Σκηνοθεσία: Gustavo Taretto
Σενάριο: Gustavo Taretto
Ηθοποιοί: Javier Drolas, Pilar López de Ayala , Inés Efron
Κατηγορία: Δράμα
Η Mariana και ο Martin ζουν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο του Μπουένος Αϊρες. Καθημερινά οι δρόμοι τους διασταυρώνονται. Ψωνίζουν στα ίδια μαγαζιά, κολυμπούν στην ίδια πισίνα αλλά δεν έχουν γνωριστεί ποτέ. Ο Martin βγαίνει σπάνια από το σπίτι μετά τον χωρισμό του. Περνά τις μέρες παρέα με το σκυλάκι που του άφησε η προηγούμενη κοπέλα του όταν έφυγε για την Αμερική. Η Mariana είναι αρχιτέκτονας αλλά μέχρι να σχεδιάσει κάποιο κτήριο διακοσμεί βιτρίνες σε καταστήματα ρούχων. Έχει μόλις βγει από μια τετράχρονη σχέση που την τσάκισε ψυχολογικά και δεν αισθάνεται ίκανη να κάνει μια καινούργια αρχή.
Ο Gustavo Taretto βασίζεται στην ομότιτλη βραβευμένη μικρού μήκους ταινία του και παρουσιάζει μια ερωτική κομεντί που διαφέρει καθώς δεν μιλά για το φλερτ ή την κοινή ζωή ενός ζευγαριού. Προτιμά να αφηγηθεί τις μέρες και τις ώρες πριν από την γνωριμία τους. Μια σπουδή για το λυρισμό του αστικού τοπίου που καθορίζει τις ζωές δύο μελλοντικών εραστών, με φόντο ένα πολύχρωμο και συναρπαστικό Μπουένος Αϊρες.
Ο Αργεντίνος σκηνοθέτης στηρίζεται σε μια παλαιότερη δική του ταινία μικρού μήκους, την οποία εδώ εξελίσσει τόσο χρονικά όσο και σεναριακά. Μέσα από τους ήρωες του, αντικατοπτρίζεται άψογα η εποχή του σήμερα, σε μια μεγαλούπολη του σήμερα. Η αποξένωση, η οικονομική αστάθεια, το άχρωμο αστικό περιβάλλον, η γενιά που πνίγεται μέσα στην τεχνολογία. Στο χαοτικό Μπουένος Άιρες, η Μαριάννα και ο Μαρτίν, δυο φιγούρες αλλοτριωμένες από κατάλοιπα του παρελθόντος, προσπαθούν να ισορροπήσουν συναισθηματικά και να επιβιώσουν στο παρόν τους, περνώντας από ανούσιες συναναστροφές μέχρι να καταλήξουν στην καρμική τους ένωση. Οι ερμηνείες των Javier Drolas και Pilar López de Ayala είναι λιτές και απέριττες αλλά σε καμία περίπτωση ελλιπείς. Ανεπιτήδευτη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η σκηνοθεσία του Gustavo Taretto, ο οποίος έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα οπτική γωνία από την οποία επιλέγει να κινηματογραφεί. Το ενδιαφέρον του θεατή δεν κεντρίζεται αμέσως αλλά εξελίσσεται αργά και σταθερά, κάτι το οποίο θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί ανασταλτικός παράγοντας για την επιλογή της ταινίας. Παρόλα αυτά και ακόμα και αν το “Μεσοτοιχίες” δεν δύναται να καθηλώσει αυτόματα τον θεατή, σίγουρα θα επιβραβεύσει όποιον του δώσει μια ευκαιρία.
Λαμπρινού Βίκυ
από το moviemonster.gr και από το cinemanews.gr
