Κινηματογράφος
Σμύρνη- Η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922 :qEkNdNEXucM (πατήστε εδώ για να δείτε )
Ταινία-Ντοκιμαντέρ της Μαρίας Ηλιού με την υπέροχη μουσική του συνθέτη Νίκου Πλατύραχου και ιστορικό σύμβουλο τον Αλέξανδρο Κιτροέφ.
Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια έρευνας ούτως ώστε να ολοκληρωθεί και πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη ταυτόχρονα και με ομώνυμη φωτογραφική έκθεση.Το φωτογραφικό,όσο και το κινηματογραφικό υλικό προέρχεται απο αρχεία της Αμερικής και της Ευρώπης .Περιλαμβάνει άγνωστες εικόνες της Σμύρνης για πρώτη φορά δημοσιευμένες από ιδιωτικές συλλογές ,όπως αυτή του Pierre De Gigord, και από τα αρχεία της Library of Congress, του Πανεπιστημίου του Princeton και του Harvard, του Near East Relief, του Imperial War Museum, της Pathe, του Albert Kahn Fondation και άλλων ιδρυμάτων της Ελλάδας και του εξωτερικού.Ιστορικοί από την Αμερική και την Ευρώπη μιλούν για την μεγάλη Ιστορία ενώ Σμυρνιοί, πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς, αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες. Μάλιστα, τρεις από αυτούς, ξετυλίγουν οικογενειακές μικροιστορίες σε σχέση με τα γεγονότα, από την Ελληνική, την Αρμενική και την Τουρκική πλευρά, από τα χρόνια του κοσμοπολιτισμού ως τα χρόνια της καταστροφής.
Η μουσική επένδυση του Νίκου Πλατύραχου ακολουθεί τη μουσική “αύρα” του παρελθόντος ,εμπνέεται απο τα τραγούδια της Σμύρνης και ενσωματώνεται σε μια εμπνευσμένη πρωτότυπη μουσική σύνθεση,ενώ η μοντέρ Αλίκη Παναγή πολύ έξυπνα δίνει ζωή στα γεγονότα χρησιμοποιώντας ήχους της εποχής .
Ένα ντοκιμαντέρ που αξίζει και χρειάζεται όλοι να παρακολουθήσουμε ,γιατί όπως γράφει και ο Νίκος Λυγερός στη συλλογή ποιημάτων “Χρόνος και Γενοκτονίες” :
“Όταν ξεχνάμε την ιστορία μας,
όταν η λέξη γενοκτονίαδεν έχει πια κανένα νόημα
τότε δεν υπάρχει κανένα όριο,
όλα είναι πια εφικτά
ακόμα και το σύμβολο της βαρβαρότητας
μπορεί να δώσει τ’ όνομά του
για να σβήσει το παρελθόν,εκεί που γράφαμε ελευθερία.”
Συνεχίζονται οι προβολές ταινιών του ευρωπαϊκού κινηματογράφου συμπεριλαμβανομένων και ελληνικών στην μικρή θερινή αίθουσα του κήπου του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ερμού 134-136 στο Θησείο.
Το νέο “παιχνίδι” των παιδιών ονομάζεται “Χρυσαυγίτες-Εγέρθητω”
( πρόσφατη εμπειρία δασκάλου / σε blog )
“..Φτάνοντας σήμερα το πρωί στο σχολείο , βλέπω μια ομάδα παιδιών να παίζουν κάνοντας τους χρυσαυγίτες.
Σηκώνουν τα δεξιά τους χέρια και με χαιρετούν φασιστικά.
Το σοκ , απίστευτο.
Τα μαζεύω γύρω μου και αρχίζω αν τους μιλάω.
Γιατί το κάνουν αυτό , τι σημαίνει , που το είδαν , τι τους άρεσε σε αυτό ;
Οι απαντήσεις τους σαφέστατες. Τους εντυπωσίασε η στρατιωτική δομή και η πειθαρχία. Τους εντυπωσίασε το παρουσιαστικό των ναζί. Τους άρεσε ο τρόπος που διέταξαν τους δημοσιογράφους στη συνέντευξη τύπου, το βράδυ των εκλογών.
Αφού κατάλαβα ότι αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν σε οποιαδήποτε παραγωγική συζήτηση , απομακρύνθηκα.
Στο γραφείο των καθηγητών όλοι μιλούσαν για τα αποτελέσματα των εκλογών και εστίαζαν στο φαινόμενο ”χρυσό αυγό”.
Σχολιασμοί , αλλά κανένας δεν έμπαινε στην ουσία.
Ώρα να διδάξω με το παράδειγμα.
Μπαίνω στην τάξη , για μάθημα.
Ανοίγω την πόρτα και κραυγάζω ”εγέρθητι”.
Τα παιδιά αποσβολωμένα με κοιτάζουν παράξενα.
Επαναλαμβάνω το παράγγελμα και τους λέω πως όποιος δεν σηκωθεί την ώρα που μπαίνω ΕΓΩ θα υποστεί τις συνέπειες της ανυπακοής και προσβολής του καθηγητή.
Και σηκώνονται όλοι…
ΟΥΤΕ ΈΝΑΣ ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕ ΤΗΝ ΒΛΑΚΕΙΑ ΜΟΥ ….”
Πόσο εύκολο είναι να διαμορφωθούν οι συνειδήσεις των παιδιών και εφήβων στο φασισμό ?
Μία εξαιρετική ταινία “The Wave” που αξίζει να τη παρακολουθήσετε .Το “πείραμα” ενός καθηγητή που καταλήγει σε καταστροφή ..
THE WAVE (2008) – Trailer (English Subtitles) 
Ελληνικές ταινίες (ολόκληρες)
Της Κακομοίρας (ο μπακαλογατος) http://youtu.be/maNTT1njWrE
Λαὸς καὶ Κολωνάκι (1959) http://youtu.be/BbjfSACVPBY
Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ (1963) http://youtu.be/kLo4_sRO-Oc
Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΝΟ – ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ http://youtu.be/axcur03X_Ts
Ζητείται ψεύτης (1961) http://youtu.be/twpnnEN1sj4
Θα σε κάνω Βασίλισσα (1964) http://youtu.be/3AmtFaQFmi0
Η ΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΚΑΓΟ – ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ. http://youtu.be/9LmgDa0cT7s
Η γυνή να φοβήται τον άνδρα http://youtu.be/VeJ3yoh06aU
Καλώς ήλθε το δολλάριο http://youtu.be/vlGVvRlcYFM
Δεσποινίς Διευθυντής – ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜΣ (1964) http://youtu.be/LpYILKui53M
ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΚΡΥΟ (1962) – ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜΣ http://youtu.be/rdxb8dd92o0
Κάτι να καίει http://youtu.be/AlBz6B4yTZY
20 γυναίκες κι εγώ http://youtu.be/QolocEMS5Ns
Αλίμονο στους νέους http://youtu.be/OTOkk1ETqlY
Μια Ελληνίδα στο Χαρέμι (1971) http://youtu.be/XmhFWE7GVR0
ΤΟ ΠΙΟ ΛΑΜΠΡΟ ΑΣΤΕΡΙ http://youtu.be/iERpeejXUzg
Η Αλίκη Στο Ναυτικό http://youtu.be/aaEYgPlIgPg
Στάθης Ψάλτης βασικα καλισπερα σασ http://youtu.be/7pqFnLQ1pcE
Νέος ελλήνικός κινηματογράφος:
ολα ειναι δρομος http://youtu.be/ZAYsZqHYpaw
Η Νήσος (2010) Ολόκληρη η ταινία http://youtu.be/Cy6S8WgNThk
«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας/ Είμαι επισκέπτης/ Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά/ κι έπειτα δεν μου ανήκει/ Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει “δικό μου είναι”/ Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία/ Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε/ Ότι δεν έχω καν όνομα/ Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο/ Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω/ Ξεχάστε με στη θάλασσα/ Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία.»
(ανέκδοτο ποίημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου γραμμένο το 1982 λίγο πριν από την έναρξη συγγραφής του σεναρίου της ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα»)
Η Ελλάδα και η έβδομη τέχνη έμειναν φτωχότερες μετά τον θάνατο του κορυφαίου σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο οποίος έχασε τη μάχη αργά το βράδυ της Τρίτης.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένος σε νοσοκομείο του Φαλήρου έπειτα από τροχαίο ατύχημα που συνέβη στις 7 το απόγευμα της Τρίτης στον περιφερειακό δρόμο της Δραπετσώνας. Ο σκηνοθέτης βρισκόταν στο σημείο για γύρισμα και τη στιγμή που διέσχιζε το οδόστρωμα παρασύρθηκε από μοτοσικλέτα. Η τραγωδία έγκειται στο ότι μετά το αρχικό χτύπημα ο Θόδωρος Αγγελόπουλος έπεσε σε ανοικτό τσιμεντένιο φρεάτιο στις παρυφές του δρόμου, βάθους τεσσάρων μέτρων, κάτι που απέβη καταδικαστικό και εν τέλει μοιραίο.
Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης – πρεσβευτής της Τέχνης στη χώρα μας , ήταν ίσως από τους πιο διάσημους Έλληνες στον κόσμο στον χώρο των τεχνών και ειδικά στον κινηματογράφο. Ανάμεσα στις κορυφαίες διακρίσεις του περιλαμβάνεται και ο χρυσός φοίνικας το 1998 για την ταινία «Μια αιωνιότητα και μια μέρα».
Όλα ξεκίνησαν το 1961 στο Παρίσι, όπου ο νεαρός τότε Αγγελόπουλος μόλις είχε παρατήσει την νομική σχολή στην Αθήνα και αποφάσισε να μεταβεί στην Γαλλία και να παρακολουθήσει μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας. Παράλληλα πήγαινε και σε μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια σε μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή IDHEC και στο Musée de l’ homme. Το 1964 επέστρεψε στην πατρίδα του και εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή ως το 1967.
Η πρώτη του δουλειά ήταν η μικρού μήκους ταινία «Εκπομπή» το 1965, ενώ ακολούθησαν άλλες δεκαεννιά ταινίες, η κάθε μία ξεχωριστή και με ιδιαίτερη πολιτιστική αξία. Ανάμεσα στα έργα του δε γίνεται να μην αναφερθεί η «Τριλογία 1: Το Λιβάδι που δακρύζει», «Το βλέμμα του Οδυσσέα», «Το Μετέωρο βήμα του πελαργού», «Ταξίδι στα Κύθηρα» και «Μια αιωνιότητα και μια μέρα».
Ανάμεσα στα 49 βραβεία που του δόθηκαν κατά τη διάρκεια της καριέρας του, αξίζουν να αναφερθούν ο Χρυσός φοίνικας του φεστιβάλ των Καννών, ο Χρυσός και ο αργυρός λέοντας του φεστιβάλ της Βενετίας, το βραβείο Φέλιξ καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας, το βραβείο fipresci, και πολυάριθμα βραβεία κριτικών και ενώσεων κριτικών σε όλο το κόσμο.
Όλα τα έργα του μεγάλου σκηνοθέτη
1968 «Εκπομπή» μικρού μήκους
1970 «Αναπαράσταση» (Βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στο Φεστιβάλ του Hyeres -1971-, Βραβείο Georges Sadoul -1971)
1972 «Μέρες του ’36» (Βραβείο FIPRESCI Βερολίνο -1973)
1975 «Ο Θίασος» (Βραβείο FIPRESCI, Διεθνές Φεστιβάλ Καννών 1975, Βραβείο Interfilm Βερολίνο «Forum» 1975, Βραβείο καλύτερης ταινίας της χρονιάς, British Film Institute 1976, Βραβείο Καλύτερης ταινίας στον κόσμο για τη δεκαετία 1970-80, Ένωση Κριτικών Ιταλίας, Μία από τις καλύτερες ταινίες της ιστορίας του κινηματογράφου, FIPRESCI, Καλύτερη ταινία της χρονιάς, Grand Prix για τις τέχνες, Ιαπωνία, Βραβείο Golden Age, Βρυξέλλες 1976)
1977 « Οι κυνηγοί» (Βραβείο καλύτερης ταινίας Golden Hugo, Σικάγο 1978)
1980 «Μεγαλέξανδρος» (Βραβείο Χρυσό Λιοντάρι και FIPRESCI, Βενετία 1980)
1981 «Ένα χωριό, ένας χωριάτης» ντοκιμαντέρ
1983 «Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη» τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ
1984 «Ταξίδι στα Κύθηρα»
1986 «Ο μελισσοκόμος»
1988 «Toπίο στην ομίχλη»
1991 «Το μετέωρο βήμα του πελαργού»
1995 « Το βλέμμα του Οδυσσέα» (Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής, Διεθνές Φεστιβάλ Καννών 1995, FIPRESCI Βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών, Διεθνές Φεστιβάλ Καννών 1995, Felix των Κριτικών ταινίας της χρονιάς, 1995)
1998 « Μια αιωνιότητα και μια μέρα» (Χρυσός Φοίνικας στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών, 1998)
2004 «Το λιβάδι που δακρύζει»
2008 «Η σκόνη του χρόνου»
Διεθνές Βραβείο “Θόδωρος Αγγελόπουλος”
Ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα δημιουργού, το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καθιερώνουν Διεθνές Βραβείο «Θόδωρος Αγγελόπουλος», το οποίο θα απονέμεται κάθε Νοέμβριο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Το τελευταίο αντίο
Το τελευταίο αντίο στον Θόδωρο Αγγελόπουλο θα δοθεί την Παρασκευή στις 4 το απόγευμα από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Ύστερα από απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, κ. Παύλου Γερουλάνου, η κηδεία θα τελεστεί δημοσία δαπάνη.
Σ’ένα ρεαλιστικό κινηματογράφο, με όλα τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της σύγχρονης ιρανικής κοινωνίας, στρέφεται ο γνωστός σκηνοθέτης Ασγκάρ Φαραντί στην ταινία του «Ενας χωρισμός».
Ο Φαραντί (δημιουργός τής επίσης βραβευμένης «Σχετικά με τον Ελι»), αναπτύσσει με λεπτομέρεια τις διάφορες καταστάσεις, καταγράφοντας με εξαιρετική λεπτότητα τις σχέσεις ανάμεσα στα πρόσωπα, τις μεταπτώσεις στη συμπεριφορά τους, συμπεριφορά συχνά απερίσκεπτη, που, όμως, επηρεάζει τα παιδιά γύρω τους. Παράλληλα, με την ίδια λεπτότητα και οξυδέρκεια, μας δίνει και μια εικόνα των πολύπλοκων κοινωνικών, θρησκευτικών και άλλων καταστάσεων της χώρας του, με τις πολιτισμικές και άλλες συγκρούσεις, την επίδραση της θρησκείας (όπως στη σκηνή όπου η γυναίκα που φροντίζει τον άρρωστο πατέρα του Νάντερ, ζητά την έγκριση του ιμάμη, για να αγγίξει το γυμνό σώμα του άντρα στο μπάνιο), τη θέση της γυναίκας στη σύγχρονη ιρανική κοινωνία, αλλά και θέματα τιμής, που οδηγούν σε επικίνδυνες συγκρούσεις.
Η αφήγηση έχει ένα δικό της, θαυμάσιο ρυθμό, από τον οποίο δεν λείπει και το σασπένς, με μεγάλα, εικαστικά, συναρπαστικά πλάνα συνόλου, που τοποθετούν τα πρόσωπα στο κοινωνικό τους περιβάλλον, με τον Φαραντί να αντιμετωπίζει τα πρόσωπά του αντικειμενικά, χωρίς προσωπικές ηθικές κρίσεις, αφήνοντας το θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Δεν είναι τυχαίο πως στα πρώτα κιόλας πλάνα στο δικαστήριο βλέπουμε το ζευγάρι να εξηγεί στο δικαστή, το καθένα ξεχωριστά, κοιτάζοντας κατευθείαν στην κάμερα (δηλαδή το κινηματογραφικό κοινό) τη δική του άποψη. Με σιγουριά, αλλά και διακριτικότητα, ο Φαραντί ξεπερνά το απλό οικογενειακό δράμα, για να μας προσφέρει μια συναρπαστική, συγκλονιστική ταινία, αντάξια εκείνων των συμπατριωτών του, Τζαφάρ Παναχί και Αμπάς Κιαροστάμι.
Κριτική:ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ
*Πληροφορίες απο το site του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη
Το ΙΜΚ στο πλαίσιο της γενικότερης προσφοράς του στους φιλότεχνους της Αθήνας με τη συνεργασία και την υποστήριξη της ανεξάρτητης εταιρίας διανομής επιλεγμένων ταινιών New Star και τον Βελισσάριο Κοσσυβάκη, καθιερώνει μία άτυπη Κινηματογραφική Λέσχη, κάθε Τετάρτη στις 21:30, με ελεύθερη είσοδο, στον υψηλού επιπέδου Κινηματογράφο του. Στις Τετάρτες με Σινεμά του ΙΜΚ, έχουν θέση και θα προβάλλονται ταινίες καθιερωμένων και νέων δημιουργών, ταινίες που μιλούν μία ατόφια κινηματογραφική γλώσσα με εμφανές το στίγμα κάθε δημιουργού, ταινίες που έχουν προσφέρει στην ιδιαίτερη εικόνα και την εξέλιξη εκείνου του κινηματογράφου που αποτυπώνει το διαφορετικό, ανοίγει ορίζοντες, ψυχαγωγεί και ταυτόχρονα επικεντρώνεται σε ανθρώπους και καταστάσεις, σχέσεις και γεγονότα με ευρύτερο ενδιαφέρον.
Η αρχή γίνεται με ένα μικρό αφιέρωμα στον ξεχωριστό, σπουδαίο σκηνοθέτη, σεναριογράφο, ηθοποιό, συγγραφέα και μουσικό Γούντι Άλεν και τέσσερεις από τις σπαρταριστές κωμωδίες του, με τους ανεπανάληπτους διαλόγους, την καυστική σάτιρα και τα εξαιρετικά αστεία οπτικά γκαγκς, που έχουν ανήκουν στις top ten από τη συνολική του φιλμογραφία: Ζητείται εγκέφαλος για ληστεία (1969), Μπανάνες (1971), Τα Πάντα Γύρω από το Σεξ (1972), Ο Υπναράς (1973). Ταινίες κλασικές πλέον, που δεν χορταίνει κανείς να βλέπει και κάθε φορά να ανακαλύπτει νέα στοιχεία.
Επιπλέον, το Ωδείο Φίλιππος Νάκας επιφυλάσσει μια ευχάριστη έκπληξη στο κοινό του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Μικρές jazz συναυλίες αποτελούν την πιο ταιριαστή εισαγωγή στον κόσμο των “κλασικών” ταινιών του Γούντι Άλεν.
Την Τετάρτη 14 και την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου, από τις 21:00 το φουαγιέ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης θα πλημμυρίσει από jazz ρυθμούς και μελωδίες.
Συμμετέχουν οι σπουδαστές του Ωδείου Φίλιππος Νάκας Παναγιώτης Αθάνατος– κιθάρα, Παναγιώτης Τσίγκος – πιάνο, Αντώνης Αρβανίτης – κοντραμπάσο.
Τετάρτες με Κινηματογράφο στο ΙΜΚ
Προβολές Κλασικών Κινηματογραφικών Αριστουργημάτων
Σε συνεργασία με τη New Star και τον Βελισσάριο Κοσσυβάκη
Κάθε Τετάρτη με ελεύθερη είσοδο
Δεκέμβριος 2011
Μικρό Αφιέρωμα στον Γούντι Άλεν και σε 4 καυτές κωμωδίες του
από την Τετάρτη 7/12 έως την Τετάρτη 28/12, στις 21:30
Αίθουσα: Κινηματογράφος
Είσοδος Ελεύθερη
Κρατήσεις θέσεων με σειρά προτεραιότητας:
210 34 18 579 Δευ – Παρ 10:00 – 14:00
Αναλυτικά οι ταινίες του αφιερώματος ( Δεκεμβριος 2011 ) :
Τετάρτη 7/12/11 : “Μπανάνες” , ΗΠΑ – 1971 – Έγχρωμο – 82’
Τετάρτη 14/12/2011, στις 21:30 : Ζητείται εγκέφαλος για ληστεία (Take the Money and Run) Η.Π.Α – 1969 – 85΄–
Τετάρτη 21/12/2011 : “O Υπναράς” (The Sleeper), Η.Π.Α. – 1973 – 89΄- Έγχρωμο
Τετάρτη 28/12/2011 : “Τα Πάντα Γύρω Απ’ Το Σεξ…”, ΗΠΑ – 1972 – 87’
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα 117 78, τηλ. 210 3418 550, φαξ. 210 3418 570
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο : info@mcf.gr Ιστοσελίδα: www.mcf.gr
Δωρεάν στάθμευση στο εμπορικό κέντρο athensheart
Ανάμεσα στις ταινίες αυτές συγκαταλέγονται οι «Wasted Youth» των Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και Γιάν Βόγκελ, «Αμνηστία» του Μπουγιάρ Αλιμάνι, «Fish & Chips» του Ηλία Δημητρίου, «4ever» του Γιώργου Πυρπασόπουλου, «Τρεις μέρες ευτυχίας» του Δημήτρη Αθανίτη, «Κόκκινος Ουρανός» της Λάγιας Γιούργου, «Κωλόπαιδα» του Στέλιου Καμίτση, και «Δεμένη Κόκκινη Κλωστή» του Κώστα Χαραλάμπους.
Από Το ΒΗΜΑ (Ζουμπουλάκης)
30 Ιουνίου -13 Ιουλίου 2011, στις 21:00
2ο Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου
Αφιέρωμα στον Ευρωπαϊκό Κινηματογράφο
Επιλογή ταινιών: Μιχάλης Κακογιάννης
Σε όλες τις προβολές η Είσοδος είναι Ελεύθερη
To 2o Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης είναι γεγονός, με ελεύθερη είσοδο. Έρχεται στο Αίθριό του, στον 3ο όροφο, όπου στήνεται ένα γνήσιο θερινό σινεμά, και εκπληρώνει την υπόσχεση του Προέδρου του Μ. Κακογιάννη, στο τέλος του προηγούμενου, πολύ επιτυχημένου αφιερώματος στον αμερικάνικο βωβό κινηματογράφο, για προβολές ταινιών και από τον Ευρωπαϊκό Βωβό Κινηματόγραφο, που έτσι και αλλιώς διαθέτει μερικά από τα “ιερά τέρατα” -σκηνοθέτες και ταινίες- της παγκόσμιας κινηματογραφίας μέχρι σήμερα.
Οι ταινίες επιλέγηκαν με μεγάλη προσοχή από τον ίδιο το σκηνοθέτη με γνώμονα την αδιαμφισβήτητη αισθητική – καλλιτεχνική τους αξία αλλά και την όσο το δυνατό καλή κατάσταση του ίδιου του υλικού, που θα προβληθεί. Έτσι, μας προσκαλεί σε μία γιορτή όπου θα προβληθούν 16 φιλμ, γυρισμένα από το 1917 έως το 1929, με την πρωτότυπη μουσική τους ή όπου δεν υπάρχει με ζωντανή μουσική υπόκρουση από Έλληνες καλλιτέχνες, με ελληνικούς ή αγγλικούς υπότιτλους, από Γερμανία Ρωσία, Σουηδία, και από Γαλλία σε σκηνοθεσία ενός αμερικάνου.
Ανάμεσα στις ταινίες θα απολαύσουμε Το θωρηκτό Ποτέμκιν – του Sergei Mikhailovitch Eisenstein (1925) με τη θρυλική εξάλεπτη σκηνή στις σκάλες της Οδησσού στην οποία ο Αϊζενστάιν παραδίδει μαθήματα ρυθμού, αυστηρότητας, πλαστικότητας και ακρίβειας, τη φουτουριστική Metropolis – το μνημειώδες φιλμ επιστημονικής φαντασίας (1927) του Fritz Lang, τον Faust (1926), την καλύτερη ίσως ταινία του F.W. Murnau, το αριστούργημα του Σουηδικού βωβού κινηματογράφου The Outlaw and his wife του Victor Sjostrom (1918). Το πρώτο δείγμα του γερμανικού εξπρεσιονισμού στον κινηματογράφο “Το εργαστήρι του Δόκτωρα Καλιγκάρι” – του Robert Wiene (1919), το γεμάτο από αξέχαστες εικόνες έργο Το τέλος της Αγίας Πετρούπολης του Vsevolod Pudovkin (1927), το ιδιόρρυθμο φιλμ επιστημονικής φαντασίας The revolt of the Robots του Yakov Protazanov (1924), το υπαινικτικό έργο Michael του Carl Theodor Dreyer (1924) και πολλά ακόμα.
Ένα απάνθισμα των απαρχών της τέχνης του κινηματογράφου, στην Ευρώπη, την οποία ο Προυστ χαρακτήρισε σαν “την καινοτομία της λογοτεχνίας”, που μας μαγεύει ακόμη.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
30 Ιουνίου – 13 Ιουλίου 2011
Ώρα έναρξης προβολών: 21.00
Πέμπτη, 30/6
Metropolis dir: Fritz Lang (1927) 124` (με την πρωτότυπη μουσική, ελληνικοί υπότιτλοι)
Παρασκευή, 1/7
Madame du Barry dir: Ernst Lubitsch (1919) 114’ (ελληνικοί υπότιτλοι). Θα παιχτεί με την πρωτότυπη μουσική που δημιουργήθηκε ειδικά για την αποκατεστημένη κόπια
Σάββατο, 2/7
2 προβολές
La retour a la raison 3` – Les mysteres de chateaux de Des 20` dir : Man – Ray (1923-26-29) (αγγλικοί υπότιτλοι) και
Das Kabinett des Dr. Caligari (Το εργαστήρι του Δόκτωρα Καλιγκάρι) dir: Robert Wiene (1919) 70` (ελληνικοί υπότιτλοι)
Θα παιχτεί με DJ set από την Ελένη Μητσιάκη
Κυριακή, 3/7
Το θωρηκτό Ποτέμκιν Battleship Potemkin dir: Sergei Mikhailovitch EISENSTEIN (1925) 73` (με την πρωτότυπη μουσική, ελληνικοί υπότιτλοι)
Η πρωτότυπη μουσική με την οποία θα παιχτεί η ταινία είναι του Edmund Meisel
Δευτέρα, 4/7
Έγκλημα και Τιμωρία dir: Robert Wiene (1923) 87` (ελληνικοί υπότιτλοι)
Μουσική: Σπύρος Λούκος
Τρίτη, 5/7
The fall of St Petersburg dir: Pudovkin (1927) 68`(με την πρωτότυπη μουσική, ελληνικοί υπότιτλοι)
Τετάρτη, 6/7
The Outlaw and his wife dir: dir VICTOR SJÖSTRÖM (1918) 73`(αγγλικοί υπότιτλοι)
Μουσική: Γιάννης Σφυρής (πιάνο)
Πέμπτη, 7/7
Faust dir: Murnau (1926) 90`(ελληνικοί υπότιτλοι)
Μουσική: Βασίλης Μήλεσης
Παρασκευή, 8/7
Aelita : Queen of Mars – The revolt of the Robots dir: Yakov Protazanov (1924) 81`(αγγλικοί υπότιτλοι)
Μουσική: Γωγώ Καλοδίκη
Σάββατο, 9/7
Mother dir: Pudovkin (1926) 87`(ελληνικοί υπότιτλοι)
Θα παιχτεί με DJ set από την Ελένη Μητσιάκη
Κυριακή, 10/7
Michael (Gay themed Films of the German Silent Era)
dir: Carl Theodor Dreyer (1924) 86` (αγγλικοί υπότιτλοι)
Μουσική: Άννα Στερεοπούλου
Δευτέρα, 11/7
Ευτυχία dir: Alexandre MEDVEKINE (1934) 64`(ελληνικοί υπότιτλοι)
Μουσική: Ορέστης Μωραΐτης
Τρίτη, 12/7
The phantom carriage– dir VICTOR SJÖSTRÖM (1921) 106` (αγγλικοί υπότιτλοι)
Μουσική: Αργυρώ Κολιογιώργη
Τετάρτη, 13/7
Pandora` s Box (Lulu) dir: Georg Wilhelm Pabst (1929)
Μουσική: Νίκη Χαρλαύτη (πιάνο)
Αίθουσα: Αίθριο στον 3ο όροφο του ΙΜΚ
Δωρεάν στάθμευση στο εμπορικό κέντρο athensheart
Οι θεατές των παραστάσεων του ΙΜΚ δικαιούνται δωρεάν στάθμευση στο parking του εμπορικού κέντρου, athensheart (Πειραιώς 180, κόμβος Χαμοστέρνας), με την επίδειξη του εισιτηρίου της παράστασης, και εφόσον υπάρχει διαθεσιμότητα θέσεων
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα 117 78, τηλ. 210 3418 550, φαξ. 210 3418 570
|
|||||||
 |
|
||||||
Η κλασική ταινία του μεγάλου Γερμανού σκηνοθέτη Παμπστ «Συντροφικότητα» και η πρόσφατα βραβευμένη με Οσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας «Ισως, αύριο» της Δανέζας Σουσάνε Μπίερ ξεχωρίζουν από τις συνολικά οκτώ ταινίες της νέας κινηματογραφικής βδομάδας.
Ακόμη, στις πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες, η δανέζικη «Princess» του Αντερς Μόργκενθαλερ και η κωμωδία «Mammuth» των Μπενουά Ντελεπίν και Γκιστάβ Κεβέρν. Το πρόγραμμα συμπληρώνεται από τις ταινίες: «Ο άγνωστος», θρίλερ μυστηρίου του Χάουμε Κόλετ-Σέρα, «Πρωινό ξύπνημα» του Ρότζερ Μισέλ, «Αρης καλεί μαμά», καρτούν του Σάιμον Γουέλς και «Γυναίκες έτοιμες για όλα» του Νάιτζελ Κόουλ.
“Συντροφικότητα (Η τραγωδία του ορυχείου)”
Μια κλασική, τολμηρή για την εποχή της, ταινία γυρισμένη για να τονίσει τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς, σε μια εποχή (1931) που η Ευρώπη κινδύνευε από τον ανερχόμενο φασισμό και ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο, είναι η «Συντροφικότητα» του μεγάλου Γερμανού δημιουργού Παμπστ («Η όπερα της πεντάρας», «Λούλου – Το κουτί της Πανδώρας»), που προβάλλεται σε επανέκδοση. Είναι εμπνευσμένη από ένα αληθινό γεγονός, στη Γαλλία του 1906. Ο Παμπστ το μεταφέρει στη Γερμανία του 1919, δηλαδή λίγο μετά την ήττα της στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να αφηγηθεί την τραγωδία μιας ομάδας Γάλλων ανθρακωρύχων που, ύστερα από έκρηξη, παγιδεύεται σε ορυχείο, στα γαλλογερμανικά σύνορα. Παρά τις εθνικές διαφορές τους (ως αποτέλεσμα του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου η περιοχή είχε μοιραστεί στις δύο χώρες) και τις αντιδράσεις των αφεντικών τους, οι Γερμανοί ανθρακωρύχοι, που εργάζονται από την άλλη μεριά των συνόρων, οργανώνουν αποστολή διάσωσης για να σώσουν τους παγιδευμένους στα έγκατα της γης Γάλλους συναδέλφους τους.
Ο Παμπστ χρησιμοποιεί με φαντασία και έμπνευση όλα τα μέσα που του πρόσφερε ο τότε νεογέννητος ομιλών κινηματογράφος για να φτιάξει μια δυνατή, άρτια τεχνικά, ταινία, από τις πιο χαρακτηριστικές του κοινωνικού ρεαλισμού, επηρεασμένη από τον τότε σοβιετικό σοσιαλιστικό ρεαλισμό -λίγο πιο πριν είχε, μάλιστα, γυρίσει και το αντιπολεμικό «Δυτικό μέτωπο 1918». Η ταινία είναι ταυτόχρονα και μήνυμα ελπίδας για παγκόσμια φιλία, αν και, παρ’ όλο που οι ανθρακωρύχοι τελικά σώζονται, σε μια τελική σκηνή απαισιοδοξίας (ας μη ξεχνάμε πως όταν το 1933 ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία η ταινία αποσύρθηκε από τις αίθουσες) ο Παμπστ βάζει τους εργοδότες να διατάζουν την αστυνομία να κλείσει την παλιά σήραγγα, που ένωνε τα δύο ορυχεία, δημιουργώντας και πάλι τα διαχωριστικά σύνορα. Η μεγάλη ειρωνεία είναι πως, ύστερα από ένα σύντομο ταξίδι σε Γαλλία και ΗΠΑ, ο Παμπστ επέστρεψε το 1933 στη Γερμανία και συνεργάστηκε με τους ναζί σε δύο ταινίες.
“Ισως, αύριο”
In a Better World.Δανία, 2010. Σκηνοθεσία: Σουσάνε Μπίερ. Σενάριο: Αντερς Τόμας Γιένσεν. Ηθοποιοί: Μάρκους Ρίγκααρντ, Γουίλιαμ Γιονκ Νίλσεν, Ούλριχ Τόμσεν, Τρίνε Ντίρχολμ. 119′
***
Οι σχέσεις ανάμεσα σε γονείς και παιδιά, η εκδίκηση και η βία, αλλά και ο ειρηνισμός, σε δύο ιστορίες που εκτυλίσσονται ανάμεσα σε Δανία και Κένυα, είναι τα θέματα της βραβευμένης με το ξενόγλωσσο Οσκαρ δραματικής ταινίας.
Με βάση το καλογραμμένο σενάριο του Αντερς Τόμας Γιένσεν, η Σουσάνε Μπίερ («Μετά τον γάμο», «Αδέλφια») καταγράφει τη φιλία που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο αγόρια, τον Ελίας, θύμα τραμπουκισμού από συμμαθητή του, και τον Κρίστιαν, ένα μοναχικό, με μια δική του έννοια της δικαιοσύνης, μαθητή που τον προστατεύει. Δύο παιδιά με διάφορα οικογενειακά προβλήματα: ο Ελίας, γιατί ο χωρισμένος, γιατρός πατέρας του προτιμά να πηγαινοέρχεται ανάμεσα σε Δανία και Αφρική παρά να ενδιαφερθεί για τον γιο του, και ο Κρίστιαν που θεωρεί τον πατέρα του υπεύθυνο για τον θάνατο της μητέρας του.
Η αρχικά, κάπως ασήμαντη χρήση βίας, από τον Κρίστιαν για να προστατεύσει τον Ελίας μετατρέπεται σταδιακά σε τρόπο συμπεριφοράς και αντιμετώπισης της ζωής και φέρνει τα παιδιά σε σύγκρουση με τον φιλειρηνικό πατέρα του Ελίας. Οταν μάλιστα η βία μεταφέρεται και στην ιστορία που εκτυλίσσεται στην Αφρική (με τον πατέρα του Ελίας να συγκρούεται μ’ ένα βίαιο ρατσιστή), το θέμα της βίας αποκτά μια παγκοσμιότητα που η Μπίερ εκμεταλλεύεται εύστοχα, για να αγγίξει, προς το φινάλε, τα όρια του διδακτισμού.
Οπως και στις προηγούμενες ταινίες της, ιδιαίτερα στο «Μετά τον γάμο», σκιαγραφεί με λεπτομέρεια και ζεστασιά τους διάφορους χαρακτήρες, ιδιαίτερα των δύο παιδιών, με τον Μάρκους Ρίγκααρντ (Ελίας) και τον Γουίλιαμ Γιονκ Νίλσεν (Κρίστιαν) να δίνουν εξαιρετικές ερμηνείες.
“Princess”
Δανία/Γερμανία, 2007. Σκηνοθεσία: Αντερς Μόργκενθαλερ. Σενάριο: Μόργκενθαλερ, Μέτε Χέενο. Ηθοποιοί: Θούρε Λίντχαρτ, Στίνε Φίσερ Κρίστενσεν. 82′
***
Ενας πάστορας αναλαμβάνει να εκδικηθεί την πορνοβιομηχανία που οδήγησε στον θάνατο την αδερφή του. Συναρπαστική, αν και με πολύ βίαιες, σοκαριστικές σκηνές, ταινία, συνδυασμός καρτούν με ζωντανούς ανθρώπους.
Με τον πόλεμο ενός ιεραπόστολου με τη βιομηχανία των πορνοταινιών καταπιάνεται ο Δανός σκηνοθέτης και κομίστας Αντερς Μόργκενθαλερ, σε μια ταινία που πρωτοείδαμε στις Κάνες.
Μετά τον θάνατο της πορνοστάρ αδερφής του, γνωστής ως «Πριγκίπισσα» (Στίνε Φίσερ Κρίστενσεν), ο πάστορας Αουγκουστ (Θούρε Λίντχαρτ) έρχεται στο πορνείο για να παραλάβει την πεντάχρονη ανιψιά του, Μία. Οργισμένος, όταν ανακαλύπτει πως η Μία έχει κακοποιηθεί και εκτεθεί πρόωρα και επικίνδυνα στο σεξ, ζητεί από την εταιρεία παραγωγής των πορνοταινιών της αδερφής του να τις καταστρέψει όλες. Οταν αυτή αρνείται, ο Αουγκουστ καταφεύγει στη βία.
“Mammuth”
Γαλλία, 2009. Σκηνοθεσία-σενάριο: Μπενουά Ντελεπίν & Γκιστάβ Κεβέρν. Ηθοποιοί: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Γιολάντ Μορό, Αννα Μουγκλαλίς, Ιζαμπέλ Αντζανί, Μις Μινγκ. 92′
** ½
Απολαυστικό, με ωραία γκαγκ, ρόουντ-μούβι, με τον Ντεπαρντιέ στον ρόλο ενός συνταξιούχου που ταξιδεύει με τη μοτοσικλέτα του για να μαζέψει αποδείξεις για προηγούμενες απασχολήσεις, που χρειάζεται ώστε να πάρει πλήρη σύνταξη.
ΟΖεράρ Ντεπαρντιέ δεν έπαψε να μας εκπλήσσει με τους ρόλους του. Τη φορά αυτή ερμηνεύει τον Σερζ Πιλαρντός, έναν παχουλό, με μακριά χαίτη -θυμίζοντας τον Μίκι Ρουρκ του «Παλαιστή»- πρώην υπάλληλο σε σφαγείο. Οταν συνταξιοδοτείται, αφήνει πίσω τη γυναίκα του, Κατρίν (η έξοχη Γιολάντ Μορό), καβαλάει την παλιά μοτοσικλέτα του, το «Μαμούθ», και ξεκινά, α λα ξένοιαστος καβαλάρης, σ’ ένα ταξίδι αναζήτησης των αποδείξεων παλιών απασχολήσεών του, που θα του επιτρέψουν να πάρει πλήρη σύνταξη.
… άλλες ταινίες
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ (Unknown). ΗΠΑ, 2011. Σκηνοθεσία: Χάουμε Κόλετ-Σέρα. Σενάριο: Ολιβερ Μπούτσερ, Στίβεν Κόρνγουελ. Ηθοποιοί: Λίαμ Νίσον, Νταϊάν Κρούγκερ, Αϊνταν Κουίν, Μπρούνο Γκανζ, Φρανκ Λαντζέλα. 113′
ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ (Morning Glory). ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία: Ρότζερ Μισέλ. Σενάριο: Αλίν Μπρος Μακίνα. Ηθοποιοί: Χάρισον Φορντ, Ρέιτσελ Ανταμς, Νταϊάν Κίτον, Τζεφ Γκόλντμπλουμ. 110′
ΑΡΗΣ ΚΑΛΕΙ ΜΑΜΑ (Mars Needs Moms). ΗΠΑ, 2011. Σκηνοθεσία: Σάιμον Γουέλς. Σενάριο: Σάιμον & Γουέντι Γουέλς. Με τις φωνές των: Σεθ Γκριν, Νταν Φόγκλερ, Τζόαν Κιούσακ. 82′
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΤΟΙΜΕΣ ΓΙΑ ΟΛΑ (Made in Dagenham). ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία: Νάιτζελ Κόουλ. Σενάριο: Γουίλιαμ Αϊβορι. Ηθοποιοί: Σάλι Χόκινς, Μπομπ Χόσκινς, Αντρέα Ράιζμπαρα, Μιράντα Ρίτσαρντσον, Ρόζαμουντ Πάικ. 113′
πηγή : Enet.gr
Σίντνεϊ Λιούμετ, ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών. Αφήνει πίσω του σπουδαίες ταινίες όπως το “Σέρπικο” και τη “Σκυλίσια Μέρα”. Είχε προταθεί για Όσκαρ τέσσερις φορές (Vid).
Το δυσάρεστο γεγονός, ανακοίνωσε στα ΜΜΕ η θετή του κόρη, η οποία δήλωσε ότι ο Λιουμετ πέθανε από λέμφωμα στο σπίτι του στο Μανχάταν.
Γιος του ηθοποιού Μπαρούς Λιούμετ και της χορεύτριας Γιουτζίνια Βέρμους, ο Σίντνεϊ Λιούμετ γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια και εμφανίσθηκε για πρώτη φορά επί σκηνής σε ηλικία 4 χρόνων στο θέατρο τέχνης Γιούντις της Νέας Υόρκης, όπου συνέχιζε να παίζει μέχρι τη δεκαετία του 50, όποτε και ξεκίνησε τη σκηνοθετική του σταδιοδρομία από την τηλεόραση.
Η πρώτη του κινηματογραφική σκηνοθετική απόπειρα ήταν το 1957 με την ταινία “Οι 12 ένορκοι”, ένα δικαστικό δράμα που υμνήθηκε από τους κριτικούς και του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για βραβείο Όσκαρ σκηνοθεσίας.
Ο Σίντνεϊ Λιούμετ είχε προταθεί για Όσκαρ σκηνοθεσίας τέσσερις φορές, χωρίς ποτέ να κερδίσει το χρυσό αγαλματίδιο, ωστόσο το 2005 βραβεύθηκε από την Ακαδημία για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο.
Ο εκλιπών είχε σκηνοθετήσει ταινίες που άφησαν ιστορία όπως το “Σέρπικο” και την “Σκυλίσια Μέρα”, με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσινο, το “Δίκτυο”, “Το μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα”, τον “Φόνο στο Όριεντ Εξπρές” και άλλες. Οι ταινίες του είχαν προταθεί για 40 Όσκαρ χωρίς να κερδίσουν ούτε ένα!
Ο θρυλικός σκηνοθέτης κατά τη διάρκεια της σπουδαίας του καριέρας συνεργάστηκε με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της 7ης τέχνης, όπως οι Αλ Πατσίνο, Σον Κόνερι, Κάθριν Χέπμπορν, Χένρι Φόντα, Φέι Ντάναγουεϊ και πολλοί άλλοι.
Το 1990 ο Ιάπωνας σκηνοθέτης ,μεγάλος δημιουργός , Ακίρα Κουροσάβα ,γύρισε την σπονδυλωτή ταινία ‘Ονειρα’ (Yume ), παρουσιάζοντας σε αυτήν οκτώ όνειρα -εφιάλτες.
Η ταινία αυτή είναι μία από τις πιό αγαπημένες μου,έχει σημαδέψει την ‘πορεία ‘ μου στις σκοτεινές αίθουσες των κινηματογράφων,είναι για εμένα αριστουργηματική.
Στο όνειρο-εφιάλτη ‘το βουνό Φούτζι στα κόκκινα’, ένα από τα όνειρα αυτής της ταινίας ,βλέπουμε την απειλή τού σήμερα, με τον μοναδικό ,αριστουργηματικό του τρόπο.
Βρήκα “το βουνό Φούτζι στα κόκκινα ” στο Youtube και το μοιράζομαι μαζί σας.
Η Ιρακινή δραματική ταινία “Ναδέρ και Σιμίν ,ένας χωρισμός” του Ασγκάρ Φαρχαντί, κέρδισε φέτος τη Χρυσή Αρκτο στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου .
Οι πρωταγωνιστές της ιρανικής ταινίας κέρδισαν επίσης την Αργυρή Αρκτο για τον καλύτερο γυναικείο και ανδρικό ρόλο αντίστοιχα. Ενώ στο σκηνοθέτη Ασγκάρ Φαρχαντί δόθηκε επίσης και το Οικουμενικό βραβείο που απονέμουν Καθολικοί και Προτεστάντες κριτικοί.
Θέμα της ταινίας είναι ένας γάμος σε κρίση με ηρωίδα μια γυναίκα που έχοντας αποφασίσει να χωρίσει προσπαθεί να κερδίσει την κηδεμονία του παιδιού της στο πλαίσιο των διαταξικών διαφορών του Ιράν, του θρησκευτικού συντηρητισμού και του δικαστικού συστήματος, ενώ διατηρεί την ένταση ενός θρίλερ.
Soundtrack Of “Nader and Simin, a Separation” a iranian film by Asghar Farhadi
