O όρος «delusion» στην αγγλική σημαίνει ένα άκαμπτο σύστημα πεποιθήσεων (ιδεών-πιστεύω) προς το οποίο το άτομο είναι σταθερά προσκολλημένο, παρά τη λογική ατοπία του και την έλλειψη στοιχείων που το υποστηρίζουν. Τα «delusions» καταλαμβάνουν σημαντική έκταση στο κεφάλαιο των ψυχοδιανοητικών συμπτωμάτων της ομοιοπαθητικής φαρμακολογίας.
Το «delusion» διαστρέφει την αντικειμενική αντίληψη της πραγματικότητας, συνοδεύεται από συναισθήματα και ωθεί σε δράση ανάλογη με το θεματολόγιό του. Τα συναισθήματα και η δράση αυτή δεν έχουν να κάνουν με την συνειδητή ελεύθερη ύπαρξη στο εδώ και τώρα που αποτελεί γνώρισμα του υγιούς ανθρώπου, αλλά συνήθως πηγάζουν από οδυνηρά έντονες καταστάσεις του παρελθόντος, οι οποίες συχνά έχουν απωθηθεί στο ασυνείδητο του ασθενούς.
Το ομοιοπαθητικό φάρμακο, όταν είναι επιδέξια επιλεγμένο για τον συγκεκριμένο ασθενή, έχει τη δυνατότητα να μειώνει το οδυνηρό συναίσθημα της αρχικής κατάστασης, η οποία αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία οικοδομείται το «delusion». Με αυτόν τον τρόπο διευκολύνονται βαθιές συνειδητοποιήσεις από τον ασθενή, που τον οδηγούν σε νέους ορίζοντες επιλογών και δράσης.
Το θεματολόγιο των «delusions» είναι πρακτικά ανεξάντλητο και «delusions» υπάρχουν σε διαφορετικό βαθμό σε κάθε άνθρωπο. Η ανακάλυψή τους από τον ιατρό πρέπει να αποτελεί πρωταρχική επιδίωξη του ομοιοπαθητικού ιστορικού γιατί αποτελούν κορυφαία ψυχοδιανοητικά συμπτώματα και ως τέτοια, σύμφωνα με τη θεωρία της ομοιοπαθητικής, αποτελούν τον καθοριστικό παράγοντα επιλογής του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Ωστόσο είναι εργασία που απαιτεί οξυδέρκεια και τεχνική επιδεξιότητα, καθώς τα «delusions» έχουν την τάση να εκλογικεύονται από τον ασθενή και να παραμένουν κρυμμένα από την επίγνωσή του.
Στην διημερίδα της Μακεδονικής Εταιρείας Ομοιοθεραπευτικής (Θεσσαλονίκη 27 και 28 Ιουνίου 2008) αναπτύχθηκε με παραδείγματα περιπτώσεων ασθενών η τεχνική ανεύρεσης των «delusions» και της συνακόλουθης θεραπευτικής συνταγογράφησης.
από το homeotherary.gr
