 Φεβρουαρίου 2023

Σε μια από τις πιο ωραιότερες σκηνές της ταινίας «Τα Φτερά του Ερωτα» του Βιμ Βέντερς, οι άγγελοι Damiel και Cassiel περιφέρονται στη Staatsbibliothek του Βερολίνου. Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη κόσμο. Οι άγγελοι σκύβουν στοργικά πάνω από τους ώμους των ανθρώπων που διαβάζουν ή μελετούν∙ μπορούν να ακούσουν τις σκέψεις τους. Οι ψίθυροι συνοδεύονται από την ανυψωτική χορωδιακή μουσική του Γερμανού συνθέτη Jürgen Knieper. Ο σκηνοθέτης δίνει μια ιερή διάσταση σε αυτό τον χώρο της γνώσης, της σκέψης και της σιωπής. Στο δοκίμιο “The Library in Film” η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Laura Marcus γράφει: «Η έλξη που ασκεί η βιβλιοθήκη στους αγγέλους την καθιστά ένα θαυματουργό μέρος».

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Η βιβλιοθήκη Staatsbibliothek στο Βερολίνο

Σαν θαύματα αντιμετωπίζει τις βιβλιοθήκες και η ταξιδιωτική συγγραφέας Marianne Julia Strauss στο βιβλίο της Temples of Books. Aπό ιστορικές βιβλιοθήκες σε μεσαιωνικά μοναστήρια και αναγνωστήρια που μοιάζουν με μπαρόκ παλάτια μέχρι σύγχρονα micro-libraries από ανακυκλωμένο πλαστικό, το βιβλίο εξετάζει την αρχιτεκτονική και τον σχεδιασμό, τον ρόλο αλλά και την εξέλιξη της βιβλιοθήκης σε κόμβο πολιτισμού που φιλοξενεί κονσέρτα, εκθέσεις, σεμινάρια, παρουσιάσεις βιβλίων και πολλά άλλα.

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Η βιβλιοθήκη Fyyri στη Φινλανδία

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Η Biblioteca Vasconcelos στην Πόλη του Μεξικού

Ενα μακρύ ταξίδι στις βιβλιοθήκες όλου του κόσμου: από την Fyyri στη Φινλανδία με τη λαμπερή επένδυση χαλκού, μέχρι τη γιγάντια Biblioteca Vasconcelos στην Πόλη του Μεξικού, που με 600.000 βιβλία και ράφια μήκους 40.000 μέτρων χαρακτηρίστηκε από τον μεξικάνικο Τύπο ως “Μegabiblioteca”, και από την εμβληματική βιβλιοθήκη του Trinity College στο Δουβλίνο όπου εκτίθεται το διάσημο «Βιβλίο του Κελς», έργο Κελτών μοναχών του 9ου αιώνα μέχρι τη «Βιβλιοθήκη χωρίς Λογοκρισία», την Τhe Uncensored Library του videogame Minecraft που δημιουργήθηκε από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα.

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Η βιβλιοθήκη του Trinity College στο Δουβλίνο

«Οι βιβλιοθήκες είναι πολύ περισσότερα από συλλογές βιβλίων. Είναι αρχεία γνώσης, χώροι μελέτης, πηγές έμπνευσης και σύνδεσης» γράφει στον πρόλογο η Γερμανίδα συγγραφέας. «Είναι τα πιο καθολικά και δημοκρατικά μέρη του κόσμου, καθώς και εξαιρετικά αρχιτεκτονήματα που αντιπροσωπεύουν τις κοινωνίες που τα έχτισαν» συνεχίζει.

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Η βιβλιοθήκη της Μονής Strahov στην Πράγα

Ανάμεσα στις βιβλιοθήκες που παρουσιάζονται είναι εκείνη της Μονής του Strahov στην Πράγα, που ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα. H λαμπρή Θεολογική Αίθουσα με τον περίτεχνο μπαρόκ διάκοσμο και τις οροφές με τις τοιχογραφίες ολοκληρώθηκε το 1679, στεγάζει μια τρομερή συλλογή από θεολογικά συγγράμματα, χειρόγραφα και χάρτες και συνδέεται με την εντυπωσιακή Φιλοσοφική Αίθουσα μέσω του Cabinets de Curiosités, ενός δωματίου «θαυμάτων» όπου φυλάσσονται -μεταξύ άλλων- ευρήματα από οστά από το εξαφανισμένο πτηνό ντόντο.

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Η βιβλιοθήκη DePetrus στην ολλανδική πόλη Vught

Στην ολλανδική πόλη Vught, ένας ερειπωμένος ναός του 19ου αιώνα μεταμορφώθηκε από το αρχιτεκτονικό γραφείο Molenaar & Bol & vanDillen Architecten σε ένα πολυλειτουργικό κοινοτικό κέντρο που περιλαμβάνει μουσείο, καταστήματα, εστιατόριο και την περίφημη βιβλιοθήκη DePetrus. Οι αρχιτέκτονες διατήρησαν την κάτοψη και τα παράθυρα με τα βιτρό, σχεδίασαν έναν χώρο μελέτης στον πάνω όροφο που έχει θέα στον ναό, ενώ τα βιβλία τοποθετήθηκαν σε ράφια με ράγες που μετακινούνται εύκολα ώστε ο χώρος να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εκδηλώσεις.

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Η βιβλιοθήκη του Αβαείου Μaria Laach στη Γερμανία

Tην προσοχή της Strauss τράβηξε και η βιβλιοθήκη του Αβαείου Μaria Laach στη Γερμανία. Xτίστηκε το 1863 και οι δαιδαλώδεις σκάλες της που οδηγούν στα θεόρατα ράφια με τα βιβλία θυμίζουν τα «ανέφικτα» σχέδια και τις οφθαλμαπάτες του Μ.C. Escher.

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Η βιβλιοθήκη του Lincoln College στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

Στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η βιβλιοθήκη του Lincoln College περηφανεύεται ότι έχει ένα από τα ομορφότερα αναγνωστήρια στον κόσμο. Η βιβλιοθήκη στεγάζεται σε μία εκκλησία των αρχών του 18ου αιώνα, κι όπως παρατηρεί η Strauss στο βιβλίο της, «ο χώρος βρίσκεται ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, ανάμεσα σε καμπάνες και ενισχυτές σήματος Wi-Fi». Στο reading room με την περίτεχνη οροφή, το μεγάλο κοινό τραπέζι, τα ψηλά παράθυρα που λούζουν με φως τον χώρο και τους εντυπωσιακούς πολυέλαιους, οι φοιτητές μελετούν όταν όλοι οι άλλοι κοιμούνται, αφού η βιβλιοθήκη μένει ανοιχτή έως τις 2 τα ξημερώματα.

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Η βιβλιοθήκη George Peabody στη Βαλτιμόρη

Τα καλλιστεία κερδίζει η βιβλιοθήκη George Peabody στη Βαλτιμόρη, που ιδρύθηκε το 1878. Το φως του ήλιου ρέει από τον τεράστιο φεγγίτη φωτίζοντας τους έξι ορόφους της βιβλιοθήκης με τις γλυπτές κολόνες, τις καμάρες και τα μπαλκόνια από χυτοσίδηρο. Ο οικονομολόγος και φιλάνθρωπος George Peabody δώρισε τη βιβλιοθήκη στους πολίτες της Βαλτιμόρης σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για «την καλοσύνη και τη φιλοξενία τους». Εξίσου φιλόξενη είναι και η βιβλιοθήκη, με τη λειτουργία της να μην περιορίζεται στη μάθηση και την έρευνα. Ο χώρος ενοικιάζεται σε λογικές τιμές για γάμους, δεξιώσεις και πάρτι∙ τα χρήματα εξασφαλίζουν το μέλλον της βιβλιοθήκης και οι κάτοικοι της πόλης απολαμβάνουν το μεγαλείο της.

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Η νέα βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας Βibliotheca Αlexandrina

Από το βιβλίο δεν θα μπορούσε να λείπει η Νέα Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας η Βibliotheca Αlexandrina, μια προσπάθεια αναβίωσης της περίφημης αρχαίας βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου. Το κτίριο με την πρόσοψη από γρανίτη του Ασουάν που συγκλίνει προς τη θάλασσα, σχεδιάστηκε από το Νορβηγικό γραφείο αρχιτεκτονικού σχεδιασμού Snohetta και η κυκλική μορφή του συμβολίζει την κυκλική και ρευστή φύση της γνώσης. Η εντυπωσιακή επικλινής στέγη χαρίζει στο εσωτερικό της βιβλιοθήκης άπλετο φως και θέα. Ενα ορόσημο πολιτισμού, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, οι οποίοι είχαν στο μυαλό τους τον Φάρο της Αλεξάνδρειας όταν τη σχεδίαζαν.

Αυτές είναι οι ωραιότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο – Εκατομμύρια βιβλία σε ράφια χιλιομέτρων

Τemples of Books. Magnificent Libraries Around the World, Μarianne Julia Strauss, εκδόσεις Gestalten.
Φωτογραφίες: Wikipedia

Νέα από όλον τον Κόσμο, Φωτογραφίες Χωρίς σχόλια »
Φεβ
11

“ΠΟΤΕ ΠΙΑ”

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 11 Φεβρουαρίου 2023

Σε μια θλιβερή αλυσίδα σφαγών που επαναλαμβάνονται, με δράστες και θύματα δεκάδες μαθητές, το ερώτημα είναι γιατί; Είναι οι Αμερικανοί έφηβοι πιο βίαιοι από τους Ευρωπαίους, πώς εξηγείται αυτό το φαινόμενο των φονικών στα σχολεία των ΗΠΑ, και τι μπορεί να γίνει για να μπει επιτέλους ένας φραγμός;

Οι ειδικοί έχουν δώσει την απάντηση, από τον Φεβρουάριο, όταν οι ΗΠΑ θρήνησαν τα θύματα της προηγούμενης σφαγής, στο σχολείο του Πάρκλαντ, στη Φλόριντα: Πιο εύκολη πρόσβαση σε όπλα, και λιγότερη ψυχολογική στήριξη στα σχολεία έχουν τα παιδιά και οι έφηβοι στις ΗΠΑ απ΄ό,τι στην Ευρώπη. Και αυτοί φαίνεται πως είναι οι λόγοι για τους οποίους τα φονικά σε σχολεία έχουν γίνει μια «πολύ αμερικανική επιδημία».

Το Πάρκλαντ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για εκατομμύρια Αμερικανούς, μικρούς και μεγάλους, που κινητοποιήθηκαν στο κίνημα #NeverAgain (Ποτέ Ξανά) και στην «Πορεία για τις Ζωές μας». Τώρα, μετά το Σάντα Φε, αυτό το κίνημα παίρνει νέα δυναμική, καθώς οι σφαγές με πυροβόλα όπλα στα σχολεία των ΗΠΑ αυξάνονται ραγδαία, και έχουν ήδη σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους τα τελευταία 18 χρόνια από ό,τι σε ολόκληρο τον 20ό αιώνα. Ακόμα χειρότερα, το συντριπτικό ποσοστό των δραστών είναι έφηβοι.

Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: μέχρι στιγμής εφέτος έχουν γίνει τουλάχιστον οκτώ ένοπλες επιθέσεις σε σχολεία στις ΗΠΑ, περισσότερες από όσες είχαν κάποιες χώρες της Ευρώπης σε όλη την ιστορία τους.

Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, από το 2013 έχουν σημειωθεί τουλάχιστον 291 ένοπλες επιθέσεις σε αμερικανικά σχολεία – κατά προσέγγιση μία την εβδομάδα.

Επιδημία που στοιχειώνει την Αμερική

Πρόκειται για επιδημία, μια μάστιγα με πυροβολισμούς από σχολείο σε σχολείο, με δράστες και θύματα πολλά παιδιά, που στοιχειώνει την Αμερική, όχι από σύμπτωση ούτε από κακή τύχη.

Οι πολέμιοι της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ επιμένουν ότι χρειάζονται εκτεταμένοι έλεγχοι ιστορικού για την αγορά όπλων, απαγόρευση των επιθετικών όπλων και διευρυμένη υποστήριξη για την αντιμετώπιση ζητημάτων ψυχικής υγείας, δείχνοντας το παράδειγμα της Ευρώπης.

Η Γερμανία έζησε μια σειρά από καταστροφικές επιθέσεις με όπλα σε σχολεία μεταξύ 2002 και 2009. Την περίοδο 1996 – 2008, μακελειά συνέβησαν επίσης σε σχολεία στη Φινλανδία και τη Σκωτία, μεταξύ άλλων.

Αλλά την τελευταία δεκαετία δεν έχει υπάρξει μεγάλη επίθεση με πυροβόλα όπλα σε σχολεία ή πανεπιστημιουπόλεις της Ευρώπης.

Τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη υπάρχει ευρεία συναίνεση ότι είναι αδύνατο να αποφευχθούν κάποιες ένοπλες επιθέσεις σε σχολεία, αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι χώρες για να μειώσουν εντυπωσιακά τέτοια μακελειά, και η Ευρώπη έχει λάβει τα μέτρα της.

Φταίνε τα περισσότερα όπλα

Μαζικοί πυροβολισμοί – όχι απαραίτητα σε σχολεία – είναι πιο συχνοί στις χώρες όπου κυκλοφορούν περισσότερα όπλα. Στη διάσημη μελέτη του με στοιχεία από 171 χώρες («Public Mass Shooters and Firearms: A Cross-National Study of 171 Countries»), ο καθηγητής εγκληματολογίας του πανεπιστημίου της Αλαμπάμα Ανταμ Λάνκφορντ βρήκε σύνδεση μεταξύ του αριθμού των πυροβόλων όπλων και των μαζικών πυροβολισμών που σκότωσαν τέσσερα ή περισσότερα άτομα το διάστημα 1966-2012.

Η μελέτη έδειξε ότι λιγότερα όπλα πιθανόν να οδηγούν σε μείωση των μαζικών πυροβολισμών. Αυτό ακριβώς συνέβη στην Αυστραλία, αφότου η χώρα θέσπισε αυστηρότερη νομοθεσία για τα πυροβόλα όπλα μετά από ένα μακελειό το 1996. Εξηγεί επίσης γιατί χώρες όπου η ιδιοκτησία όπλων είναι σπάνια, όπως η Γαλλία ή η Βρετανία, έχουν σωθεί σε μεγάλο βαθμό από τέτοια φονικά περιστατικά.

Βασικότερος παράγοντας η πρόσβαση

Αλλά ίσως σημαντικότερος παράγοντας από τον αριθμό είναι η ευκολία της πρόσβασης στα όπλα.Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ελβετία. Η ήσυχη χώρα των Αλπεων έχει μία από τις υψηλότερες αναλογίες πυροβόλων όπλων ανά άτομο στον κόσμο, με εκτιμώμενα 45,7 όπλα ανά 100 κατοίκους. Μόνο δύο χώρες έχουν υψηλότερη αναλογία: η άναρχη Υεμένη, με 54,8 όπλα ανά 100 κατοίκους και βέβαια οι Ηνωμένες Πολιτείες με 88,8. Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι το ποσοστό νοικοκυριών με όπλα μπορεί να είναι σχεδόν το ίδιο στην Ελβετία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τέτοια στατιστικά στοιχεία έχουν μεγάλα περιθώρια σφάλματος, αλλά εξακολουθούν να θέτουν ένα εύλογο ερώτημα: γιατί δεν υπήρξε ποτέ μακελειό σε ελβετικό σχολείο, παρά τον ενθουσιασμό των Ελβετών για τα όπλα;

Με περίπου οκτώ εκατομμύρια πολίτες, η Ελβετία είναι φυσικά πολύ μικρότερη από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά είναι πιο πολυπληθής από τη Φινλανδία, μια ευρωπαϊκή χώρα που έχει λιγότερα όπλα, αλλά περισσότερες σφαγές με όπλα σε σχολεία.

Πολλά από τα όπλα της Ελβετίας διανέμονται στους πολίτες- στρατιώτες, όπως είναι γνωστοί. Η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική για τους Ελβετούς άνδρες, οι οποίοι μπορούν να κρατούν ημιαυτόματα τουφέκια στο σπίτι, διότι πρέπει να παρουσιάζονται για μια σύντομη στρατιωτική εκπαίδευση κάθε χρόνο. Αλλά όσοι επιθυμούν να αγοράσουν όπλα υποβάλλονται διά νόμου σε αυστηρό έλεγχο ιστορικού που διαρκεί εβδομάδες.

Οι ελβετικές αρχές τηρούν κατάλογο ατόμων για τα οποία υπάρχουν υποψίες ότι μπορεί να διαπράξουν επιθέσεις με πυροβόλα όπλα. Οι αρχές τους προσεγγίζουν μαζί με ψυχολόγους, και αν κριθούν επικίνδυνοι αναγκάζονται να παραδώσουν τα όπλα τους αμέσως ή αποκλείονται από την αγορά νέων.

Ορισμένοι κοινωνιολόγοι λένε ότι το είδος της στρατιωτικής θητείας της Ελβετίας λειτουργεί επίσης σαν ένα είδος εκτεταμένου ελέγχου ιστορικού, και ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας διδάσκει τα παιδιά από νωρίς να αναζητούν συμβιβασμούς αντί να διακινδυνεύουν ανοιχτές συγκρούσεις. Ετσι, αν και σχεδόν κάθε σπίτι στην Ελβετία μπορεί να έχει κάποιο όπλο, η πρόσβαση εξακολουθεί να ρυθμίζεται έμμεσα, και η χρήση ακολουθεί συνήθως αυστηρές προδιαγραφές.

Υπάρχει και μια άλλη σημαντική διαφορά με τις ΗΠΑ: εκτεταμένη, υποχρεωτική ασφάλιση υγείας, η οποία επιτρέπει στα σχολεία να έχουν άμεση πρόσβαση σε ψυχολόγους και ομάδες παρέμβασης.

Η ανάγκη για ψυχολογική στήριξη

Παρόμοια μέτρα εφαρμόζονται πλέον και στη Γερμανία, την χώρα με τις περισσότερες μαζικές δολοφονίες σε σχολεία στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Μετά από σειρά ένοπλων επιθέσεων, υιοθετήθηκαν κατευθυντήριες γραμμές για τον προληπτικό εντοπισμό πιθανών δραστών. παιδιών που ενδέχεται να υποφέρουν από ψυχικές διαταραχές, έχουν επιθετική συμπεριφορά κλπ

Η Γερμανία αύξησε εντυπωσιακά την χρηματοδότηση για μόνιμους ψυχολόγους στα σχολεία. Δάσκαλοι σε κάθε σχολείο εκπαιδεύονται επίσης για να ενεργούν ως «προσωπικό εμπιστοσύνης», πρώτο σημείο επαφής είτε για μαθητές που θέλουν να ζητήσουν ψυχολογική στήριξη οι ίδιοι, είτε για όσους ανησυχούν για τη συμπεριφορά άλλων. Οι ψυχολόγοι καλούνται στη συνέχεια να εξετάσουν κάθε περίπτωση περαιτέρω.

<span;>Ψυχολογικές εξετάσεις είναι επίσης συνήθης πρακτική για Γερμανούς ηλικίας κάτω των 25 ετών που θέλουν να αγοράσουν πυροβόλα όπλα. Οι ηλικιακοί περιορισμοί έγιναν αυστηρότεροι, και ένα εθνικό μητρώο όπλων δημιουργήθηκε το 2013.

Ποτέ ξανά! Το κίνημα της γενιάς του Κόλουμπαϊν

Αντιθέτως στις ΗΠΑ η κατάσταση έχει γίνει δραματικά χειρότερη τον 21ο αιώνα. Από το 1999, περισσότερα από 150.000 παιδιά έχουν βιώσει περιστατικά ένοπλης βίας στο σχολείο τους. Και αυτοί οι αριθμοί είναι συντηρητικοί. Δεν περιλαμβάνουν αυτοκτονίες ή ατυχήματα με όπλα στο σχολείο, ή πυροβολισμούς μετά το τέλος των μαθημάτων.

Με άλλα λόγια, οι σημερινοί μαθητές της Αμερικής έχουν μεγαλώσει σε μια εποχή που φρικτές, μαζικές δολοφονίες σε σχολεία έχουν γίνει κάτι σχεδόν συνηθισμένο. Το σωρευτικό αποτέλεσμα δεκαετιών σχολικής ένοπλης βίας ίσως εξηγεί το πρόσφατο ξέσπασμα διαμαρτυρίας της νεολαίας, που απαιτεί πιο αυστηρούς κανόνες για την οπλοκατοχή.

<span;>Οι New York Times μίλησαν για την ενηλικίωση της γενιάς του Κόλουμπαϊν, των παιδιών που γεννήθηκαν το 1999, χρονιά της πολύνεκρης επίθεσης σε εκείνο το διαβόητο λύκειο του Κολοράντο. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια, στις 14 Φεβρουαρίου 2018, το τελευταίο μακελειό με 17 νεκρούς στο Λύκειο του Πάρκλαντ πυροδότησε ένα μαθητικό κίνημα, που ξεπέρασε τα όρια της Φλόριντα χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το σύνθημα #NeverAgain (Ποτέ ξανά) στο Twitter.

Η εκστρατεία πήρε διαστάσεις πραγματικού πολιτικού κινήματος της νεολαίας που θύμισε σε κάποιους την αντίσταση στον πόλεμο του Βιετνάμ. Εξοργισμένοι από τις αλλεπάλληλες επιθέσεις με όπλα στα σχολεία, εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανοί, μαθητές, φοιτητές αλλά και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, κατέβηκαν στους δρόμους πολλών πόλεων, στην ιστορική κινητοποίηση της «Πορείας για τις Ζωές μας» ενάντια στα πυροβόλα όπλα.
<span;>Στην Ουάσινγκτον, μια ανθρωποθάλασσα κατέκλυσε τις λεωφόρους μεταξύ του Λευκού Οίκου και του Καπιτωλίου, όπου μισό εκατομμύριο έφηβοι και ενήλικοι διαδήλωσαν με βασικό σύνθημα «Ποτέ ξανά» και «Αρκετά!»

Από ΤΟ ΒΗΜΑ

Η Ζωή μας σήμερα, Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »
Φεβ
11

ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 11 Φεβρουαρίου 2023

 

Για τους ανθρώπους που σκέφτονται να αλλάξουν τόπο διαμονής, η κατάταξη των χωρών ανάλογα με το βιοτικό τους επίπεδο, μπορεί να είναι αρκετά χρήσιμη. Όταν, όμως, υπάρχουν και παιδιά στην εξίσωση, τότε υπάρχουν πάρα πολύ παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψιν – όπως η ιατρική περίθαλψη, η οικονομική σταθερότητα, το εκπαιδευτικό σύστημα ή το μέσο εισόδημα. Φυσικά, θα πρέπει να ελεγχθούν οι πολιτικές γύρω από την οικογένεια, η ύπαρξη χώρων για παιδιά  (πάρκα και παιδικές χαρές), οι ευκαιρίες επαφής με τη φύση και το πόσο ευτυχισμένα είναι τα παιδιά στη συγκεκριμένη περιοχή.

Με βάση αυτούς τους παράγοντες η Unicef δημιούργησε τις «κάρτες αναφοράς» της για την ευημερία των παιδιών. Στη λίστα περιλαμβάνονται χώρες τόσο της Ευρώπης όσο και της Ασίας. Στην κορυφή βρίσκεται η Ιαπωνία, με την Εσθονία να ακολουθεί. Διαβάστε παρακάτω τις 5 κορυφαίες χώρες για να μεγαλώνει ένα παιδί.

Ιαπωνία

Στην ανάλυση της Unicef για το 2020 σχετικά με την ευημερία των παιδιών, η Ιαπωνία κατέχει την πρώτη θέση όσον αφορά τη σωματική υγεία, η οποία εξετάζει την παιδική θνησιμότητα και την παχυσαρκία.

Στην πιο πρόσφατη αναφορά της Unicef το 2022, η οποία εξέταζε συγκεκριμένα το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά, κατατάσσεται δεύτερη για τον «κόσμο γύρω από το παιδί», μια κατηγορία που περιλαμβάνει πτυχές όπως το αστικό πράσινο και η ασφάλεια της κυκλοφορίας. Η Ιαπωνία έχει επίσης το χαμηλότερο ποσοστό παιδικής παχυσαρκίας, χαμηλή παιδική θνησιμότητα και εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα ατμοσφαιρικής ή υδάτινης ρύπανσης.

Είναι μία από τις ασφαλέστερες χώρες για οικογένειες όσον αφορά τα τροχαία ατυχήματα, ενώ το συνολικό ποσοστό δολοφονιών της Ιαπωνίας είναι το χαμηλότερο από όλες τις χώρες που εξέτασε η Unicef: με 0,2 ανά 100.000, είναι πολύ πιο μπροστά από το ποσοστό των ΗΠΑ (5,3), του Καναδά (1,8) ή ακόμη και της Αυστραλίας (0,8). «Ακόμα και στο κέντρο του Πεκίνο, τα παιδιά μπορούν να περπατήσουν μόνα προς το σχολείο. Είναι απόλυτα ασφαλής», αναφέρεται στη μελέτη. Πέρα από την ασφάλεια, η Ιαπωνία διαθέτει ένα από τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα παγκοσμίως.

Εσθονία

Αν και η Εσθονία δεν βρίσκεται στην κορυφή της συνολικής κατάταξης της Unicef, κατατάσσεται υψηλά σε πολλούς βασικούς τομείς. Τα παιδιά εκτίθενται σε λιγότερη ατμοσφαιρική ρύπανση, λιγότερη ηχορύπανση και λιγότερα φυτοφάρμακα από τα παιδιά σχεδόν σε οποιαδήποτε άλλη πλούσια χώρα. Έχει περισσότερο αστικό χώρο πρασίνου από πολλές άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά, της Αυστραλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα πιθανό να απολαμβάνουν εγκαταστάσεις αναψυχής στη γειτονιά, όπως παιδικές χαρές.

Η Εσθονία έχει επίσης το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό μωρών που γεννιούνται λιποβαρή από οποιαδήποτε άλλη πλούσια χώρα, κάτι που γενικά θεωρείται καλός δείκτης ποιότητας της προγεννητικής φροντίδας. Μια από τις πιο ελκυστικές πτυχές της Εσθονίας μπορεί να είναι το εκπαιδευτικό της σύστημα: τα παιδιά στην Εσθονία έχουν καλύτερες δεξιότητες στα μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες και τον αλφαβητισμό από τα παιδιά σε οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός της Ασίας.

Δίνεται επίσης έμφαση στις ψηφιακές δεξιότητες. «Υπάρχουν ήδη ρομποτική, έξυπνα τάμπλετ και ούτω καθεξής στα νηπιαγωγεία, όλα αυτά που χρησιμοποιούνται ως μέρος της μάθησης με βάση το παιχνίδι», δήλωσε η Anne-Mai Meesak, υπεύθυνη έργου στο συμβούλιο εκπαίδευσης και νεολαίας της Εσθονίας που μελετά τα συστήματα πρώιμης εκπαίδευσης της χώρας.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, ο μέσος Εσθονός πεντάχρονος ξεπερνά τα παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αγγλία σε διάφορες κοινωνικο-συναισθηματικές δεξιότητες, όπως η συνεργασία με άλλα παιδιά και η αναγνώριση συναισθημάτων.

Έπειτα, υπάρχει η οικογενειακή άδεια: Η Εσθονία έχει μια από τις πιο γενναιόδωρες πολιτικές στον κόσμο, με 100 ημέρες άδεια μητρότητας, 30 ημέρες άδεια πατρότητας και 475 ημέρες γονική άδεια μετ’ αποδοχών, η οποία μπορεί να χωριστεί – ή να χρησιμοποιηθεί με μερική απασχόληση – έως το παιδί είναι τριών ετών. Για έως και 60 από αυτές τις ημέρες, και οι δύο γονείς μπορούν να μείνουν στο σπίτι και να πληρωθούν.

Κάθε γονέας λαμβάνει επίσης 10 εργάσιμες ημέρες γονικής άδειας μετ’ αποδοχών ετησίως για κάθε παιδί κάτω των 14 ετών. (Τόσο οι μόνιμοι όσο και οι προσωρινοί κάτοικοι Εσθονίας, συμπεριλαμβανομένων των αλλοδαπών, δικαιούνται αυτήν την άδεια.)

Ισπανία

Η Ισπανία  κατέλαβε την πρώτη θέση στην κατάταξη της Unicef για το περιβάλλον γύρω από τα παιδιά, με ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα νοσηρότητας μεταξύ των παιδιών λόγω της ρύπανσης του αέρα ή των υδάτων.

Επιπλέον, παρά τις φτωχότερες συνολικές προσφορές όσον αφορά τις κοινωνικές, εκπαιδευτικές και υγειονομικές υπηρεσίες, τα παιδιά στην Ισπανία έχουν ιδιαίτερα υψηλή ευημερία, σύμφωνα με τη Unicef: η χώρα κατέχει την τρίτη θέση για την ψυχική ευημερία των παιδιών και την τέταρτη για τις βασικές ακαδημαϊκές και κοινωνικές δεξιότητες.

Ειδικότερα, είναι στο ίδιο επίπεδο με την Ολλανδία όσον αφορά το πόσα παιδιά λένε ότι κάνουν εύκολα φίλους (81%), ενώ το ποσοστό αυτοκτονιών των εφήβων είναι ένα από τα χαμηλότερα μεταξύ των πλούσιων χωρών, αντιπροσωπεύοντας λιγότερο από το ένα τρίτο αυτού σε τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Αυστραλία ή τη Νέα Ζηλανδία.

Αναφορικά με τη γονική άδεια, τόσο οι μητέρες όσο και οι πατέρες δικαιούνται 16 εβδομάδες άδεια μετ’ αποδοχών στο 100% του μισθού τους (οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι επίσης επιλέξιμοι), μετά την οποία η μητέρα μπορεί να λάβει άδεια άνευ αποδοχών για έως και τρία χρόνια ή να μειώσει τις ώρες της.

Αυτές οι επιλογές είναι διαθέσιμες σε κάθε νόμιμο κάτοικο Ισπανίας που έχει συνεισφέρει στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για τουλάχιστον 180 ημέρες τα προηγούμενα επτά χρόνια.

Φινλανδία

Κατέχει την πέμπτη θέση συνολικά στην πιο πρόσφατη κατάταξη της Unicef και σημειώνει ιδιαίτερα υψηλή βαθμολογία σε δύο από τις τρεις κατηγορίες: την πρώτη θέση στον «κόσμο του παιδιού» (που εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο το περιβάλλον επηρεάζει άμεσα τα παιδιά, όπως η ποιότητα του αέρα) και τη δεύτερη θέση στον «κόσμο γύρω από το παιδί» (που εξετάζει τα στοιχεία του περιβάλλοντος με τα οποία αλληλεπιδρά ένα παιδί, όπως τα σχολεία, οι κίνδυνοι από την κυκλοφορία και οι χώροι πρασίνου).

Είναι μία από τις χώρες με τις καλύτερες επιδόσεις παγκοσμίως όσον αφορά τις δεξιότητες των παιδιών στα γράμματα και τα μαθηματικά. Το ποσοστό θνησιμότητας των παιδιών ηλικίας 5-14 ετών είναι ένα από τα χαμηλότερα στον κόσμο.

Παράλληλα, η χώρα προσφέρει γενναιόδωρη γονική άδεια, συμπεριλαμβανομένων οκτώ εβδομάδων άδειας μητρότητας με αποδοχές, επιπλέον 14 μηνών γονικής άδειας με αποδοχές που μοιράζεται μεταξύ των γονέων. Επίσης, υπάρχει πρόσθετη άδεια φροντίδας παιδιών που μπορεί να εφαρμοστεί μέχρι το παιδί να γίνει τριών ετών.

Ολλανδία – Κάτω Χώρες

Στην κορυφή της συνολικής λίστας της Unicef για την ευημερία των παιδιών βρίσκεται η Ολλανδία η οποία τα πάει ιδιαίτερα καλά όσον αφορά την ψυχική υγεία των παιδιών (είναι sτην πρώτη θέση) και τις δεξιότητες (όπου κατατάσσεται τρίτη). Εννέα στους δέκα 15χρονους λένε ότι είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή, το υψηλότερο ποσοστό από όλες τις χώρες που εξέτασε η Unicef, και οκτώ στους δέκα λένε ότι κάνουν εύκολα φίλους. Στην Αμερική υπάρχει η πεποίθηση του να είσαι εξαιρετικός σε όλα. Στην Ολλανδία λένε πως «πρέπει απλά να είσαι φυσιολογικός – αυτό είναι από μόνο του αρκετά τρελό».

Δίνεται, επίσης, μεγάλη έμφαση στην κοινωνικοποίηση, με ομάδες, συλλόγους και κοινές, κοινοτικές δραστηριότητες. Εάν οι ολλανδικές οικογένειες και τα παιδιά είναι ευτυχισμένα, αυτό οφείλεται επίσης σε άλλους βασικούς παράγοντες. Το σύστημα πρόνοιας στηρίζει πολύ τις οικογένειες, με την γονική άδεια να περιλαμβάνει τουλάχιστον, τουλάχιστον 16 εβδομάδες υποχρεωτικής, πλήρως αμειβόμενης άδειας μητρότητας και έως και έξι εβδομάδων άδεια πατρότητας μετ’ αποδοχών, συν γονική άδεια άνευ αποδοχών που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέχρι το παιδί να γίνει οκτώ ετών και είναι διαθέσιμη σε οποιονδήποτε ζει και εργάζεται νόμιμα στο Ολλανδία.

Από lifo-Unicef

 

 

Νέα από όλον τον Κόσμο, Οικογένεια Χωρίς σχόλια »
Ιαν
29

ΕΝΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 29 Ιανουαρίου 2023

Οι μονάδες των Ζοντερκομάντο αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα σύμβολα της ναζιστικής φρίκης. Εβραίοι αιχμάλωτοι στα ναζιστικά στρατόπεδα του θανάτου εξαναγκάζονταν από τους Γερμανούς να γίνουν ουσιαστικά οι «νεκροθάφτες» όσων δολοφονούνταν στους θαλάμους αερίων. Ήταν αυτοί που αναλάμβαναν να κάψουν στους φούρνους τις σορούς των Εβραίων που έφταναν στο στρατόπεδο και να θρυμματίσουν στη συνέχεια τα κόκαλά τους που δεν είχαν καεί, ώστε να μην μείνει πίσω κανένα σημάδια ότι από εκεί είχαν περάσει άνθρωποι. Οι ομάδες αυτές «ανανεώνονταν» κάθε λίγους μήνες με την επόμενη ομάδα Ζοντερκομάντο να καίει στους φούρνους την προηγούμενη ώστε να μην επιβιώσει κανείς για να μαρτυρήσει τα όσα συνέβαιναν στους θαλάμους αερίων.

Ο Έλληνας Σεφαραδίτης Εβραίος Μαρσέλ Νατζαρή ήταν ένας από τους Ζοντερκομάντο που δούλευαν στο Κρεματόριο 3 του Άουσβιτς λίγους μήνες πριν οι Ναζί  χάσουν τον πόλεμο. Δύο μήνες πριν από την εκκένωση του στρατοπέδου, τον Νοέμβριο του 1944, ο Νατζαρή καταλαβαίνει ότι το τέλος πλησιάζει. Έτσι, γράφει μια χειρόγραφη επιστολή με παραλήπτες τους φίλους και τους οικείους του. Την τοποθετεί μέσα σε ένα παγούρι και το παγούρι μέσα σε μια δερμάτινη τσάντα. Θάβει την τσάντα στο έδαφος σε βάθος μισού μέτρου στον περίβολο του κρεματορίου 3, με την ελπίδα ότι κάποιος θα το βρει και θα το ταχυδρομήσει στους δικούς του. Ο Νατζαρή είχε καταφέρει να κόψει σελίδες από ένα σημειωματάριο και εκεί- για να μην τρελαθεί, όπως έλεγε- προσπάθησε να βάλει στο χαρτί όλη την φρίκη που έβλεπε μπροστά του.

Τον Ιανουάριο του 1945, οι Ναζί βλέποντας το τέλος να έρχεται, εκκένωσαν το Άουσβιτς οδηγώντας σε μια πορεία θανάτου τους τελευταίους κρατούμενους. Στους Ζοντερκομάντο δεν επετράπη να φύγουν από το στρατόπεδο καθώς έπρεπε να εξοντωθούν, για να μην αποκαλύψουν όσα συνέβαιναν εκεί. Ο Νατζαρή όμως μαζί με κάποιους άλλους της ομάδας κατάφεραν να μπερδευτούν στο πλήθος και να δραπετεύσουν. Οδηγήθηκαν αρχικά στο Ματχάουζεν και στη συνέχεια στο Μελκ και το Γκουσέν από όπου τελικά απελευθερώθηκαν από την 11η Μεραρχία του αμερικανικού στρατού στις 5 Μαΐου 1945.

Ο ίδιος κατάφερε έτσι να σωθεί παρ’ όλες τις πληγές-σωματικές και ψυχικές- που του άφησε το Άουσβιτς. Πίσω του όμως στο στρατόπεδο του θανάτου άφησε εκείνο το μικρό δερμάτινο φλασκί θαμμένο στο χώμα του Κρεματορίου, όπου ο ίδιος είχε κάψει χιλιάδες ομόθρησκούς του κι όχι μόνο κατ’ εντολή των Ναζί. Θα χρειάζονταν 35 χρόνια για να ανακαλυφθεί το ιστορικό αυτό χειρόγραφο. Το 1980 το έγγραφο ανακαλύφθηκε τυχαία από έναν φοιτητή που έκανε ανασκαφές κοντά στο πρώην στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ωστόσο ήταν σε τόσο κακή κατάσταση με την υγρασία να έχει αλλοιώσει το μελάνι που μόνο το 10-15% αυτού μπορούσε να διαβαστεί. Ύστερα από προσπάθεια αρκετών χρόνων αποκατάστασης ο κόσμος μπορούσε πια να διαβάσει για τη φρίκη από τα χέρια ενός ανθρώπου που την ζούσε εκείνη τη στιγμή και έγραφε «Τα δράματα που έχουν δει τα μάτια μου είναι απερίγραπτα».

Το χειρόγραφο

Η αφήγηση του Νατζαρή στις 12 σελίδες του χειρογράφου του είναι γραμμένη στα ελληνικά και ξεκινά θέλοντας να ενημερώσει τους φίλους του για όσα έχει ζήσει. Μάλιστα στην αρχή του χειρογράφου του συμπεριέλαβε μια εισαγωγή στα γερμανικά, τα πολωνικά και τα γαλλικά με την έκκληση σε όποιον βρει το κείμενο να το πάει στην ελληνική πρεσβεία και να ζητήσει να δοθεί στον Δημήτριο Στεφανίδη.

Ο Νατζαρή περιγράφει με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια τη χωροταξία του Κρεματορίου: τα δυο μεγάλα υπόγεια δωμάτια κάτω από έναν «κήπο», στο ένα εκ των οποίων ξεντύνονταν οι κρατούμενοι και το άλλο όπου έμπαιναν για να οδηγηθούν στο θάνατο.

«Την 11η Απριλίου φτάσαμε στο Άουσβιτς και στο στρατόπεδο του Μπιρκενάου. Μείναμε ένα μήνα στην καραντίνα και από εκεί μας απόσπασαν γερούς δυνατούς, σε ένα κρεματόριο. Είναι ένα μεγάλο κτίριο με ένα πλατύ φουγάρο με 15 φούρνους. Από κάτω από ένα κήπο είναι δύο μεγάλοι υπόγειοι θάλαμοι, απέραντοι. Ο ένας χρησιμεύει για να ξεντυνόμαστε και ο άλλος είναι ο θάλαμος του θανάτου, όπου ο κόσμος μπαίνει γυμνός και αφού συμπληρώνονται περίπου 3.000 άτομα κλείνει και τους γκαζεύουν. Μετά από 6 – 7 λεπτά μαρτυρίου παραδίδουν το πνεύμα. Η δουλειά μας είναι πρώτον να τους υποδεχόμαστε. Οι περισσότεροι δεν ήξεραν το λόγο. Τους έλεγαν ότι επρόκειτο να κάνουν λουτρό. Πήγαιναν ανήξεροι προς το θάνατο. Τούς έλεγα ότι δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα που μιλάνε», αναφέρει ο Νατζαρή.

Ανατριχιαστική είναι και η περιγραφή όσων ακολουθούσαν στο «λουτρό».

«Μέσα εκεί είχαν βάλει οι Γερμανοί σωλήνες για να νομίσουν ότι ετοιμάζονται για το λουτρό. Με το μαστίγιο στο χέρι, οι Γερμανοί τους ανάγκαζαν να στριμωχτούν για να χωρούν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Τα κουτιά του γκαζιού τα έφερναν δύο Ες Ες με το αυτοκίνητο του γερμανικού Ερυθρού Σταυρού. Είναι γκαζαριστές, οι οποίοι από κάποια ανοίγματα τους έριχναν το γκάζι. Μετά από μισή ώρα άνοιγαν τις πόρτες και μεταφέραμε τα πτώματα των αθώων αυτών γυναικόπαιδων και από εκεί τους βάζαμε στους φούρνους όπου τους έκαιγαν χωρίς βοήθεια καυσίμου ύλης λόγω του λίπους που έχουμε. Τη στάχτη οι Γερμανοί μας ανάγκαζαν να την κοπανήσουμε, να την περάσουμε από ένα χοντρό κόσκινο και μετά την έπαιρνε αυτοκίνητο και την έριχνε στο ποτάμι και έτσι εξαφανίζεται κάθε ίχνος», περιγράφει σε ένα απόσπασμα τονίζοντας ότι μετά από αυτό «ένα ανθρώπινο σώμα καταλήγει να είναι 640 γραμμάρια στάχτης».

«Σχεδόν κάθε φορά που σκοτώνουν, αναρωτιέμαι αν υπάρχει Θεός και όμως πάντα πίστευα σε Αυτόν και ακόμα πιστεύω ότι αν αυτό είναι που θέλει ο Θεός ας γίνει το θέλημά του», αναφέρει σε ένα σημείο.

Σε ένα άλλο σημείο αναφέρει: «Σήμερα έφεραν έναν τρένο από το στρατόπεδο Τερεζίν στην Τσεχοσλοβακία, αλλά δόξα τω Θεώ δεν τους έφεραν σε εμάς, τους κράτησαν στην αποθήκη. Λένε ότι ήρθε μια διαταγή να σταματήσουν να σκοτώνουν Εβραίους και φαίνεται ότι είναι αλήθεια. Τώρα που το τέλος πλησιάζει άλλαξαν γνώμη, τώρα που δεν έχουν μείνει καθόλου Εβραίοι στην Ευρώπη».

Ο Μαρσέλ Νατζαρή, απευθυνόμενος στους φίλους του Δημήτριο Στεφανίδη, συνεταίρο του, τον Ηλία Κοέν, τον Γιώργο Γούναρη και τη Σμαρώ Ευφραιμίδου τους λέει στο χειρόγραφό του: «Θα πείτε διαβάζοντας, τι εργασία έκαμα, πώς μπόρεσα να κάνω εγώ, η ένας οποιοσδήποτε άλλος αυτή τη δουλειά, καίγοντας τους ομοθρήσκους μου. Σκέφτηκα πολλές φορές να μπω κι εγώ μαζί τους, να τελειώσω, αλλά με κρατούσε πάντα η εκδίκησις. Θέλησα και θέλω να ζήσω για να εκδικηθώ το θάνατο του μπαμπά μου, της μαμάς μου και της αγαπημένης μου αδερφής. Δεν φοβάμαι το θάνατο, είναι δυνατόν να τον φοβηθώ μετά από τόσα που είδαν τα μάτια μου;».

Νέα από όλον τον Κόσμο Χωρίς σχόλια »