Ρούντολφ Νουρέγιεφ “…είμαι πραγματικά ζωντανός όταν είμαι πάνω στη σκηνή και χορεύω”…

……Ήταν η μυρωδιά του δέρματός μου που άλλαζε, ήταν η προετοιμασία, πριν από κάθε μάθημα.
Ήταν η απόδραση από το σχολείο και μετά από τη δουλειά στα χωράφια με το πατέρα μου, γιατί είμασταν δέκα αδέλφια.
Να κάνεις δύο χιλιόμετρα με τα πόδια, για να πας στη σχολή χορού. Και όταν ήμουν εκεί…
Η μυρωδιά της καμφοράς, του ξύλου, η στολή χορού…
Ήμουν αετός στη κορυφή του κόσμου. Ο ποιητής ανάμεσα στους ποιητές. Ήμουν παντού και τα πάντα!!!
Το μόνο πράγμα που με συνοδεύει είναι ο χορός μου. Η ελευθερία του να υπάρχω..
Είμαι εδώ αλλά εγώ χορεύω με το νου, πετώ πιο μακριά από τα λόγια μου, πιο μακριά από το πόνο μου.
Αν λυπόμαστε τα πληγωμένα πόδια μας, αν τρέχουμε μόνο πίσω από το στόχο μας και δεν καταλαβαίνουμε την μοναδική ευχαρίστηση της κίνησης, δεν καταλαβαίνουμε το νόημα της ζωής.
Εκεί που η έννοια είναι στο γίγνεσθαι και όχι στο φαίνεσθαι.
Κάθε άνδρας θα έπρεπε να χορεύει. Σε όλη του τη ζωή. Άς μην είσαι χορευτής… .αλλά να χορεύεις…
Να χορεύεις!!! …….”