Σκηνη 5η
Μαιρη (μονη, απευθυνομενη στο κοινο)
Η Ελιζαμπεθ κι ο Ντοναλντ πλεουν τωρα σε πελαγη ευτυχιας,
αρα δεν ακουνε και αρα μπορω να σας αποκαλυψω ενα μυστικο.
Η Ελιζαμπεθ δεν ειναι η Ελιζαμπεθ και ο Ντοναλντ δεν ειναι
ο Ντοναλντ. Και θα σας το αποδειξω αμεσως τωρα. Η κορη
του Ντοναλντ δεν ειναι αυτη που ειναι κορη της Ελιζαμπεθ. Βεβαιως,
η κορη του Ντοναλντ εχει το ενα ματακι κοκκινο και το αλλο ασπρο,
οπως και η κορη της Ελιζαμπεθ. Ομως η κορη του Ντοναλντ εχει
το αριστερο ματακι κοκκινο και το δεξι ματακι ασπρο, ενω η κορη της
Ελιζαμπεθ εχει το αριστερο ματακι ασπρο και το δεξι κοκκινο. Αρα,
ολη η επιχειρηματολογια του Ντοναλντ καταρρεει, αφου υπαρχει
αυτη η διαφορα. Αρα, παρα τις καταπληκτικες συμπτωσεις, ο Ντοναλντ
και η Ελιζαμπεθ δεν ειναι γονεις του ιδιου παιδιου. Αρα δεν ειναι ο Ντοναλντ και η Ελιζαμπεθ.
Ας πιστευει αυτος οσο θελει πως ειναι ο Ντοναλντ και
ας πιστευει αυτη οσο θελει πως ειναι η Ελιζαμπεθ.
Ας πιστευει αυτος οσο θελει πως εχει διπλα του την Ελιζαμπεθ και
ας πιστευει αυτη οσο θελει πως εχει διπλα της τον Ντοναλντ. Απατωνται
και οι δυο. Αρα τιθεται το ερωτημα ποιος ειναι στην πραγματικοτητα
ο Ντοναλντ και ποια ειναι στ’ αληθεια η Ελιζαμπεθ. Επισης, τιθεται το
ερωτημα ποιος εχει συμφερον να συνεχιζεται αυτη η παρεξηγηση. Δεν
μπορω ν’ απαντησω. Και η συμβουλη μου ειναι ν’ αφηνουμε τα πραγματα
οπως φαινονται πως ειναι. (προχωραει να βγει, ξαναγυριζει) Ξεχασα να σας
πω. Το πραγματικο μου ονομα ειναι Σερλοκ Χολμς.
(βγαινει)
τελος Σκηνης 5ης
Μονόπρακτη Κωμωδία – Γαλλία 1948
Θέατρο του παραλόγου, το πρώτο έργο του Ιονέσκο που ο ίδιος το χαρακτήρισε σαν “Αντιθέατρο”. Παντελής έλλειψη μύθου, πρόσωπα που δεν διαφοροποιούνται μεταξύ τους και καταστάσεις τόσο στατικές, όσο και εναλλασσόμενες που μπορούν να τελειώνουν πάντα εκεί που άρχισαν. Τα δύο παντρεμένα ζευγάρια, η υπηρέτρια τους κι ένας πυροσβέστης που εμφανίζεται από το πουθενά αισθητοποιούν το τραγικό θέμα της ανθρώπινης κατάντιας, του γεμάτου απάθεια αυτοματισμού της αστικής ζωής. Χαρακτηριστική η σκηνή της αναγνώρισης του παντρεμένου ζευγαριού. Η ανυπαρξία σκέψης και η αδυναμία συγκίνησης αποκρυσταλλώνεται στην απολιθωμένη γλώσσα τους. Με την τακτική του σοκ ο Ιονέσκο προσπαθεί να ανατρέψει τον συνηθισμένο μηχανισμό της σκέψης για να γίνει συνειδητός ο παραλογισμός της καθημερινότητας.
(Βασιλική Δεμερτζή) πηγη: theatroedu.gr
από το filosofiki.eu
