Εκείνη ήταν δασκάλα. Είχε περάσει στην παρανομία. Γνωρίστηκαν σε ένα στρατόπεδο. Την ερωτεύτηκε. Τον ερωτεύτηκε. Όπου και αν ήταν εκείνος της έστελνε γράμματα, λέξεις του και κασέτες με ερωτικά ποιήματα. Την αγαπούσε μέσα στην επανάσταση. Τους πάντρεψε ο Φιντέλ. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά.
Της έλεγε: “Πέρα από κάθε αμφιβολία, έχω αρχίσει να γερνάω. Είμαι όλο και πιο ερωτευμένος μαζί σου”.
Της έγραφε “Μοναδική μου εσύ στον κόσμο, (αυτό το δανείστηκα απ’ τον γερο-Hikmet.) Τι μάγια έχεις κάνει στο φτωχό σαρκίο μου και δε με νοιάζουν πια οι αληθινές αγκαλιές, παρά ονειρεύομαι τις κοιλότητες όπου μ’ έβαζες να φωλιάζω, τη μυρωδιά και τα τραχιά, χωριάτικα χάδια σου”.
Λένε πως στη διάρκεια των μαχών εκείνος της έγραφε ποιήματα. Της έγραφε: “Σε τούτη την προχωρημένη ηλικία που κουβαλάω, αυτό είναι πολύ επικίνδυνο’ εσύ μου είσαι αναγκαία κι εγώ είμαι μονάχα μια συνήθεια…”.
Ακόμα και σ’ ένα γράμμα του προς τον Φιντέλ υπάρχει φροντίδα, γίνεται αναφορά σ’ εκείνη. “Οπουδήποτε και να σταθώ θα νιώθω την ευθύνη του να είμαι Κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα δρω. Δεν αφήνω στη γυναίκα και στα παιδιά μου τίποτα υλικό και δεν λυπάμαι: χαίρομαι που είναι έτσι τα πράγματα. Δεν ζητώ τίποτα γι’ αυτούς, γιατί το κράτος θα τους δώσει τα απαραίτητα για να ζήσουν και να μορφωθούν…Πάντοτε ως τη νίκη! Σε αγκαλιάζω με όλη μου την επαναστατική ζέση. Τσε”
Η κόρη του περιέγραψε αυτή την αγάπη. Την ρώτησαν κάποτε:
“Γεννηθήκατε από δύο γονείς πολεμιστές, αντάρτες και έχετε μεγαλώσει μεταξύ των στρατιωτικών και των ενόπλων, πώς είναι δυνατόν τότε να μιλάτε για αγάπη;” και εκείνη απάντησε: “Επειδή ο αληθινός επαναστάτης, έλεγε ο πατέρας μου, πρέπει να είναι ικανός να αγαπά”. Και είπε: «Η μητέρα μου ήταν σαν τον πατέρα μου από πολλές πλευρές και τον αγαπούσε τόσο πολύ που κατάφερε να μεταλαμπαδεύσει σε εμάς αυτή την αγάπη» και πως νιώθει πως είναι ο καρπός αυτής της αγάπης, αυτού του έρωτα, πως είναι πολύ περήφανη που είναι η κόρη του «Che» Guevara και της Aleida March και πως αυτό που πραγματικά την κάνει να νιώθει σαν ξεχωριστός άνθρωπος είναι πως γνωρίζει ότι είναι ο καρπός της αληθινής αγάπης.
Ο κομαντάντε δολοφονήθηκε σαν σήμερα.
Θα κλείσω με τον πιο ωραίο αποχαιρετισμό που θα μπορούσε ποτέ να κάνει πατέρας σε παιδιά:
“Hasta siempre, παιδάκια.
Όπως και να’ χει ελπίζω να σας ξαναδώ.
Ένα μεγάλο φιλί και μια μεγάλη αγκαλιά από τον μπαμπά”
Hasta la victoria siempre
απο Gianna Kouka
