Μία φορά και ένα καιρό
Ζούσε το μηδενικό
που ΄ταν στην καρδιά καλό
κι ολοστρόγγυλο σαν «Ο».
Όλοι άλλοι αριθμοί
δεν το ήθελαν, γιατί,
Ένα απλό μηδενικό
δεν αξίζει και πολύ.
Όπως πήγαινε μία μέρα
βλέπει ξαφνικά το ένα,
που ΄ταν στεναχωρημένο
και με μάτια δακρυσμένα
του ΄δωσε πολύ κουράγιο
το ΄βαλε και στ΄αμαξάκι
να το πάει μία βόλτα
για να ξεχαστεί λιγάκι.
Ξαφνικά βλέπουνε το Τρία
στην απέναντι γωνία
που βάλει το καπέλο
και θερμά του χαιρετά.
Και πιο κάτω να το πέντε
να το οκτώ, να το εννιά
έχουν βάλει τα καπέλα
κι υποκλίνονται βαθιά…
τι είχε γίνει όμως παιδιά;
Να: το ένα και το μηδέν
καθισμένα πλάι πλάι,
το ΄να εδώ και το άλλο εκεί,
ένα δέκα έχουν κάνει.
Από τότε το Μηδέν
όλοι αυτοί οι αριθμοί
το σεβόντουσαν πολύ.
το ΄παίρναν στο σινεμά,
πλήρωναν και τα λεφτά,
πάντα το ΄βαζαν δεξιά τους
το φοβόντουσαν στα ζερβά τους,
που ΄καναν και συντροφιά,
κι έζησαν αυτοί καλά.
ΦΛΥΑΡΙΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΤΗ ΓΗ (εκδόσεις ΤΕΚΜΗΡΙΟ)
από το https://www.facebook.com/christodouloufrontistirio/posts/413783802061324
