Η Ζωή μας σήμερα

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 24 Σεπτεμβρίου 2023
Ο Σωκράτης, η φωτεινή μορφή της κλασικής ελληνικής φιλοσοφίας, κληροδότησε στους μεταγενέστερους μια βαθιά και διαρκή φιλοσοφική κληρονομιά. Η φιλοσοφία του, που συμπυκνώνεται σε μια πληθώρα διαλόγων που συνέγραψε κυρίως ο μαθητής του Πλάτωνας, υπερβαίνει τα χρονικά όρια και συνεχίζει να έχει απήχηση στις πνευματικές και ηθικές αναζητήσεις. Εδώ, σκιαγραφούμε τις βασικές αρχές της σωκρατικής φιλοσοφίας, διαφωτίζοντας τη φιλοσοφική της ουσία.

Ποια ήταν η φιλοσοφία του Σωκράτη; «Υπάρχει μόνο ένα καλό, η γνώση, και ένα κακό, η άγνοια.»

1. Σωκρατική ειρωνεία: Ο Σωκράτης  χρησιμοποιούσε μια μέθοδο διανοητικής ταπεινότητας, γνωστή ως σωκρατική ειρωνεία. Προσποιούνταν την άγνοια για να αποσπάσει τη γνώση από τους συνομιλητές του, καθοδηγώντας τους μέσα από ένα διαλεκτικό ταξίδι αυτογνωσίας. Η μέθοδος αυτή υπογράμμιζε την πεποίθησή του ότι η αληθινή σοφία έγκειται στην αναγνώριση της άγνοιας του καθενός.

2. Η σωκρατική μέθοδος: Κεντρικό στοιχείο της φιλοσοφικής προσέγγισης του Σωκράτη ήταν η σωκρατική μέθοδος -μια αδυσώπητη και διερευνητική μορφή αμφισβήτησης. Συμμετέχοντας σε διαλόγους με τους Αθηναίους συμπολίτες του, προσπαθούσε να ξεδιαλύνει τις υποκείμενες παραδοχές τους, εξετάζοντας εξονυχιστικά τις πεποιθήσεις τους και εξάγοντας τους πυρήνες της αλήθειας που κρύβονταν μέσα τους. Η μέθοδος αυτή, που χαρακτηρίζεται από την αδιάκοπη επιδίωξη της σαφήνειας και της ακρίβειας, στόχευε στην αποκάλυψη καθολικών αληθειών μέσω του λογικού διαλόγου.

3. Καθήκον και ηθική: Ο Σωκράτης πίστευε με θέρμη ότι η αρετή ή η τελειότητα του χαρακτήρα ήταν ο απώτερος στόχος της ανθρώπινης ζωής. Υποστήριζε ότι η αληθινή ευτυχία μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της καλλιέργειας της σοφίας, του θάρρους, της εγκράτειας και της δικαιοσύνης. Ο Σωκράτης υποστήριζε με θέρμη μια ζωή ενδοσκόπησης και ηθικής αυτοβελτίωσης.

4. Γνώρισε τον εαυτό σου: Η περίφημη σωκρατική ρήση “Γνώρισε τον εαυτό σου” συμπυκνώνει την πεποίθησή του ότι η ενδοσκόπηση και η αυτογνωσία ήταν τα θεμελιώδη βήματα προς την ηθική και πνευματική ανάπτυξη. Υποστήριζε ότι με την κατανόηση των περιορισμών και των επιθυμιών του ατόμου, το άτομο θα μπορούσε να προσπαθήσει προς μια πιο ενάρετη ύπαρξη.

5. Ηθική γνώση και άγνοια: Ο Σωκράτης υποστήριζε ακράδαντα ότι η άγνοια ήταν η βασική αιτία των ηθικών αδικημάτων. Πίστευε ότι τα άτομα ενεργούσαν ενάρετα μόνο όταν διέθεταν αληθινή γνώση για το τι ήταν ηθικά σωστό.

6. Ευδαιμονία: Η αντίληψη του Σωκράτη για την ανθρώπινη ευδαιμονία βασιζόταν στην ιδέα ότι μια ενάρετη ζωή, που ζει σύμφωνα με τη λογική και την ηθική, ήταν η απόλυτη πηγή αληθινής ευτυχίας και ολοκλήρωσης. Ο υλικός πλούτος και η εξωτερική επιτυχία ωχριούν μπροστά στην εσωτερική αρμονία που επιτυγχάνεται μέσω της ηθικής ζωής.

7. Δίκη και μαρτύριο: Η αταλάντευτη προσήλωση του Σωκράτη στις φιλοσοφικές του αρχές και η ανυποχώρητη αναζήτηση της αλήθειας οδήγησαν στη δίκη και την επακόλουθη κατάποση του κωνείου του το 399 π.Χ.. Αντί να εγκαταλείψει τις φιλοσοφικές του πεποιθήσεις, επέλεξε τον θάνατο.

8. Πνευματική κληρονομιά: Ο Σωκράτης, παρά το γεγονός ότι δεν άφησε πίσω του κανένα δικό του γραπτό έργο, λειτούργησε ως ο φιλοσοφικός πρόγονος της κλασικής ελληνικής σκέψης. Η έμφαση που έδωσε στην κριτική σκέψη, την εξέταση των παραδοχών και την ηθική ενδοσκόπηση επηρέασε βαθιά τους μεταγενέστερους φιλοσόφους, θέτοντας τα θεμέλια για τη διαρκή παράδοση της σωκρατικής έρευνας

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 22 Σεπτεμβρίου 2023

Σήμερα ενώ συνέχιζα το θεάρεστο έργο στο πλημμυρισμένο υπόγειο έσκυψε στο παράθυρο ένα παιδί κάπου 17 χρονών με ξυρισμένο κεφάλι και σκουλαρίκια και στα δύο αυτιά. ‘Είμαστε εθελοντές, χρειάζεστε βοήθεια με τα πράγματα;’

Τόσες μέρες έψαχνα να βρω ανθρώπους και να πληρώσω όσα θέλουν για μεροκάματο, προκειμένου να πετάξω τα βαριά πράγματα που με το λασπόνερο έγιναν ασήκωτα και μόνος μου ήταν αδύνατο να το κάνω. ‘Δεν την κάνουμε αυτή τη δουλειά όσα και να μας δώσεις’. Αυτό μου έλεγαν».

Ο ίδιος, στη συνέχεια, προσθέτει ότι: «Βγήκα έξω και είδα και τους άλλους δύο. Ο δεύτερος, είμαι σίγουρος πως αν έριχνε σφύρα μπορεί να έπαιρνε κανένα πανελλήνιο για πλάκα κι ο τρίτος ήταν ο πιο καχεκτικός της παρέας. Τρία παιδιά με σκουλαρίκια, τσιγάρα και πειραγμένα μηχανάκια. 100% με χάλια βαθμούς στο σχολείο.

Ήρθαν με γαλότσες, γάντια και τα σχετικά και φαινόταν ότι είχαν κιόλας εμπειρία σε αυτό. Με βοήθησαν με πολύ κόπο να βγάλω από το υπόγειο πολυθρόνα, διθέσιο, τριθέσιο, ψυγείο, κουζίνα, τρία στρώματα καμία δεκαριά χαλιά, σπασμένες βιβλιοθήκες και ντουλάπες, μια ραπτομηχανή singer σε ξύλινο έπιπλο και άλλα πράγματα, όλα βουτηγμένα στη λάσπη».

Αρνήθηκαν να πάρουν χρήματα

Ο πλημμυροπαθής γράφει ακόμη: «Όλη την ώρα έκαναν πλάκα μεταξύ τους και στην ανάπαυλα άναψαν τσιγάρο και το μόνο που μου ζήτησαν ήταν αν έχω κανένα μπουκάλι με νερό που να πίνεται. Τους πήγα τρία μπουκάλια του 1.5L με νερό από το ψυγείο και μου είπαν κρατήστε τα βολευόμαστε με το ένα.

‘Εσείς πρέπει να είστε δάσκαλος. Πολλά βιβλία μέσα στη λάσπη’

‘Είμαι ναι.’

‘Και τι μάθημα κάνετε;’

‘Φυσική στο λύκειο’

‘Ώρε φίλεεε’

Σαν να έλεγε: Που μπλέξαμε…

Κι έπειτα την ώρα που πλένονταν έφυγε μια βρισιά από τον πιο αδύναμο κι ο γιγαντόσωμος λέει: ‘Σταμάτα ρε, είναι και δάσκαλος ο άνθρωπος’.

Όταν τελείωσαν τους ζήτησα να πάρουν κάποια χρήματα για την πολύ κουραστική δουλειά που έκαναν. Ως κέρασμα κι όχι ως αμοιβή. ‘Αν το ξαναπείτε αυτό, θα ξαναβάλουμε τα πράγματα πίσω στο υπόγειο! Δεν το κάνουμε για χρήματα, το κάνουμε για μας δάσκαλε’».

Aπό Αντρέα Ντούσιο
Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 25 Αυγούστου 2023
Μέχρι πρόσφατα, ίσως και μέχρι πέρυσι, το Google Translate αποτελούσε ένα υπερπολύτιμο εργαλείο μετάφρασης για εκείνους που δεν γνώριζαν τη γλώσσα κάποιου κειμένου, στους οποίους έδινε – έστω και με πολλά λάθη – μια γενική εικόνα για το περιεχόμενό του.

Ηδη, όμως, η τεχνητή νοημοσύνη προσφέρει πολύ πιο εξελιγμένα μέσα για τον ίδιο σκοπό, συμπεριλαμβανομένου του ChatGPT, η χρήση των οποίων αναμένεται ότι θα διευρύνεται διαρκώς. Ωστόσο, τίποτα από τα παραπάνω δεν έλυνε ένα άλλο πρόβλημα: της συνεννόησης ανθρώπων που βρίσκονταν σε μιαν άλλη χώρα, είτε ως τουρίστες είτε με άλλη ιδιότητα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, η γνώση της τοπικής γλώσσας, έστω και από έναν/μία στην παρέα, αλλά και η αξιοποίηση εξειδικευμένων ξεναγών σε ειδικές περιπτώσεις έμοιαζαν να δίνουν ικανοποιητικές λύσεις, μιας και κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί να κάνει διακοπές έχοντας διαρκώς παρέα του ένα λεξικό ή γλωσσάρι, που θα ήταν διαρκώς ανοιχτό.

Είναι προφανές, σε κάθε περίπτωση, ότι όλα αυτά αποτελούσαν κίνητρο για την εκμάθηση ξένων γλωσσών, ειδικά από τους νέους ανθρώπους, καθώς έτσι είχαν ευκολότερη και πιο άμεση πρόσβαση στον πνευματικό και πολιτιστικό πλούτο της ανθρωπότητας. Πρώτα από όλα δε της αγγλικής, που εδώ και δεκαετίες έχει μετατραπεί σε ένα αναγκαίο εφόδιο για κάθε δραστηριότητα.

«Η αύξηση της χρήσης της αγγλικής γλώσσας τα έκανε όλα αυτά λιγότερο απαραίτητα. Ομως, επτά στους οκτώ κατοίκους του πλανήτη εξακολουθούν να μη μιλούν αγγλικά. Ετσι, έχουν πρακτικά τις εξής επιλογές: την παντομίμα, την έκπληξη αναφορικά με το τι θα φέρει ο σερβιτόρος για φαγητό ή την τεχνολογία», σύμφωνα με σχετική ανάλυση του «Economist».

Πράγματι, η ΑΙ έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα και εδώ. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνει το βρετανικό περιοδικό, στην πορεία είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθεί μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που «θα αντιμετωπίζουν την εκμάθηση μιας νέας γλώσσας με ένα μείγμα θαυμασμού και αμηχανίας, όπως πιθανώς θα έκαναν και στην περίπτωση των αποκαλούμενων extreme sports: καλό για σένα, εάν το έχεις, αλλά για μένα είναι λίγο επώδυνο».

Στο πιάτο

Με άλλα λόγια, έχοντας τη δυνατότητα για γρήγορη και εύκολη (και δωρεάν σε πολλές περιπτώσεις) πρόσβαση στα σύγχρονα εργαλεία μετάφρασης και επικοινωνίας σε άλλες γλώσσες πλην της μητρικής τους, ολοένα και περισσότεροι δεν θα κάνουν τον κόπο να αφιερώνουν χρόνο και χρόνια στην εκμάθηση μιας ξένης. Θα τα βρίσκουν, όπως θα έλεγαν και οι παλιοί, «στο πιάτο», με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε έναν κόσμο στον οποίο το προκάτ και το «τσιτάτο» τείνουν όχι απλώς να επικρατήσουν της δημιουργίας, αλλά ακόμη και να την εξαφανίσουν.

από ΤΑ ΝΕΑ

 

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 29 Ιουλίου 2023

Κι έρχεται μια στιγμή, μετά από μια ολόκληρη ζωή, που αρχίζεις πια να αφαιρείς.
Αφαιρείς τα τρόφιμα που κάνουν κακό στην υγεία σου.
Αφαιρείς τα ρούχα που σου είναι πολύ στενά ή πολύ φαρδιά .
Αφαιρείς τα περιττά που ξέχασες στα συρτάρια της μέχρι τώρα ζωής σου.
Αφαιρείς την καρδιά σου από τα μέρη όπου δεν υπάρχει αγάπη και κατανόηση.
Αφαιρείς το χρόνο που αφιέρωσες κυνηγώντας ανθρώπους που δεν σου άξιζαν.
Αφαιρείς από τη ζωή σου όσους σε πόνεσαν και σε αδίκησαν.
Αφαιρείς τις αδικαιολόγητες ενοχές σου
και αυτούς που μιλούν πίσω από την πλάτη σου .
Αφαιρείς τα εμπόδια γύρω από τα όνειρά σου,
τους συμβιβασμούς που σε πλήγωσαν.
Ο αληθινός πλούτος τελικά, δεν είναι να προσθέτεις…
αλλά να μάθεις να αφαιρείς!!!

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 13 Ιουλίου 2023

Κάποτε έλεγαν ότι η γραφή ήταν το παράθυρο στην ψυχή..τώρα η ψηφιακή εποχή το έκλεισε το παράθυρο αυτό!

  • «Επειδή είμαι συγγραφέας, και επειδή είμαι συλλέκτης, το διαμέρισμά μου είναι γεμάτο με τετράδια που περιέχουν ένα μείγμα από ημερολογιακές εγγραφές και σχολικές εργασίες» γράφει η Rachel Gutman-Wei στο The Atlantic και συνεχίζει.
    Πολλές σελίδες δεν έχουν ημερομηνίες, αλλά μπορώ να καταλάβω σε ποια εποχή της ζωής μου αντιστοιχούν απλά κοιτάζοντας τον γραφικό χαρακτήρα. Στα πρώτα παραδείγματα, από το δημοτικό σχολείο, η γραφή μου είναι γωνιώδης, οδοντωτή- ακόμη και τα s και τα j γυρίζουν απότομες γωνίες. Στο γυμνάσιο, όταν ήθελα να γίνω πιο θηλυκή, έκανα τα γράμματά μου πιο στρογγυλά, κάθε καμπύλη μια φούσκα έτοιμη να σκάσει. Στην τρίτη τάξη του λυκείου, όταν ήρθε η ώρα να ασχοληθώ σοβαρά με την αίτηση για το κολέγιο, πέρασα στην καλλιγραφία, λεπτή και αυστηρά ελεγχόμενη.

    Κάθε μεταμόρφωσή μου έγινε σύμφωνα με την αιώνια αμερικανική πεποίθηση ότι οι άνθρωποι μπορούν να προσδιοριστούν από το πώς γράφουν τα γράμματά τους. Τώρα, όμως, αυτή η μορφή σηματοδότησης μπορεί να είναι ξεπερασμένη. Στην εποχή των κειμένων στις οθόνες, πολλοί από εμάς δεν γράφουν σχεδόν καθόλου με το χέρι, οπότε σπάνια έχουμε την ευκαιρία να αξιολογήσουμε τον χαρακτήρα του άλλου μέσω της γραφής.

    Η χειρόγραφη επικοινωνία, ως δική της γλώσσα, πεθαίνει

    Με την πάροδο των αιώνων, ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι διαβάζουν αυτή τη γλώσσα έχει αλλάξει. Μέχρι το 1800, τουλάχιστον στις ΗΠΑ, ο τρόπος γραφής δεν ήταν τόσο μια πράξη αυτοέκφρασης όσο ένας δείκτης της κοινωνικής σας κατηγορίας, συμπεριλαμβανομένου του επαγγέλματός σας.

    «Υπήρχαν ορισμένοι τύποι γραμματοσειράς για τους εμπόρους, για παράδειγμα, που υποτίθεται ότι αντανακλούσαν την αποτελεσματικότητα και την ταχύτητα με την οποία εργάζονταν οι έμποροι» λέει ηTamara Plakins Thornton, ιστορικός στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο και συγγραφέας του βιβλίου Handwriting in America. Οι δικηγόροι χρησιμοποιούσαν διαφορετική γραφή, οι αριστοκράτες άλλη, και ούτω καθεξής. Οι διακρίσεις επιβάλλονταν -από τους κοινωνικούς κανόνες, από τους δασκάλους, από τους πελάτες, τους συναδέλφους και τους εργοδότες.

    Οι άνδρες και οι γυναίκες, επίσης, είχαν τις δικές τους γραμματοσειρές

    Στους άνδρες διδάσκονταν «μυώδης γραφή», μου είπε η Κάρλα Πίτερσον, ομότιμη καθηγήτρια Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. Χρησιμοποιούσαν το roundhand, μια μεγαλύτερη γραφή που προοριζόταν να παράγεται με μεγαλύτερη πίεση στην πένα ή το στυλό- οι γυναίκες, αντίθετα, μάθαιναν τη στενότερη ιταλική γραφή, συγγενική με τη σημερινή πλάγια γραφή.

    Το τελευταίο στυλ ήταν συμπιεσμένο, λέει ο Ewan Clayton, ειδικός σε θέματα γραφής στο Πανεπιστήμιο του Sunderland, στο Ηνωμένο Βασίλειο, με τον ίδιο τρόπο που η μέση των γυναικών μπορεί να περιορίζεται από τη σύγχρονη μόδα. Τελικά, οι γυναίκες πέρασαν και αυτές στη χρήση στρογγυλής γραφής.

    Η ιδέα ότι ο γραφικός χαρακτήρας μπορεί να διαφέρει σημαντικά από το ένα άτομο στο άλλο -και ότι οι διαφορές αυτές μπορεί να είναι ένα μέσο για να δείξει κανείς την αληθινή του φύση- ξεκίνησε πραγματικά τον 19ο αιώνα, περίπου την εποχή που η επιχειρηματική αλληλογραφία και τα αρχεία άρχισαν να μεταφέρονται στη γραφομηχανή. Καθώς η γραφή απελευθερώθηκε από επαγγελματικούς περιορισμούς, έγινε πιο προσωπική.

    «Πραγματικά, υπήρχε η θεωρία ότι η γραφή μπορούσε να είναι η έκφραση του εαυτού, ότι πράγματι ο χαρακτήρας της γραφής έλεγε κάτι για τον χαρακτήρα του ατόμου» λέει ο Mark Alan Mattes, επίκουρος καθηγητής Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο του Louisville και εκδότης της επερχόμενης συλλογής Handwriting in Early America.

    Η υπογραφή δηλώνει τον χαρακτήρα (;)

    Στη δεκαετία του 1840, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε (ο οποίος είχε ενθουσιαστεί με κάθε είδους επιστημονικές μετρήσεις) δημοσίευσε τις αναλύσεις του για τις υπογραφές περισσότερων από 100 συγγραφέων και για το πώς οι γραμμές και τα σκιρτήματα τους αντιστοιχούσαν στο πεζογραφικό ύφος του κάθε συγγραφέα.

    Για το αυτόγραφο του Henry Wadsworth Longfellow, έγραψε: «Βλέπουμε εδώ σαφείς ενδείξεις της δύναμης, του σθένους και του λαμπερού πλούτου του λογοτεχνικού του ύφους- το σκόπιμο και σταθερό φινίρισμα των συνθέσεών του».

    Ο Πόε δεν ήταν εξίσου ευγενικός με την ποιήτρια Λύντια Σιγκούρνεϊ: «Από την υπογραφή της κυρίας S. θα μπορούσαμε εύκολα να σχηματίσουμε μια αληθινή εκτίμηση των συνθέσεών της. Η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η ακρίβεια και η χάρη, χωρίς πρωτοτυπία, μπορούν να της αποδοθούν σωστά. Έχει καλό γούστο, χωρίς ιδιοφυΐα».

    Ένας οδηγός του 1892 για τη γραφολογία είναι πιο συστηματικός, ενημερώνοντας τους αναγνώστες ότι οι άνθρωποι που συνδέουν όλα τα γράμματά τους στη βάση είναι «καθαρά επαγωγικοί» στη συλλογιστική τους, ενώ εκείνοι των οποίων τα γράμματα έχουν κάποιο περιθώριο είναι «καθαρά διαισθητικοί».

    Οι σημαντικές τελείες

    Οι γραφολογικές τάσεις συνεχίστηκαν και στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ερευνητές δημοσίευσαν μελέτες που διακήρυτταν ότι οι αναγνώστες μπορούσαν να μαντέψουν το φύλο ενός ατόμου από τη γραφή του με μεγαλύτερη ακρίβεια – λες και οι μαθητές δεν είχαν ακόμα διδαχθεί ότι τα αγόρια και τα κορίτσια πρέπει να γράφουν με διαφορετικό τρόπο από μερικές δεκαετίες πριν.

    Μέχρι τη δεκαετία του 1970, οι επιστήμονες εξέταζαν τη γραφή για χαρακτηριστικά της προσωπικότητας – μια μελέτη διαπίστωσε ότι «οι ελλείπουσες τελείες στο γράμμα i σχετίζονται με το μη εγωκεντρικό, κοινωνικά ευαίσθητο άτομο», ενώ «αριθμός του γράμματος i σχετίζεται

    «Γινόμαστε μάρτυρες του θανάτου της γραφής»

    Η ανάλυση γραφής μετακινήθηκε περισσότερο προς το περιθώριο στην εποχή της συνδεσιμότητας με τους υπολογιστές, όταν η δακτυλογράφηση πήρε τη θέση της. «Γινόμαστε μάρτυρες του θανάτου της γραφής» διακήρυξε το Time το 2009.

    «Από τότε τα πράγματα έχουν γίνει πιο ψηφιακά. Τώρα περνάω το μισό χρόνο της ζωής μου μιλώντας με τους συναδέλφους μου και δεν έχω ιδέα πώς μοιάζει η γραφή τους. Το ίδιο ισχύει και για το υποσύνολο των φίλων μου που δεν τυχαίνει να στέλνουν κάρτες γενεθλίων. Μια από τις καλύτερες φίλες μου παντρεύεται του χρόνου, και δεν έχω δει ποτέ τον γραφικό χαρακτήρα του αρραβωνιαστικού της. Πώς υποτίθεται ότι θα ξέρω αν τείνει προς την εξαγωγή συμπερασμάτων ή τη διαίσθηση, αν είναι έξυπνος ή κοινωνικά ευαίσθητος, αν είναι καλλιτέχνης ή κατά συρροή δολοφόνος;» γράφει η Rachel Gutman-Wei στο The Atlantic.

    Ο γραφικός χαρακτήρας δε σημαίνει τίποτα

    Να ξεκαθαρίσω κάτι: H γραφολογία είναι, όπως είπε ο Thornton, «πλήρης μ@λ@κία». Πολύ λίγοι έμφυτοι παράγοντες επηρεάζουν τη γραφή ενός ατόμου. Ούτε η αναγνωσιμότητα ούτε η ακαταστασία υποδηλώνουν ευφυΐα.

    Ο γραφικός χαρακτήρας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση παθήσεων που επηρεάζουν τις κινήσεις ενός ατόμου, όπως η νόσος του Πάρκινσον, αλλά δεν μπορείτε να μάθετε τίποτα για την ηθική ίνα ενός ατόμου από το πώς διαγράφει τα «π» του.

    Στην πραγματικότητα, πολλές από τις ιδιότητες που κάποτε μεταφέρονταν με έναν συγκεκριμένο τύπο γραφής – λογοτεχνική κλίση ή συναισθηματικό άνοιγμα, για παράδειγμα – μπορεί πλέον να μεταφέρονται μέσω των σόσιαλ μίντια.

    Η ανάρτηση φωτογραφιών ή χειρόγραφων ποιημάτων στο Instagram, για παράδειγμα, δημιουργεί μια αίσθηση προσωπικής αυθεντικότητας ή εκφραστικότητας ή άμεσης επαφής με την προσωπικότητα.

    Οπότε, τι να αναλύσουμε πλέον; Τι χαρακτήρα έχουν τα app που χαρίζουν τη δυνατότητα να γράψουμε με το εφέ χειρόγραφου;

    Από theatlantic.com

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 8 Ιουνίου 2023

“Στα πενήντα δεν αντέχεις άλλο τους περιορισμούς. Δεν αντέχεται το σφιχτό σουτιέν, τα αναγκαστικά δείπνα με την κουνιάδα που ελέγχει τη σκόνη στις γωνίες σας, τακούνια στα πεζοδρόμια και περιστασιακά χαμόγελα.
Στα πενήντα δεν θέλεις πλέον να αποδείξεις. Είσαι αυτό που είσαι, τα πράγματα που έχεις κάνει και τα πράγματα που ακόμα θέλεις να κάνεις. Αν αρέσει σε άλλους, εντάξει. Αλλιώς είναι το ίδιο.
Στα πενήντα δεν έχει σημασία αν είχες παιδιά ή όχι. Μάνα θα είσαι έτσι κι αλλιώς: της μητέρας σου, του πατέρα σου, μιας θείας που έμεινε μόνη, του σκύλου σου ή μιας αδέσποτης γάτας που μάζεψες στο δρόμο. Κι αν όλα αυτά δεν υπάρχουν, θα είσαι μητέρα του εαυτού σου. Γιατί με τα χρόνια θα έχεις μάθει να φροντίζεις ένα σώμα που τελικά αγαπάς, στο να γίνεται όλο και πιο ατελές μόνο στα μάτια των άλλων.
Ποιος νοιάζεται αν η μισή ντουλάπα είναι λάθος μέγεθος. Το σημαντικό είναι ότι η πλάτη σου δεν τρίζει τόσο πολύ όταν στέκεσαι όρθιος, ότι αγγίζοντας τα στήθη σου δεν νιώθεις μπαλάκια και ότι η εμμηνόρροια τελικά γίνεται πρόβλημα για τους άλλους.
Στα πενήντα θέλεις ελευθερία. Ελευθερία να πεις όχι, ελευθερία να μείνεις με τις πυτζάμες σου όλη την Κυριακή, ελευθερία να νιώθεις όμορφα για τον εαυτό σου και όχι για τους άλλους Ελευθερία να περπατάς μόνη: αυτοί που σε αγαπούν θα μείνουν στο ρυθμό σου, αυτοί που δεν νοιάζονται για τους άλλους. Θα είσαι ελεύθερη να τραγουδάς δυνατά στο αυτοκίνητό σου ακόμα κι αν δεν σε κοιτάνε στο φανάρι. Δεν υπάρχουν άλλα αρχεία καταγραφής μαθημάτων για έλεγχο και συνομιλίες για υποστήριξη της μαμάς.
Θα έχεις όνειρα όπως όταν ήσουν είκοσι και θα ζητάς χρόνο από κάθε θεό για να τα πραγματοποιήσεις. Θα γδυθείς για τους άντρες που αγάπησες και τις ανασφάλειες που σε έκαναν να τρέμεις. Και τώρα, εκεί που έχεις φάει τη μισή σου ζωή μεγάλη και βιαστική, θα βρεις την επιθυμία να γευτείς σιγά σιγά όλη τη ζάχαρη και το αλάτι των ημερών που έχεις μπροστά σου.”

~Irene Renei (Ιταλίδα συγγραφέας)

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 4 Ιουνίου 2023

 

Τι όμορφο που είναι να ζεις
να μπορείς να διαβάζεις τον κόσμο
τη ζωή να τη νοιώθεις τραγούδι χαράς
τι όμορφο που είναι να ζεις σαν παιδί
να απορείς και να ζεις.

Κι όμως είναι ν’ απορείς
πως αυτό το ωραίο τραγούδι
πως αυτή η ζωή η γεμάτη χαρά
έχει γίνει σκληρή,
έχει γίνει φτηνή και τόσο πικραμένη
που είναι πονεμένη.

Τι όμορφο που είναι να ζεις
να σου λεν καλημέρα του κόσμου τα χείλη
τη ζωή να την κάνεις τραγούδι αγάπης
τι όμορφο που είναι να ζεις
σαν παιδί να απορείς και να ζεις!

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 4 Ιουνίου 2023

Η Φρίντα Κάλο είπε στον σύζυγό της:

«Δεν σου ζητώ να με φιλήσεις,
ούτε να ζητήσεις συγγνώμη όταν πιστεύω ότι κάνεις λάθος. Δεν θα σου ζητήσω καν να με αγκαλιάσεις όταν το χρειάζομαι περισσότερο. Δεν σου ζητάω να μου πεις πόσο όμορφη είμαι, ακόμα κι αν είναι ψέμα, ούτε να μου γράψεις κάτι όμορφο. Δεν θα σου ζητήσω καν να με πάρεις τηλέφωνο για να μου πεις πώς ήταν η μέρα σου ή να μου πεις ότι σου λείπω. Δεν θα σου ζητήσω να με ευχαριστείς για όλα όσα κάνω για σένα, ούτε να ανησυχείς για μένα όταν η ψυχή μου είναι ραγισμένη και φυσικά δεν θα σου ζητήσω να με στηρίξεις στις αποφάσεις μου. Δεν θα σου ζητήσω καν να με ακούσεις όταν έχω χίλιες ιστορίες να σου πω. Δεν θα σου ζητήσω να κάνεις τίποτα, ούτε καν να είσαι δίπλα μου για πάντα. Γιατί αν πρέπει αυτά να σου τα ζητήσω, δεν τα θέλω πια.

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 16 Μαΐου 2023

Αν πάθω άνοια, θα ήθελα η οικογένειά μου να κρεμάσει αυτή τη λίστα επιθυμιών στον τοίχο, του οικήματος όπου μένω. Θέλω να θυμούνται αυτά τα πράγματα:
-Αν πάθω άνοια, θέλω οι φίλοι και η οικογένειά μου να αποδεχθούν την πραγματικότητά μου.
-Αν πιστεύω ότι ο σύζυγός μου είναι ακόμα ζωντανός ή αν πιστεύω ότι επισκεπτόμαστε τους γονείς μου για δείπνο, επιτρέψτε μου να τα πιστέψω αυτά. Θα είμαι πολύ πιο χαρούμενη για αυτό.
-Αν πάθω άνοια, μην με μαλώνεις για το τι ισχύει για μένα και για το τι ισχύει για σένα.
-Αν πάθω άνοια και δεν είμαι σίγουρη ποιος είσαι, μην το πάρεις προσωπικά. Η αντίληψη του χρόνου με μπερδεύει.
-Αν πάθω άνοια και δεν μπορώ πλέον να χρησιμοποιήσω σκεύη, μην αρχίσετε να με ταΐζετε. Αντίθετα, αλλάξτε με σε μια δίαιτα φαγητού και δείτε αν μπορώ ακόμα να φάω μόνη μου.
-Αν πάθω άνοια και είμαι λυπημένη ή ανήσυχη, κρατήστε μου το χέρι και ακούστε. Μη μου πείτε ότι τα συναισθήματά μου είναι αβάσιμα.
-Αν πάθω άνοια, δεν θέλω να με αντιμετωπίζουν σαν παιδί. Μίλα μου σαν τον ενήλικα που είμαι.
-Αν πάθω άνοια, εξακολουθώ να θέλω να απολαμβάνω τα πράγματα που πάντα απολάμβανα. Βοηθήστε με να βρω έναν τρόπο άσκησης, ανάγνωσης και επίσκεψης με/από φίλους.
-Αν πάθω άνοια, ζητήστε μου να σας πω μια ιστορία από το παρελθόν μου.
-Αν πάθω άνοια και ταραχτώ, αφιερώστε χρόνο για να καταλάβετε τι με ενοχλεί.
-Αν πάθω άνοια, φερθείτε μου όπως θα θέλατε να σας φέρονται.
-Εάν πάθω άνοια, φροντίστε να υπάρχουν πολλά σνακ για μένα στο σπίτι. Ακόμα και τώρα, αν δεν φάω, θυμώνω και αν έχω άνοια, μπορεί να δυσκολεύομαι να εξηγήσω τι χρειάζομαι.
-Αν πάθω άνοια, μην μιλάτε για μένα σαν να μην είμαι στο δωμάτιο.
-Εάν πάθω άνοια, μην αισθάνεστε ένοχοι εάν δεν μπορείτε να με φροντίσετε 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα. Δεν φταίτε εσείς και κάνατε το καλύτερο. Βρείτε κάποιον που μπορεί να σας βοηθήσει ή επιλέξτε ένα υπέροχο νέο μέρος για να ζήσω.
-Εάν πάσχω από άνοια και ζω σε κοινότητα φροντίδας άνοιας, παρακαλώ να με επισκέπτεστε συχνά.
-Εάν πάθω άνοια, μην απογοητεύεστε αν ανακατεύω ονόματα, γεγονότα ή μέρη. Πάρτε μια βαθιά ανάσα. Δεν είναι δικό μου λάθος.
-Εάν πάθω άνοια, βεβαιωθείτε ότι έχω πάντα την αγαπημένη μου μουσική να παίζει σε ακουστικό.
-Εάν πάθω άνοια και μου αρέσει να μαζεύω αντικείμενα και να τα μεταφέρω, βοηθήστε με να τα επιστρέψω στην αρχική τους θέση.
-Εάν πάθω άνοια, μην με αποκλείετε από πάρτι και οικογενειακές συγκεντρώσεις.
-Εάν πάθω άνοια, να ξέρετε ότι εξακολουθώ να μου αρέσει να δέχομαι αγκαλιές ή χειραψίες.
-Αν πάθω άνοια, θυμηθείτε ότι εξακολουθώ να είμαι το άτομο που ξέρετε και αγαπάτε».

«Ρέιτσελ Γουόντερλιν

 

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 8 Απριλίου 2023

Ο πατέρας μου συνήθως δεν έπαιρνε θέση ως προς την κρίση του για μένα, τουλάχιστον όχι άμεσα. Παρόλα αυτά, θυμάμαι πως όταν στην β’ γυμνασίου πήρα -εντελώς παραδόξως και για πρώτη και τελευταία βέβαια φορά- 20 σε ένα τεστ μαθηματικών, έσπευσε να βρει την καθηγήτρια των μαθηματικών για να της ανακοινώσει την έκπληξή του γι αυτόν μου τον βαθμό.
Συγκεκριμένα ο διάλογος μεταξύ τους ήταν ο εξής:
«Μα πως είναι δυνατόν ο γιος μου να πήρε άριστα στο τεστ;!», «Τι να σας πω! Αφού έγραψε άριστα τι έπρεπε να του βάλω…;!», «κοιτάξτε, ξέρω καλύτερα τον γιο μου από σας, και πιστέψτε με αποκλείεται το παιδί μου να έγραψε άριστα…Μήπως θα πρέπει να ξανακοιτάξετε το γραπτό …; Και σας παρακαλώ την επόμενη φορά να είστε πιο προσεχτική στην αξιολόγησή σας…».
Κανείς στο σπίτι -ούτε φυσικά κι εγώ ο ίδιος- δεν πίστεψε τότε πως αυτό το μοναδικό 20 που πήρα στα μαθηματικά όντως το άξιζα. Περισσότερο το είδαμε σαν ένα παράδοξο δώρο της τύχης που –απ’ ό,τι φαίνεται- είναι… τυφλή.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο το ότι πάντα πίστευα πως είμαι λιγάκι βλάκας, χωρίς πολλές δυνατότητες, όχι για μεγάλα πράγματα.
Αντίθετα, πάντα πίστευα πως είμαι ωραίος. Αρχικά ως αγόρι και μετά ως άντρας. Ακόμα κι αν κάποιος μου έλεγε κατάμουτρα πως είμαι άσχημος ποτέ δεν θα τον πίστευα. Δεν θα με ενοχλούσε μια τέτοια κρίση αφού μέσα μου είχε εδραιωθεί η ακριβώς αντίθετη πεποίθηση. Με αυτό το εργαλείο ήταν που για χρόνια προσπαθούσα να αντισταθμίσω το κενό της νοητικής μου ανεπάρκειας και της χαμηλής μου αυτοεικόνας.
Πείθοντας τον εαυτό μου μέσα από τις «επιτυχίες μου με το άλλο φύλο», απ’ την δεξιότητά μου να σαγηνεύω τις γυναίκες, πως κάτι αξίζω κι εγώ βρε αδερφέ. Πως δεν είμαι και τελείως του πετάματος. Πολύ αργότερα ανακάλυψα πως έχει ελάχιστη σημασία αν στ’ αλήθεια είναι κανείς όμορφος. Πολύ πιο σημαντικό είναι τι έχει μάθει κανείς να πιστεύει ότι είναι από τα γεννοφάσκια του. Γιατί τελικά το ίδιο, στην αρχή μιας γνωριμίας, πιστεύουν και οι άλλοι γι’ αυτόν.
Ταυτόχρονα, αν και μισούσα το διάβασμα –επειδή το έπαιρνα υποχρεωτικά σαν να ταν “χάπι”- πίεζα τον εαυτό μου να διαβάζει σχολικά κι εξωσχολικά μήπως και τα καταφέρω τελικά να αυξήσω τον δείκτη της ελλιπούς ευφυΐας μου. Μήπως και τελικά ξεγελάσω κανέναν πως κι από μυαλό δεν είμαι κι εντελώς για τα μπάζα.
Η μάνα μου στην ασυνείδητη προσπάθειά της να έχει έναν σύμμαχο με το μέρος της, δηλαδή εμένα, πρόβαλε την δική της μειονεκτική αυτοεικόνα πάνω μου: Επειδή πίστευε πως το μόνο καλό πάνω της είναι η ομορφιά της, μ’ έβλεπε κι εμένα ως όμορφο. Επειδή θεωρούσε τον εαυτό της νοητικά και γνωστικά ανεπαρκή, με κριτήρια τα επιτεύγματα της αυτοπραγμάτωσης εντελώς αποτυχημένο, στην προσπάθειά της να βρει νόημα ζωής με ταύτισε μαζί της μεταβιβάζοντάς στο πρόσωπό μου τις αντίστοιχες ελλείψεις και αναπηρίες. Έτσι πίστευε πως θα ένιωθε λιγότερο μόνη, αφού ασυνείδητα είχε δημιουργήσει ένα πιστό της αντίγραφο, εμένα, προεκτείνοντας την ύπαρξή της -μέσω εμού του ομοιοπαθούς γιού της- στο μέλλον.
Η ζωή όμως, η ενδοψυχική, η αληθινή ζωή, είναι γεμάτη εκπλήξεις.
Συνήθως, το ελατήριο που πιέζεται προς τα κάτω συγκεντρώνει περίσσεια ενέργεια ώσης. Αυτήν την πλεονάζουσα ενέργεια συχνά, στην κατάλληλη στιγμή, ο ψυχικός οργανισμός την χρησιμοποιεί για να εκτιναχθεί προς τα πάνω. Προς εκείνη δηλαδή την κατεύθυνση που αρχικά του απαγορεύτηκε ως ασύμβατη με την εξωτερική του εικόνα.
Αν και οι δικοί μου σίγουρα ήλπιζαν, αλλά καθόλου δεν πίστευαν στην πιθανότητα πως κάποια απώτερη μελλοντική στιγμή ο γιος τους θα μπορούσε να ζει από τα προϊόντα της διάνοιας του (ψυχοθεραπεία, συγγραφή, διδασκαλία), εγώ, χρησιμοποιώντας ως αλάνθαστο εργαλείο ώσης την ψυχική ενέργεια που μόνο μια συνεπής αποτροπή κι αποθάρρυνση επιτρέπει, «δούλευα» από πολύ μικρός προς την ποθητή μου κατεύθυνση.
Οπότε, όποιος κι αν σου λένε, ή σου υποβάλλουν ότι είσαι οι “σπουδαίοι” άλλοι της ζωής σου, εσύ να μην απογοητευεσαι! Μόνο μάθε σε παρακαλώ να βουτάς με επιθυμία στο βάθος της ψυχής σου. Εκεί πάντα θα ανακαλύπτεις όλα σου τα σπουδαία προτερήματα. Όλες σου τις δυνατότητες!
Όσο δίνεις βάση στην “περιφέρεια”, στους άλλους, πάντα θα νιώθεις λειψός. Όσο εκπαιδευτείς να στρέφεις το υπαρξιακό σου βλέμμα στο εσωτερικό σου κέντρο, στον πυρήνα της ύπαρξης σου, θα έρχεσαι σε επαφή με όλα τα αστέρευτα πλούτη της εντός σου Βασιλείας!
Θα βλέπεις τον κόσμο, όχι ποια από το υπόγειο, άλλη απ την κορυφή του παλατιού που κλήθηκε να νοικιάσεις για λίγο χρόνο, για να το αξιοποιήσεις!

(Απόσπασμα από το βιβλίο: ¨Εξομολογησεις ενός Ψυχοθεραπευτή”)

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 3 Απριλίου 2023
Δεν υπάρχει άνθρωπος επί γης που να μην θέλει να ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον ίδιο προσωπικά και τον κόσμο ολόκληρο.

Σχετικό δημοσίευμα της Daily Mail υπενθυμίζει ότι τη δεκαετία του 1990 πιστεύαμε ότι μέχρι σήμερα θα ζούσαμε κάτω από το νερό ή θα πετούσαμε με τα αυτοκίνητα μας.

Από τη στιγμή που και τα δύο έχουν κατακτηθεί μερικώς, τι εκτιμούν οι επιστήμονες ότι μας επιφυλάσσει το μέλλον μέχρι το 2050;

Η εκτίμηση του Γερμανού ψυχαναλυτή, Έριχ Φρομ, ότι «ο κίνδυνος στο παρελθόν ήταν μήπως οι άνθρωποι γίνουν δούλοι, ο κίνδυνος στο μέλλον θα είναι μήπως οι άνθρωποι γίνουν ρομπότ» μοιάζει πάντως να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Για του λόγου το ασφαλές, οι 8 εξελίξεις που θα μας απασχολήσουν για τα καλύτερα ή τα χειρότερα μέχρι το μέσο του αιώνα έχουν ως εξής:

Οι «Άρχοντες» της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ) και οι δουλοπάροικοι τους

Αυτή τη στιγμή, οι άνθρωποι επικεντρώνονται στον φόβο ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να προκαλέσει απώλειες θέσεων εργασίας, ωστόσο η πραγματικότητα μπορεί να αποδειχτεί πολύ χειρότερη.

Αυτό ισχυρίζεται ο Τζορτζ Στάκχοφ, επικεφαλής αξιωματούχος για την στρατηγική της παγκόσμιας διαφημιστικής εταιρείας DDB EMEA, που έχει δημιουργήσει ένα εργαλείο AI με το όνομα «The Uncreative Agency».

«Οι άνθρωποι τείνουν να υπερεκτιμούν τις επιπτώσεις της νέας τεχνολογίας βραχυπρόθεσμα και να υποτιμούν τις επιπτώσεις της μακροπρόθεσμα. Αυτό είναι γνωστό ως ο ‘’Νόμος του Αμάρα’’», λέει στη βρετανική εφημερίδα ο ίδιος.

«Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα της τεχνητής νοημοσύνης και οι άνθρωποι πανικοβάλλονται για τις θέσεις εργασίας που θα καταστραφούν από το GPT-4 τα επόμενα χρόνια. Αυτό είναι υπερβολή.

Ωστόσο, μέχρι το 2050, η τεχνητή νοημοσύνη θα έχει αναδιαμορφώσει εκ βάθρων τον κόσμο», προειδοποιεί ο Στάκχοφ.

«Υπάρχει ένα σκοτεινό μέλλον που αφορά την τεχνητή νοημοσύνη, στο οποίο όσοι έχουν τον έλεγχο της θα έχουν συγκεντρώσει στα χέρια τους τεράστια δύναμη, την ώρα που το 99% του πληθυσμού θα έχει στερηθεί αυτού του δικαιώματος. Οι άρχοντες της AI θα ελέγχουν τα δεδομένα του κόσμου και θα έχουν μετατρέψει όλους εμάς τους υπόλοιπους σε δουλοπάροικους τους.

Η εναλλακτική είναι ένα λαμπρό σενάριο στο πλαίσιο του οποίου όλοι επωφελούνται από την τεχνητή νοημοσύνη μέσω της καλύτερης υγειονομικής περίθαλψης, των ταχύτερων μεταφορών και της λιγότερης ρύπανσης.

Οι μηχανές θα κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς και ένας βασικός μισθός θα εισαχθεί για όλους μας, ελευθερώνοντάς μας να απολαμβάνουμε περισσότερο χρόνο και να συνειδητοποιούμε ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα ως άνθρωποι. Αυτό θα επιφέρει δραστικές αλλαγές στην κοινωνία και στην προσέγγισή μας στην εκπαίδευση.

Η πραγματικότητα θα είναι τελικά κάπου στη μέση, ανάμεσα στο σκοτεινό και το λαμπρό μέλλον της τεχνητής νοημοσύνης», καταλήγει ο ίδιος.

Οι άνθρωποι θα εμφυτεύουν τσιπ στο σώμα τους

Μέχρι το 2050, οι άνθρωποι θα εμφυτεύουν τσιπ στο σώμα τους για να «ενισχύουν» τον εαυτό τους, λέει η Χέδερ Ντιλένεϊ, ιδρύτρια της Gallium Ventures, μιας τεχνολογικής εταιρείας δημοσίων σχέσεων και επικοινωνιών στο Λονδίνο.

Τα τσιπ θα παρακολουθούν τις συνθήκες που επικρατούν μέσα στο σώμα και θα επιτρέπουν στους ανθρώπους να παραμένουν σε επαφή με την υγεία τους.

Η Ντιλένεϊ έχει ήδη ένα πολύ βασικό τσιπ εμφυτευμένο στο χέρι της, το οποίο της επιτρέπει να ανοίγει τις πόρτες.

«Καθοδόν προς το 2050, περιμένω να δω ανάπτυξη σε διάφορους τομείς της τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένου του biohacking, μια προσέγγιση τύπου ‘’κάνε το μόνος σου’’ (DIY), δηλαδή την ανθρώπινη βελτίωση ή την αύξηση, στο πλαίσιο της οποίας οι άνθρωποι θα προσπαθούν να αλλάξουν πτυχές της βιολογίας τους για να καλυτερεύσουν την υγεία, τις επιδόσεις ή την ευημερία τους.

«Συμπεριλαμβάνομαι ήδη σε αυτήν την κοινότητα, έχοντας εμφυτευμένο ένα τσιπ στο χέρι μου, το οποίο μου δίνει τη δυνατότητα να ανοίγω πόρτες και να συνδέω ανθρώπους στην εταιρική μου ιστοσελίδα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Στο μέλλον, η Ντιλένεϊ πιστεύει ότι το biohacking θα είναι κοινός τόπος για όλους, επιτρέποντας στον καθένα μας να βελτιώνει με τη χρήση του την υγεία του.

«Μέσω της χρήσης του biohacking θα φτάσουμε στο σημείο στο οποίο οι χρήστες θα μπορούν να κατανοούν καλύτερα πως αντιδρά το σώμα τους σε προγράμματα υγείας και φυσικής κατάστασης, καθώς και πως τα φάρμακα επηρεάζουν τις αποδόσεις του, συμπεριλαμβανομένου του πότε το φάρμακο που λαμβάνεται ‘’χτυπά’’ την κυκλοφορία του αίματος και πότε τα τοιχώματα στο στομάχι», λέει χαρακτηριστικά.

Οι άνθρωποι θα μπορούν να «ζουν μετά θάνατον» χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη

Στο μέλλον οι συγγενείς που πεθαίνουν μπορεί να μην είναι πραγματικά νεκροί, λέει ο Δρ Αζάζ Αλί, επικεφαλής του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων και Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Ravensbourne.

Η ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη θα «συλλαμβάνει» ανθρώπους χρησιμοποιώντας εργαλεία καταγραφής κίνησης και ηχογραφήσεων, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε ένα «ψηφιακό δίδυμο» των εαυτών τους, που θα μπορεί να «ζήσει» μετά θάνατον.

«Συνδέοντας την τεχνητή νοημοσύνη με ψηφιακές τεχνολογίες και εργαλεία καταγραφής κίνησης, η συνείδηση μας, η γνώση και οι εμπειρίες μας θα μεταφερθούν στα ψηφιακά μας δίδυμα.

Χρησιμοποιώντας εργαλεία βασισμένα στο NLP που θα είναι πολύ πιο προηγμένα από το ChatGPT και το Bard, οι άνθρωποι θα μπορούν να αλληλεπιδρούν με τα ψηφιακά δίδυμα τους σε πραγματικό χρόνο και να επωφελούνται από τις γνώσεις και τις ιδέες τους.

Τα αγαπημένα πρόσωπα θα μπορούν να αλληλεπιδρούν με τους συγγενείς τους που έχουν ήδη πεθάνει, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν με τη μορφή του ψηφιακού δίδυμου».

Εξατομικευμένες τηλεοπτικές εκπομπές μέσω ΑΙ

Μέχρι το 2050, θα μπορούμε όλοι να παρακολουθούμε διαφορετικές τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες – εξατομικευμένες βάσει των προσωπικών μας επιθυμιών- που θα έχουν δημιουργηθεί μέσω της AI, λέει ο Ματ Λίτλερ, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της ARK Immersive, μιας τεχνολογικής startup με έδρα το Λίβερπουλ.

Οι νεκροί αστέρες του κινηματογράφου θα παραμένουν επίσης στις οθόνες μας χάρη στην τεχνολογία AI, πιστεύει ο ίδιος, οπότε οι άνθρωποι θα μπορούν να παρακολουθούν τους αστέρες της παιδικής τους ηλικίας μέχρι τα βαθιά γεράματα.

«Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη – σκεφτείτε στα πρότυπα του ChatGPT – κοιτάζοντας τα πράγματα που μας αρέσουν και με τα οποία ασχολούμαστε, τους χρόνους παραμονής μας και το ιστορικό των αναζητήσεων μας, ώστε σύντομα να αρχίσουν να προβάλλουν ειδικές εκπομπές και συγκεκριμένο περιεχόμενο που θα προορίζονται αποκλειστικά για εμάς.

Αυτό θα δημιουργηθεί για τον τελικό χρήστη με την AI. Ολόκληρες τηλεοπτικές εκπομπές, χαρακτήρες και ιστορίες, που θα δημιουργηθούν με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, ηθοποιοί που μας αρέσουν να παίζουν ρόλους που μας εντυπωσιάζουν, με κατάληξη που μας ικανοποιεί. Δεν θα είναι μικρής κλίμακας, δεν θα υπάρχουν περιορισμοί στον προϋπολογισμού, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να κάνει μεγάλα όνειρα δημιουργώντας ‘’παραγωγές’’ τόσο τεράστιες και τόσο επικές, όσο της Marvel», σημειώνει ο Λίτλερ.

Οι άνθρωποι θα ανεβάζουν τον εγκέφαλο τους στους υπολογιστές και θα συνεχίσουν να ζουν

Ο μελλοντολόγος και πρώην σχεδιαστής της Google, Ρέι Κουρζγουέιλ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει ποσοστό επιτυχίας 86% επιτυχία στις προβλέψεις του, πιστεύει ότι ο άνθρωπος θα συγχωνευτεί με τις μηχανές μέχρι το 2025.

Σε μια εκδήλωση που περιγράφει ως «Μοναδικότητα», προβλέπει ότι ένα ρομπότ θα περάσει το Τεστ Turing το 2029 και ότι μέχρι το 2045 οι άνθρωποι θα συνδέουν τον εγκέφαλό τους με τις μηχανές.

«Το 2029 είναι η ημερομηνία που έχω προβλέψει ότι η ΑΙ θα περάσει ένα έγκυρο Τεστ Turing και έτσι θα έχει πετύχει τα ανθρώπινα επίπεδα νοημοσύνης.

Το  2045 θα είναι η χρονιά για τη ‘’Μοναδικότητα’’, τότε δηλαδή που θα πολλαπλασιάσουμε την αποτελεσματική νοημοσύνη μας μέσω της συγχώνευσης της με τη νοημοσύνη που δημιουργήσαμε», εξηγεί χαρακτηριστικά.

Όλοι θα φοράμε γυαλιά AI που θα μιλάνε

Γυαλιά που μοιάζουν με ένα κανονικό ζευγάρι και θα μπορούν να απαντήσουν σε οποιαδήποτε ερώτηση θα είναι ο νέος κανόνας στη ζωή μας μέσα στην επόμενη δεκαετία, λέει ο Αλεξάντερ Νικ, διευθυντής των Μελλοντικών Εργαστηρίων στην εταιρεία EdTech, GoStudent.

Αυτά θα παρέχουν συμβουλές στην οθόνη τους, όπως ειδοποιήσεις για email και άλλες οδηγίες, αλλά θα εξελιχθούν ακόμα περισσότερο πολύ γρήγορα.

«Ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούμε με τους υπολογιστές θα εξελιχθεί. Σκεφτείτε ότι αρχικά οι χρήστες έπρεπε να χρησιμοποιούν κάρτες για να ολοκληρώσουν την περιήγηση τους. Μετά το πληκτρολόγιο, τα ποντίκια και τέλος η φωνητική είσοδος.

Το επόμενο στάδιο θα είναι η όραση, δηλαδή, το να επιτραπεί στους υπολογιστές να βλέπουν, πότε και θα μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν ερωτήσεις που σχετίζονται με μια εικόνα και να επισημαίνουν κάτι για το οποίο χρειάζονται βοήθεια. Για παράδειγμα, θα μπορούμε να τραβήξουμε μια φωτογραφία και να ρωτήσουμε «τι έχει σπάσει και πώς μπορώ να το φτιάξω;», «πόσα από αυτά τα λαχανικά πρέπει να φάω για να πάρω αρκετά θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες;», «Είναι ώριμος αυτός ο ανανάς;» , ‘Τι είναι αυτό;’, ‘Εξαιρείται η συγκεκριμένη δαπάνη από τους φόρους ή όχι;».

Θα έχουμε βρει έξυπνους εξωγήινους

Ο κυνηγός εξωγήινων, αστρονόμος Σεθ Σόστακ του προγράμματος SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence) έβαλε στοίχημα με τους συναδέλφους του ένα φλιτζάνι καφέ ότι θα βρούμε εξωγήινους μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια σε ένα Ted Talk του 2012.

Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούμε να είμαστε σε επαφή με έναν ET έως το 2036.

Έκτοτε ο Σόστακ έχει διπλασιάσει την πρόβλεψή του, λέγοντας ότι νεότερες μετρήσεις υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπάρχουν δισεκατομμύρια κόσμοι ανάλογοι της Γης.

Αυτό σημαίνει ότι αν η Γη είναι το μόνο μέρος με ζωή, είναι σαν τον νικητή του Τζόκερ, οι πιθανότητες του οποίου είναι ένα δισεκατομμύριο προς ένα, λέει ο ίδιος.

«Αυτό μπορεί να είναι το ισχυρότερο επιχείρημα υπέρ της ζωής στο διάστημα. Γιατί, αν δεν υπάρχει, τότε αυτό που συμβαίνει εδώ στη Γη είναι εξαιρετικό. Και παρότι αυτό δεν αποκλείεται από τα δεδομένα, μοιάζει λίγο εγωκεντρικό», σχολιάζει.

Μεγάλες περιοχές της Γης μπορεί να είναι μη κατοικήσιμες

Η αυξανόμενη υγρασία και η ζέστη θα οδηγήσουν σε κύματα καύσωνα που θα καταστήσουν σχεδόν αδύνατο για τους ανθρώπους να επιβιώσουν σε εξωτερικούς χώρους σε περιοχές όπως η Νότια Ασία, ο Περσικός Κόλπος και η Ερυθρά Θάλασσα, σύμφωνα με τη NASA.

Μέχρι το 2070, αυτό θα ισχύει και για περιοχές της Βραζιλίας και της Κίνας.

Οι θερμοκρασίες «wet bulb» αναφέρονται σε συνθήκες εκείνες στις οποίες η θερμοκρασία ΚΑΙ η υγρασία είναι υψηλές, καθιστώντας δύσκολη την επιβίωση σε εξωτερικούς χώρους.

Οι άνθρωποι μπορούν να επιβιώσουν σε θερμοκρασίες έως και 50 βαθμούς Κελσίου όταν η υγρασία είναι χαμηλή, αλλά σε υψηλή υγρασία οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν, επειδή δεν μπορούν να δροσιστούν με τον ιδρώτα.

Ακόμη και οι πιο δυνατοί και γυμνασμένοι άνθρωποι πεθαίνουν μέσα σε λίγες ώρες.

Από in.gr

Επιλογές

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 31 Μαρτίου 2023
Στις σύγχρονες ΗΠΑ, κάθε πρωί χιλιάδες απόγονοι των Iνδιάνων που βλέπαμε στα γουέστερν σηκώνονται από το κρεβάτι τους και ξυρίζονται μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου.Οι πρόγονοί τους πίστευαν ότι ο καθρέφτης ήταν κάτι μαγικό…
Έχουν περάσει περίπου 50 μέρες από την αποστολή του προηγούμενου τεύχους μας, στο editorial του οποίου σάς είχαμε υποσχεθεί ότι θα επανέλθουμε στο θέμα του ChatGPT, ενός μοντέλου επεξεργασίας φυσικής γλώσσας με τη δυνατότητα να παράγει κείμενα, όταν δέχεται ερωτήματα από έναν χρήστη. Έκτοτε, αφενός πέσατε πάνω σε δεκάδες άρθρα για την τεχνητή νοημοσύνη και το ChatGPT, αφετέρου διατέθηκε στο κοινό η έκδοση 4 του εντυπωσιακού chatbot της OpenAI, το μοντέλο της οποίας δημιουργήθηκε με βάση 100 τρισεκατομμύρια παραμέτρους. Εάν ρίξατε μια ματιά στα άρθρα, είναι σίγουρο ότι διαβάσατε ποικίλες απόψεις για την επίδραση του ChatGPT στην καθημερινότητά μας, οι οποίες συγκλίνουν στην πρόβλεψη ότι η χρήση του ChatGPT θα φέρει την επανάσταση σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Στη μία άκρη του φάσματος αυτών των απόψεων βρίσκονται όσοι πιστεύουν πως το ChatGPT θα βοηθήσει δεκάδες επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά, ενώ στην άλλη όσοι πιστεύουν πωςτο ChatGPT και τα αντίστοιχα chatbots που αναπτύσσονται από δεκάδες εταιρείες θα καταστήσουν περιττούς εκατομμύρια κειμενογράφους, γραφίστες, λογιστές, προγραμματιστές, μηχανικούς λογισμικού, ακτινοδιαγνώστες, αναλυτές δεδομένων, διαφημιστές, εκπαιδευτικούς, οικονομικούς αναλυτές, χρηματιστές, ψυχολόγους, δικηγόρους, δικαστές και υπαλλήλους σε υπηρεσίες εξυπηρέτησης πελατών. A, ναι, υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν ότι έχουμε μπροστά μας ένα ξεκάθαρο προμήνυμα της «εξέγερσης των μηχανών». (Μπορείτε να ηρεμήσετε – το GPT σημαίνει Generative Pretrained Transformer και όχι General Population Terminator.)
Σε ό,τι αφορά τη μετάφραση, έχουν ήδη γίνει οι πρώτες απόπειρες σύγκρισης της ποιότητας της μηχανικής μετάφρασης του ChatGPT με αυτή μηχανών όπως το Google Translate και το DeepL, και με βάση ορισμένα μοντέλα αξιολόγησης, η απόδοση του ChatGPT είναι εφάμιλλης ποιότητας. Τι σημαίνει αυτό για το επάγγελμα του μεταφραστή; Πιθανότατα τίποτα. Στην παρούσα φάση, το ChatGPT είναι (μεταξύ άλλων) απλώς άλλη μία μηχανή αυτόματης μετάφρασης, και μάλιστα με πολύ χαμηλό επίπεδο ποιότητας προς τα ελληνικά. Είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια ότι η παγκόσμια αγορά της μετάφρασης λειτουργεί με ένα μοντέλο δύο ταχυτήτων: ένα μέρος της ενδιαφέρεται κυρίως για τη γρήγορη παραγωγή κειμένου με μικρό κόστος, ενώ ένα άλλο ενδιαφέρεται για την κειμενική ποιότητα, έστω κι αν αυτή κοστίζει χρόνο και χρήμα. Το ChatGPT και τα αντίστοιχα μοντέλα AI αναμένεται να χρησιμοποιηθούν κατά κόρον από τις εταιρείες που ανήκουν στο πρώτο στρατόπεδο, όπως άλλωστε και δεκάδες άλλα σχετικά γλωσσικά εργαλεία που αξιοποιούν τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης για την επεξεργασία της φυσικής γλώσσας. Πρόσφατα, μάλιστα, ο ενημερωτικός ιστότοπος Slator παρουσίασε 50 εταιρείες που ιδρύθηκαν τους τελευταίους 50 μήνες και αναπτύσσουν σχετικά εργαλεία (δείτε τη σχετική λίστα).
Μια –αρνητική για το επάγγελμά μας– συνέπεια, όμως, ενδέχεται να προκύψει από τη χρήση τέτοιων μοντέλων από μηχανές αναζήτησης. Η Microsoft, π.χ., μόλις διέθεσε στο κοινό μια νέα έκδοση της μηχανής αναζήτησης Bing (δείτε τη εδώ), η οποία χρησιμοποιεί το ChatGPT 4, ενώ ο περιηγητής ιστοσελίδων Opera προσφέρει τη δυνατότητα περίληψης των αποτελεσμάτων αναζήτησης με τη χρήση ΑΙ. Σε αντίθεση με μια μηχανή αναζήτησης, όταν θέτουμε ένα ερώτημα, το ChatGPT δεν μας κατευθύνει σε υπάρχοντα κείμενα που ενδέχεται να περιέχουν τις πληροφορίες που αναζητούμε, αλλά τα χρησιμοποιεί για να παραγάγει ένα δικό του κείμενο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Εάν οι μηχανές αναζήτησης στραφούν σταδιακά σε αυτήν τη λογική, αυτό δεν θα είναι πρόβλημα για το γενικό κοινό, που κάνει αναζητήσεις όπως «πόσο γρήγορα τρέχει ένα τσιτάχ;» ή «πόσες φορές έχει παντρευτεί η Κιμ Καρντάσιαν;». Για τους μεταφραστές ωστόσο θα είναι, καθώς για τις ανάγκες της δουλειάς μας κάνουμε πολύ πιο εξειδικευμένες αναζητήσεις, και οι πληροφορίες που αναζητούμε είναι σπάνιες, ενώ συχνά εφαρμόζουμε κριτήρια ποιοτικής και ποσοτικής σύγκρισης για να επιλέξουμε την κατάλληλη μετάφραση ενός όρου μεταξύ πολλών πιθανών αποδόσεων.

Κατά τα λοιπά, οι πρώτες αναφορές για τις δυνατότητες του ChatGPT και οι πρώτες εκτιμήσεις για την επίδρασή του είναι ξεκάθαρα υπερβολικές, όπως άλλωστε συμβαίνει με πολλές νέες τεχνολογίες (θα θυμάστε τον ντόρο που είχε προκληθεί με τις πρώτες τηλεοράσεις 3D πριν από μερικά χρόνια – ποιος έχει τέτοια τηλεόραση σήμερα;). Εμείς κάναμε διάφορες δοκιμές, για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας:

1. Ζητήσαμε μια ωραία ατάκα για να ξεκινήσεις το φλερτ με ένα άτομο που σε ενδιαφέρει ερωτικά, και η απάντηση που πήραμε ήταν: «Συγνώμη, μήπως έχεις έναν χάρτη; Γιατί κάθε που φορά που σε κοιτάω στα μάτια, χάνομαι». Αν οι μηχανές ΑΙ έπρεπε να βρουν ερωτικό σύντροφο, θα έμεναν στο ράφι με τέτοιες ατάκες.

2. Ζητήσαμε να μας γράψει ένα σύντομο διήγημα τρόμου, στο οποίο ένας άντρας και μια γυναίκα μπαίνουν σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι και έρχονται αντιμέτωποι με ένα τέρας. Το ChatGPT έγραψε ένα διήγημα 300 λέξεων με εντυπωσιακή ταχύτητα αλλά και με αφόρητη στερεοτυπία. Του ζητήσαμε να ξαναγράψει αυτό το διήγημα, κι αυτήν τη φορά οι πρωταγωνιστές να σκοτώνουν το τέρας με ένα πλαστικό λαγουδάκι. Στο διήγημα που λάβαμε, ο άντρας πετάει το πλαστικό λαγουδάκι στο τέρας, και το τέρας πεθαίνει. Εδώ το ChatGPT έκανε ακριβώς ό,τι του είπαμε, αλλά όχι με πειστικό τρόπο.
Με δεδομένο ότι το ChatGPT, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των δημιουργών του, έχει τη δυνατότητα να αναλύσει «σχεδόν κάθε βιβλίο που έχει εκδοθεί πριν από το 2021», του ζητήσαμε να μας δώσει τα βασικά υφολογικά στοιχεία των έργων του Howard Philips Lovecraft. H απάντησή του ήταν αρκετά καλή: σύνθετο λεξιλόγιο, ζωντανές περιγραφές με μακροπερίοδο λόγο, αναξιόπιστοι αφηγητές, γοτθικά στοιχεία. Βέβαια, στα υφολογικά χαρακτηριστικά συμπεριέλαβε και τον «κοσμικό τρόμο», ένα στοιχείο που αφορά τη θεματική και όχι το ύφος. Στη συνέχεια, του ζητήσαμε να ξαναγράψει το παραπάνω διήγημα σαν να το είχε γράψει ο H.P. Lovecraft. Μας έδωσε μια ελάχιστα παραλλαγμένη εκδοχή του διηγήματος, που σίγουρα δεν θύμιζε τον συγγραφέα που είχαμε επιλέξει. Όταν του ζητήσαμε να ξαναγράψει το διήγημα, αυτήν τη φορά μιμούμενο το ύφος του Lewis Carroll, πήραμε πάλι μια ελάχιστα παραλλαγμένη εκδοχή του διηγήματος, η οποία δεν είχε καμία σχέση με τη γραφή του Lewis Carroll.

3. Ζητήσαμε να μας δώσει μια συνταγή για το κλασικό ινδικό πιάτο νταλ μακάνι, και μας την έδωσε μέσα σε δευτερόλεπτα. Όταν του ζητήσαμε να μας μεταφράσει τη συνταγή στα ελληνικά, παρατηρήσαμε τα εξής λάθη (μεταξύ πολλών άλλων):

    * 1 cup Black lentils > 1 φλιτζάνι μαύροι φακοί

* 2 tomatoes, pureed > 2 ντομάτες, απομακρυνμένες [sic] από το σπίτι και καθαρισμένες
* Salt to taste > Αλάτι στη γεύση
* Add a pinch of salt and pressure cook for 5-6 whistles on high heat > Προσθέστε μια πρέσα αλατιού και μαγειρέψτε στην ταχύτητα για 5-6 σφυρίλατα σε υψηλή ζέστη

Στη συνέχεια, του υποδείξαμε τις παραπάνω φράσεις ως μεταφραστικά λάθη και του ζητήσαμε να τις ξαναμεταφράσει. Και να τι μας έδωσε:
    * 1 cup Black lentils > 1 φλιτζάνι μαύρου φακούλη

* 2 tomatoes, pureed > 2 ντομάτες, πελτοποιημένες
* Salt to taste > Αλάτι στο γούστο
* Add a pinch of salt and pressure cook for 5-6 whistles on high heat > Προσθέτουμε μια πρέζα αλατιού και τα μαγειρεύουμε στην ταχύτητα για 5-6 σφυρίδες σε υψηλή φωτιά

4. Ζητήσαμε να μας δώσει έναν οδηγό βήμα-προς-βήμα για τη δημιουργία ενός πρότζεκτ με πολλά αρχεία στο Trados Studio. Στον οδηγό που λάβαμε αγνοήθηκαν πλήρως όλοι οι μεταφραστικοί πόροι (μεταφραστικές μνήμες, ορολογικές βάσεις, λεξικά autosuggest), καθώς και αρκετές απαραίτητες ρυθμίσεις.

5. Ζητήσαμε να μας δώσει ένα κουίζ για την παθητική φωνή, με ερωτήσεις συμπλήρωσης κενών (fill in the blanks), για μαθητές της τάξης C. Μας το έδωσε αμέσως. Αν διδάσκετε αγγλικά, μη σκεφτείτε ότι λύσατε ένα πρόβλημά σας. Όταν δώσαμε το κουίζ στο ChatGPT και του ζητήσαμε να απαντήσει στις ερωτήσεις, τις απάντησε όλες σωστά. Άρα, κάλλιστα θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν και οι μαθητές, για να το απαντήσουν χωρίς κόπο. Ελαφρώς δώρον άδωρον η βοήθειά του, επομένως.

Πώς πρέπει, λοιπόν, να σκεφτόμαστε για το ChatGPT σε αυτήν τη φάση; Η σύντομη απάντηση είναι η εξής: πάρα πολύ ψύχραιμα και πάρα πολύ επιφυλακτικά σε σχέση με την εκτιμώμενη επίδρασή του. Σε κάποια πεδία θα αλλάξει ορισμένους επαγγελματικούς ρόλους, με τον ίδιο τρόπο που, π.χ., η μηχανική μετάφραση δημιούργησε την ειδικότητα του post-editor. Αλλά από εκεί ως την κατακλυσμιαία αλλαγή στην καθημερινή ζωή μας, η απόσταση είναι τεράστια. Η έντονη συζήτηση που γίνεται αυτόν τον καιρό υποκινείται σε μεγάλο βαθμό από τα συμφέροντα όσων θέλουν να πουλήσουν τεχνολογικές ιδέες που ενσωματώνουν το ChatGPT και όχι από τη «βέβαιη» επίδραση που θα έχει στη ζωή μας. Ούτε η τεχνολογία των chatbots είναι νέα (το πρώτο πειραματικό chatbot ονόματι ELIZA δημιουργήθηκε το 1966!), ούτε η τεχνητή νοημοσύνη έχει πείσει τους πάντες για την παντοδυναμία της τα επόμενα χρόνια (πολλά οικονομικά έντυπα άρχισαν να κάνουν λόγο για τη «φούσκα της τεχνητής νοημοσύνης» από το 2017!). Ο σπουδαίος γλωσσολόγος Noam Chomsky υποστηρίζει ότι η «νοημοσύνη» του ChatGPT είναι σε μεγάλο βαθμό επίπλαστη και το ίδιο το εργαλείο είναι μια «υψηλής τεχνολογίας μηχανή λογοκλοπής», ενώ ο Matthew Salganik, καθηγητής κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, αφού έκανε διάφορα πειράματα στα οποία προσπάθησε να δει εάν το ChatGPT θα τον βοηθούσε να αξιολογήσει εργασίες συναδέλφων του, επισημαίνει ότι «άλλο cool κι άλλο tool». Τα κείμενα που παράγει προς το παρόν το δημοφιλές chatbot είναι ουδέτερα, συντηρητικά και άχρωμα, χωρίς προσωπικότητα ή δημιουργική πρωτοτυπία και συχνά περιέχουν ανακρίβειες, ενώ πολλά εργαλεία ΑΙ για την παραγωγή περιεχομένου (generative AI) παρουσιάζονται ως μάγοι ή ταχυδακτυλουργοί, με τρόπο που ενισχύει τον ντόρο που τα αφορά και κλέβει τη δόξα από άλλες εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης που πραγματικά μας βοηθούν να πετύχουμε θαυμαστά πράγματα (όπως π.χ. στον τομέα της ιατρικής).

Όσο για τη μετάφραση, τη διδασκαλία ξένων γλωσσών και τα άλλα γλωσσικά επαγγέλματα, αν πρόκειται ποτέ να έρθει μια επανάσταση, αυτή φαίνεται να αργεί. Κάποια στιγμή, όμως, ίσως κληθούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε ένα μοντέλο εργασίας που προωθεί την άνεσή μας και παράγει στερεότυπο περιεχόμενο και σε ένα άλλο που απαιτεί κόπο και επένδυση χρόνου, αλλά δίνει διέξοδο στη δημιουργικότητά μας και ακονίζει πολλές δεξιότητες. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης – ούτε θα ήταν λογικό. Μπορούμε, όμως, να στραφούμε προς πελάτες και εργοδότες που εκτιμούν την ποιότητα, την πρωτοτυπία, την προσοχή στη λεπτομέρεια, την έμπνευση και τη δημιουργικότητα. Ως τότε, εμείς θα συνεχίσουμε να βλέπουμε εργαλεία όπως το ChatGPT σαν χάντρες και καθρεφτάκια…
Aπό meta|φραση newsletter – τεύχος 195 – Μάρτιος 2023
Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 22 Μαρτίου 2023

Ευχαριστώ όλους εκείνους που γελούν με τα όνειρά μου … εμπνέουν τη φαντασία μου …

Ευχαριστώ όλους όσους με γεμίζουν ψέματα … μου δίνουν τη δύναμη της αλήθειας …

Ευχαριστώ όλους εκείνους που δεν έχουν πιστέψει σε μένα … μου έμαθαν πως μετακινούνται τα βουνά.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με πολεμούν… προκαλούν το θάρρος μου…

Ευχαριστώ όλους εκείνους που ήθελαν να μου επιβάλουν περιορισμούς… μου δίδαξαν την αξία της ελευθερίας.

Ευχαριστώ όλους όσους μου έχουν προκαλέσει σύγχυση… έχει γίνει σαφής η θέση μου.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν εγκαταλείψει… Μου έδωσαν χώρο για να δημιουργήσω.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν προδώσει, όσους καταχράστηκαν τα αισθήματα μου… μου επέτρεψαν να είμαι προσεκτικός.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν βλάψει… με έμαθαν να αναπτύσσομαι μέσα από τον πόνο.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που διαταράσσουν την ηρεμία μου δημιουργώντας μου προβλήματα… μου έδωσαν δύναμη να τα αντιμετωπίζω.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που με έριξαν στο έδαφος… μου έδωσαν την ευκαιρία και τη δύναμη να μάθω να σηκώνομαι.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που έχουν κερδίσει εις βάρος μου…  μου έδειξαν ότι όλοι είναι σε θέση να χάσουν…

Το πιο σημαντικό: θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με αγαπούν όπως κι εγώ.

Σας ευχαριστώ.

 

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 16 Μαρτίου 2023

Ο άνεμος εσήκωσε
Κύματα και αλμύρα
Είναι σκληρή η μοίρα
Δεν δίδει μερτικό

Σκληρή ζωή μικρής
καημός
Σε θάλασσα που καίει
Μια μάνα που σε κλαίει
Σε άδειο σπιτικό

Τη μέρα που
Η Άνοιξη
Θα άλλαζε το κόσμο
Με γιασεμιά και δυόσμο
Και θ’ άνοιγε πανιά
Άλλαξες γνώμη
Κι έφυγες
Κείνο το μαύρο βράδι
Κι έμεινε το σκοτάδι
Κι αυτή
Η ερημιά

Δεν έφτασε
Η αγάπη μου
Φως μου
Για να σε σώσω
Το γάλα μου
Θα δώσω
Και κάνω
Μιαν ευχή
Να σε ξαναγεννήσω
Φως μου

Πώς έφαε
Το σίδερο
Την τρυφερή σου νιότη
Στης Άνοιξης
Την πρώτη
Κι έμεινα μοναχή

Μουσική, στίχοι, ερμηνεία: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Για τα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη

Γιάννα Ανδρεαδάκη στις 14 Μαρτίου 2023

Λάρισα, 3/7/2048 (μια μαθήτρια γράφει)

Ήρθαμε πάλι στην Ελλάδα, την πατρίδα της μαμάς που τόσο αγαπάει. Ο μπαμπάς κι αυτός την αγαπάει πολύ την Ελλάδα και είναι πιο χαρούμενος από όλους, όταν ερχόμαστε εδώ. Φέτος γίνομαι 17 και σκοπεύω να ρωτήσω τη μαμά μου αν μπορώ να πάω σε ένα πάρτυ μόνος και να γυρίσω μόνος.

Όλο μου λέει «όταν θα μεγαλώσεις» ή «αργότερα». Μα δεν καταλαβαίνω. Στο σπίτι στο εξωτερικό με αφήνει. Εδώ αλλάζει εντελώς. Γίνεται ίδια η γιαγιά. Υστερική!

«Μη βγεις έτσι, θα κρυώσεις», «πού πας τέτοια ώρα;». Και αν αργήσω έστω και λίγο, κάνει χαμό. Με παίρνει πάνω από χίλιες φορές τηλέφωνο. Με κάνει ρεζίλι και μετά όταν γυρνάμε από Ελλάδα, ηρεμεί. Μα γιατί; Θα τη ρωτήσω.

Μαμά, να σε ρωτήσω κάτι;

Ναι, αγάπη μου. Ό,τι θες.

Θα με αφήσεις να πάω σε ένα πάρτυ το βράδυ και να γυρίσω μόνος;

Όχι, αγάπη μου. Σου έχω ξαναπεί, όταν θα μεγαλώσεις.

Τι εννοείς βρε μαμά; Μεγάλος δεν είμαι; Σε λίγο θα γίνω ενήλικας. Τι σε έχει πιάσει και όταν ερχόμαστε εδώ δεν με αφήνεις ούτε να κουνηθώ;

Πολλά, γλυκέ μου. Μην ανοίγεις παλιές πληγές, σε παρακαλώ.

Όχι, μαμά! Θέλω να μάθω! Μου αξίζει! Αλλιώς θα πάω μόνος και δεν θα έρθω ποτέ πίσω!

Και αν σου πω δηλαδή, δεν θα πας;

Αν έχεις σοβαρό λόγο, όχι.

Εντάξει, τότε. Μπες μέσα στο αμάξι.

Μπήκα και φύγαμε. Κάπου πηγαίναμε. Είχαμε βγει από τη Λάρισα που μέναμε. Ήταν πολύ όμορφα. Σε μια ταμπέλα έγραφε «Τέμπη» και εκεί πιο κάτω σταματήσαμε. Η μαμά μου ανακάθισε:

Σου αρέσει εδώ;

Είναι πολύ ωραία, αλλά πού κολλάει αυτό το μέρος με όλα τα άλλα;

Θα σου πω μια ιστορία. Πριν κάποια χρόνια, όταν εγώ ήμουν στην ηλικία σου, εδώ έγινε ένα τραγικό δυστύχημα. Ήταν 1η Μαρτίου του 2023. Δυο τρένα συγκρούστηκαν κατά μέτωπο. Σχεδόν εξήντα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Οι πιο πολλοί νέοι.

Νέοι που είχαν όνειρα για το μέλλον. Νέοι που πριν από λίγο είχαν στείλει ότι θα φτάσουν και δεν έφτασαν ποτέ… Θα σ` αφήσω λοιπόν εδώ , να περπατήσεις λίγο, να σκεφτείς…Σε μισή ώρα θα είμαι πίσω. Εντάξει;

«Εντάξει», είπα ταραγμένος, καθώς έβλεπα πώς έτρεμε η φωνή της, όταν τα έλεγε όλα αυτά.
Περπατούσα, θαύμαζα το τοπίο, έβλεπα το τρένο και σκεφτόμουν πώς ένιωθαν τότε οι άνθρωποι. Μια κοπέλα όμορφη, νέα με πλησίασε.

«Ωραία, δεν είναι;» , μου είπε και στάθηκε δίπλα μου.

«Ναι, πολύ όμορφα», απάντησα ξαφνιασμένος, καθώς δεν την γνώριζα. «Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε τι συνέβη εδώ;». Ήθελα να δω αν πει τα ίδια με τη μαμά ή άλλα.

«Εδώ μικρέ μου, έγινε κάτι τραγικό. Εδώ έχασα την ευκαιρία να έχω ένα παιδί σαν εσένα και να πηγαίνουμε βόλτα. Εδώ έχασα την ευκαιρία να ερωτευτώ.

Εδώ έχασα την ευκαιρία να κάνω ταξίδια και να κάνω τη δουλειά των ονείρων μου. Εδώ μου στέρησαν τα πάντα, που μακάρι να μην σου στερήσουν. Και πολλοί με έχουν ξεχάσει, λες και δεν υπήρξα ποτέ».

Γύρισα και είχε εξαφανιστεί. Στη θέση της, ένα χαρτάκι που έγραφε: «Μην με ξεχάσεις και εσύ όπως οι άλλοι. Και μην πας κόντρα στη μαμά σου, αυτή θυμάται…» .

Γεωργία Φωτάκη, Μαθήτρια της Β΄ τάξης του 3ου Γενικού Λυκείου Ρεθύμνου. Πηγή singleparents.gr