Άγιες μέρες , γιορτινές,
που μύριζαν κανέλα,
ποτροκαλογαρύφαλλο
και ζυμωτό ψωμί,
βουΐζανε οι γειτονιές,
από το πήγαινε -έλα,
των ανυπόμονων παιδιών,
που σέβονταν, τα “μή”.
*
“Μή φας μελομακάρονο,
πρέπει να κοινωνήσεις”,
γλυκιά της μάνας συμβουλή,
άγια προσταγή,
κι εκείνο, ένα οχτάχρονο,
ν’ ακροβατεί στις ρήσεις
κι όλους τους γλυκοπειρασμούς,
με μιας, να καταργεί.
*
Φάτνη, μ’ αστέρι λαμπερό
και πρόσωπα ανασταίνω,
να κατεβαίνουν τα σκαλιά,
μέσ’ στο χιονόνερο,
κρατώντας λαδοφάναρο
στα χέρια αναμμένο,
να φέγγει, ως να φτάσουμε,
στο Βήμα το Ιερό.
*
Χρόνια γεμάτα όνειρα,
αγάπη και ελπίδες,
χρόνια γραμμένα με λιτά
γράμματα παιδικά,
αχ!!!!, να ξαναγυρίζατε
σ’ εκείνες τις σελίδες,
που οι καμπάνες κι οι καρδιές,
χτυπούσαν, μαγικά.
*
Χρόνια ευτυχισμένα, παιδικά,
μ’ εκείνο το μικρόκοσμο,
“Παράδεισος”, να μοιάζει,
έρχεστε μέσ’ στη μνήμη
και ζεσταίνετε γλυκά,
την άδεια μας ψυχή,
με θαλπωρή, σαν ξεπαγιάζει.
*
Εύχομαι σε όλους, ο Χριστός, που θα γεννηθεί σε λίγες ώρες, να φέρει αγάπη, υγεία και ειρήνη, στα σπιτικά όλων μας.!!!
Καλά Χριστούγεννα.!!!!!!
Από Παρασκευή Μπαρδάνη
