Όταν ο Λιούις Κάρολ έγραψε το 1865 τις περιπέτειες της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, εξερεύνησε αδιανόητα σενάρια, όπως γάτες που καπνίζουν και μανιτάρια που μιλούν. Αν και κανένα από αυτά δεν είχε επιστημονικές βάσεις εκείνη την εποχή, νέα έρευνα δείχνει ότι τα μανιτάρια  όντως επικοινωνούν μεταξύ τους – και έχουν λεξιλόγιο έως και 50 λέξεων.

Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Royal Society Open Science, oι επιστήμονες αποκάλυψαν ότι οι οργανισμοί αυτοί είναι οι πιο απροσδόκητοι πολυλογάδες της φύσης. Με επικεφαλής τον Andrew Adamatzky – καθηγητή του Εργαστηρίου Αντισυμβατικής Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αγγλίας – η μελέτη επικεντρώθηκε σε τέσσερα είδη μυκήτων.

«Υποθέτοντας ότι οι μύκητες χρησιμοποιούν τις αιχμές της ηλεκτρικής δραστηριότητας για να επικοινωνούν, αποδεικνύουμε ότι οι κατανομές του μήκους των λέξεων των μυκήτων ταιριάζουν με αυτές των ανθρώπινων γλωσσών», είπε. «Διαπιστώσαμε ότι το μέγεθος του λεξιλογίου των μυκήτων μπορεί να φτάσει τις 50 λέξεις, ωστόσο το βασικό λεξιλόγιο των πιο συχνά χρησιμοποιούμενων λέξεων δεν υπερβαίνει τις 15 έως 20 λέξεις».

Για να ελέγξει σωστά την υπόθεσή του ότι τα μανιτάρια χρησιμοποιούν μια αναγνωρίσιμη γλώσσα, ο Adamatzky επικεντρώθηκε σε τέσσερα συγκεκριμένα είδη: το enoki, το split gill, το ghost και το caterpillar.

Eισήγαγε μικροσκοπικά ηλεκτρόδια στο υπόστρωμα, ή στην επιφάνεια όπου αναπτυσσόταν το κάθε συγκεκριμένο μανιτάρι, για να αναλύσει την ηλεκτρική παραγωγή του κάθε είδους. Σύμφωνα με την Guardian, το μανιτάρι split gill έδωσε τα πιο αξιοσημείωτα αποτελέσματα.

Το σχισμένο βράγχιο επιβιώνει χωνεύοντας το ξύλο και ο Adamatzky έμεινε έκπληκτος όταν είδε μια απότομη αιχμή στα ηλεκτρικά σήματα του μανιταριού όταν τα νήματα υφών που αποτελούν το μυκήλιό του ήρθαν σε επαφή με ξένα κομμάτια ξύλου – γεγονός που υποδηλώνει ότι το μανιτάρι ειδοποιούσε άλλα μανιτάρια στο δίκτυό του για τροφή.

«Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ των μοτίβων αιχμής στους μύκητες και της ανθρώπινης ομιλίας», δήλωσε ο Adamatzky. «Πιθανώς όχι. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλές ομοιότητες στην επεξεργασία πληροφοριών σε ζωντανά υποείδη διαφορετικών κατηγοριών, οικογενειών και ειδών. Ήμουν απλά περίεργος να συγκρίνω».

Ο Adamatzky υποστήριξε ότι αυτά τα μεταδιδόμενα μηνύματα δεν διαφέρουν από τα ουρλιαχτά που παράγουν οι λύκοι. Σύμφωνα με το National Geographic, οι λύκοι διαλαλούν, σε τακτική βάση, τις τοποθεσίες τους για ποικίλους λόγους, όπως για παράδειγμα για να ειδοποιήσουν την αγέλη τους για αρπακτικά ή για τη θέση του θηράματος.

Όταν ο Adamatzky συνειδητοποίησε ότι αυτές οι αιχμές στην ηλεκτρική παραγωγή προέρχονταν από συγκεκριμένες ομάδες, άρχισε να τις διακρίνει μαθηματικά. Διαπίστωσε όχι μόνο ότι αυτές οι συστάδες περιλάμβαναν ένα λεξιλόγιο έως και 50 λέξεων, αλλά και ότι το «μήκος των μυκητιακών λέξεων» ήταν εντυπωσιακά παρόμοια με εκείνο της αγγλικής γλώσσας.

Eντόπισε ότι κάθε «λέξη» του μύκητα είχε μέσο μήκος 5,97 γράμματα, σε σύγκριση με τον μέσο όρο των 4,8 γραμμάτων των αγγλικών λέξεων. Ενώ ο Adamatzky είναι πεπεισμένος ότι αυτές οι αυξήσεις στην ηλεκτρική παραγωγή δεν είναι τυχαίες, είναι επίσης αρκετά ταπεινός ώστε να γνωρίζει ότι πρέπει να γίνουν περισσότερες έρευνες.

«Υπάρχει και μια άλλη εξήγηση -δεν λένε τίποτα, απλά τα μανιτάρια δεν μιλάνε», δήλωσε ο Adamatzky. «Οι άκρες του πολλαπλασιαζόμενου μυκηλίου είναι ηλεκτρικά φορτισμένες και, ως εκ τούτου, όταν οι φορτισμένες άκρες περνούν σε ένα ζεύγος διαφορικών ηλεκτροδίων, καταγράφεται μια αιχμή στη διαφορά δυναμικού».

Άλλοι επιστήμονες είναι επίσης επιφυλακτικοί ως προς τα ευρήματα της μελέτης. Σύμφωνα με τον Dan Bebber, μυκητολόγο στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, απέχουμε πολύ από το να μεταφράσουμε πραγματικά τι λένε αυτοί οι οργανισμοί.

Από in.gr