99 χρόνια από τη γέννηση Του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ
Η ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ
Η Μαργιοράκη ήτανε μια σεβαστή γυναίκα 93 χρονών ,τότε,
και
ζούσε μονάχη της σ’ ενα μικρο ισόγειο σπίτι στη γειτονιά μας
Κάποιο απόγευμα έγινε αυτή η συζήτηση που σας γράφω στο μπαλκονάκι της
……
-πως νιώθεις που δεν παντρευτηκες θεια Μαριορακι ;
καθυστέρησε λιγο και κατάλαβα πως είχε άλυτο το προβλημα μεσα της
-Οπως και να το κανεις θα το μεταγνοιωσεις παιδι μου
ειπε γελώντας
μα όταν έχεις την υγειά σου, συνεχισε, μπορει να
είναι και καλύτερα κανοντας μια κινηση με το χερι της
“ταχα μου τι τα ρωτας”
εχω τοσα ανήψια ομως
ο Μενελαος “μου”
με προσέχει πολύ προχτες με πηγε στο γιατρό και μου έβαλε ακουστικα
όμως αυτα με ζαλιζουνε
σαν να μου άνοιγουν το μυαλό την κεφαλή μου και άκουω μαντινάδες και φωνές πεθαμένων δικων μου και αλλων
Και τις
αναγνωρίζω ,
…
ενα πρωι πήγα να βαλω τις κάλτσες μου
και άκουσα τη φωνή της μάνας μου να μου λεει:
“αχ παιδί μου Μαργιοράκη
μου αχ παιδι μου ”
ένα “σταμνί”
δάκρυα έχυσα εκείνη την μέρα …
κείνο το καιρό ανέβαινα Αθήνα για την ηχογράφηση ενος δισκου και ενα βράδυ πηγα στο σπίτι του Μανού Χατζιδάκι
οπου συχνα βρισκόμαστε διάφοροι φιλοι.
στη διαρκεια της κουβεντας ανεφερα αυτή τη συζήτηση με τη θεια τη Μαριωράκη
Ο Μανος
παιρνει το λογο
Και λεει
“κάθομουν στο γραφείο μου μονος
και δούλευα πριν καποιο καιρο και ξαφνικά λέω :
μητέρα κάνε μου ένα καφέ
Η μητέρα μου έιχε πεθάνει 15 χρόνια πριν !Ταραχτηκα σηκωθηκα και πηγα στην κουζινα …
Τελικα,
ειπε,
κοιταζοντας
το γιωργο το Σταθόπουλο
“η παραίσθηση είναι η πολυτέλεια των μοναχικών άνθρωπων”
Ειπε
Και στάθηκε
Μπροστα στο παραθυρο της ρηγιλης κοιταζοντας εξω ..,.
Λίγους μηνες μετα Πήγα με το φίλο μου το Μανώλη το Γραμματικάκη στο Άγιον όρος.
είχα ξαναπάει πολύ παλαιότερα καλεσμένος από τον ηγούμενο της μονής των Ιβηρων Βασίλειο
Ηταν οταν είχα τραγουδησει τα “μοιρολόγια”
μια συγκλονιστική εμπειρία με τους καλόλογέρους να κλαίνε ακουγοντάς τα
Ενα βραδυ διηγήθηκα την ιστορία με τη θεια έγιναν σχολιασμοί διάφοροι
και καποια στιγμη ρώτησα τον Ηγούμενο
Σε τι διαφέρει η παραίσθηση απο το όραμα ;
Με κοιταξε για λιγο και ειπε
-άστο άστο αυτό …
(ηταν φανερό πως δεν ειχε την απαντηση )
και συνέχισε την κουβέντα.
Οταν αργοτερα σηκωθήκαμε να φύγουμε
μου ειπε
-και το όραμα και η παραίσθηση
θεωρώ ότι είναι θεικες επισκέψεις.
,Από τον Λουδοβίκο των Ανωγείων
